Secrets Beyond Us (Affection Series #2) 
by messy_raine

Masungit, mainitin ang ulo, 'yan ang pag-uugali ni Sebastian simula nung iwan siya ng ex niya.

Simula nang naging seckretarya ni Sebastian si Hazel ay nabago siya. Dahil sa masayahin ang dalaga at hindi natatakot sakanya sa kabila ng kasungitan niya. 

Nung una ay hindi niya maamin sa sarili na gusto niya ang dalaga ngunit dahil sa panunukso ng kapatid niya ay mas lalo niyang nagugustuhan si Hazel. 

Bumalik ang ex niya na alam niyang makakasira ito sa relasyon nila ni Hazel. Sa kabila ng relasyon nila ni Hazel ay batid niyang may tinatago siya. Both of them know that there are secrets beyond their relationship. 

Because of that lies nasaktan niya si Hazel at walang nagawa kundi palayain ang dalaga mula sakanya. 

Pitong taon ang lumipas at nanatili parin  sa puso niya si Hazel sa kabila ng nalaman niya noon. Hindi parin nabubura sa puso ni Sebastian si Hazel dahil labis niya itong mahal.

Bumalik na si Hazel sa Pilipinas at batid sa sarili ni Sebastian na sabik siyang makita ang dati niyang kasintahan na hanggang ngayon ay mahal na mahal niya parin. Ngunit nagbago na ang lahat dahil ang Hazel na minahal niya ay may anak na ito.



- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Front Matter

This is a work of fiction.
Names, Characters, places and events 
are fictitious, unless otherwise
stated. Any resemblance to real persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

All rights reserved. No part of this story may be  reproduced, 
distributed or transmitted in any 
form or by any means without the prior permission of the author.
Plagiarism is a crime.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

SYNOPSIS

Affection Series 2 : The Secrets Beyond Us

Sebastian Sy


Masungit, mainitin ang ulo, 'yan ang pag-uugali ni Sebastian simula nung iwan siya ng ex niya.

Simula nang naging seckretarya ni Sebastian si Hazel ay nabago siya. Dahil sa masayahin ang dalaga at hindi natatakot sakanya sa kabila ng kasungitan niya. 

Nung una ay hindi niya maamin sa sarili na gusto niya ang dalaga ngunit dahil sa panunukso ng kapatid niya ay mas lalo niyang nagugustuhan si Hazel. 

Bumalik ang ex niya na alam niyang makakasira ito sa relasyon nila ni Hazel. Sa kabila ng relasyon nila ni Hazel ay batid niyang may tinatago siya. Both of them know that there are secrets beyond their relationship. 

Because of that lies nasaktan niya si Hazel at walang nagawa kundi palayain ang dalaga mula sakanya. 

Pitong taon ang lumipas at nanatili parin  sa puso niya si Hazel sa kabila ng nalaman niya noon. Hindi parin nabubura sa puso ni Sebastian si Hazel dahil labis niya itong mahal.

Bumalik na si Hazel sa Pilipinas at batid sa sarili ni Sebastian na sabik siyang makita ang dati niyang kasintahan na hanggang ngayon ay mahal na mahal niya parin. Ngunit nagbago na ang lahat dahil ang Hazel na minahal niya ay may anak na ito.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Prologue

Reading her bio data. Glancing her for a second. I sense she's nervous. Single ang status na nakalagay. Graduated from university course of Businesses Administration. 

"Hey, brother." Naagaw ang atensyon ko at nabaling ito kay Gab na pagod na umupo sa couch. 

"What are doing?" Tanong ko at hinubad  niya ang coat at tumayo.

"Obviously?" Sarkastikong sagot niya.

"Hey, miss in case na matanggap ka. Mag tagal ka sana." Sabi nito sa babaeng kaharap ko. Her face turn into confusion.

"Okay, you are hired." Hindi ko na tinignan ang kasunod na pahina dahil tinatamad na ako.

"Talaga sir?" Mangha nitong wika. Tumango lang ako saka inihilig ang ulo at ipinatong ang paa sa mesa.

"Maraming salamat po sir." Pasasalamat nito.

"Good luck sa'yo." Ewan ko ba kung chinicheer up niya ba ito o tinatakot.

"You can start tomorrow." Mahina kong wika. Nagmadali naman itong lumabas. Batid sa mukha ng babaeng iyon ang pagkasaya. Tahimik ko namang inikot-ikot ng mahina ang swivel chair habang nakapikit ang mga mata.

"Thinking kung kailan ka babalikan ni Sofia?" Hindi ko siya sinagot na para bang walang narinig. Panay lang ang buntong hininga ko habang iniisip si Sofia.

"Gab, check mo nga puso ko kung tumitibok pa ba." Sabi ko ng umayos ng upo. Natapon niya naman ang hawak niyang cellphone dahil sa pagkagulat.

"Kuya, hindi puso mo yung  kailangan kong i-check." Sagot nito at naglakad papalapit sa'kin.

"Eh ano?" Blanko kong tanong.

"'Yang utak mo. Nag-iisip ka ba kuya? Syempre tumitibok pa 'yang puso mo dahil kung hindi nasa hukay ka na." Seryoso nitong sagot. Tumahimik na lang ako keysa makipag debate sa kapatid ko. Ano na namang ginagawa niya rito?

"Where's your secretary?" Sinabayan ko siya sa paglingon at ng magtama ang paningin namin ay saka ako umiling.

"So, that woman you hired earlier  was your new secretary?" I just nod. He knows kung nakailang sekretarya na ako ngayong buwan.

"Mukhang hindi siya natakot sa'yo ah." He said. Lahat ng naging sekretarya ko ay nag re-resign dahil sa ugali ko. Hindi nila natiis. Ewan ko sa bagong natanggap kong sekretarya kung mag tagal siya.

"Anong ginagawa mo rito?" Tanong ko kahit alam ko naman na araw-araw siyang nandito.

"Kuya, huwag mo na 'yang itanong. Eh araw-araw mo naman akong nakikita rito." Humiga ito sa couch at itinaas ang isang paa at nag kwatro. 

"Feel na feel mo talaga na bahay mo itong opisina ko ah." Saad ko at inikot ng kunti ang swivel chair.

"Syempre, bahay mo rin 'to kaya bahay ko na rin. Mag kapatid tayo eh." Sagot nito at binalingan ako ng tingin. 
Kahit kailan hindi talaga ito pwedeng mawalay sa'kin. Sanay ito na kasama ako. Pero ewan ko sakanya kung bakit medisina ang kinuha niya nung nasa koleheyo kami.

May knowledge naman siya sa business pero hindi naman siya pinilit ni Papa na mag maging business man. Kung ano lang ang gusto niya 'yon masusunod.

"Nakita ko si Sofia kanina." Kumunot ang noo ko sa sinabi niya.

"Then?" Wala sa mood kung tanong. Simula nung iwan niya ako ay ayoko na siyang makita pa o makausap.

"Wala." Tumahimik ito ng hindi ko siya kinibuan pa. Ipinagpatuloy ko naman ang ginagawa. 

"Gab." Hindi ito sumagot at naghintay ako. Lumipas ang ilang segundo ay hindi parin ito sumagot.

"Gab." I make my voice louder, baka kasi mahina lang yung kanina.

            

"Gab." Tawag ko ulit at tinapunan ito ng tingin. Napahinto ako ng makita itong naka earphone. Kinuha ko ang cell phone ko at tinawagan ito. Lumingon siya sa'kin at tinanggal ang earphone niya.
"Ano?" Tanong nito at bumangon. Sinamaan ko ito ng tingin.
"Ano nga? Hindi yung papatayin mo'ko sa titig mo!" Dagdag nitong sambit. Bumuga muna ako ng hangin bago siya sinagot.
"Pumunta ka sa Marketing Department at hanapin mo si Sarah." Utos ko sa kapatid ko.
"Tapos?" 
"Papuntahin mo rito." Sagot ko at ibinalik ang tingin sa papeles. Ramdam ko naman na umalis na ito.
"I'm not your secretary." Pahabol nitong sambit ng makaalis. Hinilot ko ang sintido ko habang hindi maalis sa isipan ko ang babaeng na hire kanina.
Tuwang-tuwa ito at hindi man lang natakot sakin. Madalas kasi na may nag-a-apply ay takot na takot na pag dating sa interview. Pero ang babae kanina... Wala man lang sakanya. Inabot ko ang folder kung saan nandon ang info niya.
Binasa ko ulit ang pangalan niya. Hazel Laurea what a nice name. Hindi ko pa nga natapos basahin ay dumating na si Gab kasama si Sarah.
"Si-sir pinatawag niyo raw po ako?" Kabado nitong tanong ng maiwan ni Gab sa harapan ko.
"Yes. And I just wanted to remind you as the head of marketing department na kailangan ko na ang mga---"
"Opo sir. Copy sir. Bukas po nandito na lahat ng copy ng sales natin. At tsaka yung iba." She cut my words at kabado ito. 
"Good. You may leave now." Sagot ko ng makuha niya ang point ko. Nang makalabas ito ay tumawa ng malakas si Gab.
"Grabe kuya, namutla yung employer mo." Sambit nito at ipinagpatuloy ang pag tawa.
"Hindi naman ako kumakain ng tao kaya bakit siya matatakot sa'kin?" Tanong ko at tumayo.
"Hindi ka nga kumakain pero halos pumatay ka na ng tao sa tingin mo kanina." Sagot nito. Hindi ko na lang siya pinansin.
"Kunting palpak lang kasi kuya sinisetante mo na agad." Dagdag niyang wika.
"Tumahimik ka nga, ang ingay mo." Reklamo ko at tumingin sa labas mula rito sa loob kung saan nakatayo ako malapit sa glass wall. 
"Kulang na lang mag resign silang lahat." Kahit anong pigil ko sa matabil kong kapatid ay hindi talaga ito tatahimik hangga't hindi niya nasasabi ang gusto niyang sabihin. Hindi ko ito inimikan at patuloy lang ang pagmasid. Kahit kailan traffic talaga. 
"Kailan ba kasi dadating ang magpapasaya sa'yo ulit." Napabuntong hininga ako at inisip na baka na traffic pa. Bumalik ako sa pwesto ko at inihilig ang likod. 
"Alis na pala ako kuya." Paalam nito. Tumango lang ako. 
"Find someone better than her." Wika nito bago makaalis. 
Sofia, the one that I love the most. I gave all my love for her but indeed she broke up with me. Matagal na kami at hindi ko man lang naisip na magagawa niya 'yon sa'kin. 
Hiniwalayan niya ako dahil ayaw niya sa raw sa LDR. Kailangan niya kasing pumunta sa labas ng bansa para sa career niya. Wala akong nagawa at pinalaya ko siya. Dahil kung mahal mo ang isang tao kahit gaano pa kasakit ay papalayain mo.


"Good morning sir." Isang malapad na ngiti agad ang nakita ko sa bago kong sekretarya ng makapasok ako. Hindi ako sumagot at nilagpasan ito.
"Sungit." Bulong niya.
"What did you say?" Kahit mahina ay narinig ko 'yon.
"Sir? Wala po. Wala po akong sinabi." Sagot nito. Hindi ko inaasahan na makikita ko agad ang hinihingi ko kay Sarah kahapon.
            

"Who bring this here?" Tanong ko at umupo. Umupo naman ito sa upuan na nasa harapan ng table ko.
"Ako po sir." Nakangiti niyang sagot.
"Bakit ikaw? Si Sarah ang inutusan ko." Tanong ko at nag-angat ng tingin.
"Natatakot po siya sa inyo." Sagot niya naman.
"E ikaw hindi ka ba natatakot sa'kin?" Tanong ko ng makitang hindi siya takot sa'kin.
"Bakit naman po ako matatakot sa inyo? Tao lang po din kayo kagaya ko."  Confident niyang sagot at nag flip ng buhok. 
"Hindi ka ba natatakot na ma fired kita ngayon?" Tanong ko sakanya bilang takot sa sinabi niya.
"Hindi." Lakas loob niyang sagot.
"Kapag tinanggal niyo ako, kawawa po kayo. Wala na kayong secretary." Dagdag niyang sagot at ngumiti.
"Aish. Shut up! Go to your table." Irita kong wika at walang nagawa. Inis ko siyang tinignan at saka naman ito pumanhik sa table niya na nasa labas ng office ko. Ngunit agad ko rin siyang pinabalik.
"Can you check my schedule this day." Utos ko sakanya. Agad niya namang tinignan ang sched ko.
"Hmm. Ngayong 8:30 am may meeting po kayo with Mr...Mr.. Mr.Enriquez." Bakit ang aga naman niya nag pa appointment ng meeting.
"Next?" Sagot ko.
"Followed by Mr. Ortega. Then, sa board members na po ang huli." Sagot niya. Tumango lang ako at habang wala pa sa oras ay tinignan ko muna ang report ng marketing department.
Muli siyang lumabas at nang makaupo siya ay tumunog ang telepono, kahit hindi ko narinig ay nakita ko naman siya mula sa kinauupuan ko na sinagot niya ito.
"Hello, Good morning." Masaya nitong bati. Nakabukas ang pinto kaya bahagya ko siyang narinig.
"I am Hazel Laurea. Secretary of Mr. Sy. Why?" Nakinig ako sa bawat sagot niya sa telepono.
"Yes, he's here. Okay wait." Sagot niya at tumingin sa'kin. Nakita ko ang paglapit niya.
"Sir, may gustong kumausap po sa inyo. Nasa baba po siya." Wika nito sa'kin. 
"Who is it? Pa puntahin mo na lang rito." Sagot ko at ibinalik ang atensyon sa ginagawa ko.
"Okay." Huli kong narinig kay Hazel.
"Can you make me a tea?" Utos ko sakanya. Agad niya naman tinungo ang isang corner ng opisina ko. Narinig ko ang magkasunod na katok mula sa pinto.
"Come in." Tahimik ang paligid at tanging foot steeps niya lang ang naririnig sa buong silid. I lift my head to see who's here.
"What are you doing here?" I asked her.
"Excuse me sir---"
"Put it there. Then, leave us." Hindi ko na pinatapos si Hazel at agad naman itong lumabas.
"Again, what are you doing here?" Pag-uulit ko habang ibinaba ang hawak na ballpen. Hindi agad ito nakasagot. Tanging titig lang ang ibinigay niyang sagot sa'kin.
"I'm sorry." Mahina nitong wika.
"What do you expect? Tapos na tayo at ikaw ang tumapos non." Paglilinaw ko sakanya at pinatiling kalmado ang sarili. Masakit sa'kin noon na iwan niya ako. Hinabol ko siya, pinilit na huwag hiwalayan pero desisyon niya ang nasunod.
"I'm sorry. Kaya ako bumalik rito para sa'yo." Sagot nito habang pinunasan ang mga luha.
"Then, I'm sorry. Hindi ko na maibabalik ang dating relasyon natin." Diritsahan kong sagot at tumayo. Naaawa ako sakanya pero mas naaawa ako sa sarili ko. Ayoko ng umasa ulit sakanya. Alam kong babalik rin siya sa Labas ng bansa. Ayoko ng maiwan uli.
"I know na 'yan ang isasagot mo. Pero kung hindi na magiging tayo ulit pwede bang magkaibigan na lang tayo." Hindi ko alam ang isasagot ko dahil naaawa ako sakanya pero kaibigan lang naman ang hinihingi niya ngayon.
"Pag-iisipan ko muna." Sagot ko at naupong muli. Nanatili itong nakayo sa harapan ko at inayos ang sarili.
"Papayag ako pero hanggang do'n na lang." Madali akong nakapag-disisyon.
"Salamat." Masaya nitong sagot ngunit alam kong masakit iyon para sakanya. Kinuha ko ang tea na nilagay ni Hazel kanina. 
"Iyon lang ba ang pinunta mo rito?" Tahimik itong tumango. Aaminin kong pinipilit ko ang sarili ko na kalimutan siya, pero natatakot ako kung babalikan ko siya dahil baka bigla na naman niya akong iwan.
Narinig ko ang mag kasunod na katok at napabaling ako sa wrist watch ko. 
"May kailangan ka pa ba? Kasi may meeting pa ako." Paalam ko sakanya at umiling lang ito kaya lumabas na ako.
Tahimik akong lumabas hanggang sa malagpasan ko si Hazel. Hindi ba siya ang kumatok kanina? Anyway, I won't bother my mind kung sino as long as papunta na ako sa meeting ko.
"She came back, I thought you were be happy?" I almost jumped when I hear the voice of Chaim from my back. I gave him a death glare and stop for a while. He's hand are in his pocket while he's leaning the corner of lobby. Is he waiting me to come out from my office?
"What's wrong with your face?" He asked and move towards me.
"At saan mo naman nalaman na nandito siya?" Tanong ko at kunot noong tinignan. Bumuntong hininga ito at inikot muna ang paningin sa lobby.
"Papasok sana ako sa office mo ng pigilan ako ng sekretarya mo. I ask her why pero hindi niya naman kilala ang ex mo kaya bumuo ako ng sarili kong conclusion." Pagpapaliwanag nito.
"Tapos anong kailangan mo?" Tanong ko. Ipinagpatuloy ko ang paglalakad at napansin kong nakasunod si Hazel sa'min.
"Are you listening to us?" I asked her irritably.
"Pwede ba maging mabait ka naman." Saway ni Chaim sa'kin.
"Hey, mauna ka na sa meeting and tell them na pinacancel ni Mr. Sy ang meeting." Tumango lang ito ng utusan ni Chaim.
"What?" Taka kong tanong at sinamaan ng tingin si Chaim.
"May pag-uusapan tayo kaya huwag kang magulo." Wala akong nagawa kundi ang sundin siya. 
"Siguraduhin mo lang Enriquez na may halaga yan kundi...makikita mo!" Banta ko sakanya dahil baka kalokohan na naman ang pag-uusapan namin. Pero siya naman talaga ang ka meeting ko ngayon. 
            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 1

Spot for Secretary is now open.
Halos araw-araw ko iyang nababasa kapag pumapasok ako. Hindi ko alam kung bakit pinapanatili nila 'yan. 
"Kuya, kunin niyo na po 'yan. Matagal na ako dito oh." Pakikipagtalo ko sa guwardya ng main entrance ng building.
"E bawal po ma'am. Utos po ng CEO ng kompanya na diyan lang 'yan." Sagot nito at tila nagpipigil lang ito ng inis. Halos araw-araw ganito ang scenario namin.
"Wala naman siyang respeto sa'kin." Mahina kong bulong at nagpaalam. 
Almost six months na akong nagta-trabaho rito ngunit nag hiring parin. Oo, masungit ang amo ko. Parang babae na akala mo naman may dalaw araw-araw. Minsan nabu-bulyawan ako dahil tao lang nagkakamali. Mukha itong halimaw kung magalit. But anyways I'm immune in that moods.
Speaking of the monster...
"Good morning sir." Bati ko sakanya at lumabas ng elevator. Hindi man lang ako pinansin. Hinintay ko na bumukas ang elevator at saka pumasok. Syempre ayaw niya ng may kasabay kaya lumabas ako.
May mga empleyado akong nakasabay sa elevator at kagaya ko rin na naiinis sa boss namin.
"Uy Hazel buti naman at nag tagal ka sa trabaho mo." Sounds creepy, right? Iyan lage ang sinasabi nila sa'kin.
"I can make him turn into ice when his blazing." Pabiro kung sagot.
"Huh? What do you mean?" Tanong nito na may halong kalituhan.
"I'm just kidding... I stayed longer in my job because I do my best everyday." Sagot ko at saka lumabas sa elevator kasabay sila.
"Mauuna na ako." Paalam ko at tinahak ang tahimik na lobby patungo sa cubicle ko na nasa labas ng opisina ni sir Sebastian.
"You're late again." Nabaling ang atensyon ko sakanya na nasa harapan ko na siya ngayon.
"E pinauna ko po kayo sa elevator. Lumabas po ako remember?" It sounds rude but I think it suits for him.
"Are you trying to say na nalate ka dahil sa'kin?" Malamig nitong tanong at matalim akong tinignan.
"Definitely sir." Sagot ko at hinarap ang laptop na nasa harapan ko.
"Argh! Shut up!" Sinagot ko lang naman siya ah. Bakit siya pa ang galit? I stand at lumapit sa maliit na corridor at pinagtimpla ng kape ang maiitin kong boss. Pumasok ako sa opisina niya dala ang isang tasang kape.
"Ilagay mo lang diyan." Nilagay ko naman sa bakanteng spasyo ng lamesa niya ang isang tasang kape. Bumalik ako sa pwesto ko at tahimik na nag trabaho. 
"Bakit ba sakin nakatuka ang mga ito? E hindi ko naman ito trabaho, hindi ako auditor ng kompanya, sekretarya niya ako!" Reklamo ng utak ko.
Kahit naman i-voice out ko ito kay sir hindi niya naman ako pakikinggan. Masyado itong nakafocus sa laptop niya. Gumagawa siguro ng floor plan. Pansin kong nasa harapan ko siya ngayon. 
"You need to finish that work." Napalingon ako sa kanya at parang wala lang iyon sakanya.
"Pero sir, hindi po pwede na mag overtime ako ngayon." Reklamo ko sakanya. Hindi ako nag o-overtime tuwing weekdays dahil walang kasama si Hannah sa bahay.
"I don't care. Do your job or I will fire you? Just choose." Wala akong nagawa kundi ang manahimik. Kapag natanggal ako sa trabaho wala na akong pagku-kuhaan ng income para pangtostos sa pang-araw-araw namin ni Hannah. Kinuha ko ang cell phone ko sa bag at tinawagan si Mama. Hindi ito sumagot kaya nag text na lang ako.
            

"Mama pwede po bang sunduin niyo mamaya si Hannah. Hindi po ako makakauwi ng maaga dahil pinag OT ako ng boss ko." 
Muli kong ipinasok sa bag ang cell phone at nagpatuloy sa ginagawa. Kalahati ng isip ko ay nasa trabaho ko at ang kalahati ay kay Hannah. Tiyak na hahapin ako ng anak ko. 
"What's my appointment this day?" Dahil sa inis ko nagpanggap ako na hindi ko siya narinig. Bahala ka diyan!
"Hey!" Napaangat ako ng tingin. 
"I said what's my appointment this day." Pag-uulit niya. Kaya nataranta ako at nag madaling kinuha ang appointment notebook.
"Well, buong araw po kayong magta-trabaho ngayon." Sabay pakita ko sakanya. I rolled my eyes at binalik ang atensyon sa trabaho.

Alas tres na at nakapako parin ako sa upuan ko. Umalis naman si sir, kaya ako ang naiwan. Kinuha ko ang cell phone ko at tinawagan si Hannah. Malapit na kasi ang uwuian nila.
"Hello, baby girl." Panimula ko ng sagutin niya ito. Matagal itong nagsalita, inisip ko na baka lumabas pa ito.
"Mommy, would you pick me here?" Her voice were worry. And I wonder why.
"Baby, Mommy can't pick you there because my boss hasn't allowed me to go home early." I explain then I heard her sob.
"O-okay po." Maikli nitong sagot.
"Is there a problem? Grandma will pick you there naman so don't worry." Pagpapakalma ko dahil alam kong umiiyak ito. Hindi ito sumagot at pinutol na ang linya. I gave her a cell phone because of emergency.
And I know why she's worried when she answered my call. I need to be there pero paano? Kapag pinuntahan ko siya ay tiyak na bukas wala na akong  trabaho.  Inalis ko ang pag-aalala ko kay Hannah dahil nandon  naman si Mama na susundo sa kanya.
I finished my work at 10 o'clock. Kaya nagmadali ako na ligpitin ang gamit ko. Nandito pa ang boss ko, tutok na tutok pa ito sa laptop niya. Tumayo na ako at handa ng magpaalam. Lumapit muna ako sakanya.
"Sir, hindi pa po ba kayo uuwi?" Tanong ko sakanya.
"Hindi pa." Ikli nitong sagot ng hindi man lang ako binabalingan ng tingin.
"Kung ganon po, mauuna na po ako sa inyo." Paalam ko at hindi na hinintay ang sagot.
"Bye, sir. Umuwi na po kayo. At baka samahan kayo ng multo d'yan." Pang-aasar ko ng malayo na ako sakanya. Tumawa ako ng  makita ang reaksyon niya.
Nang nasa baba na ako ay wala na akong nakitang taxi. Naglakad-lakad muna ako baka sakali na may taxi na dumaan. Tulog na kaya si Hannah? Napabuntong hininga ako dahil ilang minuto na akong naghihintay. May huminto na itim na kotse sa harapan ko at kotse ito ni sir Sebastian.
"Akala ko po ba mamaya pa po kayo uuwi?" Tanong ko at kinuha ang cell phone sa bag. Tinawagan ko si James. 
"Bakit bawal bang umuwi ng maaga?" Sarkastikong sagot nito. Hindi sumagot si James kaya nag text na lang ako.
"Ang aga naman ng alas diyes niyo sir." Sagot ko at ibinalik ang cell phone sa bag. Lumingon lingon ako at baka may makita akong taxi.
"Pinapapak na nga ako ng lamok dito." Mahina kong wika. 
"Bakit ba kasi walang taxi? Kainis naman!" Reklamo ko at naglakad palayo sakanya.
"Ihahatid na kita." Bigla akong napalingon sakanya at hindi makapaniwala sa narinig ko. 
"Ano? Ihahatid niyo po ako?" Tanong ko at lumapit sakanya at idinapo ang likod ng kamay sa noo niya.
"What are you doing?" Irita nitong tanong.
            

"Wala ka naman pong lagnat." Nagtataka kong wika. Dumistansya ako ng kunti baka kasi bugahan ako ng apoy nito.

"Sige na pumasok ka na sa kotse at ihahatid na kita." Pag-uulit niya.

"Huwag na po sir." Tanggi ko. Umikot ito at pinagbuksan ako ng pinto. Wala akong nagawa kundi sundin ito. Nasa passenger seat ako umupo habang siya katabi ko.

Tahimik lang ang pagmamaneho niya samantalang ako inis na inis kay James. Ilang buwan na rin kaming ganito.

"Don't force someone to reply. Dahil kapag priority ka niya rereplayan ka niya kahit hindi ka nagtetext." Napalingon ako sakanya at natigilan. Napaisip ako sa sinabi niya. So, hindi ako ang priority ni James. Eh fiancè niya ako. 

Napaisip ako bigla, paano kung meron na siyang iba? Paano kung... Napabuntong hininga na lang ako.

"Huwag mong isipin 'yon Hazel. He's faithful to you." Bulong ko sa sarili. Isinawalang bahala ko iyon dahil alam kong tapat siya sa'kin. He will never cheat on me. Mahal niya ako, at sa susunod na buwan ay magpapakasal na kami. 

Nag vibrate ang cell phone ni sir, kaya inihinto niya ito saglit at sinagot ang tumatawag sakanya.

"Napatawag ka? Gabi na ah?" Hindi ko man gusto na makinig sa may usapan pero nandito na ako eh. Sumilip ako sa labas at tumingin sa langit. Biglang humilab ang tiyan ko dahil hindi pa ako nag dinner. Ipinagpatuloy naman ni Sir ang pagmamaneho. 

"I know you're hungry, kaya kakain muna tayo." Napalingon ako sakanya at prinaprocess sa utak ko ang sinabi niya.

"Treat ko. Don't worry." Saad pa nito. 

"Okay na po ako. Sa bahay na lang po ako kakain." Pagtanggi ko sakanya at inihilig ang ulo. 

"Alam kong masyado akong strikto sa trabaho. And I know na palagi na lang kitang pinapa overtime." What's the point? Hindi ko ma-gets kong anong ka dramahan niya ngayon.

"So?" Tanging nasabi ko at humarap sakanya. 

"Bumabawi lang." Sagot niya at nag new turn saka ako tinignan. 

"We're not friends, right?" Hindi siya sumagot at huminto sa tabi ng nagbebenta ng isaw at sa tabi ay burger.

"Hindi ka naman maarte, 'di ba?" Tanong nito at bumaba. Bumaba naman ako at sumunod sakanya.

"Ale, pabili po ng isaw." Sa nakikita ko ngayon sa boss ko ay parang hindi siya ang araw-araw kong nakikita. Hindi ko inakala na kumakain pala siya ng ganito.

"Hindi ko alam kong bakit niyo po ako dinala rito instead na ihatid ako sa bahay." Hindi ko mapigilan ang sarili ko na magsalita habang kumakain.

Ang sungit sungit niya sa'kin tapos may pa ganito pa siya. Hindi siya nagsalita at pinagpatuloy lang ang pagkain.

"Hindi ko alam na kumakain ka po pala ng ganito." Wika ko pa. I'm trying to reach out at ayokong mailang dahil boss ko siya.

"Favorite namin ni Gab ang street foods simula bata pa kami, in fact, patago kami ni Gab kumakain nito. Dahil alam mo na." Sagot niya sakin. At kumuha ulit.

Napatango na lang ako at ipinagpatuloy ang pagkain. Naghapunan na kaya si Hannah?
Syempre naghapunan na siya, nandon naman siguro si Mama. After namin kumain ay inihatid niya na ako. 

"Bye, sir." Paalam ko saka bumaba. Nag response naman ito.

"Bye." Pumasok na ako nang mawala na sa paningin ko ang kotse niya. Pagod akong pumasok sa bahay.

Wala si Hannah at Mama sa bahay kaya kinuha ko ang cell phone ko. 
Nabasa ko ang text ni Mama kaya napanatag ang loob ko.

Pabagsak akong humiga sa kama at pumikit. Bumuntong hininga ako at dinama ang lambot ng kama at tahimik na gabi. Kinuha ko ang cell phone ko at hindi ako mapapakali hangga't hindi ko nakakausap si James.

"Ano bang kasalanan ko James? Bakit mo ba ito ginagawa sa'kin?" Wika ko habang tinatawagan siya. Ngunit hindi niya parin ito sinasagot. Ngunit napabangon ako ng marinig kong may nag door bell.

"Baka si James ito." Bulong ko sa sarili. Saka nagmadali na lumabas at binuksan ang pinto.

"You left this." Bungad nito ng mapagbuksan ko siya. Akala ko si James, si sir Sebastian lang pala. 

"Sa--salamat sir." Sagot ko at kinuha ang wallet ko mula sa kanya.

"Bye, sir. Goodnight." Dagdag kong wika at nagmadaling isinara ang pinto. Itinapon ko lang sa sofa ang wallet ko saka ako bumalik sa kwarto. 
Nag ring ang cell phone ko at agad ko naman itong sinagot. 

"Hello." Wika ko. 

"Hello." Wika ko ulit at tinignan kung sino ang tumatawag. Ngunit wala pa ring sumasagot. 

"James, alam kong ikaw 'yan. Please kausapin mo'ko..." Iyak kong wika. Hindi pa rin ito sumasagot kahit umiiyak na ako. Alam kong si James ito pero bakit niya ito ginagawa sakin?

"I miss you James... I really am..." 

"Why are doing this to me? Why?" 

Sapo-sapo ko ang noo ko habang umiiyak na kinakausap ang taong mahal ko. Ramdam ko ang paghinga nito at kilalang kilala ko ito kahit hindi siya nagsasalita.

"James." Tawag ko sa pangalan niya baka sakaling magsalita siya. Ngunit pinutol niya na ang linya.

"James. James." Tawag ko pa sa pangalan niya ngunit wala na ito. Sinubukan kong tawagan muli ngunit hindi na ito ma-contact.

Bakit kailangan mangyari sa'kin ito? Bakit ba lahat ng mahal ko iniiwan ako? Hindi pa ba sapat ang lahat ng ginawa ko?

Wala akong nagawa kundi ang umiyak habang nakahiga. Bakit lahat ng lalaki na minamahal ko ay nawawala sa'kin? Hindi ba ako deserve na mahalin?

Nag vibrate ang cell phone ko at agad ko itong inabot sa katabing lamp shade table. 

"Hindi ko na kaya ate, naaawa na ako sa'yo. Puntahan mo si kuya sa bahay niya bukas." 

Nang mabasa ko ito ay kinabahan ako ng husto. Kapatid ni James ang nag text sa'kin. Bakit ngayon niya lang ito sinabi sa'kin? Pero okay lang at least bukas makikita ko na siya. 

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 2

Matapos kong ihatid si Hannah ay agad akong nagtungo sa apartment namin ni James. Kumatok ako ng tatlong beses, at halos manlumo ako sa nakita ko. Tinitigan ko muna ito, hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. 
Habang pinasadahan ko siya ng tingin, nakita ko sa loob si James. Hindi niya ako napansin kaya hinarap ko ng maayos ang nasa harapan ko.
"Miss? Okay ka lang ba?" Hindi ko muna siya sinagot at nasa tiyan niya ako nakatingin. 
"Miss?" Natauhan ako ng magsalita ulit ito. Maganda siya at mukhang mabait. Napansin ko na lumabas sa kwarto si James at nakita niya ako. Nagmadali itong lumapit at bakas sa mukha niya ang pagtataka. Hindi ba siya masaya na nandito ako?
"Hon, kilala mo ba siya?" Parang tinusok ng karayom ng hapitin niya ito sa beywang. 
"Pwede ba kitang makausap?" Pinipigilan ko ang sarili ko na lumuha.
"Hon, kilala mo siya?" Tanong ng babae at napahawak sa tiyan na. Dinala ni James ang babae sa sala at may sinabi ito. Naghintay muna ako saglit. Lumabas ito at hinila ako palayo sa na tiniyak niyang hindi kami maririnig.
"Sino siya?"
"Bakit hindi ka sumusagot sa tawag ko?"
"Bakit... mo ako pinagpalit?"
"Paano... na ang kasal natin?" 
Kasabay ng mga tanong ko ay ang pagpatak ng luha ko. Titig na titig ako sakanya habang lumuluha ang mga mata.
"Hindi na matutuloy ang kasal natin." Tanging sagot niya. Para akong binuhusan ng tubig dahil sa narinig ko. 
"Bakit?" Garalgal kong tanong at hinaplos ang mukha niya. Inalis niya ang kamay ko at hinawakan ito ngunit nagulat ako dahil tinanggal niya ang singsing na binigay niya sa'kin.
"Kasal na ako Hazel." Tumigil ang mundo ko ng marinig iyon.
"Ano? Kasal ka na? Bakit? Paano? Kailan pa?" Hindi ko alam kung paano nangyari iyon sapagkat fiancè niya ako.
"Paano na yung mga pangako mo? Paano na yung mga pangarap natin? Hindi ba..." Hindi ko na natapos ang sasabihin ko dahil nagsalita siya.
"Tama na Hazel. Kalimutan mo na lahat iyon. Kalimutan mo na rin ako dahil hindi ako bagay sa'yo." Nahirapan akong huminga dahil sumikip ang dibdib ko bigla. 
"Ganon na lang 'yon? Paano yung limang taon na pinagsamahan natin? Hindi ba nag abroad ka para sa kinabukasan natin?" Pagbabato ko sakanya ng mga tanong.
"Hon, sino siya?" Malambing niyang tanong. Sabay lingkis sa braso ni James.
"She's Hazel." Sagot nito.
"Hi, Hazel. I'm Nicole, James wife." Pakilala niya sabay abot ng kamay niya.
"Kinakausap ba kita. Hindi ko tinatanong kung sino ka!" Hindi ko mapigilan ang sarili ko na mag-maldita.
"Ilang buwan na kayo na kasal ni James?" Diretso kong tanong at hindi pinansin si James sa pang-aawat niya sa'kin dahil baka iniisip niya na sasaktan ko ang asawa niya. Buntis pa naman ito.
"Limang buwan? Bakit?" Sagot niya at tila nadala siya ng tensyon na pinapakita ko.
"Tapos ganyan na kalubo tiyan mo?" Pangdidiinan ko sa pagmumukha niya. Natahimik naman ito.
"Sana inalam mo muna bago mo nilandi si James. Sana inalam mo muna kung may fiancè na ba siya sa Pilipinas o wala pa. Dahil alam mo hindi madali ang maiwan dito at naghihintay lang pala ako sa wala." Wika ko at hinarap si James.
"Hindi mo man lang ako inisip bago mo binuntis 'yang babae mo... Asawa pala. Hindi ko lubos maisip kung saan ako nagkamali." Huminga ako ng malalim at humugot ng lakas.
            

"I love you faithfully. Kahit masakit sa'kin na umalis ka, pero pinayagan parin kita dahil ang sabi mo para 'yon sa future natin." Wika ko pa at nilingon si Nicole na nasa tabi niya. Tahimik ito at hindi man lang ito nagalit sa'kin.
"I'm sorry." Pagsosorry ni James. Isang malutong na sampal ang ibinigay ko sakanya.
"Walang magagawa ang sorry mo sa dinulot mo sa'kin ngayon. Hindi iyon mawawala ng ganon-ganon lang. Sana inisip mo ang mararamdaman ko bago mo ako pinagpalit." Huli kong wika at umalis dahil hindi ko na kaya pa na makita silang dalawa.
Nanghihina ako ng husto at panay lang ang tulo ng luha ko. Sumakay na agad ako ng taxi.
Pumasok ako na parang wala lang nangyare. Ngunit hindi ako nakawala sa mga chismosang mga ka trabaho ko. Ngunit wala ako sa mood para sagutin lahat ng tanong nila. Alam kong late na akong pumasok.
Gusto kong maging busy para maibsan ng kunti ang sakit at kahit sandali ay makalimutan siya. Tinignan ko ang schedule ni sir at may meeting ito sa 'Laurea Company'. Kailan ko 'to isinulat? 
"Pina cancel ni Mr. Laurea ang meeting dahil aalis siya ng bansa." Wika nito at umalis. Maayos naman ang usapan nila.
"Hindi rin makakapunta ang anak niya dahil busy ito sa pagpapatakbo sa resort nila." Dagdag nitong wika. Ako ang secretary niya pero bakit sa'kin niya ito sinasabi?
"Kaarawan mo ngayon kuya, bakit ang sungit-sungit mo?" Napalingon kaming lahat sa bagong dating na si Doc. Gabrielle.
"Hey, punta kayo sa bahay mamaya ah. May celebration kasi kaming inihanda." Anyaya ni Doc. Gabrielle.
Bakit ang bait ng kapatid ni sir Sebastian samantalang siya ay ubod ng sungit? Bakit hindi sila pareho ng pag-uugali? Sabagay kailan ba naging pareho ang ugali ng magkapatid? 
"Punta kayo mamaya ah. Sarah, punta kayo ng mga kasama mo ah." Anyaya pa nito samantalang ang boss namin ay walang kibo.
"Excuse me sir, kailangan niyo po itong pirmahan bago ko ibigay kay Mr. Enriquez." Wika ko at inabot sakanya ang folder. Naghintay ako saglit at ibinigay niya naman ito sa'kin.
"Ako na magbibigay kay Enriquez niyan." Aalis na sana ako ng magsalita ito. Ibinigay ko sakanya ang folder at lumabas na. 
Ilang minuto na lang at lunch time. Sa canteen na lang ako kakain kasama si Sarah. 
"Sige na kuya, birthday mo naman ngayon eh. Pwede ba maging masaya ka naman?" Napabuntong hininga na lang si sir Sebastian at tumayo.
"Tara na. Dami mo pang sinasabi eh." Wika nito at umalis na silang dalawa. 
"Take your lunch Hazel." Napaangat ako ng tingin ng sambitin niya ang pangalan ko. Sandali kaming nagkatitigan. Agad kong iniwas ang paningin ko sakanya at tinapos saglit ang pagbabasa ng iba pang documents.





"AMININ mo na kasi kuya na nagagandahan ka sakanya." Panunukso ng kapatid ko.
"Oo maganda siya. Eh ano naman ngayon?" Sagot ko sakanya. 
"Bakit ba palagi ka na lang nandito?" Tanong ko sakanya. Kapag ito nawalan ng lisensya tatawanan ko talaga ito. 
"Ayaw mo non may nang bwe-bwesit sa'yo araw-araw." Sagot niya.
"Happy Birthday sir." Bati ng mga empleyado ko. 
"Thank you." Sagot ko sa kanila. Umupo kami sa bandang dulo kung saan doon na lang ang bakante. Hindi kalayuan dito ay makikita namin sina Hazel at Sarah.
Sinadya kong maglagay ng canteen sa kompanya ko dahil ayokong lumabas pa ang mga empleyado ko para lang bumili ng pagkain sa labas. Ayokong matagalan sila at mapabayaan ang trabaho nila.
            

Tanaw ko si Hazel mula rito. Yumuko ito at panay lang ang salita ni Sarah. Nang i-angat niya ang mukha niya ay umiiyak na ito. 

"Hoy Kuya!" Napabalik ang atensyon ko kay Gab ng tapikin niya ako. 

"Ha? Ano?" Tanong ko.

"Kaya naman pala hindi ako marinig dahil nakatuon pala ang pansin mo sa sekretarya mo." Wika nito at tinignan kung saan ako nakatingin.

"Let's eat." Wika ko at iniwas ang tingin sakanya.  Kahit kumakain kami ay hindi ko magawang hindi ito sulyapan.

"Why she's crying?" Tanong ni Gab sa'kin. 

"Hindi ko alam." Tanging sagot at tinapos ang pagkain. Nauna siyang lumabas at iniwan si Sarah. Sinundan ko siya ng tingin at palabas na ito. 

"You look concerned." Wika ni Gab. 

"May duty ka ngayon, hindi ba?" Pag-iiba ko sa usapan. Tumango naman ito.

"Bakit hindi ka na lang mag shift ng oras ng trabaho mo?" Suggest ko sakanya. Napaisip naman ito.

"Ayoko." Ikli nitong tanong.

"Bakit naman?" Tanong ko. Kahit alam ko ang rason ay tinanong ko parin para hindi sa'kin mapako ang usapan. 

"Tulog pa ako sa oras na 'yan." Sagot niya. Tumango naman ako. Maya-maya ay umalis na kami.

"Hazel..." Pambabasag ko sa katahimikan na bumabalot sa lobby kung saan nandon ang spot niya. 

"Okay ka lang ba?" Tanong ko. Ngumiti naman ito. 

"Yes Sir. Okay lang po ako." Sagot nito.  

"Your eyes speaks what you feel right now."  Hindi ko maiwasan na sabihin 'yon dahil 'yon ang totoo.

"Anyways wala ka bang gagawin mamaya?" Pag-iiba ko sa usapan. Hindi ko inalis ang paningin ko sakanya. 

"Wala naman. Bakit po sir?" Tanong naman nito.

"Will you come tonight?" Sagot ko. I know she's hesitating. 

"Pag-iisipan ko po." Sagot niya at inalis ang tingin sa'kin. I admit that she's beautiful and lovely. 

"I would be happy if you'll there." Wika ko. Napalingon ito sa'kin at nginitian ko lang siya. 

"Okay, I'll be there." Sagot nito. 

"Asahan ko 'yan ah." Wika ko pa. Tumango naman ito at ngumiti. I'm still wondering kung bakit umiiyak siya kanina at bakit malungkot siya sa araw na ito.

Sana naman mamaya wala ng ireto si Mama sa'kin na babae na magiging girlfriend ko. Nakakairita kasi ang mga nirereto niya sa'kin.

"Ang guwapo mo talaga anak." Puri ni Mama sa'kin. 

"Ngumiti ka naman kuya." Ito talagang si Gab. Kanina pa nag start ang party pero wala parin si Hazel.

"Chaim." Tawag ko kay Chaim ng makita ito. 

"Alam kong kanina mo pa siya hinihintay." Wika niya at nakita ko si Hazel. Wearing a black fitted dress and she applied a light make up.

"Hi sir. Happy birthday." Bati nito at inabot sa'kin ang small box. 

"Who's she?" Tanong ni Mama. Napatikhim naman si Gab. 

"Future wife ni kuya Ma." Sagot ni Gabrielle kay Mama. 

"No Ma. She's my secretary." Paglilinaw ko. 

Lagot ka talaga sa'kin Gab!

            

"Pero pwede naman." Sagot ni Mama. Magkasundong-magkasundo talaga sila ni Mama. 
"What do you mean po?" Tanong ni Hazel. Ayokong mapahiya dito.
"Nah pwede ka namang maging girlfriend o wife ni Sebastian." Sagot ni Mama. Nagulat naman si Hazel. 
"Hindi naman po sa ayaw o hindi ko gusto ang anak niyo pero my heart isn't good right now." Paglilinaw ni Hazel. Natahimik naman ang dalawa.
"Okay. But..." Hindi ko na pinatapos si Mama at nagsalita. 
"Ma huwag makulit." Inilayo ko si Mama kay Hazel at nilapit kay Papa. 
"Ano na namang ginawa mo?" Tanong ni Papa kay Mama. Napabuntong hininga na lang ako dahil ganito palagi tuwing birthday ko.
"Gusto ko lang naman maging settled ang anak natin." Paliwanag ni Mama. 
"Hayaan mo na lang muna si Sebastian sa bagay na iyan." Pagpapaintindi ni Papa kay Mama. Si Papa lang ang nakakapagpatigil kay Mama tuwing nag-iinsist siya sa bagay na ganito.
"Balik lang po ako sa mga kaibigan ko." Paalam ko sa kanila. Kainis talaga itong si Gabrielle. Habang papalapit ako ay si Hazel talaga ang umaagaw sa pansin ko. She really look beautiful. Napaisip ako sa sinabi niya kanina. So, nag break sila ng boyfriend niya? 
"Hazel, sorry pala sa mga sinabi ni Mama ah." Apologize ko. 
"Okay lang po sir." Sagot nito at ininom ang wine na hawak niya. Masaya ang lahat at nasa kabilang mesa sila Gab at iba pang kaibigan ko. 
"Maiwan muna kita ah." Paalam ko at pinuntahan sila Chaim.
"So, gusto ng Mama mo ang secretary mo." Panimula ni Chaim. Tinignan ko naman si Gab. Umiwas ito dahil alam kong siya ang may pasimuno nito. 
"Huwag mong sabihin na hindi ka pa naka-move on kay Sofia." Wika ni Ash. 
"Naka-move on na ako kay Sofia. We're friends now, nilinaw ko na 'yon sakanya at sa inyo." Sagot ko dahil alam kong hindi parin sila naniniwala.
"Oh pampalamig ng ulo." Abot sa'kin ni Chaim ng baso na may alak.
"Your secretary look so beautiful. I like her huh." Wika ni Lexus. Napalingon ako sakanya. 
"Don't touch her. Or else..." Hindi ko na tinapos ang sasabihin ko dahil alam ko naman na alam na nila ang kasunod nito.
"Akala ko ba hindi mo siya gusto?" Tanong ni Lexus. 
"Basta huwag mo siyang pakialaman. In fact, nasa teritory ko siya." Sagot ko sakanya. 
"Easy lang tayo guys ah." Wika ni Xairon. Kumalma naman kami.
"Mukhang gustong-gusto siya ng Mama mo." Napalingon ako kung saan sila nakatingin. Nilapitan ni Mama si Hazel at mukhang nagkakasundo sila.
"Baka malusaw 'yan kakatitig mo." Rinig kong wika ni Dust. Ibinalik ko ang atensyon ko sa kanila. 
"So, gusto mo siya?" Tanong ni Chaim. Hindi talaga ako titigilan ng mga 'to. 
"Bakit hindi ka yata masaya?" Tanong ni Ash. Bakit ako lang lagi ang napapansin nila.
"Masaya naman ako. May iniisip lang." Sagot ko sa kanila. 
"Si Hazel ba iniisip mo?" Napalingon ako kay Gab. Buti na lang talaga at hindi kami magkatabi dahil baka kanina ko pa ito nasapak. Nawala sa paningin ko si Hazel at iginala ko ang paningin ko ngunit wala ito.
"Sino hinahanap mo kuya? Si Hazel? Umuwi na siya." Wika ni Gab. Ang aga naman yata. 
"Hindi niya raw gusto, pero ayaw mapunta sa iba. Hindi niya raw gusto pero hinahanap." Dagdag pa nitong wika. 
            

"Gab lumayo ka diyan baka masapak ka ng kuya mo dahil kanina pa 'yan nabwe-bwesit sa'yo." Natatawang wika ni Lexus. Buti alam nito. 

"Aminin mo na kasi na gusto mo siya." Sumali pa talaga 'tong si Dust.

"Ewan ko sa inyo." Tanging sagot ko at tumayo. 

"Saan ka pupunta?" Tanong ni Gab. 

"Huwag ka ng sumunod, kanina pa ako naiinis sa'yo." Hindi ko na napigilan ang sarili ko at napagsabihan na siya. Nagtawanan naman sila.

"Huwag kang susunod ah!" Wika ko at umalis. Makapunta na nga sa bar. Kinuha ko ang susi ng kotse at umalis. 



"Naglalasing ka ba?" Tanong ni Dust. Nasa VIP table kami. Si Xairon naman ang mang-ari ng bar na ito.

"Wait. That girl is familiar." Sabay senyas ni Lexus. Nakatalikod ito. Nasa bar counter ito at nakaupo sa stool. 

"Bakit siya nandito?" Tanong ni Ash. Bakit nga ba siya nandito? 

"Ngayon ko lang siya nakita dito ah." Lahat kami ay nagtataka dahil matagal na kaming nagpupunta rito at ngayon ko lang siya nakita.

"Wala ka man lang bang reaksyon d'yan. Si Hazel 'yan oh." Wika ni Chaim. Aaminin kong napako talaga ang atensyon ko kay Hazel kanina pa lang pagpasok ko.

"Lapitan mo kaya." Pagtutulak nila sa'kin. Inubos ko muna ang alak na nasa baso ko saka ako lumapit. Umupo muna ako sa tabi niya at nag-order. 

"Hindi ko alam na umalis ka kanina." Panimula ko at saka kinuha ang baso na nilagay ng bartender. 

"Oh, hello sir." Medyo tipsy na siya. Bakit siya naglalasing? 

"Sorry po ah hindi na ako nakapagpaalam. May kausap po kasi kayo kaya sa Mama niyo na lang po ako nagpaalam." Paliwanag niya saka ininom ang alak.

"Eh bakit ka naglalasing?" Tanong ko sakanya at ininom rin ang alak na nasa baso ko ngayon. She's literally drunk. 

"Kanina pa ba siya dito?" Tanong ko sa bartender. 

"Opo sir. Kanina pa po siya umiinom." Sagot ng bartender. Tumango naman ako.

"Sir, halika sayaw tayo." Wika niya sabay hatak sa'kin. Seriously?
Agad niyang ipinulupot ang kamay niya sa likod ng batok ko. At tinitigan ako.

"You're drunk. Iuuwi na kita." Wika ko at inalis ang kamay niya. 

"Mamaya na." Sagot niya at ibinalik ang kamay niya sa pagkapulupot. 

"Gusto ko lang naman maging masaya." Panimula nito. Halata sa mga mata na malungkot siya. 

"Bakit kayong mga lalaki hindi kayo nakukuntento sa iisang babae?" Tanong nito sa'kin. 

"You're drunk. Iuuwi na kita. Halika na." Pagpupumilit ko sakanya ngunit ayaw niya talaga.

"Bakit kailangan niyong saktan kami? Bakit niyo kami liligawan kung iiwan niyo rin naman kami sa huli?" Lahat ng tanong niya sa'kin ay napakasakit para sakanya. Kaya pala nasabi niya iyon kanina kay Mama.

"I just want to be happy." Wika nito habang titig na titig sa mga mata ko. Puno ng lungkot ang mga mata niya. 

"Bakit pa kayo magbibigay ng singsing at mangangako na papakasalan kami kung iiwan at ipagpapalit rin naman?" Lahat ng hinanakit niya ay sinalo ko.

Hinayaan ko na lang siya na magsabi ng mga hinanakit niya. Bumalik siya sa bar counter at nag order pa ng alak. Nang iinomin niya na ito ay inagaw ko ang baso sakanya.

"Ano ba! Akin na 'yan." Akma niya itong kunin ngunit agad ko itong ininom. Nag order pa siya at nagalit na ito sa'kin. 

"Tama na yan." Pagpipigil ko sakanya. Ngunit mabilis niya itong na agaw sa'kin at ininom agad ito. Napailing  na lang ako. 

"Hinihintay ka na ng mga kaibigan niyo sir. Bakit hindi ka na lang bumalik doon." Wika niya. Panay pa rin ang inom nito at umiiyak siya. 

"I've wait and sacrifice para suportahan siya pero bakit niya ako pinagpalit?" She asked me. Her eyes were full of tears. While she's drinking. 

"Hinintay ko siya. Pero pag balik niya may asawa na siya." Pinahid niya ang luha niya at nag order pa.

"Kuya huwag mo na siyang bigyan." Utos ko sa bartender. 

"Ako naman ang magbabayad hindi naman ikaw. Kaya kuya bigyan mo na ako." Wika niya at nag order pa. Iniwan ko siya para balikan sila. 

"Si Hazel 'yon hindi ba?" Tanong ni Lexus. Tumango lang ako. Tinignan ko rin si Hazel mula rito. Panay shot lang ito. 

"Ano ang plano mo? Malalim na ang gabi." Tanong ni Dust. 

"Ako na bahala sakanya." Wika ko. Dahil wala rin naman itong kasama at malayo rin ang bahay nila rito. 

"Oh paano? Mauuna na kami." Paalam ni Dust. Malalim na rin ang gabi at inaantok na siguro ang mga ito.

Binalikan si Hazel ngunit wala na siya doon. Hinanap ko siya at nasa gitna ito nagsasayaw. 

"Halika na. Uwi na tayo." Anyaya ko sakanya habang hinawakan ang palapulsuhan nito.

"Ayoko pang umuwi. Ano ba!" Wika nito at inalis ang kamay ko. 

"Tabi!" Utos ko sa mga tao na nakapalibot sakanya. 

"Tabi sabi!" Sigaw ko sa kanila. Wala akong pakialam kung magalit sila sa'kin.

"Halika na umuwi na tayo." Pagpupumilit ko ngunit pinagpapalo niya ang dibdib ko at tuluyan na sumandal sa dibdib ko at umiyak. 

"Halika na." Wika ko at pinalakad siya ngunit hindi na niya kaya. Kaya ang ginawa ko, binuhat ko siya like a bride. 

"Anong ginagawa mo?" Mahina nitong wika. Sinulyapan ko muna siya bago sumagot. 

"Iuuwi na kita." Sagot ko saka naman ang pagbagsak ng mga mata niya. Nakatulog na siya.

"Masakit sa'kin na makita kang ganito. I know you as a cheerful woman. You don't deserve this kind of pain." Wika ko habang pinagmamasdan siya. Inilock ko na ang pinto saka umikot para magmaneho. 

Mabilis kung pinatakbo ang kotse papunta sa bahay ko. Oo, sa bahay ko mismo siya iuuwi dahil malayo pa ang bahay niya dito.

"We're here." Wika ko at binuhat ulit ito. Nahirapan akong buksan ang pinto dahil buhat-buhat ko siya. Pero nagawa ko paring buksan. Bumuntong hininga muna ako bago dinala siya sa taas. 

Pinihit ko muna ang door knob saka sinipa ang ng kunti para bumukas ang pinto. Dahan-dahan ko siyang inihiga sa kama. 

"Hmm..." Mahina niyang ungol. Aalis na sana ako kaso hinatak niya ako kaya napapatong ako sakanya. Agad niyang pinulupot ang kamay niya sa likod ng batok ko. Hinalikan niya ako ngunit hindi ako tumugon at inalis ang kamay. 

"You're drunk. Hindi mo alam ang ginagawa mo." Wika ko saka umalis sa ibabaw niya.

Nagulat ako ng makita ko si Hazel na wala ng damit. I stare at her--her body. She's not literally naked. There's still a undies and bra. 

"She's drunk Seb. Huwag mong patulan." Wika ko sa sarili. Agad ko siyang nilagyan ng kumot. Mahimbing na ang tulog nito. 

"Your heart is literally broken." Kahit tulog ito ay batid sa mga mata nito ang lungkot.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 3

Masakit ang ulo ko ng magising ako. Inikot ko ang paningin ko at hindi ko ito kwarto. Sinilip ko ang sarili ko sa ilalim ng kumot. Napabangon ako at nakita ko sa gilid ang damit ko na nakatupi na. Katabi nito ang bag at ang heels ko. 
Sa sofa naman nakita ang isang suit na nakatupi rin. Lumingon lingon ako at napagtanto ko kung sino ang may-ari ng kwarto na ito.
"Paano ako napunta rito?" Tanong ko habang hinawakan ang ulo. 
"Ang sakit ng ulo ko." Inda ko sa sakit. May nangyare ba sa'min ng boss ko? 
"Buti naman at gising ka na." Napalingon ako sa taong nagsalita at si sir Sebastian ito. Nasa pinto siya nakasandal habang nakapamulsa pa.
"Wala namang nangyare hindi po ba?" Tanong ko habang tinatakpan ang sarili ng kumot. 
"Muntik na. Buti na lang napigilan ko." Sagot niya na ikinagulat ko. 
"Then, bakit ako nakahubad?" Tanong ko pa sakanya. May nagawa ba akong kahiya-hiya? 
"Wala ka bang naaalala?" Tanong nito sa'kin. Umiling ako. Napatawa naman siya ng mahina.
"Your..." Wika nito at tinignan ako. 
"Ano?" Inis kong tanong. Hindi siya makatingin sa'kin ng diretso. 
"Ano nga?" Pag-uulit kong tanong habang inis na inis na ako sakanya.
"Pwede ba, masakit ang ulo ko kaya huwag mo na akong pagtripan." Halos umusok na ako rito pero hindi niya parin sinasabi sa'kin kung ano ang problema.
"Nabitawan mo ang kumot." Pagkasabi niya ay agad akong napatingin sa katawan ko. 
"Ahhhhh. Manyak ka talaga! Lumabas ka!" Napasigaw ako at binato siya ng unan hanggang sa makalabas siya. Agad kong sinara ang pinto.
Agad akong nagbihis at inayos ang sarili. Bumaba agad ako habang iniinda ang sakit ng ulo. Nakita ko naman siya sa sala may kausap sa cell phone. Madami siguro akong nainom kagabi  kaya heto ako ngayon. 
"Aalis ka na?" Tanong niya ng mapansin niya ako. Inirapan ko lang siya. 
"Oo syempre. Bye. Thank you sa lahat." Paalam ko sakanya at aalis na sana.
"Aray!" Akala ko sa sahig ako babagsak pero nasalo ako ni sir. Bwesit na vacuum cleaner to ah. 
"Sorry, hindi ko na off." Paumanhin nito. At kinuha ang remote at pinatay ito. Tumayo ako pero bumagsak parin ako ngayon sa sahig na talaga.
"Let me help you." Wika niya sabay abot ng kamay. Kanina pa ako nabwe-bwesit sakanya ah. 
"I can manage." Insist ko at pili na tumayo. Pero masyadong masakit. Bakit ba hindi ako nauubusan ng sakit? Masakit ang ulo ko, masakit ang puso ko and lastly dumagdag pa tong paa ko.
"Kainis naman kasi eh!" Bulong ko sa sarili at sinubukan na tumayo. Napairap ako kay sir Sebastian ng nanatili siyang nakatingin sa'kin. Narinig ko itong bumuntong hininga saka ako binuhat patungo sa sofa. Ibinaba niya ako at tahimik na tinanggal ang heels sa paa ko. 
"ARAY!" Napasigaw ako dahil walang pasabi niya itong hinilot. Halos maiyak ako sa sakit. Wala siyang imik hanggang sa matapos siya.
"Thank you." Pasasalamat ko sakanya. Hindi na niya ibinalik ang heels ko kaya inabot ko ito. 
"I need to go." Wika ko saka isinuot muli ang heels. Kinuha ko ang cell phone ko at tinitigan an oras. Nagulat ako ng makita na alas diyes na.
"Kumain ka muna, bago ka umalis." Anyaya nito. 
"Hindi na sa bahay na lang ako kakain." Sagot ko at sinubukan na tumayo. Medyo okay na kaya tumayo ako ng maayos. 
"Kung ano man ang nangyare kagabi o kung ano man ang pinaggagawa ko at pinagsasabi, kalimutan mo lahat 'yon." Wika ko saka lumabas ng bahay. Buti na lang at may taxi na dumaan kaya nakasakay agad ako. 
            

Pagdating ko sa bahay ay si Mama agad ang nakita ko. Pumasok agad ako sa kwarto ko at narinig ko siyang nagse-sermon ngunit hindi ko siya pinakinggan at nagbihis na lang.

Isinubsob ko ang sarili ko sa kama at hinintay na umalis si Mama. Buti na lang at wala rito si Hannah. Gusto kong matulog upang maibsan ng kunti ang sakit ng nararamdaman ko ngunit paano?

Bumangon ako at kinuha sa drawer ang sleeping pills at pain reliever. Sinabay ko itong ininom at bumalik sa kwarto. Hindi ko maiwasan na hindi tignan ang mga pictures namin ni James noon. Patuloy parin ang pagluha ng mga mata ko hanggang sa makatulog ako.

Martes ngayon at huling linggo na ng pasok ni Hannah at magbabakasyon na siya kina Mama.

"Buti naman at pumasok ka ngayon." Bungad ni Sarah sa'kin ng magkasabay kami sa elevator. 

"Bakit may nangyare ba?" Tanong ko. Bumuntong hininga ito at umirap. 

"Meron talaga. Bakit kasi wala ka kahapon. Iyan tuloy ang init ng ulo ni sir Sebastian." Pagkukuwento niya. Sa nakikita ko ngayon sakanya at inis na inis ito.

"Alam mo ba, hinanap ka ni sir sa'kin kahapon. Inis na inis ito ng hindi ka pumasok." Nagtaka ako ng sabihin niya ito. Bakit naman kaya? 

"Hanggang ngayon, mainit parin ang ulo niya." Dagdag pa nito. Nasa palapag na ako kung saan nandoon ang office ni sir Sebastian.

"Ayan na pala sekretarya mo." Rinig kong sambit ni sir Chaim nang makapasok ako sa office niya. Napalingon si sir Sebastian sa'kin at kakaiba nga ang awra nito. 

"Bakit absent ka kahapon?" Bungad nito sa'kin ng makalapit ako. 

"Because I'm not feeling well yesterday." Sagot ko at nanatiling nakatayo sa harapan niya. 

"Nag text ka sana sa'kin na hindi ka makakapasok." He sounds like worried. Pero hindi naman dapat.

"Here." Sabay abot ko sakanya ng resignation letter ko. 

"What's this?" Tanong niya at kumunot ang noo. Hindi pa niya binuksan ito. 

"I'm signing off as your secretary." Kalmado kong sagot. Napatayo ito at bakas sa mukha ang galit.

"What? Mag re-resign ka?" Taka niyang tanong.

"For what reason? Maayos naman ang salary mo ah." Wika pa nito. Tinitigan ko siya at inirapan. 

"Tama. Maayos naman ang salary ko pero ikaw hindi." Sagot ko sakanya. Pinunit niya ang resignation letter ko.

"You're not signing off as my secretary!" Galit nitong wika. 

"You're friends are witness of this." Sagot ko at nilingon ang mga kaibigan niya. 

"Leave!" Galit nitong sigaw. 

"Talaga! Aalis talaga ako!" Pasigaw kong wika. Grabe ang sama talaga. 

"No! Hindi ikaw. Sila." Sabay turo nito sa mga kaibigan niya. 

"Bakit kami?" Angal ni Dust. 

"Labas!" Sigaw nito at umalingawngaw ang boses niya sa office. Nagmadaling nagsilabasan ang mga kaibigan niya at naiwan kaming dalawa.

"Why are doing this?" Ang boses na kanina ay galit napalitan iyon ngayon ng kalmado at masinsin. 

"I'm tired." Sagot ko dahil iyon naman talaga ang totoo. 

"I'm tired, gusto ko lang magpahinga muna." Dagdag kong wika habang diretsong nakatingin sa mga mata niya. My tears start to fall. uAyokong magtrabaho na may dinadalang sakit ng loob dahil maaapektuhan lamang ang trabaho ko.

            

"You can't move on kung palagi kang nag-iisip sakanya. Keep yourself busy." Wika niya. Umupo ako sofa at umiyak. I know he know what happened to me kahit hindi ko maalala ang nangyare doon sa bar kung ano ang mga pinagsasabi ko sakanya. 
"I don't know what to do. I can't do it." Wika ko at luhaan siyang tinignan. 
"I just need you." Sagot niya sa'kin. Nalilito ako kung ano ang ibig niyang sabihin. 
"I'm not letting you to resign. Paano na lang si Hannah?" Paano niya nalaman ang tungkol kay Hannah?
"If you resign, wala kang pang suporta sa anak mo. She's too young. Kung mamamalagi ka sa bahay niyo at iiyak buong araw. Do you think hindi maaapektuhan si Hannah?" His words make me realize that Hannah needs me. 
"But I can't work like before." Sagot ko sakanya.
"Yes you can. You're brave, you can fight that pain. Don't worry I'm here." His words are confusing. I stand up and wiped my tears. 
"I will work, pero kung hindi ko na kaya... I will stop." Sagot ko. I will try my best para maging okay. This pain can't affect me. I can survive from this downfall.
"Your not leaving?" Tanong ni Chaim. Tumango lang ako. 
"Pumasok na kayo mga sir." Saad ko at pumunta sa rest room. Inayos ko muna ang sarili ko. 
"Sis. Anyare kay Sir? Abot sa labas ang boses niya?" Usisa ng isa sa mga empleyado.
"Nag resign ka raw?" Tanong pa nito. Minsan madami talagang chismosa dito. 
"Hindi naman ako nag resign." Sagot ko at kumuha ng tissue. 
" Eh bakit galit na galit si sir?" Tanong pa nito. 
"Eh bakit ang dami mong tanong?" Sarkastikong sagot ko at umalis.
"Bati na kayo?" Tanong ni sir Xairon sa'kin. 
"Hindi naman kami nag-away ah." Sagot ko sakanya at umupo at humarap ang table ko.
Natapos ang isang linggo. Akala ko makakalimutan ko na siya. Pero hindi parin. Sa isang linggo, nagbago si sir Sebastian. Kung ano 'yong pinakita niya sa'kin nung nandon ako sa bahay niya ay tuloy-tuloy  ko iyong nakita sakanya. I'm confused why he's doing such thing that James don't.
"Okay ka lang ba?" Tanong niya sa'kin ng makababa na ako sa kotse niya. Tumango lang ako. 
"Hi Mommy." Bati ni Hannah sa'kin ng makita niya ako. 
"Hello. Oh hindi ba nandon kana kina granny?" Tanong ko. Inanyaya kong pumasok muna si sir sa loob ng bahay.
"Mommy, siya po ba ang boss niyo?" Tanong nito sa'kin.  
"Yes baby." Sagot ko sabay tango. Umupo muna kami habang katabi ko si Hannah. 
"May lakad po ba kayo ng Mommy ko?" Tanong niya kay sir. 
"Wala naman." Sagot ni sir sakanya. 
"I observed lately na palagi kayong magkasama ng Mommy. Do you like my Mom?" Hindi ko inaasahan na iyon ang sasabihin niya. 
"Hannah." Pagsaway ko sakanya. Pinapasok ko siya sa kwarto niya at bumalik rin sa sala.
"Sir pagpasensyahan niyo na po siya." Paumanhin ko para kay Hannah. 
"Okay lang. She really look beautiful like you." Sagot naman nito. Hindi ko alam kung ano ang balak niya but lately I observed he's showing an affection.
"Sir..." Panimula ko. 
"Hmm.. yes?" Sagot nito. 
"Pwede ba akong mag leave for one week?" Tanong ko sakanya. Sana naman pumayag siya dahil pinagbigyan ko na siya. 
            

"Pwede naman." Sagot nito. 
"Salamat sir." Saad ko. Makakapagpahinga na rin ako. I just need space and time para sa sarili ko.
Hindi nagtagal ay umalis na si sir. Lumabas na rin si Hannah sa kwarto niya. 
"Akala ko na kay Mama ka?" Tanong ko kay Hannah. Pumasok ako sa kwarto at kinuha sa ilalim ng kama ang maleta. 
"Aalis ka po?" Tanong pa nito at umupo sa kama ko. Kinuha ko ang mga damit ko sa closet at nilagay iyon sa maleta.
"Alam ko na alam mo na ang nangyare sa'min ng Tito James mo. I just need a break, Hannah. I'm tired." Paliwanag ko sakanya. 
"Umuwi lang naman po ako rito upang makita kayo. Dahil dalawang buwan rin po na hindi kita makikita." Sagot niya. Niyakap ko siya at pinaintindi sakanya ang nangyayare. 
"Babalik kayo ah." Naiiyak na wika niya. Tumango ako at pinagpatuloy ang pag-aayos ng mga damit ko. Dito muna ako ng dalawang araw at aalis rin at pupunta ako kina Papa. Doon muna ako para maka-move on na rin sa nangyare sa'min ni James.
Lumabas ako upang bumili ng grocery pero hindi ko inaasahan na makikita sila James at ang asawa niya.   Nakakalungkot lang isipin na iba na ang kasama niya ngayon. 
Wala akong nagawa kundi ang umiwas sa kanila. Sa tuwing nakikita o naaalala ko sila ay parang bumalik sa araw na hiniwalayan ako ni James.  Hindi ko namalayan na umuwi ako ng bahay na luhaan. 
Kapag nawala ba ako, mawawala rin itong sakit na nadarama ko? Kinuha ko ang blade na nasa drawer ko at itinapat iyon sa palapulsuhan ko. Kapag ginawa ko ito, mawawala na rin lahat ng problema ko. Mawawala na rin lahat ng sakit ko. 
The blood started to flow and fall into the floor. Hindi pa ako nakontento at kinuha ko ang sleeping pills sa drawer at pinagsasabay iyon na ininom. Hindi ako nakaramdam ng sakit sa ginawa ko siguro dahil immune na ako sa mga sugat at sakit.



HINDI mawala sa isip ko si Hazel. Nasa bahay ako ngayon kasama si Chaim. Binigyan niya ako ng alak at agad ko itong ininom. 
That night when she kissed me, kahit lasing siya non ay hindi ko siya pinatulan dahil alam kong lasing siya but after that night it's like I crave something from her. Hinahanap ko ang presence niya lagi, like gusto ko siyang makita lage. 
"Ayos ka lang ba?" Napalingon ako sakanya. Abala ako sa pag-iisip kaya hindi ko agad na sagot. 
"Oo ayos lang. May iniisip lang ako." Sagot ko sakanya. 
"Sino? Si Hazel ba?" Tanong pa niya. Kahit hindi ako sumagot ay alam niya na ang sagot.
"Gusto mo na siya?" Tanong niya. Napaisip ako sa sinabi niya. I guess yes dahil hindi ko naman mararamdaman ito kung hindi ko siya gusto. Tumayo ako at nagpabalik-balik sa paglakad sa harapan niya. 
"Umupo ka nga. Nahihilo ako sa'yo." Utos nito sa'kin. Pero hindi ko siya sinunod. Bumuntong hininga na lang ako.
"Hindi ako mapapakali hangga't hindi ko siya nakikita." Wika ko at umalis. 
"Hoy! Saan ka pupunta?" Tanong nito at sumunod. 
"Pupuntahan siya." Sagot ko at pumasok sa kotse at binuhay ang makina. 
"Ikaw na bahala rito." Wika ko at mabilis na pinaharorot ang kotse patungo sa bahay ni Hazel. Hindi ko inaasahan na mabilis na nakasunod si Chaim.
"Bakit ang dilim?" Tanong niya. 
"Maski ako nagtataka kung bakit." Sagot ko at pumasok na kami. Alas otso na ng gabi at bakit walang ilaw na nakasindi sa bahay niya. 
"Hazel." Tawag ko sa pangalan niya. Ngunit walang sumagot. Pumasok kami at hinanap ko ang switch ng ilaw saka ito in-on.
            

"Wala ba siyang kasama rito?" Tanong pa ni Chaim saka nagpunta sa kusina. Walang tao rito sa sala pati na rin sa kusina. Kumatok ako sa kwarto niya pero walang sumagot. Pinihit ko ang door knob at nakalock ito. Tinawagan ko ang cell phone ni Hazel. 

"Nasa loob siya." Wika ko ng marinig na mag ring ang cell phone niya. Bigla akong kinabahan ng hindi niya sinasagot ang cellphone niya.

"Anong gagawin natin?" Tanong ni Chaim.

"Sisirain ang pinto para makapasok ako." Sagot ko. Sinumulan kong sirain ang pinto. 

"Baka ma demanda tayo sa ginagawa natin." Nag aalalang wika ni Chaim. 

"Okay lang nandiyan naman si Lexus." Matapang kong sagot saka ko tuluyang nasira ang pinto.

"NOOOOO!" Sigaw ko ng makita si Hazel na walang malay sa sahig. 

"Anong ginawa niya?" Hindi ko na sinagot ang tanong ni Chaim at nilapitan si Hazel. Nakita ko ang duguan na kaliwang kamay ni Hazel. Hindi kalayuan sa kanan na kamay niya ay ang natapon na pills.

"Bakit mo'to ginagawa sa sarili mo?" Hindi ko napigilan na yakapin siya. 

"Buhay pa ba?" Sinamaan ko ng tingin si Chaim dahil sa tinanong nito. 

"Gusto mo ikaw unahin kong patayin?" Tanong ko. 

"Huwag ah. Nagtatanong lang naman ako." Sagot nito. Binuhat ko siya palabas at isinakay sa kotse ko. 

"Dadalhin ko siya sa hospital, sumunod ka na lang. " Wika ko kay Chaim. Nag-aalala ako sakanya lalo na sa ginawa niya. Akala ko ba okay na siya? Mabilis kong pinatakbo ang kotse patungo sa hospital. 

"Hazel huwag kang bibitaw papakasalan pa kita." Wika ko habang nakikipag-unahan sa ibang sasakyan na nandito. 

Halos tumilapon ang kotse ng ihinto ko ito sa tapat ng hospital. 

"Help!" Sigaw ko ng makalabas. Binuhat ko palabas si Hazel. Namumutla na ito at walang malay. Agad ko itong inihiga sa hospital bed at isinugod sa E.R.  

"Asikasuhin niyo siya!" Tensyonado kong utos. Hindi ako lumabas dahil wala pa akong doctor na nakikita. 

"Kuya anong nangyare?" Napalingon ako kay Gab na agad na inasikaso si Hazel. 

"Obviously? Gab!" Sarkastikong sagot ko. Hindi ako mapakali hangga't hindi ko nakikita na okay siya.

"Kuya lumabas ka muna. Kami ng bahala sakanya." Pagpapakalma ni Gab sa'kin. Natataranta ako sa nangyayare kay Hazel. Lumabas ako at naupo muna. Nakita ko ang paparating na si Chaim. Tumayo ako at nagpabalik-balik ng lakad. Napahawak ako sa sintido ko at ang isang kamay ay nasa beywang.

"Kumalma ka nga!" Utos ni Chaim sa'kin. 

"Ako ang nahihilo sa ginagawa mo eh!" Dagdag pa nitong wika. 

"Paano ako kakalma kung hindi ko nalalaman kong okay na ba siya!" Sagot ko at hinarap siya. 

"Kaya nga dinala mo siya dito para maging okay. Kalma ka lang." Pagpapakalma ni Chaim sa'kin. Umabot ng tatlong pong minuto ang paghihintay ko bago lumabas ang doctor at nurses.

"How's she?" Bungad ko kay Gab. 

"Okay na siya. Tapang rin ni Hazel kuya no? Ang lalim ng sugat niya." Sagot nito sa'kin. Nakampante naman ako sa sinabi niya.

"Kuya ano ba talaga ang nangyare sakanya? Bakit niya sinugtan ang sarili niya? Laceration seriously? Nilaklak ba niya ang isang boteng sleeping pills?" Binato ako ng mga tanong ni Gab. Technically wala silang alam kung bakit nagkakaganyan si Hazel.

            

"Ililipat na siya sa isang kwarto rito. Kaya kumalma ka." Dagdag nitong wika. Napa buntong hininga ako at nagpapasalamat dahil okay na siya.

"Kuya ano ba talaga ang nangyare sakanya?" Tanong ulit ni Gab saka isinabit ang stethoscope sa leeg niya. Naglakad kami papunta sa kwarto kung saan siya dadalhin. 

"Her boyfriend--fiancé broke up with her last week." Iyon lang sinabi ko. Umupo kami sa sofa na nandito. Maya-maya ay inilipat na si Hazel dito.

"Kailan siya magigising?" Tanong ko habang pinagmamasdan ang mga nurse na inaasikaso si Hazel.

"Doc. Gabrielle, mauuna na po kami." Paalam ng isang nurse. Tumango lang si Gab. 

"Maya-maya siguro gising na siya." Sagot ni Gab sa'kin. Agad akong lumapit kay Hazel at naupo sa tabi nito.

"You love her na?" Tanong ni Gab. Hinaplos ko ang mukha niya at isinikop ang sa likod ng tenga niya ang mumunting buhok. 

"I do. I really do." Pag-amin ko sakanya ng totoo. 

"She's hurting herself. Nagawa niya siguro iyon dahil mag-isa lang siya." Wika pa ni Gab. Tinapik-tapik niya ang balikat ko. 

"I know you will do everything para hindi na ito maulit sakanya." Dagdag pa nitong wika.

"I won't allow this will happen again to her." Wika ko at hinalikan sa noo. I do love her simula pa lang nung una. 

"Tawagin mo lang ako kuya kapag may kailangan ka. Nasa office lang ako." Wika nito at umalis. 

She's now wearing a hospital dress. May dextrose sa kaliwang kamay niya at ang palapulsuhan nito ay may bandage. Bumakat pa ang dugo ng sugat niya. Ibig sabihin malalim talaga ito. 

Dumating na sila at umupo sa sofa. 

"She'll be fine." Advice ni Dust sa'kin. Umupo muna ako sa kabilang sofa at inihilig ang likod. 

"You look stress. Magpahinga ka muna." Suhesyon ni Ash. Bakas sa mukha ng mga kaibigan ko ang pag-aalala sa'kin.

"Nagdala ako ng pagkain, kumain ka muna." Wika pa ni Xairon. 

"Alak may dala kayo?" Tanong ko na ikinagulat nila. 

"Bro, hospital 'to hindi bar." Sagot ni Lexus. Liquor is my stress reliever. Ni isa sa kanila walang nagdala. 

"Maya-maya uuwi na kami." Pagpapaalam ni Ash. Tumango lang ako. 

"Tinawagan mo na ba Mama niya?" Tanong ni Chaim. 

"Hindi pa." Sagot ko at lumapit kay Hazel. 

"Anong plano mo ngayon?" Tanong ni Dust. 

"I'll be the one who'll take care of her." Sagot ko at hinawakan ang kamay ni Hazel.

Tapos kapag gumaling na siya. Dadalhin ko siya sa penthouse ko. 

"Sebastian aalis na kami. Hinahanap na ako ni Cassie." Pagpapaalam ni Chaim. 

"O sige, ingat kayo ah. Salamat sa pagbisita." Sagot ko at hindi ko na sila hinatid. 

"Sana hindi na lang kita iniwan nung pumunta sa inyo." Mahina kong sambit. Nag vibrate ang cell phone ko at kinuha ito sa bulsa ko. 

Agad kong kinuha ang alak na sinasabi ni Chaim. Nag take ako ng isang shot. Dumaloy ang mainit na likido sa lalamunan ko ng inumin ko ito. Isang shot lang ang ininom ko dahil baka mapaalis pa ako.

Nanatiling akong naghihintay kung kailan siya magigising. Nasa tabi niya lang ako hawak-hawak ang kamay niya. Hindi ako napakali sa pwesto ko kaya kagaya kanina pabalik-balik akong naglakad sa harapan ni Hazel. Mahigit tatlong oras na akong naghihintay na magising siya. Gumalaw ang kamay niya kaya lumapit agad ako. 

"Hmmm.." Mahina nitong ungol. Dahan-dahan niyang imunulat ang mga mata niya at inikot ang paningin hanggang sa huminto ito sa'kin. 

"Thanks God you're awake." Masaya kong wika. Akmang babangon siya ng pigilan ko siya. 

"Huwag ka munang bumangon. Tell me, may masakit ba sa'yo." Taranta kong wika sakanya habang hawak ko ang kamay niya.

"Bakit mo pa ako dinala rito?" Tanong niya habang nakatingin sa palapulsuhan niya. 

"Because you don't deserve this." Sagot ko. Nagsimula siyang umiyak. 

"I'm tired. Gusto ko na mawala ang sakit na nadarama ko." Wika niya. Pinunasan ko ang luha na dumaloy sa pisnge niya. 

"You want to end this pain pero hindi ang pagpapakamatay ang solusyon." Sabi ko sakanya. Nakita niyang hawak ko ang kamay niya kaya inalis ko ang kamay ko.

"Why are you doing this? Hindi mo ako responsiblidad." Tanong niya. 

"Because I care and I will not allow this will happen again." Sagot ko sakanya at tumayo. 

"Are you hungry?" Tanong ko sakanya. Umiling lang siya. 

"I'm not hungry." Sagot nito sa'kin. Pero ipinaghanda ko parin siya. I want her to be healthy.

"You need to eat. Para lumakas ka agad." Wika ko at hinila mula sa paanan ang table at nilapag ang pagkain. 

"I don't want to eat." Tanggi nito sa'kin. I stare at her and create a deep connection to her eyes.

"Please?" Pagmamakaawa ko sakanya. Hindi siya sumagot at kinuha ang kutsara sa'kin. 

"Ako na." Presenta ko ng mahirapan siyang galawin ang kamay niya. "I can handle this." Wika niya ngunit nag insist ako. 

Kinuha ko ang kutsara at tahimik na sinubuan siya. Hindi naman siya umangal kaya hindi ako nahirapan na pakainin siya. 

"I'm confused, I'm just nothing to you. Then, why are you doing this?" Tanong niya ng makakuha ng pagkakataon.

"You aren't nothing to me. You're important to me." Sagot ko sa tanong niya. Hindi na siya nagsalita at ipinagpatuloy ko ang ginagawa.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 4

Simula kagabi ay hindi nawala si sir Sebastian sa tabi ko. Nauna akong nagising keysa sa kanya. Ngayon ko lang na realize na napakatanga ko na ginawa ko 'yon. Naalala ko ang sinabi niya sa'kin kagabi. 
"You aren't nothing to me. You're important to me." Hindi ko alam kung saan patutungo ang mga ginagawa niya sa'kin. Bumukas ang pinto at nakita kong pumasok ang kapatid ni sir Sebastian. Hindi ko magawang igalaw ang kanan kong kamay dahil hawak niya 'yon at pinatungan ng ulo niya.
"How are you?" Tanong ni Doc. Gab. 
"Medyo masakit parin ang sugat ko. How stupid, hindi ba?" Sagot ko sa doctor. Tumango-tango naman ito habang kinuhaan ako ng temperature ng kasama niyang nurse. Kasunod non ay ang pulse at heart rate. 
"Tulog pa si kuya?" Tanong niya. Tumango lang ako. 
"Pagaling ka ah. Papakasalan ka pa ng kuya ko." Nagtaka ako sa sinabi niya. Lumabas na sila at natuon ang paningin ko kay sir Sebastian. Tumatak ang sinabi ni Doc. Gab sa'kin.
Nagising na siya at ngayon ko pa lang siya natitigan ng ganito. May lahi siyang Chinese pero nanatili ang Pinoy na lahi sakanya. His brown eyes are beautiful. His messy hair fit to him lalo na at bagong gising siya. Tapos matangos pa ang ilong nito. Napakurap ako ng magsalita siya.
"Done staring at me?" Nakangiti nitong tanong sa'kin. 
"Hindi ah." Pagsisinungaling ko. 
"Good morning bati nito sa'kin." Ako lang ba nakakakita ng ngiti niya? Nakakaakit rin ang mga ngiti niya. Hindi ako sumagot. Tumayo ito at umupo ako. 
"Are you hungry?" Tanong niya. 
"Hindi." Sagot ko dahil hindi pa naman ako nagugutom. 
"I need to change my clothes kaya uuwi muna ako para makaligo ako." Wika niya. Tumango lang ako.
"May gusto ka bang ipabili?" Tanong pa nito. Why he's being like this? 
"Wala. Okay lang po ako." Sagot ko. Pumasok naman si Sir Chaim. 
"Ikaw muna bahala sakanya ah. Babalik rin ako agad." Habilin niya kay Sir Chaim. 
"Huwag kang gagawa ng kung ano sa sarili mo ha? Kundi lagot ka sa'kin." Wika pa nito sa'kin. Umalis na siya at naiwan si sir Chaim. Umupo siya sa sofa habang pinagmamasdan ako.
"Why he's like that?" Hindi ko maiwasan na tanongin siya. Kumunot naman ang noo nito at inihilig ang likod. 
"I mean, bakit siya ganyan? Why he's doing this? I'm just her secretary." Paglilinaw ko sa tanong ko. Bumuntong hininga naman siya. Ganyan ba talaga silang magkakaibigan? Mga suplado?
"Manhid ka ba?" Napakunot ang noo ko sa tinanong niya. 
"Hindi." Sagot ko. Hindi naman ako manhid dahil nakadarama naman ako. 
"Hindi naman pala. Then, why can't you see? Why can't you feel? Kung hindi manhid maiintindihan mo lahat ng ginagawa niya para sa'yo." Ang sakit niyang magsalita ah. Nagtatanong lang naman ako.
"Bakit mo naman kasi ginawa 'yon?" Tanong niya sa'kin. Napayuko na lang ako sa tanong niya dahil alam kong nakakahiya ang ginawa ko.
"I'm sorry kung nagulo ko ang buhay ng kaibigan mo." Paghingi ko ng tawad. Bumuntong hininga muna siya bago sumagot. 
"Matagal mo ng ginulo ang buhay niya. Simula nung naging sekretarya ka niya." Napaangat ako ng tingin sa sinabi niya. 
"Sana hindi mapunta sa wala ang lahat ng ito Hazel. Ayokong mabalewala lahat ng ginawa niya para sa'yo." Dagdag pa niya. Sa nakikita ko sakanya, nag-aalala ito para kay sir Sebastian. 
            

"Kung may problema ka, tumawag ka lang sa'min. Hindi yung sasaktan mo ang sarili mo." Tahimik lang ako habang pinapakinggan siya. 
"Alam mo, kahapon naawa ako kay Sebastian. Labis siyang nasaktan sa ginawa mo sarili mo. He's affected Hazel." Dagdag pa nitong wika. Hindi ko naman alam na maaapektuhan siya. I felt guilty dahil sa ginawa ko.
"Pwedeng magtanong?" Tanong ko sakanya. 
"Pwede naman." Sagot nito. Nung una ay nag-aalinlangan ako na itanong ito sakanya. 
"Matagal na ba kayong magkaibigan?" Lakas loob kong tanong.
"Oo matagal na. Simula pa nung bata kami." Sagot niya. Napatango lang ako at dumating na si sir Sebastian. Ang bilis naman yata niyang nakabalik? 
"Anong pinag-uusapan niyo?" Tanong niya sa'min. 
"Ikaw." Sagot ni sir Chaim. Napatingin naman siya sa'kin. Bago itong ligo at may dala na grocery. 
"Huh? Bakit ako?" Nagtataka niyang tanong. Nanatili akong tahimik at hinayaan si sir Chaim na magsalita.
"I need to go na. Papasok na ako sa trabaho." Paalam nito. 
"Sige. Salamat sa pagbabantay sakanya." Sagot ni sir Sebastian. Nang makalabas na siya ay bumalot ang katahimikan sa pagitan sa'min ni sir Sebastian. 
"Ang bilis mo naman yatang naka balik sir?" Binasag ko ang katahimikan na bumabalot sa loob ng silid. Ayokong makadama ng awkwardness.
"Kailangan kasi ni Chaim na pumasok sa trabaho." Sagot nito. 
"Don't call me Sir. Seb na lang." Wika nito. I just nod. 
Pagkatapos ng tanong ko ay hindi na ako nagsalita. Pinagmasdan ko lang ang mga kilos niya. Hindi ko alam kung anong oras na. Inabot ko ang drawer na nasa tabi ko at hinanap ang cell phone ko.
Nakita ko naman ito. Nagtataka ako kung bakit wala na ang mga pictures namin ni James. Hindi na rin siya ang wallpaper ng cell phone. Lastly chineck ko kung nabura rin ba ang number niya. 
"Pinakialaman mo ba ang cell phone ko?" Hindi ko gusto na magalit sakanya pero bakit niya pinakialaman ito. 
"Sorry." Tanging sagot niya sa'kin at umupo sa tabi ko. 
"Bakit mo ginawa 'yon? Mahalaga sa'kin 'yon. 'Yon na lang ang natitirang alala ko kay James." Inis kong wika. 
"Dahil alam kong 'yon ang nagpapabigat ng damdamin mo... kapag patuloy mo itong makikita patuloy ka lang ring masasaktan." Paliwanag nito sa'kin. Inis na inis ko itong ibinalik sa drawer.
Humiga ako at ipinikit ang mga mata. Naiinis ako sa ginawa niya. Bakit ba kasi hindi ko nilagyan ng password ang cell phone ko. 
"Alam kong mahalaga 'yon sa'yo pero ayokong makita ka na nagkakaganyan." Rinig kong wika niya. Hindi ko siya pinansin at mas mabuti na lang siguro na matulog ako.
"Anong ginagawa mo?" Tanong nito. Iminulat ko ang mga mata ko saka siya inirapan. 
"Matutulog. Obvious naman 'di ba?" Sagot ko sakanya. Narinig ko siyang bumuntong hininga. Tumalikod ako sakanya. 
"Alam kong galit ka sa'kin." Mahinahon nitong sambit. 
"Buti alam mo." Bulong kong sagot. Naiinis talaga ako sa ginawa niya.
"Hindi ka pa nag breakfast tapos matutulog ka na?" Tanong nito. Hindi ko siya pinansin. 
"Huwag ka munang matulog. Sige ka aalis ulit ako." Pananakot niya sa'kin. Akala niya siguro matatakot ako.
            

"Go ahead. Sanay naman akong mag-isa eh at palaging iniiwan." Sagot ko sakanya. Pinigilan ko ang sarili ko na huwag umiyak dahil pagod na pagod na ako.
"No, does not what I mean." Hindi ko na siya pinakinggan pa. Marami siyang sinabi pero hindi ko pinakinggan. Sa pag-iisip ko ay hindi ko namalayan na nakatulog na pala ako.


Nagising ako sa ingay na naririnig ko. Boses iyon ni Seb at mga kaibigan niya. 
"Mali ba talaga ang ginawa ko?" Rinig kong tanong ni Seb. Nakinig lang ako sa kanila.
"Oo dahil pinakialaman mo ang cell phone niya." Hinuhulaan ko lang kung kaninong tinig 'to at sa tingin ko ay kay Dust ito.
"Hindi naman, dahil gusto mo lang naman na maging okay siya. And you think na ang pagbura ng mga files ay 'yon ang paraan mo para makalimot siya." Ito sure ako na sa abogado niya itong kaibigan na si Lexus.
"Kanina pa siya natutulog, ayaw niya akong kausapin." Batid ko sa tinig niya ang pag-aalala. Masama ba na magalit ako sakanya?
"Pakisamahan mo muna. Mahirap talaga kausapin ang babaeng galing sa break up. Baka ikaw pa ang pagbuntongan ng galit niya sa ex niya." Hindi ko alam kung kaninong tinig ito.
"Aalis na kami ah." Rinig kong paalam ng isa. 
"Hindi ka ba talaga papasok sa trabaho?" Pangungumbinse ni Chaim. 
"Hindi muna. Aalagaan ko muna siya. Sige ingat kayo." Sagot niya. Narinig ko ang mga papalabas na mga yapak hanggang sa mawala na ito. Bigla akong na guilty dahil napapabayaan niya na ang kompanya niya dahil sa'kin. 
"Alam kong galit ka sa'kin pero ayoko naman na paulit-ulit mong saktan ang sarili mo." Wika nito at naramdaman ko ang paghawak niya sa kamay ko. Mahigpit niya itong hinawakan sa dalawa niyang kamay saka hinalikan.
"Bahala na magalit ka sa'kin. Basta masiguro ko lang na ligtas ka at hindi mo na sasaktan ang sarili mo." Pagkasabi niya ay ramdam ko ang pagtayo niya saka binitawan ang kamay ko. Kasunod kong naramdaman ay ang pagdampi ng labi niya sa noo ko. Lumakad ito hanggang sa hindi ko na narinig ang yapak niya.
Idinilat ko ang mga mata ko at wala nga siya rito. Bumuntong hininga ako at tinitigan ang sugat ko. 
"Shit! What are doing?" Tarantang sigaw ni Seb ng makapasok siya. Mabilis niya akong pinigilan ngunit natanggal ko na ito pati ang dextrose sa kamay ko. 
"GABRIELLE!" Sigaw nito ngunit huli na ang lahat. Nainom ko na pills na nasa drawer. Natanggal ko na ang pwede pang magligtas sa'kin. Namalayan ko na lang na nakahiga na ako ulit at natataranta na si Seb kakasigaw pagkatapos non ay nandilim na ang paningin ko.


"GABRIELLE!" Natataranta kong tawag kay Gab. Umalis lang ako saglit tapos ganito na madadatnan ko. Talaga bang ayaw na niyang mabuhay?
"Anong nangyare kuya---shit ano na naman 'to?" Wika ni Gab ng makarating. Hinayaan ko na sila na asikasuhin si Hazel.
Lumabas ako dahil ayokong mas kaawaan si Hazel. Sana panghuli na ito. Hindi ko napigilan ang sarili ko na maluha. Bakit ko ba kasi pinipilit ang gusto ko? Alam ko naman na hindi ko siya mapipigilan sa gusto niyang gawin. Pero ang saktan niya ang sarili ay tila hindi naman 'yon tama.
"Tahan na kuya." Rinig kong wika ni Gab at tumabi sa'kin. 
"Huwag mong sisihin ang sarili mo. Wala kang kasalan." Dagdag niya pa. 
"Okay na ba siya?" Tanging tanong ko. Nag-aalala ako ng sobra sakanya. 
"Okay na siya. Tawagan mo na lang kasi ang mga magulang niya para hindi ka mahirapan." Wika niya. Wala dito sa city ang mga magulang niya at si Hannah.
            

"Hindi sila okay ng Mama niya." Tanging sagot ko. 

"Puntahan ko lang siya." Paalam ko sakanya at bumalik sa loob. 

"Huwag mong pahirapan ang sarili mo kuya." Payo niya sa'kin. Umupo ako sa tabi niya at binantayan. 

"Hindi mo kailangan na itali ang atensyon at oras mo sakanya. Halata naman na hindi ka niya gusto." Payo pa nito sa'kin ng makasunod siya. 

"Kuya kung hindi ka niya gusto, hayaan mo na. Marami pa namang iba d'yan." Pinakinggan ko siya ngunit ayokong sundin ang gusto niya. Ayokong mawala sa'kin si Hazel.

"Hindi ko siya susukuan. Alam kong magbabago rin siya." Sagot ko sakanya. Bumuntong hininga siya bago nagsalita. 

"Wala akong magagawa kung 'yan ang desisyon mo." Dismayado niyang wika saka umalis. 

Sana naman last na ito Hazel. Kapag may nangyare pang masama sa'yo hindi ko mapapatawad ang sarili ko. Napaangat ako ng ulo ng may humaplos sa buhok ko. Diretso ang tingin ko kay Hazel na siyang gumawa.

"Bakit ka umiiyak?" Mahina nitong tanong. 

"No I'm not crying." Pagdedeny ko. 

"Huwag mo ng gawin ulit 'yon Hazel, please?" Pagmamakaawa ko sakanya. 

"Promise me na hindi mo na ulit 'yon gagawin dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko na may mangyaring masama sa'yo." Sambit ko pa. Hindi siya sumagot. Sa halip ay umupo ito. 

"Hazel, please sagutin mo ako. Promise me." Pag-uulit ko dahil hindi na naman niya ako pinapakinggan. 

"Oo na, hindi ko na uulitin. Ayoko ng mag-alala ka pa sa'kin." Sagot niya sa'kin. Natutuwa ako sa sinabi niya pero tila walang halaga sakanya ang mga ginagawa ko.

"Why are you doing this?" Tanong niya ng malapag ko sa mini table ang pagkain niya. 

"Because I like you Hazel." Sagot ko sakanya. 

"But I don't like you." Mabilis nitong sagot. 

"Okay lang at least alam mo na gusto kita." Wika ko pa. Masakit ang isinagot niya pero alam ko naman na 'yon ang isasagot niya.

"Ah." Wika ko ng susubuan ko na siya. Agad naman niyang ibinuka ang bibig niya. Tahimik ko siyang sinusubuan ng pagkain. 

"Hindi ka ba nasaktan sa sinabi ko, Seb?" Finally hindi na siya nag sir sa'kin. 

"Syempre nasaktan pero dapat kung tanggapin." Sagot ko sakanya. Akmang magsasalita pa ito pero sinubuan ko na agad siya. 

"hsushlmh!#@)#)." Hindi ko naintindihan ang sinabi niya dahil puno ang bibig niya.

"Don't talk when your mouth is full." Wika ko saka siya binigyan ng tubig.

"Gaano mo ba ako ka gusto?" Tanong nito ng masiguro na wala ng laman ang bibig niya. Tinitigan ko muna siya bago sagutin. 

"Huwag mo akong titigan ng ganyan." Wika niya sabay harang kamay ng niya.

"Basta gusto kita." Sagot ko sakanya. 

"Alisin mo na yang kamay mo." Agad niya naman itong inalis saka ko siya pinagpatuloy na subuan. Napansin kong umiwas siya ng tingin tila ayaw niyang tumingin sa mga mata ko.

"Anong gusto mo, apple o orange?" Tanong ko sakanya kung anong gusto niyang prutas na kainin. 

"Ice cream." Sagot niya sa'kin. Napakamot na lang ako ng ulo at ngumiti. 

"Walang akong dalang Ice cream eh." Tanggi ko sa gusto niya. Na dismaya naman ito. 

"Oh ito na ice cream mo." Sabay lapag ko ng magnolia na ice cream sa harapan niya. Nabuhayan naman ito saka kinuha ang kutsara sakin. 

"Thank you." Masaya nitong wika. Kaya naman niyang galawin ang isa niyang kamay pero kapag sa pagkain kasi ay matatagalan siya kaya ako na lang ang nagsusubo sakanya.

"Hmm. Ang sarap talaga ng ube na flavor." Wika nito at napapikit at ninamnam ang ang ice cream. Ngayon ko lang siya nakita na masaya. 

"Thank you ah." Wika nito saka ipinagpatuloy ang pagkain ng desert niya.

She's like a kid right now. Okay na ito keysa naman palagi ko siyang nakikita na umiyak. 

"Huwag kang gumalaw ah." Wika ko sakanya. 

"Huh? Bakit?" Tanong pa nito. Pinunasan ko ang gilid ng labi niya ng makita kong messy pala siyang kumain ng ice cream. Tinitigan ko siya sa mga mata. Now, I can tell na hindi na masyadong malungkot ang mga mata niya.

"Seb huwag mo'kong titigan ng ganyan." Wika nito at iniharang ulit ang kamay niya. Napatawa na lang ako dahil sa inasal niya. Tumayo ako at kumuha ng apple. Actually mahilig ako sa ice cream pero siya na muna ang inuna ko dahil alam kong magugustuhan niya iyon. 

Sana patuloy na ito. Sana ganito lagi ang makikita ko sakanya. 

"How's your feeling?" Tanong ko sakanya habang nakaupo ako sa sofa. 

"Better." Sagot niya. 

"Good. Keep it up. Para makalabas ka agad dito." Sagot ko sakanya at inihilig ang likod. 

"After this isasama kita sa penthouse ko." Wika ko habang nakatingin sakanya. Nagtataka naman ito. 

"Bakit? Aalis naman ako pagkalabas ko rito." Sagot niya. Saan siya pupunta? Iiwan niya ako?

"Iiwan mo ako?" Tanong ko sakanya. 

"Bakit saan ka pupunta?" Dagdag kong tanong. 

"Oo na pumapayag na akong sumama sa'yo sa penthouse mo." Akala ko hindi siya papayag pero mali ako. Bakit niya sinabi kanina na aalis siya? Saan siya pupunta?

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 5

Nakalabas  na si Hazel mula sa hospital at sa penthouse ko siya dinala. Isang linggo na rin ang lumipas at may pagbabago naman akong nakita sakanya. 
"Wala naman akong damit na dala remember?" Wika nito sabay pameywang sa harapan ko. Nakaupo ako sa dulo ng kama habang pinapanood ito. 
"Ano?" Inis nitong wika. 
"Huwag mo'kong titigan ng ganyan Seb." Utos nito sa'kin. Ngumiti lang ako at hinatak siya papunta sa'kin. 
"Sebastian naman eh." Reklamo nito habang napaupo sa kandungan ko. 
"Sa kabilang kwarto may closet don." Wika ko at niyakap ito. Walang namamagitan sa'min. Pero I keep showing to her na sincere ako sa sinabi ko na gusto ko siya.
"Tapos?" Tanong pa nito at tinignan ako. 
"Maghanap ka doon ng kasya sa'yo." Sagot ko sakanya at agad naman itong tumayo. Nagtungo agad siya sa kabilang kwarto, sinundan ko naman siya. 
"Bakit may damit pambabae rito?" Tanong niya ng mabuksan ang closet. 
"Sa babae mo 'to? Ayokong suotin yan!" Inis niyang wika at nagcross arm sa harapan ko. Natawa naman ako sa sinabi nito. 
"Anong tinatawa-tawa mo diyan?" Pagtataray nito at inirapan ako. 
"Ayokong magsuot ng damit sa isa sa mga babae mo!" Dagdag nito. Ewan ko ba tuwing nakikita ko siya na naiinis o nagtataray ay natutuwa ako.
"Makasabi ka ng 'mga babae' kala mo naman na marami. Eh ikaw lang naman nadala ko rito." Paliwanag ko sakanya at umupo. 
"Talaga lang ha? Ako lang? Eh bakit may damit pambabae rito? Paano mo ito mapapaliwanag sa'kin?" She sounds like she's jealous. Napapangiti talaga ako sa nakikita ko. 
"Nagseselos ka ba?" Tanong ko at lumapit sakanya at tinitigan. 
"Hi..hindi ah." Sagot nito at tumalikod. Everytime I stare at her, iniwas niya agad ang paningin niya sa'kin. It's her weakness. I knew it.
"I don't like this.. and this.. and this." Reklamo nito habang iniisa-isa ang mga nakahanger na damit. 
"Ehh wala akong mapili!" Sabay harap nito sa'kin pero nasa likod niya ako kaya nabangga niya ako. 
"Oo na magbibihis na. Labas ka na." Utos nito sa'kin. Lumabas naman ako. Rinig ko hanggang rito ang pagrereklamo niya. 
"Pasok na." Ang bilis naman yata. 
"No! Hindi 'yan ang susuotin mo!" Reklamo ko. 
"Eh bakit? Bagay naman 'di ba?" Tanong pa nito. 
"Ayokong pag pyestahan ka ng mga lalaki sa labas." Sagot ko at ako ang naghanap ng maisusuot niya.  
"Saan ba tayo pupunta?" Tanong nito sa'kin. 
"Sa mall. Mag gro-grocery." Sagot ko. 
"Mag gro-grocery lang naman pala. Tara na." Anyaya nito sa'kin at aalis na sana ito ng mahatak ko siya pabalik. 
"Ito suotin mo." Sabay bigay ko sakanya ng damit. Lumabas agad ako. Kanina pa ako nakabihis tanging siya na lang ang hinihintay ko. 
Talaga bang matagal magbihis ang mga babae?
"Tara na." Rinig kong wika niya saka bumaba. Nilagpasan niya lang ako. 
"Hazel naiinis ka ba sa'kin?" Napalingon ito ng tanongin ko siya. 
"Hindi ah." Sagot niya. Pero halata naman na naiinis siya. 
"Umupo ka muna rito." Utos sakanya. 
            

"Huh? Bakit? Akala ko ba aalis tayo?" Naguguluhan niyang tanong.  

"Basta umupo ka lang muna diyan." Wika ko sakanya. Nagmadali akong pumunta sa kwarto. 

"Kapag ito kalokohan Sebastian malalagot ka talaga sa'kin." Naiinis nga siya dahil Sebastian ang itinawag niya sakin. Bumalik rin ako agad ng makuha ko na ito. 

"Close your eyes." Utos ko sakanya habang nasa likuran niya ako. 

"Ayoko." Pagmamatigas niya. 

"Sige na please." Wika ko pa. 

"Sige na nga." Sang-ayon nito at ipinikit ang mga mata. Binuksan ko ang rectangular na kahon at kinuha ang necklace.

"Open your eyes." Utos ko sakanya. Agad niya naman itong sinunod. 

"Sana nagustuhan mo." Wika ko sakanya. It's a necklace where the pendant is sapphire.

"Para saan ito?" Tanong niya habang nakatingin sa salamin. 

"Wala. Gusto ko lang ibigay sa'yo." Sagot ko habang nasa likuran niya. Umikot ako at tumabi sakanya. 

"It's too much. I can't accept this." Wika nito at tatanggalin niya sana kaso pinigilan ko. 

"I don't care if it is too much. I will give you everything to make you happy." Sagot ko sakanya. Tumayo ito at tila hindi niya nagustuhan ang sinabi ko.

"There's nothing between us Seb. You don't need to do this. Isa pa, things can't fulfill my happiness. Ang makakpagpasaya sa'kin ay ang kasama ko ang taong mahal ko." Wika nito sa'kin. Wala naman talagang namamagitan sa'min pero ang mga kilos namin ang nagsasabi na meron.

"There's nothing between us but our actions do." Natahimik siya at naupo sa tabi ko. 

"Hindi naman kita pinipilit eh. Allow me, I will court you." Dagdag kong sambit at tumayo.

"To be honest, I'm scared to love again. Alam mo 'yon 'di ba?" Tanging sagot niya.  Napatango na lang ako dahil alam ko naman talaga 'yon.

"I know." Wika ko. Bumalot ang katahimikan sa'min ng sandaling 'yon. 

"Tara na." Anyaya ko sakanya. Sumunod naman ito sa'kin. It's hurt when she said that she's scared to love again.

"Seb?" Mahina nitong tawag sa'kin nang nasa kotse na kami. 

"Hmm. Yes?" Sagot ko at inistart ang engine ng kotse. 

"Nagtatampo ka ba sa'kin?" Tanong nito. Batid ko na nakatingin siya sa'kin.

"Bakit naman ako magtatampo?" Tanong ko habang abala sa pagmamaneho. 

"Kasi.. Seb huwag ka ng magtampo, please?" This time nilingon ko siya saglit. Hindi ako nakasagot sakanya.

"Hoy Seb." Lambing nitong tawag sa'kin ng makababa kami, kasunod ko lang siya. 

"Seb naman eh." This time nilingon ko siya. Ngunit tinignan ko lang ulit siya. 

"Ano ba Seb? Tititigan mo na lang ba ako?" Halos maiyak na ito sa'kin kakasuyo. Tinalikuran ko siya. 

"Seb naman eh." Paglingon ko para na itong bata na hindi pinansin buong araw. Hinila ko siya palapit sa'kin at niyakap. I hear her sob at my chest. 

"Shh. Huwag ka ng umiyak." Wika ko at hinaplos ang buhok nito. Pinagtitinginan kami ng mga tao dito ngayon, nasa labas pa kasi kami ng mall. 

"Hindi mo kasi ako pinapansin." She answered while rubbing her eyes. 

"If you think na hindi ko gusto ang ibinigay mo, then you are wrong because I like it a lot. It's beautiful." Wika nito habang nakatingin sa'kin. 

"Of course it's beautiful just like you." Seryosong wika ko at inayos ang buhok nito na sa mukha niya.

            

"Hindi ko gusto na umiiyak ka dahil nasasaktan rin ako tuwing nakikita kitang umiiyak." Wika ko at niyakap ulit siya. I wipe her tears and definitely I can tell that she is a soft hearted.

"Hindi ka na ba nagtatampo sa'kin?" Tanong pa nito. 

Isinikop ko muna ang buhok na tinatangay ng mahinang hangin sa likod ng tenga niya at yumuko ng kunti para mapantayan ang height niya. Hinawakan ko ang magkabilang braso niya at tinitigan ito.

"Hindi naman ako nagtatampo sa'yo." Sagot ko sakanya. 

"Huwag mo sabi ako titigan ng ganyan." Wika nito at hinarang ang kamay sa mukha. Napangiti ako dahil ganito lagi ang ginagawa niya tuwing tinitigan ko siya ng malapitan sa mga mata.

"Okay. Tara na." Anyaya ko sakanya. 

"Seb?" Napabalik ako ng lingon sakanya. 

"Oh halika na." Anyaya ko sakanya at hinawakan ang kamay. 

"Seb... pumapayag na ako sa gusto mo." Mahinahon nitong wika. 

"Are you sure?" Tanong ko pa sakanya dahil hindi naman ako nagmamadali.

"Oo. Para na rin makasimula ako ulit. Ayokong ikulong ang sarili ko sa sakit at iiyak gabi-gabi kapag naaalala ko ito." Pinatapos ko siya saka niyakap at hinalikan sa noo. 

"You won't regret this Hazel." Masaya kong sambit at hinaplos ang magkabilang pisnge niya.

"Pasok na tayo, nakakahiya eh. Pinagtitinginan na tayo." Wika nito. Napalingon ako sa paligid ko at tama nga siya pinagtitinginan na kami.

"Talaga bang hindi ito damit ng mga babae mo?" Tanong nito at humawak sa braso ko. Naniniwala talaga siya na may babae ako. 

"Oo sa babae---Aray!" Hindi ko natapos ang sasabihin ko dahil pinalo niya ako ng bag niya. 

"Sinasabi ko na nga ba! Sana hindi ko na lang ito isinuot." Reklamo niya. 

"Sa babae kong pinsan." Paglilinaw ko sakanya. 

"Totoo?" She's cute when she asked in low tone of voice. 

"Oo sa pinsan ko, I told you 'di ba. Ikaw lang ang babae ko." Sagot ko sakanya. Agad naman itong bumalik sa pagkapit sa braso ko. 

"Sorry Seb." Wika nito.

Hawak-hawak nito ang braso ko habang naglilibot sa mall. Hindi siya bumibitaw sa pagkapit sa'kin. 

"Akala ko ba mag-gro-grocery tayo?" Tanong nito sa'kin nang paakyat na kami. 

"Oo pero hindi rito." Sagot ko at tinignan ko siya. 

"Eh saan at anong ginagawa natin rito?" Tanong niya pa sa'kin.

"I will buy you a clothes." Sagot ko sakanya. Kinuha ko ang naka hanger na dress at itinapat iyon sakanya. 

"What? Eh? May damit naman ako sa bahay." Sagot nito at ibinalik ang dress. Kumuha pa ako at muling itinapat iyon sakanya. Kumuha ako skirt at ibinigay iyon sakanya. 

"Ayoko nito." Reklamo niya at ibinalik iyon. 

"This one is nice. It's perfect for you." Wika ko at ibinigay iyon sakanya. Madami na siyang dala. Ako ang pumili ng mga damit niya.

"Hindi ko alam na marunong ka pala pumili ng damit pambabae." Wika nito sa likuran ko. 

"Gusto mo ba ang mga pinili ko, if 'di mo gusto we can change it." Tanong ko sakanya. Baka kasi hindi niya gusto. 

"Lahat naman ng pinili mo ay magaganda ay sakto sa'kin kaya okay na ito. Huwag mo ng dagdagan. Baka sobrang gastos na nito." Wika niya sa'kin. 

"Don't worry about the money." Sagot ko at kinuha ang dala niya. Ibinigay ko iyon sa saleslady na nasa counter. Humawak ito sa'kin habang nakatingin sa saleslady. 

            

"Girlfriend niyo po?" Nagtaka ako ng magtanong ang saleslady.

"Yes, girlfriend niya ako. Bakit?" Hindi ko alam kung matutuwa ba ako sa sinagot ni Hazel. Dahil taray niyang sinagot ang saleslady. 

"Ah.. wa--wala naman po." Batid ko ang pagkahiya niya. 

"Mabuti." Wika nito at kinuha ang pinili namin. Hanggang sa paglabas namin ay hindi niya binitawan ang braso ko. Kahit sabihin niya na walang namamagitan sa'min but her actions does.

"Nagseselos ka ba sa saleslady?" Tanong ko sakanya. Kinuha ko sakanya ang dala niya at ako na ang nagbitbit. 

"Hindi ah." Sagot nito sa'kin. 

"Papasok ako bukas." Dagdag nitong wika. 

"Sigurado ka ba d'yan?" Tanong ko pa sakanya. Tumango siya at ngumiti. 

"Oo sure na ako, para naman may ipon ako at may pang suporta ako kay Hannah." Sagot niya. Hannah is her daughter, I don't know kung sino ang ama ni Hannah pero nasabi niya na lahat ng taong minamahal niya ay iniiwan siya.

"May tanong ako." Wika niya sa'kin. 

"Ano 'yon?" Tanong ko sakanya. 

"Hindi ka ba na turn off sa'kin?" Tanong niya sa'kin. Nasa tapat kami ng isang shoe branch ,I will also buy her a shoes or doll shoes o kung anong gusto niya. 

"Of course not. I like you as you are. It's not a hindrance for me to love you." Tanging sagot ko at ngumiti. Pumasok na kami at pinapili ko siya kung ano ang gusto niya.

"Alam mo Seb hindi ko naman kailangan ng mga ganito. Meron naman ako sa bahay." Wika nito sa'kin. Pababa na kami ng scalator. 

"Alam ko naman iyon but I insist so don't mind it, okay?" Sagot ko sakanya. Saktong pagbaba namin ay nag ring ang cell phone ko. 

"Seb may ice cream. Bili mo ako." Parang bata nitong wika sabay turo sa nagtitinda ng ice cream. 

"Sige umorder ka lang doon at susunod ako, sasagutin ko muna ito." Sagot ko sakanya habang sinagot ang tawag ni Mama. 

"Hello Ma." Panimula ko habang ang mga mata ay nakatingin kay Hazel. 

"Pinuntahan kita rito sa bahay mo, bakit wala ka? Nasaan ka ba?" Nag-aalala nitong tanong sa'kin. Hazel mouthed kung ilan. I just said two.

"Nasa mall ako ma. Kasama ko si Hazel." Narinig ko naman itong tumawa tila tuwang-tuwa sa narinig.

"Nililigawan mo na ba siya anak?" Masaya nitong wika. Nahagip ng mga mata ko ang ex ni Hazel. Nang papalapit ito kay Hazel ay mabilis kong nilapitan si Hazel. Nakita niya ako at ganon rin ako. Ngunit hindi siya napansin ni Hazel. 

"Oo Ma. I'm with her right now." Sagot ko kay Mama. Ibinigay naman ni Hazel sa'kin ang isang ice cream.

"O sige. Hindi ko na kayo iistorbohin. Bye." Masayang wika ni Mama at saka ibinaba. 

"You really like ube." Wika ko kay Hazel. Umalis kami ni Hazel sa Ice cream stand at umupo sa bakanteng space kung saan may roon itong mga upuan. 

"Oo eh. Simula bata pa ako eto na gusto kong flavor. Sorry ah, hindi ko kasi alam kung anong gusto mo." Sagot niya sa'kin. Inalalayan ko siyang maupo dahil pareho kaming may bitbit. 

"Anong gusto ko?" Tanong ko sakanya.

"Oo." Sagot niya.

"Ikaw." Napatawa naman ito sa sinabi ko. Batid kong pinagmamasdan kami ng ex niya pero wala na siyang magagawa dahil hangga't nandito ako, hindi na niya ulit siya makakalapit kay Hazel.

            

"Sinong kausap mo kanina?" Tanong nito sa'kin. 

"Si Mama, napatawag lang. Nagpunta kasi siya sa bahay eh wala naman ako." Sagot ko sakanya.

"Nang nalaman niya na ikaw ang kasama ko ay agad niya itong ibinaba dahil ayaw niya raw na madistorbo tayo." Dagdag kong wika sakanya. Tumango naman ito. 

"Sinabi niya 'yon?" Tanong niya. I saw from a far her ex fiancè is still watching us but Hazel didn't recognize it because she's too busy on her ice cream. 

"Oo, alam mo naman na butong-butong sa'yo si Mama." Sagot ko sakanya.

"May gusto ka pa bang bilihin dito sa mall? Sabihin mo lang." Wika ko sakanya ng mauna kong ubusin ang ice cream ko. 

"Wala na. This is enough." Sagot niya at nagmadaling tumayo. Takot siguro ito na magpunta pa kami sa ibang store ata mamili.

"Hindi ba may grocery area naman sa mall, bakit hindi tayo doon namili?" Tanong niya ng makapasok kami sa kotse. 

"Doon tayo sa grocery store ni Ash." Sagot ko sakanya at inistart ang engine ng kotse. 

"Okay." Tanging sagot niya. Ilalayo kita sa taong nanakit sa'yo ng husto. Ayokong makita mo pa siya. He'll regret what he lost. Kumuha kami ng isang food cart at tinulak iyon. Habang nag-iikot kami ay nagulat ako ng makita parin dito si James. 

Bakit ba siya sunod ng sunod?

"Pick what you want." Wika ko kay Hazel. 

"Yung kailangan lang." Sagot naman niya sa'kin. This woman is not a materialistic. Kung anong kailangan 'yon lang talaga ang binibili niya. Hindi na siya kumukuha ng iba pa. 

"Hanggang kailan mo'ko babantayan at patitirahin sa penthouse mo?" Tanong niya habang kumukuha ng cup noodles at nilagay sa cart. 

"Until na gumaling ka." Sagot ko at inabot ang hindi niya maabot na item. 

"But I'm fine na, 'di ba?" But this woman is not going to quit from arguing. 

"Natatakot akong pakawalan ka, Hazel." Tanging sagot ko sakanya at itinulak ang cart. Hindi na lang siya sumagot at ipinagpatuloy namin ang ginagawa. Para mas mabilis kaming matapos ay tinulungan ko na siya. 

"Ikaw na dito sa dry goods at ako sa wet goods ah." Paalam ko sakanya. 

"O sige." Sang-ayon niya at nag nod. 

Humiwalay muna ako sakanya. Kumuha ako ng meat including chicken, pork, and beef. Kumuha na rin ako ng vegetables, fruits and seasonings. Iyon lang ang kinuha ko at binalikan siya. 

"Tapos ka na?" Tanong ko ng makita siya agad ng umikot ako. 

"So, kanina mo pa ako tinitignan?" Dagdag kong tanong. 

"Medyo." Sagot nito at tila nag isip pa. 

"Tara na sa counter." Anyaya ko sakanya at pinauna. Nang nasa counter kami, humawak ito sa braso. I know it, naglalambing ito dahil siguro may gusto siya na gusto niya munang ipaalam sa'kin.

"Seb?" Tawag niya sa'kin. Nilingon ko naman ito. 

"Kahit hindi mo sabihin alam ko, kaya kumuha ka na doon." Hindi ko na siya pinagsalita pa. 

"Meron pang isa eh." Sa tono ng boses nito ay naglalambing siya. 

"Sige samahan mo na rin, dahil naubos mo yung stock sa bahay." Sagot ko sakanya. 

"Thank you." Masaya nitong wika at niyakap ako. Nagulat ako ng nakawan niya ako ng halik sa pisnge. Ngumiti lang ito ng lumingon ako sakanya.

Kinu-compute na ng cashier ang mga item na nasa cart through computer. Hinihintay ko si Hazel. Balak ko na sana siyang puntahan pero nandito na siya. 

"I'm sorry ang tagal ko ah." Paumanhin niya at nilapag ang tatlong magnolia ice cream flavoured one chocolate and two ube. Tapos chocolates. Hershey's, kisses and hazel nut. 

"Isali niyo na ito." Utos ko sa cashier. 

"Masyado ba akong matagal?" Tanong niya sa'kin. 

"Hindi naman." Sagot ko. Hinintay lang namin na matapos sila sa paglagay sa paper bag saka nilagay sa cart. 

"Si Ash ba talaga ang may ari nito?" Mangha niyang tanong at inikot ang paningin. Nakakatuwa siya pagmasdan. 

"Oo siya ang may ari nito in fact marami ng branches nito." Sagot ko sakanya habang itinulak ang isang cart. Isang cart na lang dahil naka organize na lahat. Papasok na sana si Ash sa store ng makita niya kami.

"Wait." Sabi nito sabay palipat-lipat ang tingin sa'min ni Hazel at sa kamay ni Hazel na nakahawak sa braso ko. 

"May gusto ba kayong aminin sa'kin?" Tanong niya sa'min habang malaki ang ngisi nito. 

"Wala. Bakit?" Sagot ko sakanya. 

"Talaga ba?" Pagpupumilit nito. 

"Actually, humingi siya sa'kin ng permiso kanina  na manligaw and I said yes at ngayon sasagutin ko na siya." Sagot ni Hazel kay Ash. Hindi ko alam kung tama ba ang narinig ko. Natuwa si Ash sa sinabi ni Hazel at agad rin siyang nagpaalam.

"Say it again." Wika ko habang nakatitig sakanya.

"I said sinasagot na kita." Matapos niyang sabihin 'yon ay hinawakan ko ang magkabilang pisnge niya at hinalikan.

"Please don't hurt me like other men did to me." Pakiusap niya ng pakawalan ko siya sa labi ko. 

"I promise." I said and kiss her forehead. 

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 6

"Baby." Nagising ako dahil may gumugulo sa pagtulog ko. I felt a smack kisses on my forehead. When I open my eyes I saw a handsome man.
"Good morning." He genuinely said and give a kiss on my forehead again. 
"Good morning." Mahina kong sagot at niyakap ang unan at muling pumikit.  
"Hey, bumangon ka na." Wika nito habang pinaglalaruan ang buhok ko.
"Baby." Malambing niyang tawag sa'kin. Humarap ako sakanya. He still staring at me. His stares are my weakness because every time I response to it it's like I'm drowning in a deep blue sea. 
"Nah. Don't stare me like that." Wika ko at hinarang ang kamay ko sa mukha ko. Ibinangon ko ang kalahati kong katawan at umunat.
"Inaantok pa talaga ako." Wika ko at humikab. Hihiga sana ako ulit ng maramdaman ko ang yakap niya mula sa likuran ko. 
"Seb." Ramdam ko ang init ng bawat paghinga niya sa kaliwang balikat ko. 
"Seb." Tawag ko pa sakanya pero hinigpitan niya ang pagyakap niya sa'kin.
Hinawakan ko ang kamay nito at napangiti. Hinayaan ko na lang muna siya. Ilang minuto ang lumipas at bumitaw na ito. 
"Baby, halika na." Wika niya at nagpunta sa harapan ko. Pumantay siya sa height ko, kasalukuyan kasi akong nakaupo. Kinurot ko naman ang magkabilang pisnge nito. 
Ngunit kinuha niya ang mga kamay ko sa pisnge niya at hinawakan. He kiss my hands and say. 
"I love you." I don't know what to feel but he is sincere and full of love when he say it. 
"I love you too." I said. Ninakawan ko siya ng halik sa labi at mabilis na pumunta sa labas. 
"Wow. I like it." Wika ko at napaupo na. 
"Ikaw nagluto nito?" Tanong ko sakanya ng makalapit. Naupo siya sa kabilang upuan kung saan kaharap ko siya. 
"Nagustuhan mo ba?" Tanong nito. 
"Oo naman, favorite ko itong breakfast meal." Sagot ko. Sinangag na kanin, sunny side up egg, tocino at kape. 
"Let's eat." Anyaya ko sakanya. While we were eating, I always glance at him.
Sa kalagitnaan ng pagkain namin ay nagsalita siya. 
"Sigurado ka bang papasok ka ngayon?" Tanong niya sa'kin. Tumango lang ako dahil may laman pa ang bibig ko. Uminom ako ng tubig at sinagot siya. 
"Oo pero pupunta muna ako sa bahay dahil nandon ang gamit ko sa trabaho." Sagot ko sakanya at ipinagpatuloy ang pagkain. I still remember nung kasama pa namin ni Mama si Papa. Ito ang iniihanda ni Papa  tuwing umaga dahil alam niya na paborito ko ito. 
"Hey, okay ka lang?" Napabalik ako sa wisyo ko ng magtanong si Seb sa'kin. 
"Oo okay lang ako." Sagot ko at pilit na ngumiti. Ipinagpatuloy ko ang pagkain ko dahil papasok pa ako sa trabaho kasama si Seb. 
"Dadaanan na lang natin ang gamit mo bahay tapos diretso na tayo office." Wika niya. Napatango na lang ako. Nang matapos ako ay humarap ako sa refrigerator. 
"Hmm... Anong uunahin ko sa inyo?" Tanong ko sa ice cream at chocolates na nasa harapan ko.
"Chocolate na lang muna." Wika ko at binuksan ang isang pack ng kisses. Kumuha ako ng tatlo at simulan itong kainin. 
"So, yummy." Wika ko at isinubo ang isang kisses. Pagsara ko sa refrigerator ay nakita ko si Seb na topless. 
"Gusto mo?" Tanong ko sakanya at umupo sa mesa habang masaya na kumakain ng kisses.
            

"Hindi. Hindi ba nasisira ngipin mo kakakain ng chocolates at ice creams?" Tanong nito sa'kin. Nilingon ko naman ito. 
"Hindi." Ikli kong tanong at nag wide smile para makita niya ang ngipin ko. 
"Nagtataka lang ako. Bakit hindi ka tumataba? Eh ang lakas makataba niyan?" Tinawanan ko na lang siya sa tanong niya. Nang maubos ko ang tatlo ay kumuha ulit ako. 
"Dahil kahit anong kain ko at kahit anong fatty food pa 'yan 'di talaga ako tataba. Ganito na talaga katawan ko." Paliwanag ko sakanya saka isinubo ang isang kisses. 
"Ang sarap kaya nito." Wika ko pa.
Pinagmamasdan niya lang ang bawat galaw ko at napapangiti ito ng palihim, kahit ilihim niya ay nakikita ko parin ito. 
"After that, maligo ka na ah. Aalis na tayo." Paalala niya sa'kin. Tumango na lang ako dahil puno ang bibig ko ng chocolates. 
"Sige." Sagot ko. Maligo ka na at uubusin ko muna ang chocolates na nandito. Pumasok ako kwarto kung saan naroroon ang mga damit na pinamili ni Seb sa'kin.
This day, bago lahat ng susuotin ko? Pagkatapos kong mamili ay inilapag ko ito sa kama. Lumabas ako at sakto na siya ding paglabas ni Seb. Bumalik ako sa kwarto at kinuha ang tuwalya. Magkahiwalay kami ng kwarto ni Seb. Siya na mismo ang nag decide.
Afterwards, nasa bahay na ako. Pinahintay ko na lang siya sa labas. Kinuha ko ang bag ko. Nagtataka ako kung bakit malinis na rito? Umuwi ba si Mama rito? Hindi ko na lang iyon inisip at lumabas na. 
"Tara na." Anyaya ko sakanya. Binuhay niya naman ang makina at nagmaneho na.
"Hindi pa ba tumatawag si Hannah?" Tanong niya sa'kin. Binalingan ko muna siya bago ibinalik ang pansin sa cell phone ko. 
"Hindi pa eh." Nag-aalala kong sagot sakanya. Binilisan niya ang pagpapatakbo para makarating na kami agad.
"Don't worry tatawag rin sila sa'yo." Pagpapawi nito sa pag-aalala ko. Bumuntong hininga ako at itinuon ang pansin sa daan. 
"Baby smile. Hindi bagay sa'yo ang malungkot. Smile na." Isinantabi ko ang pag-aalala at ngumiti gaya ng sinabi niya. Siguro wala lang signal doon o kaya lowbat si Mama.
Nang makarating na kami ay sa labas palang ng kompanya ay mga mata ng mga empleyado ay nasa sa'min. Nahihiya tuloy ako.
"Good morning sir." Bati ng dalawang guard at binuksan ang entrance door.  Sumunod naman ako sakanya. Nang nasa tapat na kami ng elevator at ng bumukas na ito ay nauna siyang pumasok. Habang ako naghihintay kasama ang ibang empleyado. 
"Sumabay ka na." Wika nito sa'kin. Umiling lang ako. 
"Mauna ka na." Mahina kong sagot. Lumabas siya at hinawakan ang kamay ko papunta sa loob ng elevator. Nahihiya ako sobra. Bago magsara ang elevator ay nakita kong iba ang ngiti ng ibang kasamahan ko. 
"Bakit ka tahimik?" Tanong nito sa'kin at hinawakan ang kamay ko. 
"Nahihiya ako." I said it honestly. Hindi ko alam kung ano ang iisipin ng mga kasamahan ko rito. 
"Huwag kang mahiya. Inggit lang 'yan sila sa'yo." Sagot niya sa'kin at hinawakan ako sa tagiliran.
"Huh? Bakit naman?" Tanong ko at tinignan siya.
"Syempre dahil maganda ang girlfriend ko." Sagot niya sa'kin at saka naman ang pagbukas ng elevator. Lumabas kami at dumiretso na sa opisina niya. 
"Hindi ko sila sinuswelduhan para magchismisan, don't worry akong bahala sa kanila." Wika niya sa'kin saka ako pinagbuksan ng pinto. Pagpasok namin ay bumungad sa'min ang kompleto niyang mga kaibigan.
            

Always present naman sila palagi eh!
Magwa-walk out sana ako kaso mabilis niya akong nahawakan sa kamay. Malaki ang mga ngiti sa labi ni Gab. 
"Hindi ko sinabi ah." Panimula ni Ash. We are standing in front of his friends that are sitting in the black luxury sofa. Nang subukan kong humiwalay ay hinawakan niya ako sa tagiliran.
"Okay, I will not hide it. Dahil kahit itago ko rin malalaman niyo rin naman." Panimula niya habang ang mga kaibigan niya ay seryosong nakikinig. Naghihintay sila sa susunod na sabihin ni Seb.
"I properly announced that I and Hazel are in a relationship." Anonsyo nito sa mga kaibigan niya. Nagpalakpakan sila at natuwa. 
"You know them na 'di ba?" Tanong nito sa'kin at tumango lang ako at nahihiyang ngumiti sa kanila. 
"My brother Gabrielle and my friends. Chaim, Dust, Ash, Lexus and Xairon." Muling pagpapakilala nito sa'kin. 
"Si Ash pala at Dust magkapatid." Tumango lang ako. 
"Say hi to them. Huwag kang mahiya sa kanila. Hindi naman 'yan sila mga guwapo." Natawa ko sa sinabi niya ngunit pinigilan ko. Nakita ko naman ang pagka-inis nila.
"Hi." Ikli kong bati sa kanila habang may ngiti sa labi. 
"Pakiawat 'yang boyfriend mo, may pagka mahangin eh." Wika ni Chaim sa'kin. Ayaw magpatalo ng isang ito. 
"Hindi ah." Wika niya at niyakap ako mula sa likuran. Sa harapan pa mismo nila. Napayuko ako dahil nahihiya ako.
"Kuya ang landi mo talaga, respeto naman sa hindi in a relationship." Awat niya sa kuya niya at tumikhim tila may pinapatamaan.
Humiwalay naman sa pagkakayakap sa'kin si Seb. Hinahanap ko kung sino ang pinapatamaan ni Gab sa sinabi niya. Si Dust na nanahimik pala. 
"Nanahimik ako rito. Huwag kang ano d'yan kala mo naman may girlfriend ka." Wika ni Dust kay Gab. Nakakatuwa silang pagmasdan dahil nag-aasaran sila. 
"Meron akong girlfriend ah. Wala nga lang siya dito." Pagmamalaki niya at tumayo at inayos ang uniporme. Suot niya ang uniform niya as a Doctor. While si Dust, Ash, Chaim and Lexus ang naka suit. Si Xairon naman ay suot ang  Uniform niya as a chef. 
Nakarinig kami ng katok at natigilan kaming lahat. 
"Sir, naghihintay na po si Mr. Laurea." Wika ni Sarah ng makapasok. 
"Sabihin mo papunta na kami." Sagot niya kay Sarah. Hindi mawala ang tingin sa'kin. Tumango lang ako.
"Tara na." Anyaya niya sa kanila saka naglabasan.  Dumiretso kami kung saan naghihintay si Mr. Laurea.
Nang nakapasok na kami ay laking gulat ko ng makita si Papa. "
Papa." Tawag ko sakanya sabay yakap. Alam kong nagulat silang lahat. 
"Iha, you're so beautiful. Anong ginagawa mo rito?" Tanong niya sa'kin. Kami pa lang ang nandito dahil exclusive naman ang meeting nila ngayon. Tanging sila lang at ang secretary ni Papa.
"I worked here." Sagot ko sakanya sakanya at kumawala sa yakap. 
"By the way pa, this is my boyfriend. Sebastian." Pagpapakilala ko kay Seb sa Papa ko. 
"Seb Papa ko. Papa si Sebastian." Wika ko.
"Hello, sir." Marespetong bati ni Seb sa Papa ko. 
"Hindi ko alam na dito pala nagta-trabaho ang anak ko." Manghang wika ni Papa. 
"And pa, this is our friends. Sila mga ka meeting mo ngayon." Pagpapakilala ko sa kanila. Nag si upuan na kami, naka upo si Seb sa mismong upuan niya sa center chair. Habang ako ay nasa kanan niya at kaharap ko si Papa.
            

Nasa tabi ko si Chaim, habang kaharap nito si Ash at Dust. 

"Iha let's talk later with your boyfriend ah." Wika ni Papa. Tumango lang ako sa sinabi ni Papa. 

Isinantabi muna namin ang personal matters at nagsimula na ang pagme-meeting nila. Tahimik lang ako na nakikinig sa kanila. 

The way my father treat me as her daughter has not change even though he has also a daughter from another woman. The legal one. Simula nung bata pa ako ay hindi nagbago ang pagtrato niya sa'kin. Mahal na mahal niya parin ako tulad ng pagmamahal niya sa kapatid kong si Beatrice. 

Afterwards the meeting has ajourned. Umalis na rin sila Chaim, Dust and Ash. Bumalik kami sa office ni Seb at naupo sa sofa. Katabi ko siya ngayon, habang ang kanan na kamay ay nakapatong sa sandalan ng likod sa ibabaw nito. 

"Hazel, bago pa ba kayo?" Tanong ni Papa sa'kin. 

"Opo pa." Sagot ko at nilingon si Seb na kanina pa tahimik. 

"Hindi ba at ikakakasal ka na? Nalilito ako iha." Naguguluhan na tanong niya sa'kin. Bumuntong hininga muna ako at hinawakan ang kanan na kamay ni Seb.

"Ganito kasi 'yon pa, I and James broke up because he cheated while he was in Hongkong. Alam mo pa, umasa rin ako na may kasal na mangyayare pero wala pala. Ayon ng puntahan ko sa bahay niya may asawa na ito. Hindi ko na sila ginulo pa dahil buntis ang asawa nito." Paliwanag ko sakanya. Napabuntong hininga naman siya at nakikita ko ang sympathy niya.

"Okay ka na ba?" Nag-aalala nitong tanong sa'kin. Ngumiti ako at tumango at inihilig ang ulo sa balikat ni Seb. 

"Iho, alam mo. Ikaw na ang pangatlong lalaki na dumating sa buhay ng anak ko. Sana huwag kang gumaya sa kanila." Payo ni Papa kay Seb. 

"Pangako po." He said. Bumuntong hininga si Papa dahil alam kong nag-aalala siya para sa'kin.

"You don't need to worry pa. I'm happy with Seb." Pagpapawi ko sa pag-aalala ni Papa. 

"Sir, huwag kayong mag-alala. Mamahalin at aalagaan ko po si Hazel." Sagot naman ni Seb. Natuwa ako sa sinabi niya dahil handa niya akong ipaglaban kay Papa.

Actually hindi naman tutol si Papa sa'min. Gusto niya lang na maging masaya ako. 

"Ikaw iha, sigurado ka ba na hindi ka niya sasaktan?" Tanong ni Papa sa'kin. Naniniguro lang siya na hindi na muli akong masaktan. 

"Opo pa." Sagot ko sakanya at ngumiti. 

"Dahil last na ito eh. Kapag nasaktan pa po ako, hindi na ako mag-aasawa." Biro kong wika. But the inner says it's real. I will do it.

"Anyways, pinapakamusta ka ni Mommy Bea mo at ng kapatid mong si Beatrice. Gusto ka nilang makita." Pag-iiba niya sa usapan. Umayos naman ako ng upo. 

"Iha, tanggapin mo na ang inaalok namin Mommy mo. Tanggapin mo na ang kotse na regalo namin." Pakiusap ni Papa sa'kin. Isang taon na nila itong inaalok sa'kin pero hindi ko 'yon tinanggap dahil hindi ako marunong mag maneho.

"Pa, I can't accept it. I don't know how to drive. Baka masayang lang ang ibinigay niyo sa'kin ni Mommy." Paliwanag ko sakanya. Isang Mercedes Benz na kotse ang regalo nila sa'kin.

"I guess hindi iyon masasayang. You have your boyfriend. I guess he can teach you to drive." Napunta ang tingin ni Papa kay Seb. Gusto talaga ni Papa na matuto akong magdrive. 

"Oo naman sir. I will teach her how to drive. Tutulungan ko na rin siya kumuha ng license." Pagsang-ayon ng boyfriend kong kanina pa tahimik. 

"Be sure to keep her safe ah." Dagdag pa ni Papa. Napacross arm naman ako dahil nagkasundo na sila. 

"Opo, sir." Sagot ni Seb kay Papa. 

"By the way, don't call me Sir. Call me Tito Lucas." Wika pa ni Papa. Bumuntong hininga ako at nag pout. 

Napakamasunurin naman ng boyfriend ko!

"Seb, iha. I need to go. Meron pa akong flight ngayon to Palawan." Nalungkot ako sa sinabi. Tumayo si Papa at ganon rin kami. 

"Don't be sad. Ngayon na alam ko na dito ka nagta-trabaho, ay dadalawin kita minsan. Alam mo naman ang work ni Papa hindi ba." Paliwanag nito sa'kin na para ba akong seven years old. Niyakap ko na lang siya. 

"Bye, iha." Paalam niya ng humiwalay ako sa pagyakap. 

Umalis na siya at kahit nalulungkot ako ay wala rin naman akong magagawa dahil may trabaho siya. Muli akong umupo sa tabi ni Seb at inihilig ang ulo sa balikat niya.

"Nalulungkot ka ba dahil umalis na siya?" Bumuntong hininga ako bago sinagot ang tanong niya. 

"Oo, dahil minsan ko lang siya makasama." Nalulungkot kong sagot sakanya. 

"Huwag ka ng malungkot." Panay lang ang pagkumbinsi niya sa'kin. 

"Smile Hazel, hindi bagay sa'yo." Napaangat ako ng tingin ng magsalita si Chaim. 

"My baby is sad because her dad leave." Pagkatapos niyang sabihin iyon ay ang yakap niya ang naramdaman ko. 

Nag vibrate ang cellphone ko at agad ko itong tinignan. Nagulat ako sa nabasa ko. Grabe itong si Papa! Pwede ko ng puntahan ang branch ng Mercedes Benz at kunin ang kotse ko. 

"Kasalanan mo ito eh." Wika at pabagsak na naupo sa tabi niya at ibinigay ang cell phone ko at binasa niya naman ito. 

"Ayoko naman na hindi sundin ang Papa mo." Sagot niya sa'kin. 

"Mamaya aasikasuhin natin ang mga papeles. At kukuha tayo ng license mo." Dagdag niyang wika kaya napanatag naman ang loob ko.

This day could be a terrifying day for us.

"Kailangan pa ba talaga na umatend ng seminar kapag kukuha ng license?" Tamad kong wika sakanya ng makalabas kami. 

"Oo, kasi may mga bagay na dapat kang malaman. Isang araw lang naman 'yon eh." Sagot naman nito. Bukas na agad ako mag si-seminar and tomorrow is Thursday and maybe sa Friday makukuha ko na ang license at sa weekend, tuturuan na niya ako mga drive.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 7

Nagising ako dahil ginising ako ni Seb. Tinakpan ko ng unan ang mukha ko dahil antok na antok pa ako. 
"Baby, bumangon ka na diyan." Ramdam kong nakatayo siya at pinagmamasdan ako. Ayoko pang bumangon dahil gusto ko pang matulog. 
"Sige na baby, bumangon ka na at tanghali na oh." Tamad kong ibinangon ang kalahati ng katawan ko at tinignan ko siya. 
"Gusto ko pang matulog Seb. Hayaan mo muna ako." Antok kong wika at muling ibinagsak ang sarili sa kama.
Masyado akong napagod this past weekdays kaya bumabawi lang ako ngayon. 
"Bumangon ka na at bukas ka na lang bumawi ng tulog. Hindi kita didisturbuhin kahit buong araw ka pa  matulog." Sagot niya. Wala akong nagawa kundi ang bumangon at nagpunta sa sala.
"Good morning 'zel." Bati ni Gab. 
"Good morning din." Inaantok kong bati at naupo sa sofa at inihilig ang likod. Tumabi si Seb sa'kin kaya inihilig ko ang ulo ko sa balikat niya. Mabuti pa si Seb nakaligo na. Ako heto inaantok pa dahil sa pagod. This day ay tuturuan na niya akong mag drive. Siguro naman madali lang 'yon dahil kotse.
"Huwag ka ng matulog ulit." Rinig kong wika ni Seb. Tumayo ako upang maligo na para mawala na ang antok ko. Pumasok na ako sa kwarto ko at naligo na.
Matapos akong maligo ay bumalik na ako sa sala. Nawala na rin ang antok ko at last. 
"Nasaan na si Gab?" Nagtataka kong tanong ng hindi na nakita si Gab. 
"Umuwi na." Sagot niya. Sabay kaming pumasok sa dining at naupo na kami. 
"Huh? Sana pinag breakfast mo muna." Wika ko pa. 
"May duty siya ngayon. Alam mo naman ang kapatid ko." Sagot niya kaya napatango na lang ako. Kotse niya nuna ang gagamitin namin dahil iyon ang gusto niya. 
"Tumawag pala ang Daddy mo." Wika niya kaya napahinto ako. 
"Anong sabi niya?" Tanong ko at uminom ng tubig.  
"Kinakamusta ka niya." Sagot niya sa'kin. 
"Si papa talaga." Napangiti naman ako. Matapos naming kumain ay bumababa na kami upang simulan na.  
"To be honest Seb, I'm scared." Natatakot kong wika ng ibigay niya ang susi sa'kin. Natatakot akong magdrive dahil takot akong maaksidente. 
"Don't be scared baby, I'm here." Sagot niya at hinalikan ako sa noo saka ako pinagbuksn ng pinto. 
Umikot siya at umupo sa passenger seat. Hinawakan niya ang kamay ko at diretso ang tingin sa'kin. 
"Huwag kang matakot, andito naman ako. I will guide you." Wika niya pa. Ngumiti ako at iniwasan na matakot. Bumuntong hininga ako at muling humarap sakanya.
"Okay, I'm ready." Wika ko pa. Iwinaksi ko ang pag-aalala at takot. 
"Okay let's start." Sagot niya. 
"First, put on your seatbelt." Panimula niya. Tumango naman ako at sinunod ang sinabi. Hindi na ako mag response at pinakinggan na lamang siya.
"Second, put the key in the ignition and turn all the way until the engine starts." Nakinig lang ako sakanya. Presence of mind ang kailangan.
"Third, Put the clutch pedal down, this the pedal on the left."
"Move the gear stick into first gear." Sa bawat instructions niya ay sinusunod ko para madali kaming matapos.
"Use your right foot to press down on the accelerator gently to increase the engine’s revs very slightly."
"Slowly lift the clutch pedal using your left foot until it starts to vibrate gently."
            

"This vibration is known as the car’s bite point this is where the clutch plates start to come together."
"Remove the handbrake and the car should start to move slowly."
"Increase the revs while slowly raising your foot off the clutch unit you are moving forward with only the use of the accelerator pedal."
Nung una ay tensyonado ako at kinakabahan lalo na nung dire-diretso na ang pagpapatakbo ko. Pero nawala 'yon dahil nakampante ako dahil andito si Seb. 
Naka-ilang ulit na rin ako but this time ako na lang mag-isa. Bumaba siya sa kotse at naiwan ako. Pawis na pawis ako dahil sa kaba lalo na't bumaba siya. 
"Sige na baby. Start na." Wika niya mula sa labas ng kotse. Tumango ako at kumaway naman siya. Sinunod ko lahat ng sinabi niya kanina. Habang dire-diretso lang ako sa pagmamaneho, tinignan ko ang accelerator at nasa 40 ang bilis ng pagpapatakbo ko. Sa side mirror nakita ko si Seb na tuwang-tuwang. 
Bumalik ako kung saan siya naroon.  Bumaba ako at tuwang-tuwang humarap sakanya. 
"I did it." Masaya kong sambit sakanya. 
"Of course baby, ikaw pa." Sagot niya naman. 
"Magpahinga muna tayo." Wika niya at naupo kami sa isang bench na nandito.
"Pawis na pawis ka na baby." Kumuha siya ng panyo at madahan na pinunasan ang mukha ko. Tumitig lang ako sakanya habang ginagawa niya 'yon. 
"Magbihis ka agad ng blouse pag-uwi natin ah, pero ngayon pansamantala ko munang lalagyan ng hand towel ang likod mo." Wika niya pa at tumango lang ako. Tumalikod ako upang malagyan niya ng hand towel ang likod ko at agad ring humarap sakanya.
"Oh bakit?" Tanong niya sa'kin. Sana ganito siya lagi. 
"Wa-wala." Sagot ko at pinigilan na hindi kiligin. Muli niyang pinunasan ang mukha ko kaya  diretso lang ang titig ko sakanya. 
"Baka matunaw ako kakatitig mo." Wika niya. 
"Bakit? Bawal ba kitang tititigan eh boyfriend naman kita." Sana walang magbago, sana ganito parin hanggang dulo.
"Sa susunod huwag ka ng mag suot ng maikling short ah." Nagtaka ako sa sinabi niya ngunit sa kabila non ay kinikilig parin ako. 
"Bakit naman? Hindi ba bagay sa'kin?" Tanong ko pa at tumayo sa harap niya. Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa. Saka tumingin sa paligid. 
"Ayokong pag pyestahan ka ng tingin ng mga lalaki dito sa labas." Ngayon ako naman ang tumingin sa paligid. 
"O-okay." Pagsang-ayon ko sa sinabi niya. Hinawakan ko ang kamay nito at nanatiling nakatayo. 
"Don't worry, hanggang tingin lang naman sila." Wika ko pa saka ito niyakap. 
"Uwi na tayo." Anyaya ko sakanya. 
"Wait." Akma na akong babalik sa kotse ng humarang siya sa'kin. Nagulat na lang ako ng itali niya ang sintas ng sapatos ko. Siguro siya na ang pinakasweet na nakilala ko.
Dahil matagal ako gumising ay inabot kami ng hapon sa pagtuturo niya sa'kin. Kasama na doon ang tamang pagpark ng kotse at ng kung ano-ano pa ang importante marunong na akong magdrive.







NANG makauwi kami ay pagod na pagod si Hazel. Madali lang pala siyang turuan. Alam kong kinikilig siya kanina sa mga ginawa ko. Nasa sala siya ngayon nagpapahinga habang ako nagluto agad para sa dinner.
Maya-maya ay nakita ko siyang pumasok sa kwarto niya. Hindi ko na siya namalayan na lumabas pa ng kwarto.
If her past boyfriend hasn't do it all of course I will do everything to make her happy. As I promise I will take care of Hazel. I can't imagine myself without her. I will do everything for her to make sure that she'll never cry again.
            

Nang matapos ako sa ginagawa ko ay pumunta ako sa sala upang tignan siya ngunit wala siya ro'n. Pumanhik ako sa kwarto niya at nakita siyang nakahiga na sa kama. Nakadapa ang posisyon niya. 

"Hindi ka dapat natutulog ng basa pa ang buhok mo." Wika ko hinaplos ang braso niya. 

"I'm tired Seb. Masakit ang likod ko." Mahina niyang wika. Bumangon siya at tinignan ako. Hinubad niya ang blouse niya saka bumalik sa pagdapa. 

"Pwedeng masahiin mo likod ko." Nakapout nitong wika sa'kin. Tumango naman ako. 

I start to massage her back noticing the arch of her body. 

"Baby." Lambing kong wika. Instead of massage I kiss her back. 

"Seb what are you doing?" Tanong nito ng ipinagpatuloy ko iyon. Sinong hindi matu-turn on eh bigla siyang naghubad sa harap ko. 

"Seb stop it." Utos niya ngunit hindi ako nakinig sakanya. 

"Baby." Tanging wika ko. Inunhook ko ang bra niya kaya napaharap siya sa'kin. 

"Stop it Seb I'm tired." Wika niya at iniiwas ang tingin sa'kin. 

"What if I don't?" Pagmamatigas ko at pumatong sa ibabaw niya. At hinawakan ang magakabilang wrist. 

"Sebbbbbbb!" Sigaw niya. Napangiti naman ako kahit nainis na siya.

"Lagot ka talaga sa'kin kapag nakawala ako." Wika niya. Malapit na magkalapit ang mukha namin. 

"Pero hindi ka na makakawala." Sagot ko at tinitigan siya. Tumagal ng ilang segundo ang pagtitigan namin hanggang sa bumigay na siya. 

I kiss her lips gently at tumugon naman siya sa mga halik ko. 

"I love you baby." I said between our kisses. I kiss her down to her neck at binitawan ang kamay niya. My hands start to caress her body. I remove her bra and my left hand start to massage her left breast. 

"Uhhh." I heard her moan. I leave some mark in her neck and I went to her right breast and start to lick and suck it. 

"Uhhhh Seb." She moan. I remove her pajama and continue what I done to her breast. 

Her hands remove my shirt and caress my body. I kiss her down to her navel at napapaliyad siya. I slowly remove her undies see her womanhood. I spread her legs wide and start to lick her juices. 

"Ahhh ahhh." Her moan it's like a music to my ears. I rub her cl*t to make her wetter. I insert my one finger to her and start to thrust.

"Ahhhh Ahhh." Her room filled with her moans. I went back to her lips and kiss her. My left hand are busy while my other hand is holding her hands. 

I position my length to her and slowly insert. 

"P-please be gentle." Wika niya saka ko ipinasok iyon. 

"Ahhhhhh." She scream in tears. Hindi ko muna iginalaw dahil nakita ko siyang umiyak. Am I her first?

"Ang sakit." Iyak niyang wika. 

"Baby I'm sorry." Wika ko at hinalikan ang noo niya. 

"I can stop if you want." Wika ko pa. I wipe her tears. 

"No, no. Just continue." I agreed on what she said. I kiss her lips while I move slowly down there. I kiss her lips to be able to not her feel pain. 

Tumahimik naman siya at nawala ang pag-aalala ko ng hindi na siya dumaing pa at narinig ko siyang sambitin na ang pangalan ko. 

"Se-seb." I can that she wanted what we do right now. 

I thrust into her. I gently move my length inside. But after then I make it faster. 

"Ahhh Ahhhh." Her room filled with moans and scream. Napapakapit siya sa bed sheet dahil sa bilis ng pagbayo ko. Napapapikit na lang siya sa sarap na ginagawa namin. We reach our climax at hindi ako gumamit ng protection ngayon. 

"I-I'm cu-cuming Seb." She said. 

"I love you baby." Lalabasan na ako kaya ipinutok ko na sa loob. Bumagsak ako sa tabi niya. 

"I love you baby." Wika ko at hinalikan siya sa noo. 

"I love you too Seb." Sagot niya at ipinikit ang mga mata. She sleep in my arms at pinagmasdan ko ang mukha niya at paulit-ulit na hinalikan ang toktok ng ulo niya. 

I never felt this before. Why I am so in love with you? Na parang ayokong mawala ka sa'kin kahit sandali. Hinawakan ko ang kamay niya at hinalikan iyon. 

"I promise you'll be happy in my arms. Kahit hindi pa kita gaanong nakikilala." Wika ko. I'm still curious kung sino ang ama ni Hannah. Dahil wala siyang nabanggit tungkol rito at kung ano pa ang mga hindi ko nalalaman sakanya. 

"I will all accept kahit ano pa 'yan. Marami pa akong dapat na malaman tungkol sa'yo baby." I stare at her face like I never seen a beautiful woman before. Her life filled with lies. I know I am her first because I saw stains in the bed sheet. But why she tell me that she has a daughter already? What lies beyond her?

Ayokong mag-isip ng kung ano-ano sakanya, as long as I love her since I met her. Hindi ko siya ipagpapalit kahit anong mangyari.

I kiss her again and cups her cheek. She's so beautiful that every girl would envy.

"I love you baby." 

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 8

Maaga akong nagising at pinagmasdan lamang si Hazel na mahimbing pa ang tulog. Inayos ko ang kumot niya at hinaplos ang mukha niya. Para siyang anghel na nahulog mula sa langit. I kiss her forehead and hug her. Gusto ko na laging ganito kami, hindi sa pagtatalik kundi sa pagiging masaya. 
Bumangon ako at hindi na siya inabala pa dahil kagaya ng sabi ko kahapon ay hindi ko siya gigisingin lalo pa't pagod na pagod siya.
Papasok ako ngayon sa trabaho na hindi siya kasama. Naghanda na ako ng breakfast namin at nag ready na para pumasok sa opisina. 
I build an Art school and had a business of art school materials. Nag invest rin ako sa negosyo ni Chaim kung saan may mga istruktura siyang mga pinapatayo. 
Pupunta ako sa site ngayon kung saan  nandon rin si Chaim. Ako ang architect ng bagong mall ni Ash at si Chaim ang Engineer. We help each other for our company. Because we're friends and willing to help one another to succeed. 
My phone rang kaya nagmadali akong kinuha ito at sinagot. Speaking of Chaim.
"Hello, good morning." I answered and turn off the stove. 
"Well, I guess your morning is good." Sagot niya na tila inaasar ako. Loko talaga ang lalaking ito. Narinig ko pa itong tumawa.
"Tumawag ka lang ba para asarin ako? Well ako, good talaga ang umaga ko. Hindi kagaya mo. Ang hinang kumilos." Akala niya siguro hindi ko rin siya maaasar. Narinig ko naman sa kabilang linya na tumahimik siya.
"Move fast Chaim." Dagdag ko pang wika sakanya. 
"Ano?" Tanging sambit niya at halatang napikon. 
"Anong ano? Eh ikaw ang tumawag sa'kin." Wika ko. 
"Wala. Inaasar lang kita." 'Di ba tama ako, tumawag siya para asarin ako pero siya ang napikon. 
"But I guess bigo ka." Wika ko pa at tinawanan siya ng mahina. 
"Oo na. Kita na lang tayo sa site." Wika niya at ibinaba na. Napa-iling na lang ako.
"Baby, alis na ako ah." Wika ko at hinalikan siya sa noo. Lumabas na ako at pumasok sa elevator.
Dadaan muna ako sa office at aatend ng meeting saka ako pupunta sa site. Nang makapasok ako sa office ay nagulat ako ng makita si Sophia.
"Hi, good morning." Mahinhin nitong bati at kumaway pa. 
"Good morning, what are you doing here?" Wika ko at naupo sa swivel chair ko. 
"I just want see you." She said. We're now friends pero hindi naman yata tama na basta-basta ko na lang siya makikita sa opisina ko ng walang sadya. Bumuntong hininga ako at tinignan siya. 
"I know we're friends now... Pero  don't do this again." Wika ko sakanya. I know this woman, alam kong may binabalak siya.
"What are you planing Sophia?" Tumayo ako ng itanong ko iyon. Ngumiti naman siya. 
"Why?" Tanong niya at lumapit sa'kin. 
"I know you. Kaya kung ano man ang balak mo, itigil mo iyan." Paalala ko at lumayo sakanya. 
"Don't worry Sebastian, wala akong gagawin." Wika niya at umalis. Mapang-akit talaga ang babaeng ito. 
"Masaya naman tayo noon, hindi ba?"  Wika niya pa. She's trying to seduce me. 
"Pwede ba tumigil ka na. Akala ko ba napag-usapan na natin to ha?" Galit kong wika at inilayo ang mga kamay niya sa'kin.
"Umalis ka kundi tatawag ako ng security!" Madiin kong utos sakanya. 
            

"Well aalis ako pero hindi ko sinabing hindi ako babalik." Wika pa nito. Sa mahinhin niyang kilos ay may tinatago siya.

Umalis na siya at nakahinga na ako ng malalim. Nang masiguro ko na wala na talaga siya ay pumunta na ako sa site. 

"Bakit ganyan hitsura mo? Akala ko ba okay ang umaga mo?" Tanong niya agad ng makita ako. 

"Si Sophia." Sagot ko sakanya at binalingan ng tingin ang mga taong abala sa pagtatrabaho.

"Nanggugulo na naman ba siya?" Nag-aalala niyang tanong. 

"Akala ko maayos na kami pero hindi pa pala. She still wants me, Chaim. Kahit alam niyang may girlfriend na ako." Papapaliwanag ko sakanya. Bumuntong hininga ako at tinignan siya.

"Huwag mo na lang sabihin kay Hazel tiyak na magseselos 'yon." Napatango na lang ako sa sinabi at mas mabuti ng wala siyang alam para hindi siya magselos.

"Huwag mo ng isipin si Sophia and isipin mo si Hazel na kasalukuyan mong girlfriend." Payo niya sa'kin. 

"Hindi lang kasi ako makampanti dahil alam kong hindi siya titigil hangga't hindi niya nakukuha ang gusto niya." Sagot ko sakanya. Nakatayo lang kami habang suot ang hard hat.

"Of course, kung mahal mo talaga si Hazel hindi ka papayag sa gusto ni Sophia." Wika niya. Matapos naming tingnan ang site ay nagpasilong muna kami dahil mainit ang araw. 

"Mahal ko si Hazel at hindi ko hahayaan na masira ng ex kong si Sophia ang relasyon namin ni Hazel." Sagot ko sakanya. Hindi na umimik pa si Chaim sa sinagot ko sakanya. 

Tinignan ko ang wrist watch ko at alas dyes na. Hindi pa kaya nagigising si Hazel? 

Hindi pwedeng masira ang relasyon ko kay Hazel. I can't live without her. Hindi ko hahayaan si Sophia. Tutuparin ko ang mga pangako ko sakanya. Hindi ko siya sasaktan. Bumalik ako sa opisina at ini-schedule muli ang meeting na naudlot  kanina dahil kay Sophia.






NANG imulat ko ang mga ko ay tanghali na. Mataas na ang sikat ng araw.  Sinilip ko ang sarili ko sa ilalim ng kumot at wala akong kahit na anong damit. Ibinigay ko talaga ang sarili ko sakanya kahit bago pa kami. 

Bumangon ako at nagtungo sa bathroom. Naligo ako at inayos ang sarili bago lumabas sa kwarto ko. Tanghali na at wala na si Seb dito, nasa opisina na siya. Hindi ako pumasok dahil sobrang pagod ako. 

Tinawagan ko si Hannah para kamustahin dahil hindi ko na siya nakakausap. Nag ring lang ang cell phone ni Hannah, tinawagan ko ulit dahil baka naglalaro siya.

"Hi Mommy." Masaya niyang sambit at kahit hindi ko siya nakikita ay batid kong masaya siya. 

"Hello baby. How are you?" Tanong ko at naupo sa sofa. 

"I'm good mommy. Ikaw po? Kumusta po kayo ni Tito Sebastian?" Tanong pa niya. Napalagay ang loob ko ng sabihin niya na okay lang siya.

"Ayos lang kami baby." Sagot ko sa tanong niya. 

"I'll just call to check you. Huwag masyadong maglaro sa labas ah. Alam mo naman 'di ba mainit." Pagpapaalala ko sakanya. Bumukas ang pinto at nakita ko si Seb. 

"Yes, mommy. Mommy I'll just help granny ah. Bye-bye po." Paalam niya. Umupo naman si Seb sa tabi ko at hinalikan ako sa pisnge. Kaya napatitig lang ako sakanya. 

"Bye baby, I love you. Ingat ka lagi." Wika ko at ibinaba na. 

"Ako wala ba non?" Lambing niyang tanong. 

"Ang alin?" Maang-maangan kong tanong. 

"Baby naman eh." Parang bata nitong wika at isiniksik ang sarili sa'kin. 

"Ang alin nga?" Pang-aasar ko sakanya at lumayo ng kunti. Gusto ko ng matawa pero pinigilan ko lang. 

"Baby naman eh." Reklamo nito. 

"Oo na." Naawa na ako sakanya kaya hinalikan ko ito sa pisnge. 

"I love you." Wika ko. Tumitig naman siya sa mga mata ko. 

"I'm hungry. Kakain muna ako." Wika ko at tumayo. 

"Hindi ka pa kumain?" Tanong niya sa'kin. Dumiretso naman ako sa dining. 

"Kakagising ko lang kasi." Sagot ko at ramdam kong nakasunod siya sa'kin. Nakita kong may nakahanda na sa mesa. Usual niya itong ginagawa.

"Hindi ka ba busy ngayon?" Tanong ko at nagsimulang kumain. 

"Hindi naman." Sagot niya. Tumango naman ako at ipinagpatuloy ang pagkain. Pinagmasdan ko siya habang kumakain ako. 

Ba't ba ang gwapo niya? Maputi at singkit ang mga mata, mapula ang labi at matangos ang ilong. But mostly I love his brown eyes. 

"Done staring?" Tanong niya. 

"Bakit bawal ba kitang titigan?" Tanong ko rin sakanya. Napangiti naman siya sa inasik ko. 

"Hindi naman. Alin ang masarap yung niluto ko o ako?" Tanong niya. Uminom muna ako ng tubig bago siya sinagot. 

"Tumigil ka nga." Wika ko. Alam kong ano ang iniisip niya. 

"How are you?" Napaangat ako ng tingin sa tanong niya at nalito. 

"I mean hindi ka na ba na i-stress?" Paglilinaw niya. Lately, naiisip ko parin si James kaya ako na i-stress. 

"Hindi na. Actually, I'm happy.  That's because of you." Sagot ko sa tanong niya.

"That's good. Oo nga pala, yung kotse mo okay na. Gusto mo kunin natin 'yon?" Tanong niya pa. 

"Sige ba. Kailan naman?" Nae-excite na akong makita ito. 

"Mamaya." Sagot niya. 

"Okay." Wika ko pa. 

"Gusto mo?" Tanong ko sakanya at prenesenta ang ice cream. 

"Ah." Wika ko at sinubuan siya. 

"Ang sarap 'di ba?" Wika ko pa. Mahilig talaga ako ng ice cream simula pa nung bata pa ako. 

"Isa pa." Wika ko at sinubuan siya ulit. Natutuwa ako sa ginagawa ko sakanya. 

"Baka masanay ako niyan." Wika niya at ngumiti. 

"Wait, hindi ka na ba babalik sa office?" Tanong ko sakanya at napatigil. 

"Hindi na, gusto kong kasama kita ngayong araw." Sagot niya. Hindi ko dapat siya ikumpara pero mas sweet siya sa ex ko. I'm so blessed to have him. 

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 9

Seven months later

Pitong buwan na ang lumipas at naging masaya ako sa piling ni Seb. May mga problema pero naaayos rin naman agad. Lumabas ang pagiging seloso ni Seb at normal lang iyon dahil mahal niya ako.

Isang linggo na wala si Seb nasa Beijing siya kasama si Gab pero ngayon ang uwi niya at kanina pa ako naghihintay. 

Bumalik na ako sa bahay namin ni Hannah at dinadalaw naman siya ni Mama. Gaya ngayon nagpa-iwan na ako dahil mamasyal sila ni Mama at isasama niya ito sa bahay niya. Weekend ngayon kaya na kay Mama si Hannah.

Kanina ko pa hinihintay ang tawag ni Seb para masundo siya sa airport pero hanggang ngayon wala pa siya. 

"Hi Trice." Bati ko ng sagutin ko ang tawag niya. 

"You sounds like worried. May nangyari ba?" Tanong nito, nasa kwarto ako ngayon nakahiga. 

"Sabi kasi ni Seb uuwi na sila but until now wala pa siyang text o tawag man lang." Nag-aalala kong wika. 

Beatrice knows Sebastian. Alam niya na rin kung anong meron sa'min. Siya palagi ang tinatawagan ko kapag may LQ kami ni Seb. Madalas na rin kaming nagkakausap dahil hindi na siya ganon ka busy sa resort.

"Be patient." Payo niya. 

"Nag-aalala lang kasi ako." Wika ko pa. Narinig kong may kumatok kaya lumbas muna ako. 

"Trice, bye muna ah. May titignan muna ako." Paalam ko at ibinaba na at iniwan ang cell phone sa kama.

Paglabas ko sa pinto ay napatakbo na lang ako at niyakap siya. 

"Hey. Bakit ka umiiyak?" Tanong niya ng marinig akong umiyak. Niyakap ko lang siya ng mahigpit. 

"Baby." Tawag niya sa'kin at iniharap ako sakanya. 

"Bakit ka umiiyak, baby? Andito na ako." Dagdag niya pa. 

"Akala ko kasi hindi mo na ako babalikan." I said and sob. He cups my cheeks and wiped my tears using his thumb.  

"Look at me baby, I'm here. Of course I will not leave you, I need you." Pagpapaliwanag niya at tinitigan ako sa mga mata. 

"Don't cry, I'm already here." Pagpapatahan niya sa'kin. 

"Hindi ko alam kung anong gagawin kapag wala ka sa'kin baby. I can't imagine myself without you." His words are full of sincerity. Pagkatapos  niya yung sabihin ay hinalikan niya ako sa labi.  

"I'm sorry if napag-alala kita." Nawala lahat ng pag-aalala ko ng makita ko siya at mayakap.

"Happy seventh monthsarry baby." Wika niya sabay bigay ng bouquet at chocolates. 

"Happy seventh monthsarry Seb. I love you." Sagot ko sakanya at nag smack kiss sakanya. 

"I love you too baby." Pumasok kami sa loob para makapaghinga siya. Nasa couch kami ngayon. 

"Sorry baby kung twice lang ako nakatawag. Naging busy kasi kami." Pagpapaliwanag niya kahit hindi ko tinatanong. Abala ako sa pagkain ng chocolates na ibinigay niya. 

"Ayos lang andito ka na naman eh." Sagot ko habang kain ng kain. 

"Alam mo Seb, nung wala ka I'm so sad." Paglalambing ko sakanya. Nakaakbay lang siya sa'kin habang pinagmamasdan ako. 

"Kawawa naman baby ko. But now you're not sad na." Sagot niya. Ngumiti lang ako at tinignan siya. 

"Gabi na." Wika ko ng makitang madilim na sa labas. 

"Why baby?" Tanong niya sa sinabi ko. 

"Hindi ka ba uuwi sa inyo?" Tanong ko pa sakanya. 

"Bakit baby pinapauwi mo na ba ako? Ayaw mo na ba sa'kin?" Pagdadrama niya at akmang tatayo ng hatakin ko siya pabalik.

            

"Ikaw naman, nagtampo ka agad. Syempre gusto kitang nandito sa tabi ko. One week kaya kitang hindi nakasama." Pagpapaliwanag ko habang nakasandal sa dibdib niya. 
"Hindi ako uuwi. Dito ako matutulog." Wika niya. Napaangat naman ako ng tingin. 
"Huh? Saan ka naman matutulog?" Tanong ko sakanya at nag angat ng tingin. Tinitigan niya lang ako. Tumayo siya ng hindi pa ako sinasagot. 
"Seb saan ka pupunta?" Tanong ko ng magtungo siya sa kwarto ko. 
"Dito muna ako whole weekend." Wika niya at sinundan ko siya. Hinubad niya ang coat niya at humiga sa kama. 
"Nagpaalam ka ba sa parents mo?" Tanong ko sakanya. 
"No need baby. I can do what I want ng hindi nagpapaalam sa kanila. So, no need to worry baby." Pagpapaliwanag niya at sandaling ipinikit ang mga mata. I can see into him that he is tired. Kaya umupo ako sa tabi niya.
"Anong gusto mong gawin natin ngayon? Gusto mo manood tayo ng sine o mag date tayo?" Wika niya at naupo. Iginiya ko naman siya pabalik sa paghiga. 
"I know you're tired. Just rest. Huwag mo na akong alalahanin." Sagot ko sakanya. He took a deep breath and said, 
"Thank you for understanding me." Napangiti na lang ako at tumabi sakanya. 
"Matulog ka na para makapagpahinga ka." Utos ko sakanya. Niyakap naman niya ako.
"Opo." Mahina akong natawa sa sinagot niya. I look into his eyes that filled with tiredness. 
"Good night baby. I love you." Wika niya at ipinikit ang mga mata habang yakap ako. Pinagmasdan ko lang siyang matulog, dahil hindi pa ako inaantok. 
Bakit ang gwapo mo ha? Sa tuwing tititigan niya ako sa mga mata ay para akong na hi-hypnotize. Kaya ba naibigay ko sakanya ang pagkababae ko? 
I love staring at him when he is sleeping. Medyo may pagkaseloso nga lang siya but still I love him. What he owns, sakanya lang talaga hindi pwedeng mapunta sa iba. 
He never give up on me when I was in my downfall. He cheer me up and make me smile with little things. I cups his cheeks and smiled. 
"I don't want to lose you Seb." Wika ko  at hindi ko alam kung bakit naiyak ako. Ipinikit ko na lamang ang mga mata upang makatulog.








I WAS staring at her, nauna akong nagising sakanya. I'm playing her hairs currently. I'm waiting her to wake up. I can't resist what I feel right now.  I kiss her shoulder and caress her. Bakit ang tagal niyang magising?
"Hmm..." Napahinto ako ng marinig ko siyang umungol at tila magigising na. 
"Hi baby, good morning." Bati ko sakanya ng maimulat niya ang mga mata niya. 
"Good morning, kanina ka pa nagising?" Tanong niya habang kinukusot ang mga mata. 
"Medyo." Sagot ko. Bumangon siya ngunit bumalik rin agad sa paghiga.
"Next time, don't wear like this." Utos ko sakanya. Napaupo naman siya. 
"Why? Ang init kaya." Sagot niya. 
"Kung ayaw mo rin na mag-init ako gabi-gabi." Nagulat ito sa sinabi ko at tila nawala ang antok. She just wore undies and bra tapos pinaibabawan lang ng sleeping robe. 
"Edi pigilan mo!" Utos niya at akmang  aalis siya ng mabilis ko siyang mapigilan at kumaibabaw sakanya. 
"But I can't resist now." Reklamo ko sakanya habang ramdam ko ang kaba niya. 
"Stop it Seb, ang aga-aga." Utos niya at sinubukan na makawala sa'kin. Ngunit hindi siya makawala at napatitig na lang siya sa mga mata ko.
Nang maramdaman kong hindi na siya nagpumiglas ay binitawan ko na ang magkabila niyang kamay. 
            

"Please?" Wika ko sakanya. Kahit Wala akong narinig na sagot ay tila nagkausap ang mga mata namin. 

Hinila ko ang laso sa robe niya upang lumuwag ito saka ko siya hinalikan sa labi. I kiss her passionately, wala na akong narinig na protesta ni Hazel kaya ipinagpatuloy ko ang paghalik ko sakanya.

I unbutton my sleeve and kiss her back. My kiss goes down into her breast. Ramdam ko ang kamay niya sa likod ko. I suck her breast and play the other one. I went my kiss into her abdomen. Napapakagat na lang siya ng labi sa ginagawa ko. I remove her undies and spread her legs wide. I rub her cl*t to make her wet more. I lick the juices the comes out into her. 

"Ahh Seb." She moan when I inserted my finger into her entrance. Napaliyad ito sa ginawa ko. I move faster and faster saka siya nilabasan. I went back into her top. 

"I love you baby." Wika ko saka siya hinalikan muli. I position my length onto her entrance. 

"I love you too." Wika niya habang titig na titig sa'kin. I enter my manhood into her and move gently. 

At first gently but faster. I kiss her lips while my hand lean near to her ear and other hand busy on playing on her breast. 

"Ahh Ahh Ahh faster Seb." She said. I thrust faster in her entrance. We reach our climax at sa loob ko ipinutok. Hingal akong bumagsak sa tabi niya. 

After a couple of minutes, nakabawi na kami ng lakas. Habang nakaunan si Hazel sa bisig ko ay hinalikan ko siya sa noo.  

"Seb?" Tawag niya sa'kin at tumingin. 

"Bakit baby?" Tanong ko sakanya at hinaplos ang buhok niya. 

"One month na akong hindi nakakainom ng pills." She said worriedly at tinignan ko siya.

"Are you worried?" Tanong ko sakanya dahil iyon ang nakikita ko sakanya. 

"Oo, I'm worried baka mabuntis ako." Batid ko sa mukha niya ang labis na pag-aalala. Hinalikan ko na lang siya sa labi para mapawi lahat ng pag-aalala niya.

"You don't have to be worried baby. If you get pregnant, handa naman ako. I have stable work kaya hindi mo kailangan na mag-alala." Wika ko habang nakatitig sa mga mata niya. Batid kong nawala ang pag-aalala niya sa sinabi ko.

"Gusto ko nga mabuntis ka na agad para magkaroon na tayo ng baby." Nagulat siya sa sinabi ko at tila hindi makapaniwala. 

"Tapos gusto ko, isang dosena." Mas lalo siyang nagulat sa sunod kong sinabi kaya napangiti na lang ako.

"Isang dosena talaga? Hindi pwedeng isa lang." Natatawa niyang wika. 

"Biro lang, gusto ko isa o dalawa para mas maituon natin ang pansin natin sa kanila." Sagot ko sa kanya habang yakap ko siya. 

"Anong gusto mong gender kung sakaling magkakaanak tayo?" Tanong niya habang hawak-hawak ang kamay ko. 

"Kahit ano, walang problema as long as masaya tayo." Sagot ko sa tanong niya. 

"Kapag babae ang magiging anak natin gusto ko Luna ang pangalan niya." Wika niya. She loves moon kaya Luna. 

"Pero okay lang kahit ano." Wika niya pa. Sana magkatotoo lahat ng ito. Sana magkaanak na kami para hindi na siya mawala pa sa'kin.

We almost talk about our future together. Masaya ako dahil nasasabayan niya ako sa mga pangarap ko para sa aming dalawa. 

"Baby." Malambing kong tawag sakanya. 

"Bakit Seb?" Tanong niya at nag-angat ng tingin.

"This lunch pala dadalaw ang isa kong pinsan together with her husband. Pinapapunta ako ni Mama sa bahay. Sama ka ah." Wika ko. Napatingin naman siya sa relo. 

"Eh malapit na mag lunch time." Napabangon ako sa sinabi niya at tinignan ang oras ng cellphone ko.

"I'll take a shower na." Wika niya at kinuha ang towel. 

"Sabay na tayo." Tinitigan niya lang ako ng masama dahil alam niya kung ano ang iniisip ko.

"Tumigil ka!" Asik niya dahil alam ko na alam niya kung ano ang nasa isip ko.

"Sige na please?" Pagpupumilit ko. 

"Hindi!" Wika niya at tuluyang pumasok sa bathroom. Natawa na lang ako at hinintay na lang siyang matapos. 

Sino kayang pinsan? Dalawa lang naman pinsan ko, it's either Ysabelle or Nicole. Mama said na kasama ang husband niya saka baby nila, kung si Ysabelle hindi naman dahil hindi pa siya kasal. 

Baka si Nicole.

After thirty minutes lumabas na si Hazel. "Baby." Wika ko at niyakap siya mula sa likuran. 

"Maligo ka na. Baka malate pa tayo." Wika niya at kumawala sa'kin. I went to the bathroom para maligo dahil baka mahuli pa kami. 

"Baby, walang towel dito." Sigaw ko mula sa loob. 

"Tumigil ka Seb, may towel diyan alam ko." Rinig kong sagot niya. 

"Wala nga." Pangungulit ko kahit meron naman talaga. 

"Meron, gusto mo lang makaisa eh. Hindi pala, makadalawa." Natawa na lang ako sa isinagot niya sa'kin. I really love this woman dahil sa pag-uugali niya. Naligo na lang ako na hindi kasama si Hazel at baka malate pa kami.

Bakit kailangan pa kasing pumunta? I want to be with Hazel this day. Intimately. 

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 10

Mabuti na nga lang at hindi kami na late ni Seb at may isang oras pa bago mag lunch. Ikalawang punta ko na rito sa bahay ng mga magulang niya. First is nung birthday niya. 
"Ma andito na si kuya kasama si Hazel." Si Gab ang nagbukas sa'min ng pinto. 
"Bakit ang tagal niyo?" Tanong ni Gab habang papasok kami. 
"Okay, no need to explain dahil alam ko na." Para akong nahiya sa sinabi ni Gab. 
"Ikaw tumigil ka." Saway ni Seb sa kapatid niyang pilyo, actually parehas sila.
Mula sa kinaroroonan namin ay may nakita akong babae at lalaki pero hindi ko makita ang mukha dahil nakatalikod sila. Naghihintay si tito at tita sa kabilang sofa ngumiti ako at nilapitan at nag beso. Nang makaupo ako sa tabi ni Seb ay nagulat ako sa nakita ko.
"It's nice to see you again Nicole." Hindi ako makapaniwala na makikita ko silang dalawa ngayon. 
"By the way, this is Hazel my girlfriend." Wika pa ni Seb. Inalis ko ang pagtataka dahil possible naman talaga na magkita kami ni James dahil maliit ang mundo.
"Hazel siya si Nicole and James. Tapos si Thea baby nila." Ngumiti lang ako. Matagal na rin since huli ko silang nakita. At nakapag-move on na ako sakanya.
"Ang cute ng baby nila, Seb." Pagpupuri ko sa baby nila. Tumango lang siya. 
"Kayo Sebastian kailan niyo ako bibigyan ng apo?" Nahihiya tuloy ako sa itinanong ni tita at bahagyang napangiti.
"Darating din tayo d'yan ma." Sagot ni Seb. I glance at him at tila nawala siya sa mood. Why?
"So, kumusta na kayong dalawa?" Ako na ang nagsimula para hindi sila makafeel ng awkwardness. 
"We're fine." Sagot ni Nicole habang karga-karga ang baby nila. 
"Gusto mo kargahin?" Tanong niya. Napansin niya siguro na gusto kong kargahin ang anak nila ni James.
"Pwede?" Tanong ko at tinignan si Seb. 
"Sige na." Malambing kong suyo sakanya dahil alam kong bad mood siya simula pa nung nakita niya si James. Tumango lang siya, kaya ibinaba ko ang sling bag ko at lumapit kay Nicole at dahan-dahan na kinarga si baby Thea. 
"Hi baby Thea, I'm your tita Hazel." Masaya kong wika. Hanggang sa maramdaman kong inaantok na si baby Thea. Hinayaan ko na lang hanggang sa makatulog siya. I glance at them at ang tingin nila ay nasa sa'kin. 
"Nicole, tulog na siya." Wika ko kay Nicole. Lumingon-lingon ako at wala akong crib. 
"Sa nursery, doon mo siya dalhin." Wika ni Seb. Hindi ko alam kung alin sa mga pinto ang nursery. Ibinigay ko kay Nicole si baby Thea at sinamahan siya ni Seb patungo sa taas. Bumalik ako sa pag-upo at nakatingin pala si James sa'kin. 
"Check ko lang ang dining ah. Dito muna kayo." Paalam ni tita. 
"Ma I'm hungry na." Wika ni Gab at sumunod sa Mama niya. Napangiti na lang ako sa inasik niya nang sundan ko siya ng tingin. Hanggang sa kami nalang ni James ang naiwan. 
"Kumusta ka na?" Tanong niya nang maibaling ko ang tingin ko sakanya. 
"Ayos lang naman. In fact, I'm happy now." Sagot ko sakanya. 
"Masaya ako na masaya ka na." Sambit niya pa. Inayos ko ang sarili ko at hinintay na bumalik sila Seb.
"Of course, life must go on after downfall and heartbreaks." Sagot ko habang diretso ang tingin sakanya. Bumaba na sila at saka rin ang paglabas ni tita. 
"Lunch is ready. Let's eat." Tumayo ako at lumapit kay Seb. Hinawakan niya naman ako sa beywang. Nang nasa dining na kami at nasa gitna ng pagkain. 
            

"Kumusta naman ang anak ko sa'yo Hazel?" Tanong ni tita sa'kin. Nilingon ko siya at nagsalita. 

"Ayos lang naman po. He's kind and sweet." Sagot ko sakanya. 

"But sometimes napakaseloso but still I love him, normal naman po 'yon dahil alam ko na mahal niya ako." Dagdag kong wika at tumingin kay Seb. Tumango lang si tita.

"Your dad, how is he?" Tanong naman ni tito. 

"He's fine po. He still busy on his some businesses." Sagot ko at uminom ng tubig. 

"Your mother how is she?" Nagtataka ako kung bakit nasa sa'kin ang pansin nila. 

"My biological mother is fine. She has a work in a bank. And my stepmom which I treat my real mother is busy like dad." Sagot ko. She is shock sa isinagot ko. Kahit si Seb ay nagulat kahit alam niya na may stepmom ako.

"Pero in good terms naman kayo." Wika ni tita. 

"Opo, since I was kid I grow up at my stepmom's pad at my half sister po ako but we treat each other na magkapatid talaga dahil sabay po kaming lumaki." Sagot ko at nagulat si Seb sa sinabi ko. 

"Talaga? Bakit hindi mo iyan nasabi sa'kin?" Tanong niya. 

"Hindi mo naman ako tinanong, kaya hindi ko na rin sinabi." Sagot ko sakanya.

Hindi ko alam kung bakit napunta sa'kin ang usapan gayong nandito naman si Nicole at James na siya talagang bisita. Maraming nalaman si Seb ngayon. Dahil hindi naman ako mahilig magkwento ng walang nagtatanong kahit boyfriend ko pa siya. Hindi naman sa itinatago ko ito pero ayaw ko lang na sumama pa ang loob ko tuwing babanggitin sa iba. 






THE room filled with laughter. Nagkasundo agad si Hazel at Nicole. Nasa living room sila at kami ay nasa living area. Naiwan kami ni James dahil umalis rin si Gab dahil duty niya pa. Si Dad naman ay umalis para pumunta ng kompanya niya. 

"Bakit nagulat ka sa mga sinabi ni Hazel kanina?"  Tanong niya sa'kin. 

"Hindi niya naman sinabi sa'kin lahat ng iyon." Sagot ko. Sa totoo lang naiinis na ako sa lalaking ito. Kanina ko pa napapansin ang mga titig niya kay Hazel sa tuwing hindi nakatingin si Hazel. Tapos nilalapitan pa siya ni Hazel.

Oo, nagseselos ako. 

"Alam mo si Hazel, hindi talaga 'yan nagku-kwento. Sasabihin niya lang kapag nagtanong ka." Wika niya at ang tingin ay hindi ko malaman kung kay Nicole siya nakatingin o kay Hazel. 

"Marami kapang malalaman sakanya." Dagdag niyang wika na nagpalito sa'kin. 

"At first she will lied. Nasabi ko nga noon na she's a liar pero maiintindihan mo rin siya kung bakit." Mas lalo akong na curious kay Hazel. Dahil aminado ako na kilalang kilala niya si Hazel keysa sa'kin.

"Sa totoo lang nagsisisi ako na nasaktan ko siya..." I let him talk.

"Nagipit  ako nung nasa Hongkong ako kaya ko siya nagawang saktan." Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sakanya. 

"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko at ininom ang alak na nasa baso. Lumabas si Hazel at nagpunta sa likuran ko.

"Huwag masyado marami ang inumin mo ah. Magda-drive ka pa." Mahina niyang tugon sa'kin. At hinalikan ako sa pisnge at bumalik sa loob. 

"She's sweet kahit sa maraming tao ay hahalikan ka talaga niya sa pisnge." Wika pa ni James. 

"I regret kung bakit ko siya iniwan. Pero masaya ako na masaya na siya." Puno ng pagsisisi ang mga salita niya. May gusto pa rin ba siya kay Hazel?

"I and your cousin are friends in Hongkong. Alam mo mabait si Nicole. She had a boyfriend, iniwan siya nito nang malaman niyang buntis si Nicole." Nagulat ako sa ikinonfess ni James at diretso ang tingin kina Hazel at Nicole.

            

"What do you mean?" Tanong ko pa at bumuo ng conclusion sa utak. 
"Tama ang iniisip mo, that time nagipit ako. Pinaalis ako sa pinagtatrabahuhan ko pero hindi ako pwedeng umuwi dahil hindi pa tapos ang kontrata. Nakita ko si Nicole umiiyak dahil sa problema niya..." He paused at ininom muna ang alak. Diretso lang ang tingin niya kina Nicole at Hazel. 
"She asked me kung pwede ko bang panagutan ang baby niya. Dahil alam niya na isang kahihiyan sa pamilya niyo na mabuntis siya ng walang ama." He continued. 
"Ginawa ko lahat para hindi ako maging illegal worker sa Hongkong." Wika niya pa. 
"But don't worry wala akong balak na agawin siya at saktan ang pinsan mo." Dagdag niyang wika at tumingin sa'kin. 
"Huwag mo sana siyang saktan, gaya ng ginawa ko." Sabi niya pa at tinignan ako. 
"She's happy with you huwag mo sana siyang paasahin gaya ng ginawa ko. Huwag kang mangagako sakanya dahil lalo lang siyang masasaktan." I let him talk. Tumango lang ako sa sinabi niya. 
"Kapag nagselos siya bigyan mo lang siya ng ice cream o kaya chocolates." Payo niya kahit alam ko naman iyon. 
"Kapag gusto niyang matulog buong araw hayaan mo lang siya." Dagdag niya pa. 
"Kapag ayaw niya huwag mong pilitin." Masasabi kong kilalang kilala niya si Hazel.
"Kapag aasarin mo siya dapat lambingin mo agad. Kung ayaw mong hindi ka niya imikan." Bakit niya sinasabi ito? But still pinakinggan ko ang payo niya.
"Bakit mo ito sinasabi?" Tanong ko dahil naguguluhan ako sakanya. 
"Alam kong sinabi niya na kapag nagkaanak kayo ng babae gusto niyang pangalan ay Luna." Alam niya rin ito? Akala ko ako lang ang sinabihan niya nito.
"Alam mo rin 'yan?" Tanong ko. Tumango naman siya.
"Oo." Sagot niya. 
"Kapag gabi tapos full moon, samahan mo siyang manood." Dagdag niya pa. 
"Tapos hayaan mo siya na makatulog siya sa bisig mo habang nanonood." Nakikita ko sa mga mata niya na nasasaktan siya sa mga sinasabi niya sa'kin.
"Mas gusto niyang maglakad-lakad sa tabi ng dagat kaysa manood ng sine at mag shopping." Dagdag niyang wika. Dahil ang ginagawa niya noon para kay Hazel ay ako na ang gumagawa.
"Why are you telling this?" Tanong ko sakanya. Sa kabila ng sakit na nakikita ko sa mga mata niya ngunit hindi niya ito masabi.
"Para mas lalo ka niyang mahalin." Sagot niya. It's for him na sabihin iyon dahil alam kung sa loob-loob niya ay mahal niya pa si Hazel. Marami pa siyang sinabi na hindi ko pa alam. Patuloy lang kami sa pag-uusap hanggang sa hindi na namin namalayan ang oras. 
Naiwan kami ni Hazel dahil umuwi na sila Nicole at James. 
"Seb, inaantok ako. Gusto kong matulog." Malambing niyang wika at kinuha ang kamay ko at iniwrap ito sa likuran niya at isiniksik ang sarili sa'kin. 
"Just sleep baby." Wika ko at hinalikan ang noo niya. Kasalukuyan na nandito si Chaim at Dust dahil busy ang apat. 
"You love her so much." Wika ni Dust. Kami na lang ang nagtuloy ng inuman. 
"Oo naman. And soon papakasalan ko siya." Sagot ko at tinignan si Hazel. 
"Bakit soon? Pwede namang bukas." Tanong ni Chaim. Pwede namang bukas pero may mga bagay pa akong kailangan na ayusin.
"May inaayos lang ako." Sagot ko sakanya. 
"Talaga bang nag-usap kayo ni James?" Tanong ni Chaim. Alam nila kung gaano ako kagalit kay James dahil sa ginawa niya Kay Hazel noon.
"Oo, marami nga siyang sinabi tungkol kay Hazel na hindi ko pa alam." Sagot ko sa kanila. I'm a bit tipsy. Pero hindi pa ako lasing. 
"Ayokong saktan si Hazel kaya gagawin ko lahat para tumigil si Sophia." Wika ko sa kanila at hinalikan ang noo ni Hazel.
"That woman is really obsessed with you." Sambit ni Chaim. 
"Baka marinig pa tayo." Wika ko kaya nag iba kami ng topic. Pipigilan ko si Sophia sa mga balak niya dahil hanggang ngayon hindi niya parin ako tinitigilan. 
Gabi na at nakauwi na sila. Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako. 
"Seb, bakit diyan mo pinatulog ang girlfriend mo? Tsaka dapat kanina mo pa siya dinala sa kwarto, hindi iyong diyan ka rin natulog." Sermon ni Mama nang makita si Hazel na nakatulog sa sofa.
"Opo ma." Sagot ko at tumayo.
"Hindi mo dapat siya pinapabayaan." Wika niya pa habang nasa harapan ko.
"Ang ingay mo Ma." Wika ko at binuhat si Hazel. 
"Talaga, dahil ayokong pinabayaan mo siya." Sinundan kami ni Mama patungo sa taas. Dinala ko siya sa kwarto ko. 
"Marry her soon. Gusto ko siya na maging asawa mo at maging daughter in law ko." Wika niya. Inayos ko muna ang paghiga niya at humarap kay Mama.
"Of course Ma. Gusto ko siyang pakasalan at maging asawa ko at maging ina ng magiging anak namin." Wika ko habang kaharap si Mama.
"Kung ganon bakit hindi ka pa kumikilos?" Tanong niya pa at alam kong inip na inip na siyang mag-asawa ako.
"Ang bagal mo talagang kumilos, 'yan tuloy wala pa kaming apo ng Papa mo." Dagdag niya. Kapag nandito ako palaging 'yan  ang naririnig ko. 
"Ma paulit-ulit na lang eh." Reklamo ko sa sinabi niya.
"Ikaw ba'y mahal mo siya?" Tanong niya at mas naging masinsinan ang pag-uusap namin.
"Opo Ma, mahal ko siya. Mahal na mahal." Buong puso kong sagot dahil mahal na mahal ko naman talaga si Hazel.
"Kung ganon pakasalan mo na siya." Seryoso niyang wika.
"Opo Ma, may inaayos lang ako." Sagot ko sakanya. Tinitigan niya ako masama. 
"May gusto ka bang aminin? May kalokohan ka bang nagawa? Sabihin mo!" Galit na wika ni Mama na tila ako parin yung high school na si Seb. 
"Ma baka magising si Hazel. Baka marinig ka niya." Wika ko at humarang sa pinto.
"Ma wala po." Wika ko. 
"Tabi kayong matutulog?" Tanong niya pa. 
"Of course Ma. Papakasalan ko naman siya. Good night Ma." Wika ko at isinara ang pinto at nilock. Narinig ko pa si Mama na magsalita pero nawala rin ng hindi na ako sumagot.
Tumabi na ako kay Hazel at niyakap siya. 
"Good night baby." Wika ko at hinalikan siya sa noo. 
            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 11

Nagising ako dahil sa sikat ng araw na tumama sa mukha ko. Wala si Seb ng iminulat ko ang mga mata ko. Nang ibaling ko ang sarili ko sa kabila ay saka ko lamang siya nakita. 

"Good morning baby." Wika niya habang nangalumbaba akong pinagamamasdan. 

"Good morning Seb." Wika ko at hinaplos ang mukha niya saka pumikit ulit. 

"Huwag ka ng matulog ulit." Panggigising niya sa'kin. 

"Hindi naman ako matutulog ulit." Sagot ko sakanya. Nagulat na lang ako ng halikan niya ako bigla. 

"Bakit mo ako hinalikan?" Tanong ko. 

"Bakit? Hindi ba pwede?" Wika niya at umayos ng upo. 

"Hindi pa kasi ako nagto-toothbrush." Paliwanag ko. Ngunit muli niya akong hinalikan, this time is a deep kiss.

"Seb." Tanging sambit ko ng bumitaw na siya. 

"I don't care kung hindi ka pa nagtoothbrush." Sagot niya. Umupo ako at niyakap siya ng malambing. 

"I love you Seb." Malambing kong wika. 

"I love you too baby." Sagot niya. I give him a smack kiss. 

"Halika na, ready na ang breakfast." Anyaya niya sa'kin. Inayos ko muna ang sarili ko bago kami bumaba. 

"Bakit hindi mo sinabi na kanina pa sila naghihintay?" Nahihiya kong wika at nagdalawang isip na tumuloy. 

"Ayos lang 'yan. Tara na." Anyaya niya at hinawakan ako sa kamay. 

"Good morning tita at tito." Bati ko at naupo. 

"Both of you eat some, hindi na kayo nakapag dinner kagabi dahil ang aga niyong natulog." Sambit ni tita. 

"Pasensya po at nakatulog kami."  Paumanhin ko. I and his parents are in good terms.

We eat quietly hindi kagaya kahapon puno ng katanungan. We leave after breakfast dahil may pupuntahan raw kami ni Seb, hindi ko naman alam kung saan. 

"Saan ba tayo pupunta? Bakit may dala tayong damit?" Tanong ako ng tanong hindi niya naman ako sinasagot. 

"Kapag hindi mo sinabi hindi ako sasama." Wika ko pa. Nang matapos na siya ay tinignan niya lang ako. 

"Do you trust me?" Tanong niya sa'kin at tinitigan ako. 

"Oo." Sagot ko at hinawakan niya ako sa kamay. 

"Then, let's go." Wika niya at sumakay kami sa kotse niya.

"Just sleep." Wika niya at pinalapit ako sakanya. Kumuha siya ng driver para ipag drive kami. Wala akong nagawa kundi ang sumandal sa balikat niya. Kalaunan ay pinasandal niya ako sa dibdib niya at hinalikan sa noo. 

"Sana maging masaya ka sa pupuntahan natin." Wika niya. Saan niya ba talaga ako dadalhin? 

Naramdaman kong huminto ang kotse kaya napaangat ako ng tingin. Kung hindi ako nagkakamali sa beach ito. Bumaba ako at nakita si Seb na nakikipag usap sa isang babae, I think bagong staff dito.

"Hey, baby gising ka na pala... This is my girlfriend Hazel." He said. 

"Hi ma'am enjoy your stay in Laurea resort." Ngumiti lang ako. Hindi ako makapaniwala na dinala niya ako rito. Pinagmasdan ko ang paligid at na miss ko talaga ito. Napangiti ako habang iginagala ang paningin.

"Ms. Hazel." Napalingon ako ng marinig ko ang pangalan ko. 

"Bakit hindi niyo po sinabi na darating kayo?" Natutuwa niyang wika at niyakap ako. 

            

"Pasensya na Jas, kung hindi ko kayo nasabihan. Hindi ko rin kasi alam na dito kami pupunta ng boyfriend ko." Sagot ko sakanya at tinignan si Seb. 
"Tiyak na matutuwa si Ms. Beatrice kapag nakita ka niya. Ipapaalam ko lang po na nandito kayo." Wika niya pa. Ang saya saya ko ngayon. 
"Huwag na ako na lang pupunta sa office niya." Wika ko. 
"Bakit hindi mo sinabi na dito tayo pupunta?" Taka kong tanong sakanya habang papasok kami sa hotel. 
"Syempre gusto ko surprise." Sagot niya. 
"Hello Ms. Hazel, Welcome back." Bati ng staff na nasa front desk. 
"I'm here as a guest kaya huwag masyadong formal." Utos ko sakanya.
"Ms. Hazel room 117 po." Wika niya at ibinigay ang susi. 
"Salamat." Sagot ko at ngumiti. 
"Ms. Hazel kami na magdadala nito tiyak na gusto niyo na pong makita si Ms. Beatrice." Hinayaan ko na lang siya na gawin iyon dahil nae-excite na akong makita ang kapatid ko.
"Halika." Anyaya ko sakanya at hinatak patungo sa office ni Beatrice. Mula sa labas ay nakarinig kami ng sermon na boses ng kapatid ko. Lumabas ang pinagalitan niya at nakita ako. 
"Shhh." Wika ko sakanya. Tumango naman siya at umalis na. Kumatok ako ng ikatlong beses habang si Seb ay tahimik lang sa tabi ko.
"Come in." Rinig kong wika niya sa loob, tila mainit pa ang ulo niya. Madahan kong binuksan ang pinto habang hawak sa kamay so Seb. 
"My sister is kinda busy and stress." Napaangat siya ng tingin ng marinig ako. 
"Hazeeeelllll!" Tili niya at nawala ang pagiging bad mood niya. Lumapit ito sa'kin at niyakap ako ng mahigpit.
"Na miss kita sobra. Bakit hindi mo sinabi na darating ka?" Tanong niya. Narinig kong tumikhim si Seb at na out of place yata siya. 
"Trice this is Seb my boyfriend. Seb this is Beatrice my sister." Pagpapakilala ko sakanila. 
"Finally I met you." Bati ni Trice sakanya. 
"So, ilang araw kayo rito?" Tanong niya nang maupo kami sa sofa. Tahimik lang si Seb. But he's an observant. 
"Two days lang kami dito." Ako na ang sumagot since ayaw naman magsalita ni Seb.
"Paano iyan hindi kita makakasama ng matagal?" Malungkot niyang saad at hinawakan ako sa kamay. 
"Babalik naman ako dito kapag hindi na masyadong busy sa work. Alam mo naman iyon 'di ba?" Pagpapaintindi ko sakanya. 
"Okay pero visit kayo mamaya sa bahay ah." Wika niya pa at tumango lang ako.
"Of course." Wika ko at tumingin sa office niya. 
"You manage the resort well." Puri ko sakanya. Napalingon ako kay Seb nang mag ring ang cellphone niya.
"I'll just answer this call." Paalam ni Seb at lumabas. 
"You're boyfriend is good looking hindi maikakaila na maraming magkakagusto sakanya." Wika niya at napalingon kami sa labas. 
"Oo nga eh." Sambit ko.
Matagal din kaming nag usap ng kapatid ko since matagal bumalik si Seb. 
"Sino kausap mo sa phone?" Tanong ko sakanya ng makaupo na. 
"Si Chaim." Sagot niya. Ngumiti lang ako at ibinaling muli ang tingin kay Trice.
Matapos naming magkwentuhan ay nagtungo kami sa beach. Iniwan muna namin si Trice dahil busy siya sa pag-aasikaso sa resort.
            

"Your sister look strict." Wika niya habang naglalakad-lakad kami sa seashore. 

"Oo ganon talaga siya, lalo na sa mga employee niya. Pero mabait naman siya." Sagot ko. Hawak hawak niya ang kamay ko habang naglalakad kami. 

"She's the new owner of this resort. Dahil may iba naman na negosyo si Papa." Wika ko pa. Nakakaaliw pagmasdan ang mga guest na masayang nag-eenjoy sa pagligo. 

"Gusto mong maligo?" Tanong niya sa'kin. Tumango lang ako. 

"Bihis muna ako. Antayin mo ako dito ah." Paalam ko at masayang nagtungo sa room namin.

NAGTATAKA ako kung bakit hindi sinabi ni Beatrice na nakita niya na ako. Anong plano niya? 

Alam kong ang kapatid na ni Hazel ang may ari ng resort nito kaya ko siya dinala rito para maging masaya siya.

"Seb." Natulala ako ng makita si Hazel na naka two piece. 

"Bakit ganyan suot mo?" Tanong ko sakanya at inilapit siya sa'kin. 

"Pwede namang one piece. Magbihis ka." Utos ko sakanya. 

"Ano? Alangan namin mag jacket ako maligo at magpajama!" Sagot niya at lumayo sa'kin. Nakita ko naman nang nainis siya sa'kin.

"Ano ba?" Wika niya ng hatakin ko siya pabalik. 

"Okay, I'm sorry. Ayoko lang naman na titigan ka ng mga lalaki na nandito." Wika ko at hinawakan siya sa braso. 

"Hanggang titig lang naman sila, hindi naman nila makukuha ang gusto nila." Wika niya at hinatak ako patungo sa tubig.

Nagulat ako ng hindi ko siya makita ng lumublob siya sa tubig. Lumingon lingon ako. 

"Hazel." Tawag ko sakanya. 

"Baby, nasaan ka?" Kinabahan na ako nang hindi ko siya nakita. Aahon na sana ako ng maramdaman ko ang yakap niya mula sa likuran ko.

"Baby naman eh, tinatakot mo'ko." Humarap ako sakanya. Lahat ng kaba ko ay nawala ng makita ko siya. Ngunit tinawanan niya lang ako. 

"Natatakot ka na baka na lunod na ako?" Wika niya at tinawanan ako. 

"Hindi mangyayari 'yon. Marunong kaya ako lumangoy." Wika niya pa at lumangoy palayo sa'kin kaya sinundan ko siya.

Nang umahon na kami dahil mataas na ang sikat ng araw ay umupo muna kami sa buhangin. 

"Sanay na sanay ka talaga na lumangoy?" Tanong ko sakanya. 

"Oo. Bata pa lang ako kasama ko na si Trice at ang tatlo naming pinsan na sumisid sa dagat. Kaya bihasa ako sa paglangoy." Sagot niya. 

Alam kong napasaya ko siya. Kaya masaya na rin ako pero hindi talaga maiiwasan ang mga mata ng mga kalalakihan na tignan siya. 

"Hazel?" Pareho kaming napaangat ng tingin ng marinig ko ang pangalan ni Hazel na tinawag. 

"Ethannnn!" Tili niya at napatayo at niyakap ito. 

"Totoo nga na nandito ka." Wika ng isa pa niyang kasama. Tatlong lalaki ang lumapit kay Hazel at tuwang tuwa si Hazel ng makita ang mga ito.

"Buti naman at bumalik ka, kakauwi rin lang namin galing Korea. Alam mo naman ang business natin don." Wika pa ng isa. 

"By the way, this is Sebastian, boyfriend ko." Pagpapakilala niya. Clueless ako kung sino ang mga ito. 

"Bagong boyfriend mo?" Tanong ng isa. 

"Oo... Seb mga pinsan ko pala. Si Anthony, Timothy and Ethan." Pagpapakilala niya. Nakipag shake hands naman ako. Hindi ko alam na may pinsan pala siya. 

Matapos na makipag usap ni Hazel sa mga pinsan niya ay nag alok sila ng lunch. Pumayag naman ako dahil pinsan niya ang mga ito. Nandito rin si Beatrice.

Biglang nag ring ang cell phone ko pero hindi ko ito sinagot. Bakit tumawag na naman siya?

"Isa ka palang architect Sebastian. At si Hazel ay nagta-trabaho sa'yo as your secretary." Wika ni Timothy. Masyadong matanong ang mga pinsan niya. 

"Hazel, why don't you get the slot that Dad ask you in Korea?" Sambit naman ni Anthony.

"Pag-iisipan ko pa 'yan." Sagot ni Hazel. Napuno ng kwentuhan ng magpinsan dahil matagal din silang hindi nakita. 

Her cousins are so sweet to her that lead me into jealousy. Alam kong mag pinsan sila pero hindi ko maiwasan na mag selos. 

Hanggang sa bumalik kami sa room namin ay batid ko parin ang mga ngiti niya sa labi. While here I am, nagseselos kahit hindi naman dapat. 

"Kanina ka pa tahimik. Bakit Seb?" Tanong niya at nawala ang ngiti sa labi. 

"Seb." Tawag niya sa'kin ngunit hindi ko siya kinibuan. Tatalikuran ko na sana siya ng hatakin niya ako pabalik. 

"Kausapin mo naman ako, akala mo hindi ko napapansin na kanina ka pa tahimik simula nung dumating tayo." Wika niya. Bumuntong hininga lang ako. 

"Can you limit yourself to them?" Pakiusap ko. Binitawan niya naman ang wrist ko.

"Are you jealous?" Hindi makapaniwalang tanong niya. Tinalikuran ko na lang siya ngunit hinawakan niya ang ulit ang wrist ko. 

"Seb, kinakausap kita!" Wika niya. 

"Sabihin mo kung anong problema. Ano ba?" Isinawilik ko ang kamay niya at humarap sakanya. 

"Oo, Hazel nagseselos ako! Alam kong mali na pagselosan ko sila, but all your attention was in them!" Hindi ko sadya na pagtaasan siya ng boses. Napaatras siya at nanlulumo ang mga mata. 

"Hindi ka naman dapat magselos dahil pinsan ko sila! Bawasan mo naman ang pagkaseloso mo." Mag-aaway ba kami dahil lang sa pagseselos ko?

"But still they are boys!" Pandidiinan ko. 

"Mali ba?" Dagdag kong wika. 

"Oo, Seb maling-mali. This is the first time na pinagtaasan mo ako ng boses dahil lang sa pagseselos mo!" Wika niya ng buong lakas at umiiyak na pumasok sa kwarto. Naupo na lang ako sa couch at hinilot ang sintido.

I admit that I am wrong, now she's mad on me dahil lang sa pagseselos ko sa mga pinsan niya. Nakita kong masaya siya na nakasama sila, I just feel neglected kahit hindi naman. 

Time is fast, kanina pa hindi lumalabas si Hazel sa kwarto. Hinihintay ko siya na lumabas para kausapin pero hindi siya lumabas. Nagtatampo talaga siya sa'kin. Tinignan ko ang wrist watch ko at malapit na mag eighth kaya pinihit ko ang door knob at pumasok. 

Nakita ko siyang natutulog. Sumama talaga ang loob niya dahil napagtaasan ko siya ng boses. Umupo ako sa gilid niya at pinagmasdan siya. Nang hawakan ko ang kamay niya nakita kong may sugat siya. 

Bakit may sugat ang likod ng kamay niya? Saan niya ito nakuha? Muli kong inalala ang nangyari kanina. 

"Shit!" Tanging reaksyon ko ng maalala na isinawilik ko ang kamay niya at tumama ito sa dulo ng table. Nagmadali kong kinuha ang first aid kit.

Kasalanan mo ito eh! Kung hindi ka sana nagselos hindi mo siya masasaktan. Nilinis ko ang sugat niya saka nilagyan ng band aid. 

"I'm sorry baby." Hinalikan  ko siya sa noo, thinking na sana pag gising niya okay na kami.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 12

Lumabas ako para magpahangin. Hindi ko na lang ginising si Hazel para mag dinner dahil mahimbing ang tulog niya. Napagod rin siguro siya kakalangoy kasama ang mga pinsan niya. 

"So, anong iniisip ni Mr. Sy?" Napalingon ako sa likuran ko ng makita si Beatrice. Formal niyang tanong sa'kin ngunit may halong sarcasm. 

"Balak mo bang saktan ng husto ang kapatid ko?" Tanong niya habang ang tingin ay diretso sa dagat. 

"Of course not." Sagot ko. 

"Kung ganon bakit kasama mo si Sophia nung nasa Beijing ka? Does your mother know na nakipag kita ka sa ex mo?" Batid ko ang galit sa mga mata niya lalong-lalo na sa salita niya. 

"Wala akong balak na saktan si Hazel. Lalaki ako, natutukso!" Pangangatwiran ko. Ngunit matalim na tingin ang ibinigay niya sa'kin. Oo, I have been hiding secrets to my girlfriend.

"Sinabihan na kita noon na layuan mo ang babaeng 'yon dahil siya ang makakasira sa inyo ng kapatid ko, pero bakit pinaabot mo pa ng ganito ka tagal." Alam kong galit siya ngunit pinipigilan niya lang ang sarili niya.

"Oo lalaki ka madaling matukso pero sana inisip mo man lang ang kapatid ko na ngayon ay mahal na mahal ka!" Bawat bitaw niya ng halita ay may diin. 

"Mahal ko si Hazel gagawin ko lahat para hindi masira ang relasyon namin." Wika ko. Ngunit sa kabila ng galit niya sa'kin ay nakikita ko ang awa sa mga mata niya.

"Akala mo siguro hindi ko alam na nagtangka siyang magpakamatay nung naghiwalay sila ni James. Kahit wala ako doon ay alam ko na mangyayari 'yon dahil ginagawa niya iyan sa tuwing nabibigo at nasasaktan..." She paused and sigh. 

"Magkaiba kami ni Hazel pagdating sa pag-ibig. Kung siya ay masyadong mabait sa mga babaeng naging third wheel ako hindi." She said. 

"Huwag mo naman sanang abusuhin ang kabaitan ng kapatid ko, mawawasak siya kapag nalaman niya na may iba ka!" Dagdag niyang wika. 

"You told her na hiwalay na kayo ni Sophia pero you lied to her." She raise her voice.

"Pero wala kaming relasyon ni Sophia. Hindi ko siya mahal. Si Hazel ang mahal ko." Paglalaban ko sakanya. 

"Siguraduhin mo lang dahil kapag umuwi dito ang kapatid ko na luhaan, sisirain ko si Sophia, aalisin ko lahat ng connection mo sa amin lalo na sa kompanya." Banta niya sa'kin. 

"Pero wala naman talaga kaming relasyon, maniwala ka." Pangungumbinsi ko sakanya ngunit sadyang matibay ang paninindigan niya.

"I will ruin her life if you do hurt my sister! I will ruin her!" Madiin niyang sambit at bakas ang galit sa mukha niya. Alam niya lahat tungkol kay Sophia pero hindi niya 'yon sinabi kay Hazel.

She's protecting her sister para hindi malaman ni Hazel. Naniniwala ako na gagawin niya lahat ng banta niya.

Bumuntong hininga ako at bumalik sa room namin ni Hazel. Wala siya sa kwarto nang pumasok ako. Nakita ko siya malapit sa bintana, pinagmamasdan ang buwan. 

The moon enlighten the entire place. Full moon ito at malapit sa dagat. Ikinulong ko siya sa yakap ko and rested my chin onto her shoulder. Hindi siya nagsalita at gumalaw. I guess nagtatampo parin siya sa'kin. 

"Baby, I'm sorry." Malumanay kong wika. Ngunit wala akong narinig mula sakanya. Magsosorry na ba ako dahil may hindi ako sinasabi sakanya? 

Hinayaan ko na lang na maging tahimik ang bawat isa sa'min. Hindi ko inalis ang pagyakap sakanya dahil alam kong maya-maya ay mawawala rin ang tampo niya.

"Huwag ka ng magselos sa kanila Seb." Wika niya at inalis ang braso ko sakanya at humarap siya sa'kin. 

"Hindi na. I'm sorry ulit." Wika ko at hinalikan siya sa noo. We are okay now, bumalik kami sa kwarto at nagpahatid na lang ng pagkain.









            

We're busy on work after nung nagpunta kami sa resort. Balik trabaho na ulit. 
"Seb, may tumatawag oh." Napabaling ako kay Hazel ng sabihin niya iyon saka napansin ang cell phone na kanina pa nag ri-ring. Hindi ko ito sinagot at muling itinuon ang sarili sa ginagawa. 
"Bakit hindi mo sinagot?" Tanong niya. 
"Ako na lang ang tatawag sakanya, tatapusin ko muna ito." Sagot ko sakanya. She's still my secretary at nasa office ko siya ngayon. 
"Can you give this to the financial management?" Utos ko sakanya. 
"Oh sure." Wika niya at tumayo saka kinuha ang inabot ko sakanyang folder. Kinuha ko ang cell phone ko at tinawagan si Sophia.
"Can you please stop calling?" Utos ko sakanya. 
"I miss you already. Let's meet please?" The heck this woman. 
"Okay, let's meet. May sasabihin rin ako sa'yo." Wika ko. I should end this bago pa malaman ni Hazel. Ibinaba ko na ito at baka dumating si Hazel baka marinig niya pa kami.
I use my car para makipagkita kay Sophia. Nasa isang restaurant kami. She finally came. Wearing a seducing dress.
"Buti naman at dumating ka na." Wika ko. 
"I'm here to end this piece of shit." Dagdag kong wika sakanya. Hindi na ako nagpaligoy-ligoy pa. 
"What? No, ayoko." Hindi siya sumang ayon sa gusto ko. 
"Ayokong masaktan si Hazel." Wika ko at binawi ang kamay ng hawakan niya ito.
"So, ako ang sasaktan mo?" Tanong niya. 
"Wala tayong relasyon Sophia. Itigil na natin ito." Wika ko at tumayo na. Wala akong narinig na salita sakanya kaya umalis na ako.
Nang nasa parking area na ako ay humarang siya sa dinadaanan ko. 
"No, Sebastian. Hindi ako papayag." Pagpupumilit niya at hinawakan ako sa kamay. 
"Does she know already?" Tanong niya at nagmakaawa. 
"Hindi pa pero ayoko nang palalimin pa kung ano ang meron sa'tin." Wika ko at iniwan siya at tuluyang pumasok sa kotse ko. Ex ko na siya at alam ko na ang galawan niya. All this time I'm telling lies to Hazel. 
Ayoko nang malaman pa ni Hazel na niloko ko siya dahil tiyak na hindi niya ako mapapatawad. Hindi muna ako bumalik sa office at dumiretso sa bar.
"Problemado ah? Naghiwalay kayo?" Tanong ni Xairon na siyang nag serve sa'kin ng drink. 
"Hindi ah." Sagot ko at ininom agad ang ibinigay niya. 
"Hinay-hinay lang Sebastian. Nahuli ka na?" Tanong niya pa. All of them know tungkol kay Sophia at alam din nila kung gaano ko kamahal si Hazel.


WALA akong natanggap na tawag mula kay Seb simula nung umalis siya. Naghihintay ako kasama si Dust at Chaim. 
"It's late Hazel, you should go home." Wika ni Chaim. Nagtataka ako kung bakit wala si Seb at bakit hindi siya nagpaalam.
"Tell me where is he?" Tanong ko sakanya. 
"Kasama na naman ba niya si Sophia?" Nagulat sila sa sinabi ko tila hindi makapaniwala. 
"Bakit gulat na gulat kayo?" Tanong ko pa. So, totoo nga na nagkikita sila. Pero hindi niya ito sinasabi sa'kin.
"Paano mo nalaman?" Tanong ni Dust. 
"Woman's instinct." Tanging sagot ko at tumayo. 
"May relasyon ba ang dalawa?" Tanong ko pa sa dalawa. 
            

"Si Sebastian lang ang makakasagot niyan." Sagot ni Chaim. 

"Then, where is he?" Pag-uulit ko sa tanong ko kanina. Dinadala niya ba ito sa penthouse?

"Kayo na lang ang mag-usap Hazel. Hindi na kami mangingialam sa problema niyo." Sagot ni Dust. 

"Mauuna na kami." Dagdag nitong wika. Tama ako may kalokohan nga si Seb. Napaupo na lang ako dahil tiyak magkasama sila ngayon. 

Hindi ko alam kung bakit napagtagpi tagpi ko ang mga nakita ko noon. Matagal na pala niya akong niloloko, pinigilan ko ang sarili ko na umiyak at umuwi na lang. Hihintayin ko siya at aalamin kung totoo ba lahat ng mga iniisip ko. 

I drove my car fast at pagod na umuwi. 

"Hi mom." Bati ni Hannah. 

"Nag dinner ka na ba?" Tanong ko sakanya. 

"Opo." Sagot niya. Dumiretso ako sa kwarto ko at humiga sa kama. 

"You look sad and tired mom." Sinundan niya pala ako. 

"Oo, late na Hannah. Matulog ka na." Utos ko sakanya. 

"Opo mom. Good night po." Wika niya at humalik sa pisnge ko.

Buong gabi akong naghintay sa tawag niya o bibisitahin niya ba ako pero wala.



Maaga akong pumasok na wala sa mood. Nandito na siya nang makapasok ako. No good morning? No kiss? Hindi ko na lang iyon pinansin dahil busy siya. 

Inis na inis ako dahil sa pinapakita niya. Lumabas ako at nakitang papasok sila Chaim at Dust. 

"Good morning Hazel." Bati ng dalawa sa'kin. Ngumiti lang ako at pumunta sa rest room. Ngunit hindi ako tumuloy dahil may narinig ako.

"Balita ko nagbalikan si Sophia at Sir."

"Huh? Eh si Hazel ang girlfriend niya 'di ba?"

"Eh bakit nakita ko si Sophia na nagpunta sa penthouse ni Sir?" 

"Baka hindi siya 'yon."

"Hindi ba, palaging dumadalaw si Sophia, baka sila na nga."

Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sa narinig ko. Babalik na sana ako ng makita ko si Sophia na pumasok sa office kaya sumunod ako.

"Good morning." Rinig kong bati ni Sophia. Hindi ba talaga siya marunong mahiya. 

"What are you doing here?" Tanong ni Seb. 

"Bakit bawal ba akong pumunta?" Tanong niya. Pumasok ako at sumabat sa usapan.

"Seb, tinatanong ka niya." Wika ko kaya nagulat siya. 

"Bakit namumutla ka Seb? Hindi ka ba masaya na nandito si Sophia." Wika ko.

"Hi Hazel." Bati ni Sophia. 

"Hello." Balik kong bati. Batid ko ang pagkagulat ng  mga kaibigan ni Seb. 

"Si Seb pinunta mo? Well, as his secretary hindi siya busy this day. Walang naka schedule ngayon." I said sarcastically. 

"Sir, aalis muna ako may emergency sa bahay." Paalam ko sakanya at nagmadaling lumabas. 

Why this happening again? Ano pa bang hindi ko nalalaman? What lies beyond our relationship? What lies he will tell me again?

Umuwi ako sa bahay at umiyak ng umiyak sa kwarto. Kinuha ko ang maleta sa ilalim ng kama ko. Pinigilan ko ang sarili ko na umiyak ng husto.

Naka-ilang boyfriend na ako at kabisado ko na lahat ng ganito. Kinuha ko ang mga importanteng gamit ko at nilagay lahat 'yon sa maleta. Nang matapos ako ay ipinasok ko muli ito sa ilalim ng kama. 

Hindi ko alam kung susundan niya pa ba ako o magiging busy siya kay Sophia. Minsan na rin kaming nagkausap ni Sophia at sinabi niya noon na mahal niya pa si Seb. Kaya hindi malabo na magbalikan ang dalawa.

Hindi ako susuko sa relasyon namin hangga't hindi ako nakakasiguro sa lahat ng mga assumption ko sa kanila. What if magkaibigan lang sila? Sa kaibigan naman lahat nagsisimula eh! 

Nagtungo ako bahay namin. 

"Hi Mommy." Bati ko kay mommy Bea nang makapasok. 

"Oh hello iha. Nice to see you. Halika. Nag breakfast ka na ba?" Napangiti ako sa mga sinabi ni Mommy. 

"Tapos na po akong mag breakfast." Wika ko at tuluyang pumasok. Paalis na si Mommy dahil naka formal attire siya. 

"Aalis po kayo?" Tanong ko sakanya. 

"Oo eh. Pupunta ako sa Korea para asikasuhin ang business natin doon." Sagot niya. 

"Pasensya ka na at hindi mo muna ako makakasama ngayon." Wika niya at niyakap ako. 

"Anytime pwede mong i-occupy ang slot mo." Wika niya. Napaisip ako sa sinabi niya.

"Iha I need to go na. Bye." Paalam niya at muli akong niyakap.

"Yaya, take care of Hazel." Bilin niya. 

"Alis na ako iha." Wika niya at tuluyang umalis. Nasa trabaho si Beatrice kaya ako lang mag-isa dito. Wala rin si Dad dahil may lakad siya.

"Ms. Hazel gusto niyo po ba ng juice?" Tanong ni yaya sa'kin. 

" Yes, please." Wika ko at nagtungo sa kitchen. Ginawan niya ako ng juice. 

"Kapag may naghanap sa'kin na lalaki huwag sabihin na nandito ako ah." Utos ko sakanya. Ibinigay niya naman ang juice sa'kin. Umupo muna ako sa stool at doon ininom iyon.

Masama ang loob kay Seb. Ngayon niya lang ito nagawa sa'kin. Lutang akong uminom ng juice hanggang sa hindi ko na namalayan na naubos ko na ito. 

Pumunta ako sa kwarto ko, matagal din na hindi ako nakatulog dito. Nag bihis ako ng pambahay at humiga sa kama. 

"Ma please pick up Hannah in lunch time. Because I can't go there, I'm busy." 

After I text her I shut down my phone and put it into my hand bag. 

"Ms. Hazel may kailangan pa po ba kayo?" Rinig kong tanong ni yaya mula sa labas. Pinagbuksan ko siya ng pinto at hinarap. 

"Wala na po yaya. Ayoko po magpa-istorbo." I said. 

"Sige po. Basta po tawagin niyo lang po kami kapag may kailangan kayo." Sagot niya. Tumango lang ako at nginitian siya.

Bumalik ako sa kama at isinubsob ang  sarili. Kung mahal niya ako dapat pinigilan niya ang pag-alis ko kanina at sinamahan sa alibi ko. Pero masyadong totoo para sakanya ang alibi ko kaya hindi niya ako pinigilan o sinundan. 

I gave you everything Seb. Wala akong tinira para sa sarili ko, pero bakit nagawa mo parin akong lokohin? 

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 13

Buong araw akong nag kulong sa kwarto at hindi ko namalayan kanina na nakatulog pala ako. Malapit na maggabi at heto ako like a loser hiding in my chamber. 
Ngayon ko lang napansin na umuulan pala. Sumilip ako sa labas at ang tahimik at tanging ang pagpatak lang ng ulan ang maririnig. Bumalik ako sa paghiga at narinig ko na kumatok si yaya. Bumangon ako at hinarap siya. 
"Bakit yaya?" Tanong ko. 
"Tumawag po si Ms. Beatrice hindi po siya makakauwi dahil susundan niya si ma'am Bea." Tumango lang ako at saka siya umalis.
I guess sosolohin ko na naman ang problema ko. Hanggang sa lumalim na ang gabi. Napagpasyahan ko na lang na umuwi sa bahay. 
"Yaya uuwi na po ako." Paalam ko at lumabas. 
"Pero hindi ka pa po kumakain at malakas po ang ulan." Nag-aalala niyang wika. 
"Okay lang po ako. Aalis na po ako." Paalam ko. Ang laki-laki ng bahay pero walang tao.
"Hindi niya talaga ako hinanap." Bulong ko sa sarili at desmayadong lumabas sa bahay. 
Pumasok ako sa kotse at nagmaneho pauwi. Malayo rin ang sa'min, patuloy lang ang pagbagsak ng ulan. Sa pagkakaalam ko walang bagyo. Pero bakit umuulan ng ganito? Siguro dinadamayan ako ng kalangitan.
"Ah crap!" Wika ko ng huminto ang kotse. Pagtingin ko ay wala na itong fuel. 
"Bakit ba ang malas-malas ko?" Tanong ko sa sarili. Bakit hindi ko ito napansin kanina na wala ng fuel ang kotse? Naghintay muna ako kung may dadaan na sasakyan pero wala parin.
Tumingin ako sa labas at sa tingin ko ay malapit na ito sa bahay ko. Lumabas ako kahit alam kong umuulan. Hindi ako pwedeng maghintay dito. Sinigurado ko na nakalock ang kotse ko. Iniwan ko ang hand bag ko at nagsimulang maglakad kahit alam kong umuulan. 
Ganito na lang ba ako lagi? Umiiyak akong naglakad kahit umuulan. There's no cars pass by. 
Malayo layo na rin ang nilakad ako. I lift my head and cry. Malalim na ang gabi at heto ako naglalakad pauwi. Nanlalabo na ang paningin ko dahil sa luha at pumapatak na ulan. 
Mahigit isang oras na siguro akong naglalakad. Bakit wala man lang sasakyan na dumarating? Nagpatuloy ako sa paglalakad. Kahit bumagyo pa uuwi ako sa'min kahit maglakad pa ako ng ilang kilometro.
Kahit malabo ay nakita kong may kotse na huminto. Lumabas ang isang lalaki na may katangkaran. Lumapit siya sa'kin at hindi ko siya makikilala. 
Naramdaman ko na lang na bumagsak ako at nag dilim ang paningin.



Nang magising ako ay nasa isang kwarto na ako. Iba na ang damit ko at may makapal na kumot sa katawan. Pamilyar ang kwarto na ito sa'kin. 
Hindi ko nakilala ang lalaki na nagdala sa'kin dito dahil nanlalabo ang paningin ko.
But now, I know where I am.

BASANG basa na inuwi ko si Hazel sa bahay. Kung hindi ako dumating kanina tiyak na nakahandusay lang siya sa kalsada. Wala siyang malay hanggang ngayon at mataas ang lagnat niya.
Sinundan ko siya dahil buong araw ko siyang hindi nakausap matapos niyang umalis. Nang makita ko siya kanina ay inihinto ko ang kotse at lumapit sakanya pero nahimatay siya at nawalan ng malay.
I put aside kung ano man ang pagtatampuhan namin ni Hazel at inalagaan siya.
Buong araw ko siyang hinanap at tinawagan dahil hindi siya bumalik kanina. Pero hindi ko siya ma contact dahil naka off ang cell phone niya. Nagpunta ako sa bahay niya ngunit wala siya hanggang sa maisipan ko na nasa bahay siya ng Mommy niya.
            

Hindi ko alam kung saan niya nalaman ang tungkol sa'min ni Sophia na alam kong 'yon ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito. Wala siyang dala na gamit kahit cell phone man lang. Pinakuha ko ang kotse ni Dust kong saan ito naiwan. 
Narinig ko siya na dumaing kaya lumapit ako sakanya. Bumangon siya at nakita ako. 
"Mabuti naman at gising ka na baby." Nag-aalalang wika ko at lumapit sakanya at hinawakan pero lumayo siya at tumayo. 
"Paano ako napunta rito?" Tanong niya. I feel her coldness towards me. 
"Huwag ka munang tumayo. Mataas pa ang lagnat mo." Wika ko at akmang hahawakan ko siya ng ilayo niya ang sarili sa'kin. Nasaktan ako sa ipinapakita ni Hazel ngayon. Umupo siyang muli at hinilot ang sintido. 
"Magpahinga ka muna." Wika ko. 
"Bakit mo pa ako dinala rito?" Malamig niyang tanong ng hindi ako binabalingan ng tingin. 
"I found you walking under the heavy rain. Bakit ka ba nagpaulan?" Tanong ko sakanya ngunit malalim lang na buntong hininga ang natanggap ko bilang sagot.
"Aalis na ako." Wika niya at tumayong muli. 
"Baby mag-usap tayo. Pag-usapan natin lahat ng 'to. Please stay." Pakiusap ko sakanya at lumapit. Ngunit hindi niya ako pinakinggan. Humarang ako sa pinto at nilock ito. 
"Mag-usap tayo." Pagmamakaawa ko ngunit hindi siya nakinig sa'kin.
"Tabi!" Utos niya sa'kin habang walang emosyon sa mukha niya. 
"Mag-usap muna tayo baby." I may look desperate pero hindi ko siya susukuan. Hinawakan ko ang mga kamay niya. 
"Seb pwede bang huwag kang magulo? Masakit ang ulo ko, so please stop." Wika niya at iwinaksi ang kamay ko. 
"Tell me Hazel kung anong dapat kong gawin." I said behind her back. 
"Let me leave." Sagot niya at nilingon ako. 
"No! Kapag ginawa ko 'yon mas lalo mo akong hindi kakausapin." Sagot ko sakanya. Muli siyang umupo at pinahid ang pumatak na luha. 
"Let's not fight. Masakit ang ulo ko para makipagtalo sa'yo." She said and lie on bed. Lumapit ako at naupo sa tabi niya. 
"Baby I'm sorry. Patawarin mo na ako kung hindi ako nakatawag sa'yo kahapon. I'm sorry if I didn't greet you kaninang umaga." Alam kong kulang ang mga explanation ko. Pero I will do everything. Tinalikuran niya lang ako at muling ipinikit ang mga mata tila ayaw niya akong makita.
Lumabas ako para ihanda ang pagkain niya at gamot. Napabuntong hininga na lang ako. Bakit ko ba kasi pinatulan pa si Sophia I didn't love her she's just my past time in bed dahil 'yon ang gusto niya. 
Masyado akong hangal na pinatulan siya. Ngayon pareho kami ni Hazel na nahihirapan. I wipe my tears at ininom ang alak na nasa baso. Hindi ko alam kung naka-ilang shot na ako. Pero hindi pa ako lasing. Sinuntok ko ang pader dahil sa inis sa sarili. 
"Ang tanga mo Sebastian!" Tanging wika ko at hindi ininda kung masugatan ang kamay ko. 
"Ang tanga-tanga mo!" Pansisisi ko sa sarili at panay lang ang pagsuntok.
Bumalik na ako sa kwarto at nakita na hindi siya muling nakatulog kundi nakatitig lang sa kisame. Napansin niya ang pagpasok ko kaya umupo siya. 
"Eat." Ikli kong wika. 
"Alam kung hindi ka pa kumakain." Wika ko at inilapag sa harapan niya ang tray. Ngunit hindi niya iyon pinansin. Para na akong sasabog dahil hindi niya ako kinakausap. Kagabi pa kami hindi nag-uusap. Alam kong iyon ang dahilan kung bakit siya nagkakaganito.
            

Nandito nga siya pero para namang yelo sa kabila ng init ng temperatura niya. 

"Magkakasakit ka ng husto kapag hindi ka kumain." Wika ko pa. Hindi niya parin pinansin ang dala ko kahit ako mismo ay hindi niya pinapansin.







HE SMELLS alcohol. I saw the wounds in his hand. Sinuntok niya ba ang pader kaya siya nagkasugat? I felt guilty on myself. Dahil sa'kin sinasaktan niya ang sarili niya. Nangangamoy alak siya at galing sa pag-iyak ang mga mata. Siya lang ang lalaki na nakita kong umiyak.

"Nasasaktan ako sa mga pinapakita mo baby." Nakayuko siya ng sabihin niya iyon. Parang kinurot ang puso ko ng marinig iyon. 

"Sa bawat tanggi mo at sa pag ayaw mo sa'kin ay nasasaktan ako ng husto." He wipe his tears and clears his throat. 

Hindi ako makapagsalita dahil sa nakikita ko. Naaawa ako sakanya, kung nahihirapan ako mas nahihirapan pala siya. 

"Okay lang sa'kin na hindi mo ako pansinin kung iyon ang ikakasaya mo ibibigay ko." Nasaktan ako ng sabihin niya iyon. Sumusuko na ba siya? Susukuan niya ba talaga ako? Pero ayoko na sumuko siya sa relasyon namin.

Itinabi ko ang tray at lumapit sakanya. Hinawi ko ang mukha niya paharap sa'kin at pinunasan ang luha niya. Ngayon ko lang siya na nakita ng ganito. Bakit hindi ko kaya na makita siyang umiiyak? It's like my heart torn. Kahit na alam kong may nagawa siya na ikakasakit ng damdamamin ko.

"Sumusuko ka na ba sa'kin?" Tanong ko sakanya habang pinipigilan ang sarili na umiyak. 

"Nakakasawa ang ugali ko pero huwag mo sana akong sukuan." Pakiusap kong wika sakanya.

"Mahal kita Hazel, hinding-hindi kita susukuan kahit anong mangyari." He said and cups my cheeks. Titig na titig siya sa mga mata ko habang puno ng kalungkutan ang mga niya. 

"Huwag ka ng malungkot Seb." Sambit ko at pinunasan ang luha niya. 

"I'm sorry kung napaka-inconsiderate ko." Dagdag kong sambit. 

"Mahal kita Hazel." Tanging wika niya at naramdaman kong dumampi ang labi niya sa'kin. I feel his tears fall. Hindi ko kaya na makita siyang ganito. Pinunasan ko ang luha niya ng bumitaw siya sa paghalik sa'kin.

"Don't you dare hurt yourself again." Wika ko at inabot ko ang kamay niya na may sugat at hinipan iyon. Ayokong saktan niya ang sarili niya dahil sa'kin.

"Hindi na ba masakit?" I asked at ipinagpatuloy ang ginagawa. 

"Hindi na." Sagot niya at ngumiti. 

"Please don't hurt yourself again." Pakiusap ko. Tumango lang siya at niyakap ako. I don't want to lose him. I love him so much.

He took care of me dahil mataas ang lagnat ko. Wala siyang tulog dahil sa pagbabantay sa'kin. 

Bakit sa lahat ikaw ang naiiba? Iyan palagi ang tanong ko sa sarili. Bakit naiiba si Seb sa kanila? That's why I love him so much kahit nasasaktan ako.

Alas kwatro na ng umaga at gising na ako. Nakatulog si Seb sa tabi ko. Hinahaplos ko ang buhok niya at ang mukha niya. Pinagmasdan ko lang siya na matulog dahil puyat siya. 

"I'm sorry again. I was just confused." Mahina kong wika at naupo at inabot siya para halikan.

"Seb, lipat ka na dito." Marahan ko siyang tinapik para magising. 

"Seb... Seb... lipat ka na." Wika ko kaya nagising naman siya at tumabi sa'kin. Ikinulong niya ako sa mga yakap niya at muling natulog. Nakaharap ako sakanya habang pinagmamasdan siyang tulog.

Namamaga ang mga mata niya dahil kagabi. Umayos ako ng paghiga at nanatiling pinagmasdan siyang tulog. 

Ramdam kong bumaba na ang lagnat ko dahil hindi na masakit ang ulo ko. Inalagaan niya ako buong gabi kaya madaling nawala ang lagnat ko.

Hindi ko inakala na siya ang dumating kagabi. I was hopeless last night. I feel the cruelness of life, naramdaman ko kagabi na pinagkaisahan nila ako. 

Pero nung nakita ko si Seb na umiiyak, I felt guilt. Awang awa ako sakanya. Nawala lahat ng pagdududa ko sakanya kagabi ng marinig ko ang mga sinabi niya. Seeing him crying is my weakness. Lalo na kapag nakatitig ako sa mga mata niya. 

Mostly sa penthouse niya ako dinadala pero, bakit ngayon sa mismong bahay niya sa Seven Village? Naka punta na ako rito, dito niya ako nung nalasing ako ng husto ng naghiwalay kami ng ex ko. 

That time birthday niya iyon. Napangiti ako ng maalala ko ang nangyari nung nagising ako na walang saplot.  Hinaplos ko ang mukha niya at hindi nagsawa na titigan ito. 

"I love you Seb. No one can measure my love for you." Wika ko at dinampian diya ng halik sa labi. Nagulat ako ng gumalaw siya at tumugon sa halik ko. Lalayo sana ako pero mabilis niyang nahigpitan ang paghawak sa'kin.

"I love you too baby." Wika niya nang makabitaw sa paghalik. Titig na titig lang ako sa mga mata niya. Hinalikan niya muli ako at ramdam ko ang pagkasinsiro ng halik niya. Kumaibabaw ito sa'kin while his hands lean near to my ear.

I felt his kiss passionately. I kiss him back and give what he wanted now.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 14

Nagmadali kaming bumaba ng narinig kong may nag door bell. Nang nasa baba na kami ay nakita ko sila Xairon, Dust at Chaim.

"Anong nangyari sa inyo?" Tanong ko sa kanila. Hindi maipinta ang mukha ng tatlo at pagod na pagod sila. 

"Hindi mo naman sinabi na walang fuel ang kotse na pinapakuha mo." Inis na sagot ni Dust. 

"Hindi ko naman alam." Tanging sagot ko at napalingon kay Hazel. 

Kaya pala siya naglakad kagabi dahil wala ng fuel ang kotse niya.  

"I'm so sorry." Wika ni Hazel. Ibinigay ni Dust ang duplicate na susi sa'kin. 

"Anong ginawa niyo?" Tanong ko pa. Habang inis na inis na sila dahil nabasa sila ng ulan. 

"Syempre tinulak namin para makapunta sa gas station." Sagot ni Xairon. 

"Salamat." Wika ni Hazel. 

"Ihatid mo kami." Utos ni Chaim. Natatawa ako sa tatlo dahil sa mga hitsura nila. 

"Nasa village na ito ang bahay niyo kaya huwag na kayong magpahatid." Reklamo ko at itinuro pa ang labas. Wala silang nagawa kundi ang umalis. 

"Salamat ulit." Pahabol ni Hazel. Bumalik kami sa loob at naupo sa couch.



Nasa office kami ngayon. Ilang araw na rin ng hindi nagpakita si Sophia. Wala na rin akong natanggap na tawag mula sakanya. 

"What's my next schedule?" Tanong ko sakanya. Tinignan niya naman agad. 

"Art school meeting." Sagot niya. Tumango lang ako. Kasalukuyan kong tinatapos ang blue print ngayon. 

"Hindi ka pa ba aalis?" Tanong niya sa'kin. 

"Aalis na. Halika na." Anyaya ko sakanya. Pareho kaming tumayo na at lumabas. Nang nasa parking area na kami ay may napansin akong babae na umaaligid. 

Sophia!

I almost kill her in my thoughts dahil hanggang ngayon hindi parin siya tumitigil. Dumiretso na kami sa Art school.  Hindi mawala sa isip ko si Sophia dahil baka may gawin siya. Para akong wala sa sarili ng nasa meeting kami pero hindi ko iyon pinahalata.

"Seb may problema ba?" Tanong ni Hazel nang matapos ang meeting. 

"Ha? Ah wala." Sagot ko. 

"Kanina ko pa napapansin na tila wala ang isip mo dito." Wika niya pa. Ang daling maka sense ni Hazel sa kahit ano. 

"Ayos ka lang ba?" Tanong niya pa. 

"Oo ayos lang ako." Sagot ko. 

"Sigurado ka?" Tanong niya pa. 

"Oo." Sagot ko at ngumiti. 

"Halika na. Mag lunch na tayo." Isinantabi ko ang mga iniisip ko at umalis na.

Nag rest room muna ako nang makarating kami sa restaurant ni Xairon. Nagulat ako nang narinig kong ilock ang pinto. Nang makalingon ako ay nakita ko si Sophia. Agad niya akong hinalikan while she cups my check. Inilayo ko siya sa'kin. 

"Ano bang ginagawa mo?" Galit kong tanong. 

"Kailan mo ba kasi hihiwalayan si Hazel?" Tanong niya sa'kin. Lumalapit ito sa'kin at inaamo ako. 

"Hinding-hindi mangyayari ang gusto mo!" Sigaw kong sagot sakanya. 

"Then, I will work on it." Sagot niya. Lumapit siya ng lumapit hanggang sa mahawakan niya ako. 

"Please, tayo nalang ulit. Ako naman ang mahal mo hindi ba?" She said desperately. Minsan ko na rin siyang minahal pero siya mismo ang gumawa ng paraan para hindi siya mahalin.

            

"No! Tumigil ka na Sophia. I don't love you anymore! At hindi ko iiwan si Hazel!" Sigaw ko sakanya saka inayos ang sarili at lumabas. Lumabas na ako sa rest room at nakita ko si Xairon at Hazel na nag-uusap. 

"Seb, lunch is ready. Halika na." Wika niya at naupo naman ako. 

"Salamat Xai." Wika ni Hazel. Ngumiti lang ako at nagsimula ng kumain. Kung malalaman man ni Hazel ay ipapaglalaban ko siya kahit anong mangyari.

"Baby saan mo gusto pumunta after this?" Tanong ko siya. She take a drink of wine bago niya ako sinagot. 

"Hindi ba may trabaho pa tayo?" Tanong niya pa. When it comes to work, napa workaholic niya.

"Gusto kitang makasama." Sagot ko sakanya. 

"Saan naman?" Tanong niya pa. 

"Basta." Sagot ko at nagpatuloy kami sa pagkain. She just smile. I hope I can see her smile until the end.

Matapos naming kumain ay dumiretso kami sa resort.

"Ang ganda dito ah." Mangha niyang wika at naunang pumasok sa entrance. 

"Kaninong resort ito?" Tanong niya. Pumasok kami sa hotel at batid sa mukha niya ang saya. 

"Seven... Resort." Pagbabasa niya ng makita ang flyers na naka display. Tumingin siya sa'kin ng matapos iyon tignan. Tumango lang ako at namangha siya. 

"Nag collab kayong pito sa business na ito?" Tanong niya at naglakad patungo sa seashore. Hindi gaanong maaraw ngayon kaya hindi masyadong mainit. 

"Actually si Xairon ang nag nominate na gumawa kami ng business na kaming pito ang may ari." Sagot ko sakanya. When it comes to business everyone is active.

"Yung sa Seven Village?" Tanong niya. 

"Iyon ba?" Wika ko at humarap sa dagat. Ang sarap ng hangin dito, sea is priceless. 

"I bought the entire lot of that village, tapos kinuha ko si Chaim na Engineer sa mga plano kong bahay." Paglalahad ko at tinignan siya. Tumango lang siya. Napansin kong napatahimik siya at tila may iniisip.

Sandaling bumalot ang katahimikan sa'min ni Hazel. Hindi ko alam kung ano ang iniisip niya. 

"Seb?" Tawag niya sa'kin. Seryoso ang mukha niya ng banggitin niya ang pangalan ko. 

"Bakit baby?" Tanong ko at hindi ako makabuo ng conclusion kung ano ang sasabihin niya. 

"If... If ever I will break up with you, what will you do?" Nagulat ako sa sinabi niya. I can't believe on what she said right now. 

"Would you set me free?" Dagdag niya pang wika. When she utter those words I think my heart stop from beating. 

"Baby naman." Wika ko at hinawakan siya sa kamay. Mapait siyang ngumiti ng humarap sa'kin.

"I just said If ever. Hindi ko naman sinabi na makikipaghiwalay ako." Wika niya na nagpabalik ng wisyo ko mula sa pagkabigla. 

"Syempre hindi ako papayag." Sagot ko sa mga sinabi niya at tila nag protesta. 

"Kahit may reason ako?" Her words goes deeper kahit hindi ito totoo. 

"Of course I will fight for you kahit kanino pa man. Kahit saan umabot ipaglalaban kita." Wika ko at hindi siya binitawan. 

"What if mag insist ako na gusto ko ng break up? Tapos gusto ko ng space. Maibibigay mo ba 'yon sa'kin?" Dagdag niya pa. 

"As I've said, ipaglalaban kita. If gusto mo ng space at kung iyon ang makapagpapasaya sa'yo ibibigay ko but I will promise you na hihintayin kita kahit gaano pa 'yan ka tagal." Why I feel na totoo lahat ng ito? Bakit nasasaktan ako kahit hindi ito totoo. 

            

"Thank you." Wika niya. Niyakap ko siya ng mahigpit para hindi maramdaman na malalayo siya sa'kin someday. I kiss her forehead at inisip na balewala lang lahat ng sinabi niya.




I AM here already. Siya na lang ang hinihintay ko. Bakit ba ang tagal ng babaeng iyon? 

Naka-receive ako ng text message mula kay Sophia at gusto niyang makipagkita sa'kin so, I gave her what she wanted. 

"I'm sorry kung napaghintay kita." She said when she arrive. Hindi ko alam ang mismong pakay niya pero sa nakikita ko ngayon mukhang alam ko na. 

"Anong kailangan mo?" Straight to the point kong tanong. This witch look so desperate. 

"I'm here to talk about Sebastian." Wika niya. 

"Oo alam ko, desperada ka!" Inayos ko ang pag-upo ko at ngumiti. 

"Why what's with my boyfriend?" Tanong ko pa sakanya. 

"Alam kong may affair kayo, huwag mo nang ipamukha sa'kin!"

"Alam kong sobrang desperada ko na..." Wika niya at naiiyak pa. Nagdrama pa talaga siya.

"Buti alam mo!"

"Pero alam ko naman na mahal ka niya at mahal mo siya. But can I have him back?" Hindi ako makapaniwala na sasabihin niya 'yon. Saan siya kumukuha ng kapal ng mukha. 

"Alam ko naman na may affair kayo, ginagawa niyo nga 'yon eh kahit nasa harapan niyo ako." Mahinahon kong sagot sakanya. 

"Can you break up with him?" Pakiusap niya.

"Are we close?" Pilit kong nilalabanan na hindi ipakita ang galit ko sa kanilang dalawa ni Seb. Dahil kahit kailan hindi umamin si Sebastian sa'kin.

"What?" Lumabas rin ang tunay na anyo niya. Pinagtinginan kami ng ibang customer dahil tumaas ang boses niya. 

"I said, are we close para sabihin mo 'yon?" Nanatili akong kalmado at hinayaan siyang mapikon.

"Are you saying na hindi mo siya hihiwalayan?" Galit niyang tanong. 

"Why would I do that?" Tanong ko rin sakanya. 

"Alam mo kung hindi ka madadaan sa mahinahon na usapan then..." She paused. 

"Kanina pa ako mahinahon ikaw lang ang hindi. At your outside you look decent but it's opposite in your inner side." I said at natawa ako kung paano siya nag react sa sinabi ko. Pinigilan niya ang sarili niya na huwag gumawa ng hakbang para mag eskandalo.

"Sinasabi mo ba na marumi akong babae?" Inis niyang tanong at halos mapatayo na siya sa galit. 

"Well ikaw nagsabi niyan. Hindi ako." Pang aasar ko sakanya. 

"Inaasar mo ba ako?" Pinagtitinginan kami at wala akong pakialam. 

"Bakit gumagana ba?" Ang sarap palang asarin ng babaeng ito.

"Itigil na natin ito!" Wika niya. 

"Ang alin? Ang pang-aasar ko sa'yo o ang paghabol mo sa boyfriend ko kahit alam mo naman na may girlfriend na siya na hindi hamak mas lamang ako sa'yo." I rested my back at hinayaan siya na mag outburst in anger. 

"Ako ang nauna sakanya at alam mo naman na may ginagawa kami tuwing magkasama kami hindi ba?" I feel there's a knife stabbed me from my back. Talagang pinapamukha niya sa'kin na may relasyon sila ni Seb.

"Ano hindi ka makasagot? Dahil hindi mo maibigay ang gusto niya?" Tanong niya pa. I clear my throat before I spoke. Hindi ko na kaya!

"Bakit nung ginagawa niyo 'yon hindi mo ba naisip na tira tira lang ang nakukuha mo?" Tanong ko sakanya. 

"Ah naalala ko na, naging girlfriend ka ni Seb noon dahil naawa siya sa'yo. As I've known he just pick you in a street because you were being abuse dahil nagtrabaho ka sa club." Nagulat siya sa sinabi ko at natahimik. Nagamit ko rin ang alas ko kahit na sobrang sakit na ng dibdib ko 

"Paano mo nalaman 'yan?" Tanong niya at bahagyang lumapit. 

"Nagulat ba kita? You want more?" Wika ko at inilayo ang sarili sakanya. 

"Nagkamali ka ng binangga Sophia!"

"Well, ayaw nga ng Mama ni Seb sa'yo dahil sa trabaho mo noon 'di ba? Ayaw ng Mama niya because you are... never mind." I said and arch my eyebrow. 

"Tell me saan mo nalaman 'yan?" Pagpupumilit niya. 

"Bakit ko naman sasabihin? We're not close right?" Sagot ko sakanya. I can see into her eyes that she is embarrassed and feel ashamed of herself.

"Kung sabihin ko kaya na iniwan mo si Seb noon dahil sumama ka sa maperang american at bumalik  rito para magpaawa kay Seb." Mas lalo siyang nagulat. There's more Sophia. 

"Paano kaya kung sabihin ko sa lahat na ang model na si Sophia ay nagta-trabaho sa club noon." Wika ko pa at nakita siyang umiyak. 

"Stop digging the past!" Utos niya sa'kin. 

"Bakit nasasaktan ka? Na kahit anong linis mo bumabalik parin ang ugali mo na--." 

"Stop it please." Hindi ko na naituloy nang magkaawa siya sa'kin na huminto. 

"What if ayoko? I'm sure lahat ng nandito ay kilala ka at hinahangaan ka nila dahil sa hubog ng katawan mo at sa kagand--." 

"I'm begging you to stop." Pagmamakaawa niya at umiyak. 

"Nakalimutan mo na ba na ikaw ang nagyaya sa'kin dito? So bakit ako titigil? Wala na akong pakialam kung magsumbong ka kay Seb." Kung noon hindi ako lumalaban sa mga kabit well ngayon hindi ko na 'to papalagpasin.

"Hindi mo ba naisip na malalaman ko ang nakaraan mo? Bago ka nakipagkita sa'kin?" I said well habang kalma lang habang siya hindi na alam ang gagawin at baka may makarinig.

"You love your daughter right?" Wika ko ng ilapag ang picture ng bata. Agad niya itong kinuha habang umiiyak. 

"Anong gagawin mo?" Takot niyang tanong. 

"Wala akong balak na gawin, dahil hindi ako kagaya mo!" Pagpapamukha ko sakanya. 

"Model Sophia Cruz, dating nagtatrabaho sa club at may anak sa customer niya." Wika ko with hand gestures. 

"Ang gandang article niyan no? Gusto mo ako mag sulat at mag publish?" Sa kabila ng nakikita ko ay hindi ako nakaramdam ng awa dahil sa sakit na nadarama ko ngayon.

"Please Hazel I'm begging you to stop. Anong gusto mong gawin ko?" Pagmamakaawa niya at hinawakan ang kamay ko pero agad ko itong binawi. Hindi ko siya pinakinggan and I just flipped my hair.

"Masyado bang marami ang mga sinabi ko? Pasensya ka na ha? Napagbuntongan tuloy kita ng galit ko sa mga naging kabit ng naging boyfriend ko." Bait-baitan ko at tumayo. Tila hindi sinadya ang mga sinabi ko. 

Dahil hindi naman talaga! Siya ang gumawa ng paraan para masabi ko iyon.

"Ngayon alam mo na kung paano ako magalit. Huwag kang mag-alala wala akong gagawin sa'yo at sa anak mo." I just roll my eyes nang makita siyang magpasalamat.

"Next time pumili ka ng kakalabanin ah. Because I'm not just a secretary. And also I'm not just a nobody!" Huli kong wika at iniwan siya.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 15

Kanina ko pa tinatawagan si Hazel pero hindi niya ito sinasagot. 
"Kumalma ka nga!" Asik ni Chaim ng hindi na makayanan ang nakikita niya. 
"Paano ako kakalma kung nalaman ko na nagkita sila ni Sophia. Alam mo naman si Sophia." Sagot ko sakanya at ibinaba ang cell phone. 
Tumawag si Xairon kanina at sinabi na nagkita si Hazel at Sophia. Hindi ko alam kung ano ang pakay niya kay Hazel.
"Kanino ka nag-aalala kay Hazel o kay Sophia?" Tanong niya. 
"Anong klaseng tanong 'yan? Syempre nag-aalala ako para kay Hazel." Sagot ko at naupo. Habang hindi mawala ang atensyon sa cell phone.
"Bakit hindi ka ba nag-aalala sa pwedeng gawin ni Hazel?" Napahinto ako nang sabihin niya 'yon. 
"Anong ibig mong sabihin?" Tanong ko sakanya. Hindi ko maintindihan kung ano ang ibig niyang sabihin. 
"Hazel was fooled by her past boyfriends and even now, pero wala siyang ginagawa sa mga babae ng naging boyfriend niya noon." Mahinahon niyang paliwanag. 
"Imagine, a volcano. It's kinda quiet but when the pressure is coming up it will explode." Doon ko pa lamang nakuha ang ibig niyang sabihin. Masyadong pa deep ang taong ito.
"I think hindi niya magagawa ang iniisip mo. I know her." Kampante kong sago at binalewala ang sinabi niya. 
"You know her, as your secretary. You chase her because you find something in her." Sagot niya naman. 
"You just like her because she's pity when you knew her." Wika niya pa. He take a deep breath and stand. 
"You show affection to get what you want from her but suddenly you fell in love and can't resist what I've talking right now." Para akong sinampal ng katotohanan ng marinig ko iyon. 
"Anyway, black can be white and white can be black. Are you ready?" Hindi ako makapagsalita sa mga sinabi niya. Dahil alam ko ang ibig sabihin non. Natatakot ako sa pwedeng gawin ni Hazel.
"Hindi mo naman alam na magkakaganito 'di ba? I know you na nagbago ka na. But reality will repeat what your doings. Kaibigan mo ako at sinasabi ko sa'yo kung ano ang makakabuti." I felt I was being talk with my father. This man know me well.
"Who would you choose?" Tanong niya pa at napaisip ako. 
"Anyway, I have to go. Cassie is waiting for me now." Dagdag niyang wika at nagpaalam ng lumabas. Agad akong kumuha ng alak at ininom. 
Hanggang ngayon hindi parin siya dumarating. I keep drinking until when I got drunk. I wait her in the couch. 
The door was being open. Ako na lang ang natitirang tao sa building kaya alam kong si Hazel ang dumating. 
"I'm here to get my stuff and nothing else." Wika niya at nilagpasan ako. Tumayo ako at hinatak siya pabalik. 
"Where have you been?" Tanong ko sakanya. 
"I go somewhere where my mind is peaceful." She answered. 
"Liar!" I said and raised my voice. I hold her wrist tight so that she could not walk away. 
"Tell me saan ka galing?" I almost yell at her. 
"Fine, I meet Sophia." Sagot niya at nagpumiglas. 
"What did you do?" Tanong ko pa at hindi siya binitawan. 
"Wala akong ginawa sa babae mo. Tsaka bakit mo siya pinagtatanggol? So, your choosing her over me?" Tanong niya pa at hindi ako masagot. 
            

"Bakit Seb? Babae mo siya hindi ba? Sabihin mo sa'kin." Nabitawan ko siya ng makita siyang umiyak. Now, she already knew.
"Wala ba akong karapatan na magalit? Wala ba akong karapatan na masaktan dahil niloko mo ako? Wala ba akong karapatan na harap harapan niyo akong niloloko?" Wika niya habang umiiyak. Nahimasmasan ako mula sa pagkalasing nang makita siyang umiiyak ng husto. 
"Bakit ka ba nagkakaganyan? I love you so much baby." Wika ko at hinawakan siya. 
"Liar!" Galit niyang wika. 
"Huwag na huwag mong sabihin sa'kin na mahal mo ako, dahil hindi 'yon totoo pinaniwala mo lang ako. Minahal mo lang ako dahil naawa ka sa'kin!" Wika niya at napaupo na lang at umiyak.
"Mahal kita Hazel maniwala ka sa'kin." I can't help myself seeing her like this.  
"Liar! Eh ano yung mga sinabi ni Chaim kanina? Ha?" Tumayo siya at pinagpapalo ako at sinasalo ko naman ang mga kamay niya.
"Mali ba na magselos ako? Mahal kita Seb, pero bakit? Ibinigay ko sa'yo lahat-lahat wala akong tinira para sa sarili ko tapos malalaman ko na pagkababae ko lang ang habol mo!" Wika niya at ng hina kakaiyak kaya nahawakan ko na ang kamay niya. 
"Hazel mahal kita. Mahal na mahal. Simula nung nakilala kita nagbago ako, nabago mo ako. Please... Mahal kita Hazel." I beg her and hug her pero kumawala rin siya. Namamaga na ang mga mata niya kakaiyak at nanghihina.
"Do..don't you dare touch me with your filthy hands." Garalgal niyang wika. 
"Ayoko na sa'yo." Wika niya at naglakad palayo sa'kin. I followed her at inunahan sa pinto at nilock iyon. 
"Padaanin mo ako!" Utos niya at galit na galit sa'kin. 
"Baby, pag-usapan natin 'to." Wika ko habang papalapit ng papalapit sakanya at atras naman siya ng atras. 
"Wala na tayong dapat pag-usapan pa." Sagot niya at na i-corner ko siya. 
"Baby ayusin natin ito." Pakiusap ko sakanya. Ngunit nananaig ang galit niya. 
"Aayusin? Pagkatapos mo akong lokohin kung noon napalampas ko ang tungkol sa inyo ni Sophia ngayon hindi na!" Galit niyang wika. 
"Umalis ka sa harap ko!" Utos niya. 
"Ayoko!" Sagot ko at nilapit ang mukha sakanya. 
"I said umalis ka!" She's really mad at me. Itinulak niya ako pero hindi niya ako nadaig. I hold her both wrist. 
"No! You're not leaving!" I said. 
"Hindi ka aalis! Hindi mo ako iiwan!" I said not knowing that I'm raising her a voice.


MAPUSOK niya akong hinalikan habang mahigpit ang hawak sa wrist ko. Amoy na amoy ko ang alak na ininom niya at nalasahan ko ito ng kunti. 
"Itigil mo sabi ito!" Buong pwersa ko siyang nilabanan at nakawala ako sakanya.
"Baby..." Tanging wika niya. 
"Huwag na huwag mo akong hahawakan ulit!" Iyak kong wika at akmang lalabas ako nang buhatin niya ako. 
"Sebastian! Anong ginagawa mo? Ibaba mo ako!" Pagpupumiglas ko at pinagpapalo siya.  Ibinaba niya ako sa couch at agad na kumaibabaw sa'kin. 
"I love you baby. Maniwala ka sa'kin." Wika niya habang titig na titig sa mga mata ko. He wipe my tears pero itinulak ko lang siya. Masyado siyang malakas kaya nadaig niya ako. 
"I love you baby." Wika niya at hinalikan ako sa labi. He insist what he wanted. 
He undress me at tila wala siyang pakialam kung may makakita sa'min dito. His kiss goes deeper, kahit pigilan ko ang sarili ko dahil sa galit ako sakanya ay hindi ko magawa dahil masyadong traydor ang katawan ko. 
Tumugon ako sa mga halik niya at alam kong natuwa siya. Madilim ang parte na kinaroroonan namin kaya hindi masyado kaming makikita kung sakaling may tao man na dumating.
"Ahh Ahh." I moaned when he suck my breast. Ang likot ng kamay niya kung saan saan lang ito dumadapo hanggang sa maramdaman ko ang init ng kamay niya sa loob ng undies ko. 
He rubbed my cl*t with his one finger. He removed my undies and continued rubbing it. I know my wetness downthere dahil nararamdaman ko. Pinagpatuloy niya ang ginawa niya. He enter his finger onto mine and thrust.
Bumalik siya ng paghalik sa'kin habang labas masok ang daliri niya sa loob ko. 
"Ahh Ahh Ahh." Hindi ko mapigilan ang sarili ko na madala sa ginagawa namin. Matapos akong labasan ay saka niya naman ipinasok ang kahabaan niya na kanina pa handa. 
His one hand lean near to my ear while the other one is massaging my left breast. 
"Mahal na mahal kita Hazel." Wika niya at nakita kong dumaloy ang luha niya sa pisnge bago ako hinalikan at gumalaw sa ibaba ko.
"Ohhh." I can't keep moaning when he hit my g-spot that leads more into sensation.
"Ahh Ahh Ahh." I moan when he move faster.  
"De-deeper Seb." I said at hindi alam kung saan ako babaling dahil sa sensation na nararamdaman ko.
Pabilis ng pabilis ang paggalaw niya at pareho kaming hingal na hingal at pawis na pawis. Hanggang sa pareho na kaming nilabasan. Sa loob niya ipinutok at bumagsak sa tabi ko.


Nang makatulog siya ay agad akong nag bihis at inayos ang sarili. Hindi ako makapaniwala na sa kabila ng sakit na naibigay niya ay nagawa ko parin na makipagtalik sakanya. Sa kabila ng paglilihim niya sa'kin ay mahal ko parin siya pero ayoko na.
I wipe my tears that fell when I saw him. I leave without saying goodbye. 
Nung nakipagkita ako kay Sophia ay buong tapang ko siyang sinagot at sinabi ang nalalaman ko sakanya ngunit ako ang umuwing luhaan. Sa kabila ng nakita ko na nagmakaawa siya ay siya rin namang pag-iyak ko.
Malalim na ang gabi at tanging kotse ko na lang ang nasa labas ng kompanya ni Seb. Nagmaneho ako patungo sa bahay dahil gabi na.
Hindi ko na kaya ang mga nangyayari. Bakit sa tuwing nagmamahal ako ay palagi na lang akong nasasaktan? Bakit ang nagiging boyfriend ko ay naghahanap  pa rin ng iba?
Wala na ba akong karapatan na masolo ang taong mahal ko at walang nagmamahal sakanya ng iba kundi ako lang. 
Umuwi ako sa bahay at bagsak na humiga sa kama. 
"Buo na ang desisiyon ko."
Hinila ko ang maleta mula sa ilalim ng kama at inihanda iyon. Sa Korea magiging maganda ang buhay ko doon, makakalimutan ko lahat ng sakit na nadarama ko dito. 
May plane ticket na ako, kumuha ako ng ticket kanina at aalis na ako bukas ng alas sinko ng hapon. Hindi pa nila alam na aalis ako pero bukas ng umaga ay sasabihin ko.
Hindi ako nakatulog dahil naiisip ko pa rin si Seb. Napaiyak na lang ako at hinayaan ang sarili na umiyak ng husto.
Ginawa ko lahat pero bakit hindi pa rin sapat. Palagi pa rin akong naloloko. Umiyak ako buong magdamag dahil hindi ko matanggap lahat ng nangyayari sa buhay ko.
"I love you Seb, I love you so much." I said while drowning in tears.
            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 16

Madaling araw na akong nagising at wala na si Hazel sa tabi ko. 
"She left without saying goodbye." Bulong ko sarili at tumayo. Napahawak ako sa ulo ko dahil masakit. 
I grabbed the blazer of my suit at umuwi. I drove my car fast. Iniisip ko ang nangyari kagabi, nag-away talaga kami dahil kay Sophia. I sigh and enter the village. 
I stop my car in the driveway and enter my house. Nang makapasok ako ay dumiretso ako sa kitchen kung saan naroroon ang refrigerator. Kumuha ako ng malamig na tubig at uminom.
"This can't be. Ayokong mawala si Hazel sa'kin." I said to myself at umakyat na sa taas. Tumingin ako sa wall clock at alas kwatro na. Agad akong nag shower. 
Habang naliligo ako ay naalala ko ang nangyari kagabi. Napayuko na lang ako dahil hindi ko kayang isipin na umiiyak sa galit at sakit si Hazel dahil sa'kin.  Kung paano niya ako ayawan kagabi, kung paano siya nagalit ng husto sa'kin.
"I'm sorry baby. I will fix this." I murmured and turn off the shower and I went outside nang matapos na akong maligo. Tatawagan ko na sana siya pero naisip ko na tulog pa siya. Instead of calling I send her a text message.
"Good morning baby. I'm sorry. I'm really sorry. I love you." 
Bumaba ako at nag handa na lang ng breakfast. Naisip ko bigla si Gab, nasaan na kaya 'yon? Bakit hindi ko na siya nakakausap? 
Tanging ang paghiwa ko lang gamit ang kutsilyo ang maririnig sa kitchen ko ngayon. 
Gising na kaya siya ngayon? Hindi na kaya siya galit sa'kin? Bumuntong hininga ako at ipinagpatuloy ang pagluluto.
Narinig kong may nag door bell. Tinignan ko sa cell phone ko kong sino ang nandon. Si Gab. Without permission pumasok siya. Ibinaba ko naman ang cell phone ko. 
"Buti naman at umuwi ka na?" Bungad niya sa'kin ng makapasok sa kitchen. 
"Bakit ngayon ka lang nagpakita? Saan ka galing? Bakit hindi ka na pumupunta sa office ko?" Sunod-sunod kong tanong. Umupo naman siya sa stool na nasa harapan.
"Isa lang ang tanong ko, nakatatlo ka na. Aba! Hindi tama 'yan!" Sagot niya at hinubad ang jacket. Galing siya nag jogging. Napadaan lang pala siya. 
"Sagutin mo muna kasi ang tanong ko." Dagdag niyang wika at nag kwatro ang paa. 
"Ako ang kuya mo, kaya sagutin mo ang tanong ko." Utos ko at pinatay ang stove. 
"Ako ang naunang nagtanong kaya sagutin mo muna ako." Pagmamatigas niya at tumayo.
"I'll be going kung hindi mo rin naman sasagutin ang tanong ko." Wika niya at kinuha ang jacket. I want to talk to him kaya wala akong nagawa kundi sagutin siya. 
"Okay. Okay. Umupo ka na at sasagutin ko ang tanong mo." Bumuntong hininga ako at bumalik naman siya sa pag-upo.
"I and Hazel fought last night. I was drunk and I use force to her to be with me last night. I use force to get what I want. After we made it nakatulog ako kaya ngayon lang ako nakauwi." I explained. Nakita ko naman na nagalit siya pero nawala rin naman.
"How desperate you are?" He insulted me but I accept it because it's true, last night ayoko na umalis siya kaya ginawa ko iyon para hindi niya ako iwan.
"I just did it because I don't want her to leave. I want her next to me." Pagpapaliwanag ko. Ngunit mas naging seryoso siya. Hindi ko nakikita ang mga ngiti sa labi niya, hindi katulad ng dati. 
"Iiwan ka pa rin niya kahit anong pilit mo." Tanging sagot niya at tumingin sa'kin. 
"What?" I asked. Anong alam niya? eh wala naman siya. 
            

"Once a woman made a decision you can't change their mind. Once they decide it's final." He said generally. Napaisip ako ng malalim at hindi umimik. Dahil alam ko kung ano ang pwedeng mangyari.

"Well, I should answer your question." Napabalik ako sa wisyo ko ng magsalita siya. 

"Hindi ako nagpapakita dahil ayokong ma involve sa away niyo." He paused at pina ikot-ikot ang orange sa kamay niya. 

"Alam ko na noon kung saan patutungo ang relationship niyo ni Hazel. It's your problem brother so solve it with yourself." Aaminin kong na offend ako sa sinabi niya. Ngayon ko lang na nakita siyang magkaganito.

"Galit ka ba sa'kin?" Hindi ko maiwasan na mag tanong. Lalo na sa mga kinikilos niya. 

"Hindi, I... I am just disappointed dahil hindi mo man lang pinakinggan ang advice ko sa'yo noon." Wika niya at iyon nga ang nakikita ko sakanya ngayon. 

"I'm done with my part so solve your problem with yourself. Don't you ever think na hindi kita pinayuhaan noon." Hearing my brother's disappoinments  is killing me. I know him as a loquacious person but now he's so serious.

"Gab." Tanging wika ko. 

"You choose to have a side chick, you made your own problem, so, you should solve it with yourself." Wika niya pa at iniwan ako ng walang paalam. I can see into him that he is really disappointed on me. 

"Gabrielle." Tawag ko sakanya pero hindi niya man lang ako nilingon. 

Ngayon, pati ang kapatid ko sa'kin ay dismayado na sa'kin. Anong gagawin ko? Hindi madaling magalit si Gab pero kapag dismayado siya ay nahihirapan ako na kunin ang loob niya. Galit na si Hazel sa'kin. Dismayado ang kapatid ko sa'kin. Sino ang susunod? Sila Chaim? No! Hindi ito pwede.

I should fix what I've done. Para maayos na ang lahat. Ayokong pati ang mga kaibigan ko mawala sa'kin dahil lang sa ginawa ko.

"Arghhh!" I shouted at napahawak sa mesa. Napayuko ako at hindi ko namalayan na umiiyak na ako. I lift my head at pinunasan ang luha at pumikit. Ayokong umiyak dahil sa sarili kong kagagawan.

Pero sarili ko rin naman ang masisisi ko kung mawala sa'kin lahat.

"I don't want to lose everything!" I said. 


Kanina pa ako hindi lumalabas ng opisina dahil hinihintay ko si Hazel. Palipat-lipat ang tingin ko kung nasaan ang table niya. Wala pa siya hanggang ngayon.

"Hindi ka ba nahihilo sa ginagawa mo?" Tanong ni Dust. Bumuntong hininga naman ako at binitawan ang technical pen. 

"Hindi niyo ba nakita ang kotse niya sa ground floor?" Tanong ko at tumingin sa pinto. 

"Hindi eh." Sagot naman ni Chaim. Bakit ba ang tagal niya?

"Oh andito na siya." Napaangat ako ng tingin at nandito na nga siya. Namamaga ang mga mata niya kahit nilagyan niya pa ng concealer. Hindi siya naka uniform ngayon. May inabot siya sa'kin na papel.

"What's this?" Tanong ko at binuksan ito. 

"I'm signing off as your secretary Mr. Sy." She said. 

"No! Baby hindi ako papayag." Pagsalungat ko sa gusto niya at tumayo. 

"Be professional Mr. Sy. Whether you like it or not I quit." She said na parang wala kaming pinagsamahan. 

"I'll be going." Paalam niya. 

"Baby let's talk." Ibang iba ang pinapakita niya ngayon. 

"Mr. Sy watch your words. As I've said be professional." Wika niya at tumalikod na. Sinenyasan ko sila using my head na lumabas kaya lumabas rin sila. Napalingon siya sa'kin ng magsilabasan sila. 

            

"Now, tayo na lang ang nandito. Mag-usap tayo not as your boss but as your boyfriend." I said hinawakan siya. 

"Aray! Huwag mo nga akong hawakan!" Wika niya ng mahawakan ko ang wrist niya. 

"Mag-usap tayo." Wika ko at akmang hahawakan ko muli siya ng makita na namamaga ang pareho niyang palapulsuhan.

"Anong nangyari diyan?" Nag-aalalang tanong ko at akmang hahawakan ito ulit ng lumayk siya.

"Sa tingin ko hindi ko na kailangan sagutin ang tanong na iyan. Dahil alam mo mismo kung anong nangyari dito!" She said at lumayo sa'kin. Bigla kong naalala ang nangyari kagabi.  

"Baby... I'm sorry, I didn't mean it." Paumanhin ko at nagmakaawa sakanya.

"I came here to resign." Wika niya inayos ang sarili. 

"I came here to end this lies." Wika niya at hindi ako hinayaan na makalapit sakanya.

"What do you mean?" Nalilito kong tanong sakanya. 

"Dito nagsimula ang lahat at dito rin matatapos." Sabi niya pa. 

"Hindi baby." Pinigilan ko ang sarili ko na isipin kung saan patutungo ang usapan na ito.

"I... I'm breaking up with you." Tuluyang kumawala ang luha ko nang bitawan niya ang mga salitang iyon.

"Huwag mong sabihin 'yan. Maayos pa natin ito." Pakiusap ko sakanya at hinawakan ang kamay niya.

"Wala ng maayos Seb dahil matagal mo ng sinira ang tiwala ko sa'yo." Sagot niya at inialis ang kamay ko sakanya.

"I have to go." Nanghina ako nang tuluyan siyang nawala sa paningin ko at naiwan ako. Para akong isang blue print na natapunan ng tubig at nilulukot dahil sa sakit na nadama.

"Baby come back! Don't leave me!" Napaluhod na lang ako at umiyak. She already leave. Masyado ko siyang nasaktan. Hindi niya man kami nahuhuli ni Sophia pero alam na alam niya kung ano ako.

Nagbago na ako, ginawa ko lang iyon para hindi masaktan si Hazel ni Sophia.

"Sebastian!" Nagmadali sila na lumapit sa'kin. 

"She broke up with me." I said habang nakayuko ang ulo ko at patuloy sa pag agos ang luha ko. 

"I've told you already, kuya." Napaangat ako ng tingin nang marinig ko ang boses ni Gab.  

"She already decided, wala ka ng magagawa." He still disappointed at umalis. Ngayon kapatid ko naman ang nawala.

"It's my fault." Bulong ko sa sarili. 

"Iwan niyo muna ako." Utos ko sa kanila. 

"No, hindi ka namin iiwan." Wika ni Chaim. 

"I said iwan niyo muna ako!" I suddenly raised my  voice.  

"Pero..." Nag-aalala na wika ni Ash. 

"Gusto kong mapag-isa kaya iwan niyo muna ako." Utos ko sa kanila. 

"Nandito lang kami Sebastian. If you need us tumawag ka lang." Wika ni Dust at umalis na sila. Naiwan ako mag-isa. Kumuha ako ng alak at uminom. 

"Baby." Tanging wika ko at umiyak. She left me, she did. Nakapag decide na talaga siya na iwan ako.


Hindi ako nakatiis at pumunta ako sa bahay niya. Bumukas ang pinto at ang mama niya ang nakita ko. Wala ang kotse at sigurado ako na wala siya but still I want to see her.

"Si Hazel po?" Tanong ko. Pinapasok niya ako at wala siya. 

"Hindi pa siya umuwi." Sagot niya. 

"Kuya Seb bakit niyo po sinaktan ang ate ko?" Hindi ako makapaniwala sa narinig ko kay Hannah. 

"A-ate?" Taka kong tanong. 

"Hannah pumasok ka sa kwarto mo." Utos ng Mama ni Hazel. 

"Opo." Sagot ni Hannah at pumasok sa kwarto niya. Nalilito ako ngayon sa sinabi ni Hannah sa'kin.

"Bakit ate ang itinawag niya? Bakit hindi mommy?" Sunod sunod kong tanong. 

"Dahil ate niya naman talaga si Hazel. Anak ko si Hannah sa pangalawang asawa ko." Pagpapaliwanag niya ngunit nalito pa rin ako. 

"Tapos na ng college si Hazel nang bumalik ako dala si Hannah. Si Hazel ang nag alaga kay Hannah at nagpalaki nito dahil nag abroad ako." Nakinig lang ako sa mga sinabi niya.

"Hindi niya ba sinabi sa'yo?" Tanong niya. 

"Hi-hindi." Wika ko at tumayo.

Kaya pala hindi siya gaano nag-aalala kay Hannah dahil kapatid niya lang ito. At kampante siya na nasa Mama niya ito dahil ina rin pala ni Hannah ang pinapabantay niya. 

Pumasok ako sa kwarto niya at nakita ang dalawang maleta sa gilid ng pinto. Aalis siya? Iiwan niya talaga ako? Napaupo na lang ako dahil may naalala ako. 

Nung unang sex namin. Napaiyak siya sa sakit at naramdaman ko rin na may napunit ako sa loob niya. 

"I got her first." Bulong ko sa sarili. I'm the one who own her virginity. Kaya pala nasaktan siya nung una naming ginawa iyon because it was her first. 

Pero bakit hindi siya nabuntis? May bigla akong naalala sa sinabi noon ni Gab. "Infertility, where a woman can't be pregnant because she is infertile while both of  you making love."

Napatango  na lang ako. Dahil ako na mismo ang bumuo ng sariling conclusion sa nangyayari. 

"Sana fertile na lang siya ng ginawa namin iyon para hindi niya ako iwan." Bulong ko sa sarili.

"Mali ba na magselos ako? Mahal kita Seb, pero bakit? Ibinigay ko sa'yo lahat-lahat wala akong tinira para sa sarili ko tapos malalaman ko na pagkababae ko lang ang habol mo!"

That line of her made me realize na nagkamali ako. Nagkamali ako na pumatol ako kay Sophia. Pagbagsak akong humiga sa kama niya at hihintayin ko siya. 

Sa kakahintay ko ay naka idlip pala ako pero, naramdaman kong may humalik sa noo ko at nang bumangon ako ay wala akong nakitang tao.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 17 

Matapos akong makipaghiwalay kay Seb kanina ay hindi muna ako umuwi sa bahay.  Masakit sa'kin na hiwalayan siya pero ang hiwalayan siya ang tanging paraan para makaiwas na ako sa sakit. 
Kung gaano ko siya kabilis sinagot noon ay siya ring bilis ng pagbitaw ko sa relasyon namin.
Alas kwatro na ng umuwi ako at isang oras na lang at aalis na ako patungong Korea. 
Nagulat ako ng makapasok ako sa kwarto dahil nakita ko si Seb sa kama ko--natutulog. Nakabitin ang mga paa niya habang nakaunan siya sa braso niya.
Habang tulog siya, nilapitan ko siya at pinagmasdan. Habang pinagmamasdan ko siya ay labis na sakit ang nadama ko at naiyak.
"I'm sorry but I need to do this." Wika ko pa at hinaplos ang buhok niya. Hinalikan ko siya sa noo at umalis na. Inilagay ko na ang maleta ko sa trunk ng kotse at tumingin sa bahay.
Nagpaalam na ako kina Mama kaninang umaga at aalis rin sila sa bahay dahil isasama niya si Hannah sa kabilang city kung saan nandoon ang bahay niya. Nangako siya sa'kin na aalagaan niya ito at hindi pababayaan gaya ng ginawa niya sa'kin.
"Baby wait." Akma akong papasok sa kotse ng tawagin ako ni Seb at lumapit siya sa'kin. Pinunasan ko ang luha ko at hinarap siya.
"Please huwag kang umalis." Pakiusap niya at hinawakan ako. Aaminin kong naaawa ako sakanya dahil sa naging desisyon ko.
"You can't change my mind, Seb." Pinigilan ko na ipakita sakanya ang pagluha ko.
"Mahal na mahal kita baby." Hindi ko kayang tignan siya na umiiyak. Lumuhod siya sa harapan ko at nagmakaawa. Hinawakan ko siya at pinatayo.
"Kung mahal mo ako, papalayain mo ako." Pigilan ko man ang pag-iyak ay hindi ko magawa. Dahil kahit ako ay nasasaktan sa sarili kong desisyon.
"Baby, hindi ko kaya na wala ka." Pilit kong iniiwasan ang makita siyang umiiyak sa harapan ko at nasasaktan. 
"Kaya mo 'yan Seb. Ayusin mo ang buhay mo. Kung magmamahal ka dapat may loyalty ka sa taong mahal mo." Inialis ko ang kamay niya sa'kin at lumayo ng kunti.
"Hindi ko kaya na wala ka, pakiusap huwag kang umalis. Huwag mo akong iwan." I exhaled at pinunasan ang luha na kumawala sa mga mata ko.
"Kahit 'yon ang makapagpapasaya sa'kin? Hindi ba sabi mo kung ano ang makapagpapasaya sa'kin ay ibibigay mo." Wika ko. Napatango siya at tumingin sa taas. 
Ilang sandali siyang tumingin sa taas at pinipigilan ang pagluha. Bumuntong hininga siya bago sumagot.
"Mahal kita kaya papalayain kita." Ramdam kong mabigat sa damdamin at labag sa loob niya na sabihin 'yon.
"Aalis na ako." Paalam ko sakanya pero hindi ko alam kung bakit hindi kumikilos ang mga paa ko tila ayaw nilang umalis ako.
"Babalik ka naman, hindi ba?" Tanong niya at lumapit sa'kin. Hindi ako makaatras.
"Hindi ko alam." Sagot ko at umiling. Hindi ko alam kung babalik pa ba ako o hindi na.
"Alam kung babalik ka at hihintayin kita kahit ilang taon pa ang lumipas." Mas lalo akong naawa sakanya pero hindi na pwede, buo na ang desisyon ko.
Tumalikod na ako sakanya pero nahawakan niya ang kamay ko. Muli akong humarap sakanya.
"P-pwede ba kitang mayakap bago ka umalis?" Tanong niya sa'kin. Ngumiti lang ako at tumango, dahil kahit ako mismo ay gusto ko siyang mayakap kahit sa huling sandali. Gusto kong maramdaman ang yakap niya kahit sa huling sandali.
Isang mahigpit na yakap ang ibinigay niya na tila ayaw niya akong pakawalan sa mga yakap niya.
"Hihintayin kita Hazel. Kahit umabot pa ng ilang taon." Wika niya habang yakap ako. Matagal niya akong pinakawalan sa mga yakap niya.
            

"Mahal na mahal kita Hazel." Buong puso niyang wika at bawat sabi niya na mahal niya ako ay nasasaktan ako, hindi dahil niloko niya ako kundi nasasaktan ako dahil iiwan ko siya.
"Mahal kita, paalam." Huli niyang wika at umalis na. Hinintay ko na lingonin niya ako pero hindi niya ginawa. Pumasok na lang ako sa kotse ko at umiyak.
"Seb..." Mahina kong bulong ng hindi niya talaga ako nilingon. Umiyak ako dahil nasasaktan ako. Nasasaktan ako sa sarili kong desisyon.
Ako ang nakipaghiwalay at ako rin ang luhaan sa huli. Umalis na ako at baka mahuli pa ako sa flight ko. Bago ako bumaba sa kotse ay inayos ko ang sarili ko. Nang nasa airport na ako ay wala na akong lingon-lingon pa. 
Nang matapos na ang paglagay ng maleta ko ay naupo na ako malapit sa bintana kung saan matatanaw ko ang buong lugar na lilisanin ko. 
Hanggang sa tulayang nasa himpapawid na kami. Muli akong napaluha sapagkat tuluyan ko ng ipinaubaya kay Mama ang kapatid ko. 
Siguro, hindi niya papabayaan si Hannah dahil anak niya ito. I love my sister that's why I treat her like my own child.
"Paalam, Seb." Bulong ko sa sarili habang nakatingin sa labas.
Nasa Seoul na ako, walang pinagbago dito. Huminto ang kotse sa tapat bahay namin. Bumaba ako at tinulungan ako ng driver na ibaba ang gamit ko.
"Komawo." Thank you. Wika ko ng maibaba niya ito. Alam ko parin ang password ng bahay namin kaya hindi na ako nag door bell.
"Ms. Hazel!" Gulat na tawag ng katulong namin. 
"Kumusta?" Tanong ko sakanya at tinulungan ako sa gamit ko. 
"Ayos lang po. Bakit hindi niyo po sinabi na darating kayo? Sana na sundo ka po ng driver." Wika niya pa. Lahat ng katulong namin ay mga pilipina. Kaya hindi rin ako mababagot dito.
"Ayos lang. Nasaan sila?" Tanong ko. Mula kasi nung nagpunta ako sa bahay ay nandito silang lahat. Nasa sala nag-uusap. 
"SURPRISE!" Sigaw ko at nagulat sila. 
"Hazel!" Tili ni Beatrice. Tuwang-tuwa ito ng makita ako. Niyakap niya ako ng mahigpit.
"Iha, nandito ka na. Bakit hindi ka man lang tumawag?" Wika ni Mommy at nagbeso ako sakanya. 
"Sana napasundo kita." Dagdag niya pa. Sa kabila ng tanong nila ay naupo lang ako. 
"I'm here po, para occupy yung slot sa publishing company." Nakita ko naman na natuwa sila. 
"Talaga?" Tanong ni Beatrice. Tumango lang ako. 
"Mabuti naman at nakapagdesisyon ka na." Sagot naman ni Papa. Ngumiti lang ako at bumuntong hininga.
"Why? May problema ba?" Tanong ni Papa. Umiling lang ako. 
"Wala po Papa. Ayos lang po ako. To be honest masaya po ako na nandito na ako." Wika ko at para hindi nila mapansin kung ano man ang nadarama ko ngayon. Lumingon-lingon ako at natuwa.
"Oo nga iha. Dahil high school ka pa lang nung huli mong punta rito." Pag-sang ayon ni Mommy. 
"Ipasok niyo na ang gamit ni Hazel sa kwarto niya." Utos ni Mommy sa kanila.
Matapos ang mahabang usapan namin kanina ay bagsak na bagsak ang katawan ko kama. Kinuha ko ang cell phone ko at tinignan ang mga pictures namin. 
Pero binitawan ko rin dahil ayoko na maisip pa siya. Bukas na bukas bibili ako ng bagong cell phone para hindi na siya maalala at makita pa ang mukha niya.
Narinig kong may kumatok kaya umupo ako. Pumasok si Beatrice dala ang isang baso ng gatas. Ibinigay niya iyon sa'kin. 
"They say, nakakaantok ang gatas kaya makakatulong 'yan sa'yo." Wika niya at naupo sa tabi ko. 
"Salamat." Wika ko at nilagay sa ibabaw ng bedside table na nasa tabi ng kama ko. Bumalot muna ang katahimikan sa'min bago siya nagsalita.
"I know kung bakit bigla kang napunta rito." Panimula niya. I take a sip of milk and look at her. 
"Naghiwalay na kayo, tama ba ako?" Mahinahon niyang wika. Tumango lang ako at mapait na ngumiti. 
"I'm the one who end our relationship." Sagot ko para hindi na siya magalit pa kay Seb.
"Maayos ang paghihiwalay namin ni Seb kaya wala ka na dapat pang ipag-alala." Dagdag kong wika para hindi na siya gumawa ng hakbang pa. Dahil alam ko ang binabalak niyang pag ganti kay Sophia na siyang naging dahilan ng paghihiwalay namin. 
"Pero mahal mo naman siya, hindi ba?" Tanong niya pa. Tumango lang ako. 
"Kung ganon bakit... Never mind. I'm sorry." Marami siyang gustong sabihin pero hindi niya masabi. 
"Gusto kong matuto siya sa mga ginawa niya at ayusin ang buhay niya." Kahit hindi niya itinuloy ang tanong niya ay sinagot ko parin siya. 
"Hindi ka ba nagsisisi?" Tanong niya pa. Tuluyan ko ng naubos ang gatas na ibinigay niya. 
"Marami ng nangyari sa'kin. Sa tuwing magmamahal ako ay palaging nagkakaganito. Hindi ko alam kung bakit. Pero okay na rin na nandito ako para makalimutan ko lahat ng nangyari sa Pilipinas. Para makalimutan ko ang mga taong nagtaksil sa'kin." Sagot ko sakanya. Mapait naman siyang ngumiti at niyakap lang ako.
"Matulog ka na. Alam kong pagod ka." Payo niya at tumayo. Ngumiti lang ako at tumango. 
"Good night." Dagdag niyang wika. 
"Good night." Sagot ko sakanya at umalis na siya. Humiga na ako at dinama ko ang lambot ng kama at ng unan saka pumikit.
"Ako ang nakipaghiwalay pero bakit ako ang mas nahihirapan." Bulong ko sa sarili. "Seb." Dagdag kong wika at pumikit. 
One month later 

"ANO magkukulong ka na lang ba habang buhay dito sa kwarto mo?" Binalingan ko kung saan nagmula ang tanong na iyon. 
"Gab." Wika ko at naupo. Sumandal ako sa headboard ng kama at bumuntong hininga.
Isang buwan na ang lumipas simula nung umalis si Hazel. Isang buwan na rin akong nagkukulong sa kwarto ko. Nawawalan ako ng gana araw-araw dahil hindi ko kasama si Hazel.
Muli akong bumuntong hininga dahil sa lungkot na nadarama. Wala na siya sa tabi ko. Sumuko na siya sa relasyon namin. Pigilan ko man na hindi siya maisip ay hindi ko magawa dahil mahal na mahal ko siya.
"Alam kong mahal na mahal mo siya, pero hindi tama na magkulong ka rito." Payo niya at naupo sa couch. Gabrielle never left my side kahit dismayado siya sa'kin. Palagi niya akong kinukulit para mapasaya ako.
"Sa tingin mo ba matutuwa si Hazel sa ginagawa mo?" 
"Ayusin mo ang sarili mo. Hazel left you but me and our friends will never leave you." Para siya ang kuya ko ngayon dahil patuloy niyang pinapagaan ang loob ko.
"Naniniwala ako na babalik siya." Sa kabila ng sinabi niya ay iyon lamang ang isinagot ko. 
"Kung ganon, ayusin mo ang sarili mo. Para pagbalik niya, maayos ka na. Na hindi na ikaw ang dating Seb na nakilala niya. Na pagbalik niya hindi ka na niya iwan ulit." Natauhan ako sa sinabi ni Gab. Kailangan kong ayusin ang sarili ko para kay Hazel.
"Bakit mo ito sinasabi? Hindi ka na ba dismayado sa'kin?" Tanong ko sakanya. 
"After all, kapatid pa rin kita. Kuya kita, kaya ko ginagawa ito. Ayokong sa pagbalik niya puno ka parin nang pagsisisi." Sagot niya at tumayo. Lumapit siya sa'kin at tinapik ang balikat ko.
"Get up and start your day with a smile." Wika niya at tumingin sa wrist watch niya. 
"I have to go. May patient pang naghihintay sa'kin." Paalam niya at umalis. 
"Gab." Napahinto siya at nakapamulsang nilingon ako. 
"Salamat." Wika ko. Tumango at ngumiti lang siya saka nagpatuloy na.
Kahit nahihirapan ako ay bumangon ako at inihiwalay ang kurtina mula sa gitna nito para makapasok ang liwanag ng araw sa kwarto ko.
I will do this because of Hazel. I love her so much. "I miss you baby."
            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 18

Seven years later

"Congratulations Sebastian." Bati ng lahat sa'kin. 
"May seven branches ka na ng Luna Art School." Natutuwang wika ni Chaim. Sa kabila ng pagbati nila at sa kabila ng tagumpay na nakamit ko ay may kulang parin. 
Si Hazel. Si Hazel ang kulang sa buhay ko. 
Pitong taon na ang lumipas. Pitong taon ko na rin hinihintay si Hazel na bumalik. Nung umalis siya at lumipas ang isang taon no'n ay nalaman ko na may anak na siya. Nasaktan ako ng malaman ko pero hindi ako tumigil na umasa na babalik siya. Hanggang ngayon naniniwala parin ako na babalik siya.
"Sebastian, may problema ba?" Napabalik ako reyalidad ng tapikin ako ni Dust. Ngumiti lang ako. 
"W-wala." Sagot ko at ininom ang alak na nasa baso ko.  
"Balita ko uuwi si Hazel." Wika niya. Nabuhayan ako ng marinig iyon. Dahil ngayon ko lang narinig na uuwi na siya.
"Kailan?" Agad kong tanong. 
"Hindi ko alam, basta ang alam ko uuwi siya kasama ang anak niyang si Luna." Sagot niya. Luna, babae ang anak niya at tinupad niya ang sinabi niya noon na kapag babae ang magiging anak niya ay Luna ang ipapangalan niya. 
Luna Art School, pangalan ng anak niya ang pinalit ko sa art school name noon dahil ito ang nagpapaalala sa'kin kay Hazel. 
"Ang pinagtataka ko lang, I never heard na may asawa siya." Wika naman ni Dust. Nalaman ko nga rin pero hindi ako sigurado dahil baka may asawa na siya dahil may anak na rin siya.
"May pamilya na siya Sebastian. Ano pang makukuha mo kapag bumalik siya?" That word of Ash hit me. 
"I don't know." Tanging sagot ko at muling uminom ng alak. Matapos ang celebration ay umuwi na kami.
"Dadddyyyy." Umalingawngaw ang boses ni Ty ng makapasok kami sa bahay. 
"Bakit ang tagal niyo pong umuwi?" Tanong niya pa naupo lang ako at pinagmasdan sina Chaim at ang anak niyang babae na si Ty.
"Hi tito." Masaya niyang bati at ngumiti.
"Nasaan kuya mo?" Tanong ni Chaim. 
"His upstairs dad." Natutuwa akong pagmasdan ang anak niyang si Ty. 
"Chaim, alis na ako." Paalam ko sakanya. Sinamahan ko lang siya pauwi. May pupuntahan pa kasi ako. 
"Sige. Paalam ka na kay tito Sebastian mo." Wika ni Chaim sa anak niya. 
"Bye po Tito." Wika niya at kumaway.
Pitong taon na ang lumipas at may sarili na silang mga pamilya at ako na lang ang wala. Hinihintay ko si Hazel na bumalik kahit may asawa pa siya.
I drove my car patungo sa Seven Resort. 
"Good afternoon sir." Bati ng mga staff. Tumango lang ako at dumiretso sa seashore. Malapit ng lumubog ang araw. Palagi akong pumupunta rito dahil naalala ko palagi si Hazel. Kapag pumupunta ako rito, naalala ko ang mga masasaya naming ala-ala.
Gusto ko na siyang makita. 
Nang lumubog na ang araw ay umuwi na ako. Dumiretso ako sa bahay ni Gab na kaharap lang sa bahay ko.
"Hi Zhei." Bati ko sakanya ng makita siyang naglalaro sa sala.
"Hello Tito." Bati niya pabalik. Umupo ako at pinagmasdan siyang maglaro. 
"Tito laro po tayo ng cars ko." Anyaya niya sa'kin. Tumango lang ako at nakipaglaro sa pamangkin kong si Zhei.
"Nasaan pala Dad mo?" Tanong ko sakanya dahil hindi ko siya nakita. "I'm here." Napaangat ako ng tingin at nasa taas siya. Nakatanaw mula sa labas ng kwarto nila. Bumaba rin siya kalaunan at naupo sa kaharap na couch. 
            

"Bakit malungkot ka? Eh kakatapos lang ng launch ng Luna Art School, hindi ba?" Tanong niya. 
"Masaya naman ako." Tanging sagot ko at binitiwan ang laruan at ibinaba ito. 
"Namimiss mo siya?" Tanong niya. 
"Araw-araw ko naman siyang namimiss eh." Sagot ko at tumingin kay Zhei. Narinig ko siyang bumuntong hininga kaya napatingin ako sakanya. 
"Pitong taon na ang lumipas kuya. At nabalitaan ko na uuwi siya." Wika niya tila may gusto siyang sabihin pero hindi niya masabi. 
"Natatakot ka bang masaktan ako kapag nakita ko siya kasama ang pamilya niya?" Ako na ang nagsabi dahil alam kung 'yon ang gusto niyang sabihin.
"Don't worry Gab. I'm fine." Dagdag kong wika. 
"Kung nagkatuluyan lang kami ni Hazel may kalaro na siguro itong si Zhei." Wika ko at ginulo ang buhok ng bata. 
"Zhei, gusto mo ibili kita ng mas malaki niyan?" Tanong ko sa bata. 
"Talaga Tito?" Mangha niyang tanong at humarap sa'kin.
"Oo naman. Gusto mo 'yong pwede mong sakyan?" Wika ko pa. 
"Aba! Pinapangunahan mo yata ako sa anak ko." Wika ni Gab. 
"Sige po! Sige po!" Masayang wika ni Zhei. 
"Kuya, huwag mong ini-spoil ang bata!" Hindi pag-sang-ayon ni Gab. 
"Hayaan mo'ko. Pamangkin ko siya. Kaya hayaan mo'ko." I beat him at dumating ang asawa niya.
"Anong nangyayari dito?" Tanong niya at nagbeso kay Gab. 
"Kasi itong si kuya balak na bilihan ng malaking kotse-kotsehan si Zhei yung tipo na masasaktan niya." Reklamo niya sa asawa niya. 
"Kuya naman baka masanay si Zhei niyan." Pagkampi niya kay Gab.
"Alam niyo aanhin ko ang pera ko kung hindi ako masaya. At masaya ako na mapasaya si Zhei." Sagot ko sa dalawa. 
"Ikaw bahala. Dahil kapag nagkaroon ka na ng anak ay mapupunta ang atensyon mo sa anak mo. Pero habang wala pa, nandito naman si Zhei." Wika ng asawa ni Gab. Kalaunan ay sumang-ayon rin siya.
"Pero..." Wika ni Gab. 
"Hayaan mo na siya, ibigay mo kung ano ang makapagpapasaya sa kapatid mo." Natahimik rin si Gab ng marinig ang asawa. Niyakap ako ni Zhei at napangiti ako. 
"Sana po magkaroon na kayo ng asawa para maging masaya na po kayo." Lahat kami ay nagulat sa sinabi ni Zhei. 
"Sana po Tito maging masaya na po kayo." Wika niya pa at kumawala na sa yakap. 
"Mommy I'm hungry na." Wika niya at lumapit sa Mommy niya. 
"Oh my baby boy." Wika niya at kinarga ito at nagtungo sa kitchen.
"Pati si Zhei ay gusto na maging masaya ka na." Wika niya. "Masaya naman ako." Sagot ko sakanya. Kahit kabaliktaran naman sa sagot ko. 
"Halina na kayo, dinner is ready." Wika ng asawa ni Gab ng lumapit sa'min. I'm so happy for my brother. Masaya na siya kasama ang pamilya niya.


"EOMMA." Mommy. Napabaling ako sakanya ng tawagin niya ako. Lumapit siya sa'kin at naupo sa tabi ko. 
"Yes?" Sagot ko sakanya. Niyakap niya lang ako at hinalikan sa pisnge. 
"Naglalambing ang baby ko." Wika ko at niyakap siya. 
"Are your things ready?" Tanong ko sakanya. 
            

"Ne, Eomma." Yes, Mommy. 

"Good. Matulog ka na at mamaya pa ang flight natin." Wika ko sakanya. Tumango naman siya.

"Good night." Wika ko pa. 

"Good night rin po." Sagot niya saka bumalik sa taas. Sinundan naman siya ni Amy. 

Pitong taon na ang lumipas simula no'ng umalis ako sa Pilipinas at mamayang alas dos ng madaling araw ang flight namin pabalik ng pilipinas. Hindi ko alam kung tama ba ang desisyon ko na bumalik pa.

Gusto ko lang na mapasaya si Luna. Humiling siya sa'kin na umuwi kami ng Pilipinas kahit isang buwan lang at babalik rin agad kaya pinagbigyan ko siya. 

Kumusta na kaya siya? Hinihintay niya pa rin kaya ako? O may pamilya na siya.

"Ma'am Hazel, ayos lang po ba kayo?" Napapunas ako sa luha ko ng bumaba si Amy. 

"Nakatulog na ba si Luna?" Tanong ko sakanya at nag kunwari na hindi umiyak. 

"Opo." Sagot niya. Tumango ako. 

"Yung gamot niya? Napainom mo ba siya?" Tanong ko pa at tumayo. 

"Tapos na po ma'am." Sagot niya. 

"Yung gamit mo ayos na ba?" Paninigurado ko. 

"Opo." Ayos na ang lahat. Tanging ako na lang ang hindi. 

"Pakibaba na lang ang mga maleta dito. Para handa na tayo mamaya." Utos ko. Bumalik naman siya sa taas. Umupo ako at bumuntong hininga. 

Isasama ko ang yaya ni Luna para mabantayan rin siya kapag wala ako. Para may katulong ako sa condo. Sa condo lang muna kami titira dahil hindi rin naman kami magtatagal.

Nang matapos si Amy na ibaba ang tatlong maleta ay nanatili itong nakatayo sa harapan ko.

"Ma'am sinabi niyo po na ang Daddy ni Luna ay nasa Pilipinas." Tinignan ko lang siya. 

"Hindi niyo po ba pupuntahan at ipapakilala si Luna sakanya?" Tanong niya. 

"Hindi." Tanging sagot ko. 

"Ayoko ng guluhin ang buhay niya kung sakali man." Dagdag kong sagot at bumuntong hininga. 

"Paano po kung si Luna na po mismo ang magsabi na gusto niyang makilala ang Daddy niya?" Tanong niya pa sa'kin. 

"Alam mo magpahinga ka na. Ang dami mong tanong." Pag-iwas ko sa tanong niya. 

"Sorry po." Wika niya at tumalikod na. 

Alam ni Luna na nasa Pilipinas ang Daddy niya pero hindi ko sinabi kung sino at taga saan. Sa tuwing tatanongin niya ako ay minsan hindi ako makasagot.

Ayokong manggulo pa ng buhay ng iba. Tiyak ako na masaya na siya sa pamilya niya at siguro may mga anak na rin siya.

"Nasa Pilipinas na tayo." Abot sa tenga ang ngiti ni Amy ng nasa arrival  area na kami. 

"Baby, halika." Tawag ko sakanya ng mahiwalay sa'kin. Lumapit naman siya at hawak sa kamay ko. 

"Nandito na po tayo?" Tanong niya habang tahimik na nagmamasid. Tumango lang ako. 

"Oo baby." Sagot ko sakanya. 

"Mommy pwede po ba tayong pumunta ng mall? Tapos magpapabili po ako ng water colors or paints?" Masaya niyang wika. Sa tuwing binabanggit niya ang salitang Art ay palagi kong naiisip si Seb.

Bakit ka ba nagmana sakanya?

"Mommy." Napabalik ako sa pagtingin sakanya. 

"Ah oo naman baby. Pero sa ngayon, magpahinga muna tayo ah." Pagpapaintindi ko sakanya. Tumango naman siya. 

"Amy?" Tawag ko kay Amy. 

"Yes ma'am?" Sagot niya. 

"Tara na." Anyaya ko sa kanila. Nagtaxi na kami patungo sa malapit na condo mula dito. 

Nang makarating kami ay nagulat ako. Bakit sa lugar na ito? 

"Ma'am, may problema po ba?" Tanong niya ng hindi pa ako pumasok. Siya ang inatasan ko kung saan kami tutuloy at bakit sa lugar pa na ito?

"Kilala mo ba kung sino ang may ari ng condominium na ito?" Tanong ko sakanya at pumasok. 

"Hindi ko po alam pero ang naaalala ko ay Seven Condominium." Napahinto ako sa sinabi niya. Lahat na lang ba sa kanila? Bakit pati condominium sila ang may ari? 

"Is there a problem Mommy?" Tanong ni Luna. Umiling lang ako at nagpatuloy na sa paglalakad. Nang makarating kami ay pinagpahinga ko agad si Luna dahil hindi pwede na kulang siya sa tulog.

Nasa sala ako ngayon, nag-iisip kung paano at bakit sa dinami-dami ng condominium dito pa? Walang alam si Amy sa nakaraan ko kaya hindi ko rin siya masisisi.

"Ma'am." Mahina niyang tawag sa'kin. 

"Bakit?" Tanong ko at nag-angat ng tingin. 

"Pwede ko po bang puntahan si Mama at ang kapatid ko?" Tanong niya. I can see into her na gustong gusto niya ng makita ang Mama niya at kapatid niya. Naalala ko si Mama at Hannah sa sinabi niya. Ngumiti lang ako at tumango.

"Salamat po." Masaya niyang wika. 

"Uuwi rin po ako mamaya. Hindi po ako magtatagal." Dagdag niyang wika. 

"Here, take this." Wika ko at inabot ang labing limang libo. 

"Pero ma'am, hindi ko pa po araw ng sweldo ko." She said at tinanggihan. 

"Alam ko. Kunin mo ito at ibili ng kung anong gusto mo para sa kanila." Wika ko at ako na mismo naglagay ng pera sa kamay niya.

"Huwag ka ngang umiyak." Utos ko sakanya ng maiyak siya. Matagal na niyang hinihiling na umuwi siya pero hindi ko siya pinapayagan dahil walang magbabantay kay Luna. Lagi kong tinataasan ang sweldo niya tuwing humihiling siya na umuwi.

"Maraming salamat po ma'am." Pasasalamat niya. 

"Leave now para makapag grocery ka. Bukas ka na lang umuwi." Wika ko pa. 

"Talaga po?" Tanong niya pa. 

"Oo nga. Ang kulit mo. Sige na, umalis ka na bago pa magbago ang isip ko." Wiko kaya nataranta naman siya. 

"Salamat po." Huli niyang wika at umalis. 

Pumanhik na ako sa taas at nagtungo sa kwarto namin ni Luna. Tumabi ako sakanya at hinaplos ang buhok ng anak ko.

"I love you baby. Hindi ko alam ang gagawin ko kapag nawala ka sa'kin." Mahina kong wika sa sarili at hinalikan siya sa noo. Ipinikit ko ang mga mata ko at natulog.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 19

Nang magising ako ay naghanda na ako ng breakfast namin ni Luna. Abala si Luna sa pagtingin sa labas mula sa bintana. 

"Eomma." Mommy. Napabaling ako sakanya ng tawagin niya ako. 

"Bakit baby?" Tanong ko at lumapit naman siya sa'kin. 

"I want to go outside." Wika niya pa at tinuro ang labas. 

"There's a near park here, I saw some children are playing there." Dagdag niyang wika at nakikita ko sakanya na gustong-gusto niya na maglaro sa labas.

"Okay. But mamaya nang hapon, dahil sobrang init pa." Sagot ko sakanya. 

"Okay po." Sagot niya at nanatili sa harapan ko. Nagpatuloy ako sa pagluluto habang siya ay nanonood lang.

"Mommy, is Tita Hannah coming?" Tanong niya. Nang matapos ako sa pagluluto ay pinatay ko na ang stove. 

"Yes, I already told her na pumunta rito kasama si Mama." Sagot ko sakanya. Nagserve na ako para sa aming dalawa at nagsimulang kumain.

"Mom, can I ask?" Tumango lang ako at uminom ng tubig. 

"Where's my Dad? Sabi niyo po sa'kin nandito siya sa Pilipinas pero saan po dito?" Sunod-sunod niyang tanong. Hindi ako nakaimik dahil sa gulat. 

"Luna, we already talk about that, right?" Kahit anong iwas ko ay hindi ko magawa.

"Pero Mom, gusto ko po siyang makita." Wika niya pa. Umiwas ako ng tingin sakanya ng sandali. 

"Luna, huwag matigas ang ulo." Wika ko. 

"Sorry po." Paumanhin niya at yumuko. Lumapit ako sakanya at niyakap na lang. May tanong talaga na hindi ko masagot.

Seven years ago, I didn't expect that I'll get pregnant but then I remembered before I left Seb may nangyari sa'min. Isang buwan na ang lumipas bago ko pa nalaman na buntis ako. At si Luna ang anak namin.

"Sorry baby ah. There are things talaga na hindi mo pwedeng malaman." Wika ko at pumantay sa height niya. 

"Sorry po Mommy. Hindi na po mauulit." Paumanhin niya. Muli ko lang siyang niyakap at hinalikan sa noo.

"Bilisan mo na diyan at pupunta sa mall. Hindi ba gusto mo 'yon?" Wika ko pa at hinaplos ang mukha niya. 

"Opo, Mommy." Sagot niya. Tumayo ako pinagmasdan siyang kumain. Sa tuwing nakikita ko si Luna ay naaalala ko ang Dad niya--si Sebastian.



"Wow ang ganda po dito!" Manghang wika ni Hannah ng makapasok kami sa mall. Magkaiba ang mall sa Seoul keysa dito. 

"Halika do'n tayo." Anyaya ko sakanya ng humiwalay siya. Hinawakan ko siya at nagtungo sa gusto niya. 

"Mommy mamaya na po tayo umuwi ah." Wika niya habang abala sa pagtingin. 

"Oo naman. Basta gusto ko na masaya ka." Sagot ko sakanya at inikot ko muna siya sa mall. Ibinili ko siya sa gusto niya. Masaya ako na makitang masaya ang anak ko. 

Siya na lang ang ala-ala ko sa Daddy niya kaya hindi ko alam ang gagawin ko kapag may nangyaring masama sakanya.

We almost spend five hours sa mall. Nasa counter kami ngayon, nagpabili siya ng chocolates. Nang matapos na akong magbayad ay kinabahan ako bigla. 

"Luna." Tawag ko sakanya ng hindi ko siya makita. Agad akong lumabas sa binilihan ko ng masiguro na wala siya sa loob. 

"Luna." Tawag ko pa at panay lingon. Nagmadali akong bumaba sa escalator at hinanap siya. 

"Miss may nakita ka bang bata, ganito ka laki. Color pink ang damit at naka coat." Taranta kong tanong sa bawat may makasalubong ako. Nasaan kaya siya? Ang laki ng mall na ito para hanapin ko siya.

            

Nagpatuloy lang ako sa paghahanap at halos maiyak na dahil sa takot at kaba. 
"Luna." Wala akong pakialam kahit pinagtitinginan na ako ng mga tao sa mall. Sa bawat tanong ko sa kanila ay hindi nila nakita. Hanggang sa nakita ko na siya. 
Ngunit may kasama siyang lalaki, nakatalikod ito kaya hindi ko nakita. 
"Luna." Tawag ko sakanya. 
"Eomma." Mommy. Agad ko siyang niyakap habang nakapantay sa height niya at hinaplos ang buhok. 
"Bakit ka ba umalis? Nag-aalala ako sa'yo sobra." Pahayag ko pa at iniharap sa'kin. 
"Mianhe, Eomma." I'm sorry, Mommy.  Wika niya. 
"That man is about to call a police to report that I was lost but suddenly you came." Napatayo ako at hinarap ang sinasabi niyang lalaki. Ngunit hindi ko inaasahan  sa nakikita ko. 
Biglang bumilis ang tibok ng puso ko habang tinitignan siya. 
"Hazel." Tanging wika niya dahil rin sa gulat. Patuloy ko lang siyang pinagmasdan. May dala siyang shopping bags at laruan na pang lalaki. Sa lahat ng mapapansin ko ay iyon lamang ang pumukaw ng atensyon ko.
"Thank you." Tanging nasabi ko at yumuko para matignan si Luna. 
"Let's go, Luna." Anyaya ko sakanya at aalis na sana ng magsalita siya. 
"Wait." Muli ko siyang nilingon kahit hindi naman dapat. 
"Yes?" I act like we're stranger, dahil 'yon naman dapat. 
"She left this." Wika niya at ibinigay ang cell phone ni Luna. 
"Hindi ko nagamit dahil ko maintindihan ang salita." Dagdag niya pa. Kinuha ko naman ito. 
"Salamat." Wika ko pa. May isang babae na lumapit sakanya kasama ang isang batang lalaki. 
May pamilya na nga siya. Parang may kumurot sa puso ko ng makita ko sila.
"Let's go." Wika ko at hinawakan ang kamay ni Luna palabas. Nang nasa labas na kami ay naramdaman kong may kakaiba kay Luna kaya agad ko siyang tinignan. Okay naman siya kanina pagtingin ko. 
"Mommy, I can't breathe." Pinakalma ko ang sarili ko na hindi magpanic dahil nasasanay na ako kapag nagkakaganito siya. Nanghina siya at kahit pilitin kong hindi magpanic ay nagpapanic ako.
"Luna." Tawag ko sakanya ng mawalan siya ng malay. 
"Baby wake up." Taranta kong wika at tinapik-tapik ang mukha niya. 
"Let's bring her to the hospital." Hindi ko inaasahan nang buhatin agad ni Sebastian si Luna at lumabas. Hindi ako nakagalaw dahil sa ipinakita niya. Madaling pumasok ang kasama niyang babae at ang batang lalaki sa kotse ni Seb. Asawa niya ba talaga 'yon? For real?
"Get in Hazel." Kahit labag sa loob ko ay pumasok ako. Pinagitnaan namin si Luna. 
"I'm Dra. Sy. Kaya huwag kang mag-alala." Wika niya at habang nasa biyahe ay inasikaso niya ito. Kahit hindi niya sabihin ay nakita ko naman sa uniform niya. Hindi ako nakaimik dahil sa nangyayari. 
Akala ko nakamove on na ako pero bakit nasasaktan parin ako hanggang ngayon? Dra. Sy? Asawa niya ba talaga ito. 
I hold Luna's hand at isinantabi ang pag-iisip kina Seb at sa babaeng nandito. Nang makarating kami ay agad na isinugod si Luna sa E.R.
Naiwan kami sa labas at napaupo na lang ako sa katabing bench. Bakit napapadalas ang panghihina niya? 
Lord don't take her away from me.


            

I WAS with Dra. Sy sa mall at tinupad ko ang pangako kay Zhei. Nang naghihintay ako sa labas ay nakita ko ang isang bata na umiiyak. I ask her kung bakit. Pero ng sagutin niya ako ay hindi ko maintindihan dahil ibang language ang gamit niya. 

Nagulat na lang ako ng humawak siya sa kamay ko at naawa ako sakanya. Hindi ako nagdalawang isip na dalhin siya ground floor ng mall dahil sa tingin ko ay nawawala siya. 

Hanggang sa malaman ko kung sino siya at kung sino ang hinahanap niya. Si Hazel ang nakita ko. Sandali kaming nagkatitigan at nagpasalamat lang siya. 

She look more beautiful when I stare her in focus. Marami pa sana akong sasabihin nang umalis na sila. Sinundan ko lang sila ng tingin. Hanggang sa nakita kong nawalan ng malay ang anak niya.

Nilapitan ko siya at agad na binuhat ang anak niya papasok sa kotse. Nakita kong gulat na gulat siya. Matagal siyang sumakay sa kotse kaya tinawag ko siya.

"Get in Hazel." Sumakay agad siya at nakita kong pinagmasdan niya si Dra. Sy. Hanggang sa madala namin siya sa E.R.


She sat in the bench, while I am standing in front of the door of the E.R. Nilagyan ng oxygen ang bata at inasikaso. 

"I saw her crying." Panimula ko at tinignan siya. She look worried. Nag-angat lang siya ng tingin. 

"I asked her why, but she answered me in different language." Nanatili siyang tahimik at iniwas ang tingin sa'kin. She act like we're strangers. 

"She hold my hand at hindi niya ito binitawan. Kaya bumaba kami. Hanggang sa makita ka niya." I added. 

Nanatili akong nakatayo habang nakapamulsa. 

"Kumusta ka na?" Guatong-gusto ko na malaman kung kumusta na siya. 

"I'm good." Salungat naman ito sa nakikita ko. 

"I'm happy that you're back." I said. Muli siyang nag-angat ng tingin. She just stare me at umiwas rin ng tingin. Hanggang sa lumabas na ang Doctor. 

"She's okay now. Pero I suggest na mag stay muna kayo dito ng two to three days for observation." Wika ng Doctor. 

"Ililipat na rin siya sa isang kwarto rito maya-maya." Dagdag na wika ni Dra. 

"Okay. Thank you." I observe that Hazel is wordless right now. 

"I'll be going." Paalam ni Dra. Tumango lang ako. Isinama niya si Zhei papunta sa office ni Gab.

"Don't worry, she's okay now." Pagpapagaan ko sa loob niya. Maya-maya ay inilipat na siya sa isa sa kwarto rito. 

"Hazel. Can I ask?" Napatingin siya sa'kin ng magsalita ako. Sinundan ko kasi siya rito sa kwarto ni Luna. Wala pang malay ang anak niya at nakahawak lang siya sa kamay ng anak niya.

"Anong nangyari sakanya kanina?" Tanong ko. 

"She says she can't breathe at nag collapse siya." Sagot niya at tinignan ang anak niya. 

"Matagal na ba siyang ganyan?" Tanong ko pa habang pinagmamasdan siya. 

"Matagal na. Mahina ang puso niya, noon hindi naman siya nagkakaganito." Nag-aalala niyang sagot at tinignan ako. Where's her husband?

"Nasaan pala Daddy niya? Bakit hindi niyo kasama kanina?" Madali siyang nakaiwas ng tingin at hindi sumagot. 

"I should thank you for bringing her here." Hindi 'yon ang gusto kong marinig. Bakit umiwas siya sa tanong ko? May mali ba? She get her phone at may tinawagan. 

"If you need anything, you can call me or Gabrielle. I'll be going." Paalam ko at lumakad na. 

"Hello, Amy. Pwede bang pumunta ka sa Sy Medical Hospital. It's urgent okay. I need you here." I expect na husband niya ang tatawagan niya pero hindi.  Umalis na ako at nagtungo sa Bar.



"Sinabi sa'kin ni Gab ang nangyari kanina, so nagkita na kayo?" Tanong agad ni Dust. Uminom muna ako ng isang shot at tumingin sakanya. Wala bang trabaho ang mga ito, dahil nakatambay lang dito sa Bar ni Xairon.

"Oo nagkita na kami. Pero hindi kagaya ng iniisip niyo. Her daughter is currently confined in the hospital." Sagot ko sa kanila. Naaawa ako sa anak niya. 

"Have you saw her husband?" Tanong naman ni Chaim. Bumuntong hininga lang ako at umiling. 

"Ano?" Gulat na tanong ni Chaim. Kahit ng nasa mall kami ay hindi ko nakita na may kasama siyang lalaki.

"Nung tinanong ko siya tungkol sa ama ng bata ay iniwasan niya lang ang tanong ko." Pagkukwento ko sa mga kaibigan kong daig pa ang babae kung makatanong. 

"Bakit naman?" Tanong naman ni Ash. 

"Maganda ba ang anak niya? Kaninong mukha ang nakikita mo sakanya?" Tanong naman ni Lexus. 

"Hindi ko alam kung bakit siya umiwas sa tanong ko." 

"When I saw her daughter, kamukhang-kamukha siya ni Hazel. Alam niyo 'yon?" Sagot ko sa tanong nila at muling ininom ang nasa shot glass.

"How about Hazel? Did she change? What do you observe her nung nakita mo siya?" Tanong ni Chaim. Natahimik ako at binalikan ang pangyayari kanina sa mall. 

"She look more beautiful than before." I said. 

"Bakit parang hindi ka masaya?" Tanong naman ni Xairon at nilagyan ang glass ko ng vodka. 

"I want to talk to her intimately but I don't want to be inconsiderate." I said at muling uminom. 

"Balak mo bang magpakalasing ha?" Tanong ni Xairon sa'kin at kinuha ang baso. Bumuntong hininga lang ako. 

"Kung hindi mo nakita ang ama ng bata at hindi ka sinagot ni Hazel sa tanong mo, it is possible na walang ama ang bata." Pagbibigay conclusion ni Lexus. 

"Dahil kung meron, sasagutin ka niya, like nasa Korea ang  papa ng anak ko hindi sumama." Dagdag niya pa. 

"May punto si Lexus." Naisip ko na rin ang nasabi niya. 

"Naisip ko na rin 'yan, kanina pa." Sagot ko. 

"I feel strange, parang may itinatago si Hazel sa'yo." Wika pa ni Lexus. Biglang may nag sink in sa utak ko at kinabahan.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 20

Sinundan ako ni Seb hanggang sa mailipat si Luna sa isang kwarto rito. May mga tanong siya na nagpakaba sa'kin. Iniwasan ko na lang ito. Dahil ayokong maging konektado ulit kami sa isa't-isa.

"Ma'am andito na po ako." Hingal na bungad ni Amy. 

"Sinabi ko bang tumakbo ka!" Taray kong wika ng makita siyang hingal na hingal at uminom ng tubig. 

"Ma'am, okay na po ba siya?" Tanong niya at inayos ang buhok. 

"Okay na siya, kailangan niya lang mag stay ng two to three days dito." Sagot ko sakanya. Hanggang ngayon ay wala pa rin siyang malay. 

"Bago ka umuwi sa condo, kunin mo lahat ng pinamili namin ni Luna na naiwan sa guard ng mall, sa mismong entrance. Kilala niya ako kaya sabihin mo lang ang pangalan ko." Utos ko sakanya tumango naman siya. 

"Tapos iuwi mo 'yon at magdala ka ng pagkain dito." Utos ko pa sakanya. Tumango lang siya ulit. 

"Alis na po ako." Paalam niya saka umalis. Ilang sandali pa ay pumasok si Gabrielle. Napatayo lang ako at napangiti. 

"Oh it's true na umuwi ka na." Masaya niyang bati at niyakap ako. 

"Kumusta ka na?" Tanong niya pa. 

"I'm good. But not literally good because of my daughter." Sagot ko pa. Aaminin kong gumaan ng kunti ang loob ko ng makita si Gab.

"Kamukhang-kamukha mo si baby ah." Puri niya at nilapitan si Luna. 

"What's her name?" Masaya niyang tanong at inayos ang dextrose ni Luna. 

"Luna." Ikli kong sagot sakanya. 

"Don't worry Hazel, I'll make sure na magiging okay siya. Ako mismo ang magiging Doctor niya." Pagpapagaan niya sa loob ko. 

"Salamat." Pasasalamat ko. 

"You look more beautiful now ha. Is Luna your only child?" Puri niya at kasunod ay tanong. 

"Oo, Luna is my only child." Sagot ko sakanya at hinaplos ang buhok ng anak ko. 

"Anyway, nag-usap na ba kayo ni kuya?" Nawala ang ngiti sa labi ko ng tanongin niya ako. 

"Oo, kanina lang." Sagot ko. Pareho naming narinig mula sa intercom na hinahanap na siya sa E.R. 

"Hazel balik na lang ako mamaya ah." Paalam niya. 

"Sige Gab, salamat." Wika ko. Nothing change between Gab and I, we were still friends at ganon parin ang trato sa isa't-isa kahit lumipas na ang pitong taon. Cheerful parin siya kagaya ng dati.

I heard Luna's waking up kaya itinuon ko ang pansin sakanya. 

"Baby." Malambing kong wika ng magising siya. Tumingin siya sa kamay niya at sa bawat sulok ng kwarto. 

"We are in the hospital Mom?" Tanong niya. 

"Yes baby." Sagot ko sakanya. 

"Huwag ka ulit hihiwalay sa'kin ah. Hindi ko alam kung ano ang gagawin kapag nawala ka pa." Nag-aalala kong paalala sakanya. 

"Sorry po ulit." Sagot niya at hinaplos ang pisnge ko. 

"Huwag ka na pong umiyak Mommy, hindi ko na po uulitin." Wika niya at pinunasan ang luha ko gamit ang kamay niyang napakalambot.

"I don't want to see you crying Mom. Hindi ko na po uulitin. Hindi ko na po itatanong ulit na makita ang Daddy ko. Gagawin ko po lahat para hindi ko po kayo makitang umiyak." She talk like she's in twenty's but in reality she's only seven years old.

She inherited my physical appearances but her personality is like her Dad. She inherited the personality of her Dad. Naguilty ako ng sabihin niya na hindi na niya hihilingin pa na makita ang Daddy niya. 

            

Dumating na si Amy dala ang mga ibinilin ko sakanya. 

"Yaya you're her na." Masayang wika ni Luna ng makita ang Yaya Amy niya. 

"Gusto mo bang kumain?" Tanong ko sakanya. Tumango lang siya at tinulungan ni Amy na maupo. 

Habang pinapakain ko si Luna ay muling bumalik si Gab. It's already six pm. May kasama siyang dalawang nurse. 

"Your already awake." Masayang wika ni Gab ng makita na gising na si Luna. 

"What's your name?" Tanong pa ni Gab habang nakapamulsa. 

"Je ileum-eun Luna Jane Laureaibnida." My name is Luna Jane Laurea. Sagot ni Luna. 

"Luna, magsalita ka ng Filipino o English." Utos ko sakanya ng magsalita ito ng korean. 

"So, Luna. How are you? What do you feel?" Umayos ng upo si Luna bago sumagot. 

"I'm good. And I am happy." Sagot ni Luna at ngumiti. 

"Wala ka bang ibang nararamdaman?" Tanong pa ni Gab. 

"Wala naman po." Sagot niya kaya namangha si Gab nang magsalita siya ng Filipino. 

"Magaling ka pala magsalita ng Filipino ah kahit sa Korea ka lumaki." Puri ni Gab sakanya.

"Kasi po tinuruan po ako ni Mommy." Masaya ako sa ipinakita ni Luna ngayon. She's happy right now. Masayang nag-usap si Gab at Luna. Hinayaan ko lang siya dahil mahilig naman siya talaga makipag-usap si Gab. He's loquacious and have sense of humor.

Nang umalis si Gab ay batid ko ang mga ngiti sa labi ng anak ko. Paano pa kaya kung makilala niya ang Daddy niya?

"Ma'am mukhang masayang-masaya po si Luna. Natutuwa siya ng husto sa cute na Doctor." Wika niya at pinuri si Gab. 

"Nakikita ko nga." Wika ko at tumayo. Luna was yawning kaya tumayo ako at hinintay na makatulog siya.

"Amy, uuwi muna ako para maligo at magpalit ng damit at magdala ng iba pang kailangan dito." Wika ko kay Amy. 

"Bantayan mo ng maigi si Luna. Babalik rin ako agad." Dagdag ko pang sambit. Tumango lang siya at humalik muna ako sa noo ni Luna bago umalis.



I WENT to Hazel's daughter room in the hospital kaso wala siya ng dumating ako. 

"Sino po kayo?" Takang tanong ng isang babae. Nakita ko naman na matutulog si Luna. 

"I'm Hazel's friend. Ako ang nagdala kay Luna dito sa hospital." Sagot ko kaya tumango lang siya. 

"Ikaw sino ka?" Tanong ko sakanya. 

"Yaya po ako ni Luna." Sagot niya. Tumango lang ako at pinagmasdan lang ang anak ni Hazel. Naisipan kong magtanong since wala naman si Hazel. 

"Matagal ka na bang yaya ni Luna?" Panimula ko. 

"Opo, nasa tiyan pa lang po ni Ma'am Hazel si Luna kinuha na niya ako bilang yaya ng magiging anak niya." Sagot niya. 

"Ilang taon na ba si Luna?" Sunod kong tanong. Since hindi naman kami nagkakausap ng maayos ni Hazel magtatanong na lang ako sa yaya ni Luna.

"Seven years old po." Sagot niya pa. 

"Alam mo ba kung sino ang ama niya?" Sunod kong tanong. Para akong imbestigador ngayon. Tanong ng tanong. 

"Hindi po." Sagot niya ng ikinagulat ko. 

"Dahil simula nung unang buwan niya palang na pinagbubuntis si Luna ay nandon na po ako, ni kahit minsan po ay hindi ko narinig kung sino at nasaan ang Daddy ni Luna." Pagpapaliwanag niya. Kinabahan ako biglang kinutuban.

            

"Dahil sa tuwing may nagtatanong sakanya kung nasaan ang Daddy ni Luna ay umiiwas siya. Para po bang ayaw niya malaman ng iba kung sino ang Daddy ni Luna." Dagdag niya pang wika. Kagaya ng ginawa niya kanina sa'kin ng tanongin ko siya.

"Pero alam niyo po, ang sabi sa'kin ng ibang kasambahay. Nasa Pilipinas ang Daddy ni Luna at Sebastian ang pangalan pero hindi nila alam ang apelyedo." Hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa sinabi ng yaya ni Luna. Napatitig na lang ako kay Luna.

Anak ko si Luna?

"Pero malakas po ang kutob ng mga kasambahay na ang Sebastian na iyon ang ama ni Luna dahil siya po ang huling boyfriend ni Ma'am Hazel." Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko sapagkat ako ang Sebastian na tinutukoy niya. 

"Bakit hindi ba siya nagkaroon ng ibang boyfriend?" Tanong ko pa. 

"Hindi po." Nagtugma lahat ng inisip ko at ang sinabi ng yaya ni Luna. 

Bakit Hazel? Bakit nagawa mong ilayo ang anak ko sa'kin? Lumapit ako kay Luna at hinaplos ang buhok niya. 

"May itatanong pa po ba kayo?" Tanong niya. 

"Wala na. Salamat." Sagot ko at umalis na.

Hindi ko parin lubos maisip kung bakit hindi niya sinabi sa'kin. Bakit kailangan pa na ako ang makatuklas na anak ko si Luna. Bakit niya ito tinago sa'kin.

Nagtungo ako sa office ni Gab at inilock ang pinto. Nagpabalik-balik ako sa paglakad sa harapan niya. 

"Kapag hindi ka nagsalita, tuturukan kita ng pangpa-paralyze. Nahihilo ako sa ginagawa mo eh." Wika ni Gab kaya nahinto ako at tinignan siya. 

"You need to keep your eye on Hazel's daughter." Utos ko sakanya habang nakadiin ang palad sa mesa niya.

"Bakit bigla kang nagka-interest sa bata?" Nagtataka niyang tanong at ibinaba ang stethoscope. 

"Basta." Tanging sagot ko sakanya. 

"Bakit nga?" Pangungulit niya. 

"Dahil anak ko si Luna." Nagulat siya sa sinabi ko at matagal na hindi nakaimik.

"Paano mo nalaman? Sinabi niya ba?" Tanong niya at napaayos ng upo. 

"Hindi." Sagot ko at inisip si Hazel. 

"So paano mo nalaman?" Tanong niya pa. Ang kulit rin ng kapatid kong ito. 

"May mga tanong ako na itinanong sa yaya ni Luna at lahat ng sagot niya ay tugma sa mga naisip ko." Paliwanag ko. Tumayo siya at lalabas sana nang pigilan ko siya.

"I need to see her and meet her as my niece." Wika niya. 

"Not now Gab." Pagpigil ko sakanya kaya bumalik naman siya sa upuan niya. 

"No one should know this, ayokong pangunahan si Hazel." Dagdag kong wika. Naupo naman ako sa sofa. 

"What's your plan kapag inamin na ni Hazel?" Tanong niya. Hindi ko alam kung matutuwa ba ako magagalit dahil itinago ni Hazel sa'kin ang tungkol sa anak namin. 

"Of course, magpapakaama sa anak namin. I will spend my day with my daughter." Sagot ko at napangiti. 

"How about Hazel?" Tanong niya.

"Do you still love her?" Sunod niyang tanong at nagseryoso. 

"You know how much I love her. I will do everything para makuha siya ulit." Sagot ko sakanya. 

"I'm sure hindi papayag si Hazel." Sumalungat siya sa sinabi ko. Napakunot naman ako ng noo. 

"Bakit naman?" Wala akong ideya kung ano ang gusto niyang sabihin.

"Oo nga, gagawin mo lahat para makuha siya ulit. Syempre gusto mo yung bumalik kayo sa dating relasyon niyo. Pero sa tingin mo ba ganon lang 'yon kadali?" Hindi ko naisip ang sinabi ni Gab. 

"Here's a tip, kapag nagkaalaman na at nalaman na ng bata. Keep your attention on your daughter. So that, she could tell her Mom." Wika niya pa. Tumango lang ako at sumang-ayon sa sinabi niya.

"Kay Luna mo ibuhos ang atensyon mo dahil alam ko na hindi gusto ng isang bata na hiwalay ang mga magulang nila." Payo niya pa. When it comes to advice ang galing ng kapatid ko. 

"Kapag nakita ni Hazel na deserving ka ng balikan, ay babalikan ka niya. Pero kapag hindi, wala tayong magagawa d'yan." Positibo at negatibong saad niya pa.

"Naka-usap ko si Luna kanina. And I observe she's smart and cheerful." Wika niya pa na ikinatuwa ko ng husto. 

"Kamukhang-kamukha niya si Hazel, hindi ba?" Tanong niya sa'kin. 

"Kahit saang anggulo ko tignan, ay kamukhang-kamukha niya si Hazel." Pag-sang-ayon ko sa sinabi niya. 

"Pero nung nakausap ko siya, personality mo ang nakita ko." Wika niya at nang naging dahilan nang pag ngiti ko. 

"Sa tingin mo, kikilalanin kaya ako ni Luna bilang ama niya?" Tanong ko sakanya at nagkwatro ang paa. 

"Bakit nagdududa ka ba na hindi ka niya kilalalanin bilang ama niya?" Tanong niya rin sa'kin at sumandal sa swivel chair niya. 

"Bakit nagdududa ka ba sa pagpapalaki ni Hazel sa anak niyo?" Sunod niyang tanong. Hindi sa nagdududa ako pero baka hindi niya ako kikilalanin.

"Luna, grow up with out a father. She's only seven. Bata pa siya, tiyak na makukuha mo ang loob ng anak mo." Hinayaan ko lang siya na magsalita. 

"Don't worry kuya, alam kung pinalaki ni Hazel ang anak niyo ng mabuti. Kaya huwag ka ng mag-alala." I never spoke. I just listened to his advices dahil nakakatulong iyon sa'kin.

Nasasabik na akong makasama ang anak ko, lalong lalo na si Hazel. Bumalik kaya siya para sa'kin? Makukuha ko pa kaya siya? Mababalik ko pa ba ang dating relasyon namin?

Marami akong tanong na hindi ko masagot na wala si Hazel. Hanggang ngayon ay mahal na mahal ko parin siya.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 21

Huling araw na ni Luna sa hospital at makakauwi na kami. Inayos ko na lahat ng gamit pauwi namin. Dumating kagabi si Mama at Hannah. Sobrang tuwa ni Mama at Hannah ng makita ang pamangkin niya.
"Ate, babalik ba agad kayo sa Seoul?" Tanong ni Hannah habang sinusuklayan si Luna. 
"One month lang kami dito. So, uuwi rin kami agad." Paliwanag ko. Tumango naman siya. 
"Mommy pwede ba tayong bumalik ulit dito? Gusto ko po kasi dito." Tanong ni Luna habang naglalaro sa cell phone niya.
"Pwede naman." Sagot ko. Gusto ko na maging masaya siya. Gagawin ko lahat para hindi siya malungkot. Minsan kasi kapag malungkot siya, nag o-over think siya at nagiging sanhi ng pagsakit ng dibdib niya. Kaya hindi siya makahinga. 
Tinakpan ni Hannah ang magkabilang tenga ni Luna bago nagsalita. 
"Hindi mo ba sasabihin sakanya kung sino ang Daddy niya?" Tanong niya sa'kin at bumuntong hininga lang ako. 
"I saw him with his wife and child. Ayoko ng manggulo pa." Sagot ko sakanya at naupo at pinagmasdan ang anak ko.
"Pero karapatan ng ama ni Luna na malaman na may anak kayo. Karapatan rin ni Luna na malaman kung sino ang Daddy niya. " Wika niya pa. Hindi niya binitawan ang pagtakip ng tenga ni Hannah. 
"Hannah alam ko ang ginagawa ko." Tanging sagot ko dahil tama naman ang sinabi niya. Umiling lang siya. 
"Sa bagay kailan mo ba pinakinggan ang mga advices namin." Wika niya at umirap. 
"Hannah huwag kang ganyan sa ate mo." Wika ni Mama. 
"Totoo naman po eh. She never listen to our advices. Kaya hayaan niyo po siyang magdesisyon sa problema niya." She said and sigh. Hannah is fourteen years old at masasabi kong may sarili na siyang pag-iisip. 
"Hannah." Wika ni Mama. 
"All I want is magkaroon ng ama si Hannah at hindi matulad sa'kin na hindi man lang nakasama ang papa ko." Wika niya at tumayo. She looked disappointed on me. 
"Sa bagay ate, magkaiba tayo. And alam namin na kaya mo na 'yan, so it's up to you." Wika niya pa. Habang lumalaki si Hannah ay napapansin kong nagiging independent siya sa mga desisyon at sa mga ginagawa niya kahit bata pa siya at nagiging maldita siya.
Lumabas siya na walang pasabi. Kaya bumuntong hininga si Mama sa ipinakita na asal ni Hannah. 
"Anak, gusto lang namin na malaman ni Luna kung sino ang Daddy niya. Sa tingin mo ba hindi nahihirapan ang bata sa sitwasyon niya?" They always advice me pero hindi ako nakikinig dahil alam ko rin naman ang makakabuti sa anak ko.



Umalis na sina Mama at napapaisip ako sa mga sinabi nila. Sasabihin ko ba kay Luna? Bumuntong hininga ako at niyakap siya.
Simula nung nagkita kami ni Seb ay hindi ko na siya muling nakita pa. Siguro nga may pamilya na siya. Kaya hindi ko sasabihin kay Luna, ayokong masaktan ang damdamin niya.



Tatlong araw na ang lumipas simula nung makalabas si Luna sa hospital. Pinalaro ko siya sa park kasama kami. Ginawa namin lahat ng gusto niyang gawin.
"Ma'am, alam niyo po ang swerte ni Luna na naging Mommy niya kayo." Wika ni Amy habang naghuhugas. 
"Gagawin ko lahat para mapasaya lang siya. Kasi kapag masaya siya, masaya na rin ako." Sagot ko habang nagluluto ng fries. Gusto kasi ni Luna na kumain ng fries kaya nagpabili agad ako kay Amy.
"Pero may kulang parin po. Kahit hindi sabihin ni Luna sa inyo." Napahinto ako sa ginagawa ng sabihin niya 'yon. 
"Alam ko." Sagot ko at pinatay na ang stove. 
            

"Kahit hindi niya sabihin ay gusto niya parin na makilalala ang Daddy niya." Wika pa niya. Tumingin lang ako kay Luna na nagpipinta. Bakit lahat na lang ay namana mo sa Daddy mo? 

"Baby anong flavour ang gusto mo? Cheese o barbeque?" Tanong ko sakanya at lumingon naman siya. 

"Barbeque." Sagot niya at muling itinuon ang pansin sa ginagawa. Naalala ko si Seb. Mahilig siya sa barbeque. 

"Bakit po ma'am?" Tanong ni Amy ng mapansin na huminto ako.

"Ha? W-wala may naalala lang ako." Sagot ko at ngumiti. He love to eat barbeque kahit na mayaman siya. 

Lumapit ako kay Luna para dalhin ang fries niya tsaka juice. 

"Wash your hands na." Utos ko sakanya. Tumango naman siya at sinunod ako. 

Pinagmasdan ko ang ipininta niya. Isa itong buong pamilya. May ama at ina tapos sa gitna ay ang babaeng anak. 

"What do you think Mommy?" Tanong niya sa'kin ng hindi maalis ang tingin ko sa painting niya. 

"It's beautiful." Sagot ko at ngumiti. 

"This is you, and this is Daddy and me." Wika niya habang itinuturo ang ipininta niya.

"But don't worry Mom. I will not insist to know who's my father is." Agad niyang sabi. Niyakap ko na lang siya. Habang lumalaki si Luna ay mas lalo niyang naiisip ang Daddy niya. Mas lalo akong naaawa sakanya dahil palagi niyang naaalala ang Daddy niya.

Paano ko sasabihin kung masaya na ang Daddy niya sa pamilya niya?

"Mommy where I inherit my talent on painting?" Tanong niya habang kumakain ng fries. 

"Eh hindi ko naman po nakita na nagpi-paint kayo." Wika niya pa. Kapag sinabi ko ba mababawasan ang guilty na nararamdaman ko. Nagu-guilty ako dahil hindi ko magawang sabihin sakanya ang totoo. Dahil nagtatago ako ng sekreto sakanya.

"Ayos lang po. Kung hindi niyo sasagutin." Wika niya at nag frown. Sa araw-araw na kasama ko ang anak ko araw-araw naman akong nakokonsensya dahil sabik na sabik siyang malaman kung sino ang ama niya.

"Luna, there are things na hindi mo pa maiintindihan dahil bata ka pa." Wala akong maisip na pwedeng ibang dahilan. She continues eating while I just staring at her. 

Narinig kong may kumatok kaya binuksan ko. "Sino--" Hindi ako nakagalaw sa nakita ko. Nanatili akong nakaharang sa pinto at pinagmasdan lang siya.









AFTER I get the result, I went to Hazel's condo. Kumatok ako at agad naman na binuksan niya. 

"Sino--" Nahinto siya dahil sa nagulat siya nang ako ang makita niya.

"Can we talk?" Mahinahon kong wika. 

"Tungkol saan?" Tanong niya ng tuluyan akong pinapasok. Tinignan ko lang si Luna na kumakain at naupo. 

"Amy, please bring Luna upstairs. Huwag kayong lumabas hangga't hindi ko sinasabi." I felt she's nervous. Agad na dinala ni Amy si Luna sa taas bago siya naupo sa kaharap na sofa.

"Napadalaw ka?" Tanong niya. 

"May kailangan akong itanong sa'yo." Sagot ko sakanya at umayos ng upo. 

"Tungkol ito kay Luna." Panimula ko. Ramdam ko na kinakabahan siya. 

"Why? What's with my daughter?" Nagtataka niyang tanong at hindi mawala ang kaba na nakikita ko sakanya.

"Who's the father of Luna?" Tanong ko. Umiwas siya ng tingin sa'kin. 

"Kung 'yan lang ang pinunta mo rito, then I can't answer that." Sagot niya at tumingin sa'kin. 

            

"Why not?" Tanong ko pa. 

"Don't act like we're close enough para tanongin ako niyan." Sagot niya at ayaw niya talagang sabihin sa'kin.

Why baby? Bakit hindi mo maamin sa'kin? Why are you hiding secrets from me?

Tinitigan ko siya at hinintay na magbago ang isip at sagutin ang tanong ko.

"You can leave, kung wala ka ng sasabihin pa." Utos niya at tumingin sa pinto. 

"I will not leave hangga't hindi mo sinasabi sa'kin ang totoo." Wika ko pa at tumayo. 

"What truth do you want to know?" Tanong niya at tumaas ang boses. Tumayo siya kaya nilapitan ko siya.

"Hazel tell me. Ako ba ang ama ni Luna?" Tanong ko at hinawakan siya sa braso at iniharap sa'kin. 

"Hindi!" Sagot niya at inalis ang kamay ko sa braso niya. Bakit kailangan mong magsinungaling sa'kin? Bakit kailangan mo itong itago sa'kin?

"Hindi ikaw ang ama ni Luna kaya makakaalis ka na." Pagtataboy niya sa'kin palabas pero hindi ako nagpatinag at kinuha ang folder. Ibinigay ko sakanya ito. 

"Ano 'to?" Tanong niya at binuksan 'yon at binasa. Nakita kong nanginig siya habang binabasa 'yon. 

"Hindi parin ba?" Tanong ko sakanya habang hindi maintindihan kung magagalit ba ako sakanya o ano. 

"Ang lakas ng loob mo na magpa DNA test ng hindi ko alam!" Sigaw niya sa'kin at naiyak. Inihampas niya sa'kin ang result pero nahawakan ko siya. 

"Hindi kita kailangan. Umalis ka na! Hindi ka kailangan ng anak ko! Hindi ikaw ang ama niya!" Pantataboy niya sa'kin habang umiiyak. 

Huminto siya sa pagpupumiglas at hinarap ako. 

"Bakit baby? Bakit ka nagsinungaling sa'kin?" Tanong ko habang tinignan siya ng diretso. 

Beyond our relationship before there are secrets, until now. That secret is our child. She keep it as a secret because of the pain she had.

"Bakit baby?" Tanong ko pa sakanya habang tinatawag siyang baby dahil hanggang ngayon ay mahal ko pa rin siya.

"Huwag na huwag mo akong matatawag na baby." Madiin niyang wika. 

"Bakit inilayo mo siya sa'kin? Bakit hindi mo sinabi at pinaabot mo ng ganito katagal na taon?" Sunod-sunod kong tanong sakanya. Sa halip na sagutin niya ako ay naupo lang siya at umiyak.

"Huwag mo akong tanongin ng ganyan. Dahil hindi mo alam ang pinagdaanan ko kay Luna!" Wika niya habang luhaan. 

"Oo anak mo siya, masaya ka na?" Wika niya pa at nag-angat ng tingin. 

"Baby." Tanging sambit ko nang makita ko ang pagsisisi sa mukha niya. Nang makita siyang nasasaktan sa ginawa ko sakanyang pagpilit na pinaamin.

"Hindi ko siya inilayo sa'yo dahil isang buwan na ang lumipas non ng malaman ko na buntis ako kay Luna." Paliwanag niya. 

"Inisip ko na makakabuti kung hindi ko na lang sabihin sa'yo dahil naghiwalay na tayo non. Iniwan na kita. Anong pang mukha ang ihaharap ko sa'yo matapos kitang hiwalayan at iwan." Pinagmasdan ko lang siya habang umiiyak. Naiiyak na rin ako sa mga sinasabi niya. 

"Sa tingin mo ba hindi isang kahihiyan sa sarili ko na bumalik sa'yo at sabihin na buntis ako?" Iyak niya pang wika sa'kin. I hurt her. 

"Gusto ko na magkaroon ng ama si Luna non pero naisip ko rin na huwag ng manggulo pa." I was disappointed sa sinabi niya pero naaawa ako sakanya dahil sinolo niya ang pagpapalaki sa anak namin. 

"Bakit baby? Alam mo naman na mahal na mahal kita." Tanging sagot ko sakanya at naupo sa tabi niya. 

"Ayoko nh manggulo pa lalo na't may pamilya ka na." Nagulat ako sa sinabi niya. Si Dra. Sy ba ang tinutukoy niya?

"No, baby. Wala pa akong pamilya. Hanggang ngayon hinihintay parin kita na bumalik sa'kin. 

"Then, sino yung babae na nakita ko sa mall kasama ang batang lalaki?" Taka niyang tanong. 

"Sister in law ko siya at pamangkin ko ang batang 'yon." Paliwanag ko. Nagulat ako nang bumaba si Luna at lumapit sa'kin at inaway ako at pinagpapalo ako.

"You are bad! You are bad!" Wika niya at hindi ako tinitigilan sa pagpalo. 

"Bakit mo inaaway ang Mommy ko? Why did you made her cry?" Tanong niya at lumapit sa Mommy niya. Pinagmasdan ko lang siya. She wipe the tears of Hazel. 

"Okay lang po ba kayo? May be we should go home na. Maraming bad dito." Wika niya at niyakap ang Mommy niya.

I want to hug my child right now but she's mad at me. 

"Mommy who's that man ba? Why he made you cry?" Naaawa ako sa anak ko habang pinapatahan ang Mommy niya. 

"Luna, listen to Mommy." Wika niya at iniharap sakanya. 

"He's not bad okay? He's not bad." Pagpapaliwanag niya kay Luna at tinignan ako. Luhaan pa rin si Hazel habang kaharap niya ang anak namin.

"You said, you want to see your Dad." Panimula ni Hazel. Tumango naman si Luna. 

"Opo, I want to see him. I want to know him." Mas lalo akong nasabik sa narinig ko mula sa anak ko. 

"It's him. S-siya ang Daddy mo." Wika ni Hazel at tinignan ako. Pero hindi agad lumapit sa'kin si Luna. 

"Why? Akala ko ba gusto mo siyang makita. Ayan na siya oh." Iyak na wika ni Hazel at pilit na pinapakita ang pag-ngiti sa anak namin. 

"Mom, I changed my mind." Nagulat ako sa sinabi ni Luna at hinawakan ang kamay ni Hazel. 

"I would prefer na wala po akong Daddy keysa makita kayong umiiyak." She said. Lumapit ako kay Luna dahil sa sinabi niya at aaminin kong nasaktan ako.

"Don't say that. Mommy is happy for you." Wika ni Hazel at pinunasan ang luha at ngumiti. 

"I'm happy na makita ang Daddy mo. Sige na lapitan mo na siya." Utos niya kay Luna. Humarap naman si Luna at dahan-dahan na lumapit sa'kin. Pumantay ako sa height niya at hinintay na makalapit siya.

"Ikaw po ba ang Daddy ko?" Tanong niya sa'kin. Tumango lang ako. Agad ko siyang niyakap ng mahigpit. At hinaplos-haplos ang buhok niya. Naiyak ako dahil sa wakas ay nayakap ko na siya. 

"I'm sorry po kanina." Wika niya nang kumawala sa pagyakap. 

"Okay lang. Masaya ka ba?" Tanong ko sakanya at kinarga at hinaplos ang buhok. Aminado akong sobrang saya ko nagyo.

"Opo. Masaya po ako dahil nakita ko na po kayo.  Ikaw po?" Sagot niya at humawak sa batok ko. 

"Sobrang saya. Hindi ko maipaliwanag kung gaano ako kasaya. Lalo na't nayakap na kita." Sagot ko at hinalikan siya sa noo. I saw Hazel crying while watching us. Inayos niya ang sarili niya hanggang sa tumigil na sa siya pag-iyak.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 22

Matapos na makilala namin ni Luna ang isa't-isa ay naupo kami at nagkwentuhan. 
"Baby, I'll just go upstairs." Paalam ni Hazel. Tumango lang si Luna at pumanhik na sa taas si Hazel. Magkatabi kami ng anak ko ngayon. 
Masayang-masaya ako dahil kasama ko na siya. 
"Mahilig ka pala mag painting baby?" Tanong ko sakanya nang makita ang ipininta niya. 
"Opo, may be namana ko po ito sa inyo." Sagot niya habang kumakain ng fries. 
"Daddy gusto niyo po?" Tanong niya sa'kin. 
"Marami pa po do'n. Wait po Daddy ikukuha kita." Masaya niyang wika at pumunta sa dining. Sinundan ko siya at tinulungan. 
"Barbeque flavour? Pareho tayo ng taste ah." Wika ko at tinulungan siya na dalhin iyon sa sala. 
"Daddy pwede po bang sabayan niyo akong magpaint?" Tanong niya sa'kin. Tumango lang ako. 
"Of course baby, gagawin natin lahat ng gusto mo ngayon. I'll spend my whole day with you." Sagot ko at sinabayan siya sa pagkain. 
"Pero ubusin muna natin ito." Wika ko sakanya. Hinubad ko ang blazer ng suit ko at inilagay sa tabi. 
"Sige po." Pag-sang-ayon niya sa'kin. Batid ko ang ngiti sa labi niya at ang saya sa mga mata niya. She really look her Mom. 
"Dad, may tanong po ako." Wika niya at umupo. 
"Ano 'yon baby?" Tanong ko habang isiniksik ang kumawala ng buhok niya sa likod ng tenga niya.
"Do you love Mommy?" Tanong niya sa'kin at sumubo ng fries. 
"Of course, I do. Mahal na mahal ko ang Mommy mo." Sagot ko sa tanong niya at tumingin sa stairs patungo sa taas. 
"Bakit mo naman natanong?" Tanong ko sakanya at ibinalik ang tingin sakanya. Habang nakaupo ako ay tumayo siya sa couch. 
"Wala lang po, gusto ko lang po malaman." Sagot niya at hinaplos ang buhok ko. 
"Dad, I love you po." Napangiti ako sa sinabi niya. Niyakap niya ako at hinalikan sa pisnge. May nakuha parin siyang personality sa Mommy niya iyon ay ang pagiging malambing. 
"Ang lambing naman ng baby ko." Wika ko habang yakap niya pa ako. 
"Dad, ubos na. Mag paint na tayo." Excited niyang wika at ibinaba ko siya.
Nang nasa harap na kami ng canvas. 
"Can you paint Mom?" Tanong niya sa'kin. 
"Iyon ba gusto mong i-paint ko?" Tanong ko sakanya. Tumango naman siya. 
"Oo ba." Sagot ko. Hinubad ko muna ang necktie ko at itinabi iyon. Sinunod ko ang gusto niya at nagsimula na kaming dalawa na magpaint. 
Habang ipinipinta ko si Hazel ay nagpi-paint rin si Luna. Hindi ko alam kung ano ang ipipinta niya. 
Napuno ng tawanan at kulitan ang living area dahil sa'min. 
"Dad I'm sorry." Paumanhin niya ng madumihan ang puti kong long sleeve dahil gusto niyang lagyan ng pintura ang mukha ko. Gumanti naman ako. Non toxic ang ginamit namin na paints, of course I know dahil products ko ang mga ito.
"Daddy namin eh." Wika niya ng muntik ko ng mahaluan ng ibang kulay ang palette niya.
"Oh sorry." Wika ko at tumawa. Nakita ko naman siyang nainis. 
"Parehong-pareho kayo ng Mommy mo. Madaling mainis." Wika ko at humarap sakanya. 
"Talaga po?" Hindi makapaniwalang wika niya. 
            

"Oo." Sagot ko sakanya. Masaya akong gawin ito dahil pareho kami ng interest ng anak ko.
Ipinagpatuloy namin ang ginagawa namin hanggang sa inabot na kami ng hapon. Natapos namin pareho at nakipaglaro pa siya sa'kin ng chess.
"Ang talino mo ah." Puri ko habang nasa kabilang couch. Chill naman siyang nag move habang nakadangling pa ang mga paa. 
"Kapag natalo mo ako ibibili kita kahit anong gusto mo." Hamon ko sa mismong anak ko. 
"Okay." Kalmado niyang wika at kampanteng kampante na matatalo niya ako. 
"Kapag natalo po ba kita ibibigay niyo kahit anong hilingin ko." Wika niya. Timing naman ang pagbaba ng Mommy niya. 
"Oo ba. Kung matatalo mo ako." Sagot ko sakanya. Tumingin siya sa Mommy niya at taas noong humarap sa'kin. 
"Marry Mom." Batid kong napahinto si Hazel sa sinabi niya. 
"Of course I will. Pero talunin mo muna ako." Hamon ko sakanya. Handa akong pakasalan si Hazel lalo na ngayon at may anak na kami.
"Pero kapag natalo kita, you'll stay here in the Philippines." Wika ko pa. Tumango naman siya. 
"Yaya pwede po bang kunin niyo ang paper saka tape at marker." Utos niya sa yaya niya. Kampanteng kampante siya na mananalo siya. 
Hinayaan lang kami ni Hazel kung anong gawin namin. Agad niyang sinulutan ang papel.
MARRY MOM. Saka nilagyan ng tape at lumapit sa'kin. 
"Gawin niyo po ito ah." Wika niya at idinikit iyon sa noo ko. 
Kasunod niyang isinulat ay STAY IN PHIL. Nilagyan niya ito ng tape at ipinadikit sa'kin sa noo niya. 
Pinagpatuloy namin ang paglalaro habang tahimik lang siya. 
"Kapag isa sa inyo hindi  sumuko bukas pa kayo matatapos niyan." Rinig kong komento ni Hazel. Dahil nakikita ko kay Luna na magaling siya. 
"No, Dad." Wika niya habang nakafocus lang ang mga mata sa nilalaro namin. 
Hindi ako sumuko gaya ng sabi ni Luna dahil gusto ko na manatili siya sa dito sa Philippines pero kapag natalo ako papakasalan ko parin si Hazel. 
"Talo ka Daddy!" Masaya niyang tili at tinawanan ako. Magaling ako sa paglalaro nito pero natalo ako ng anak ko. 
"I can't believe that you're too smart on this." Puri ko sakanya ng lumapit siya. Naupo siya sa tabi ko at masaya ang mukha. 
"Go, Daddy? Gusto niyo po bang i-try?" Hindi ko lubos na maisip na mahilig siya sa mind games. 
"Seriously baby?" Tanong ko sakanya. 
"Marunong ka?" Tanong ko pa sakanya. 
"Opo tinuruan po ako ng tatlo kung Tito sa Seoul." Sagot niya at ngumiti. 
"Hindi ka pa ba napapagod?" Tanong ko sakanya ng agresibo pa siya. 
"Hindi pa Dad. Last na lang ito dad." Wika niya at nagpacute. 
"O sige pero last na ito ah. Bukas naman ang iba." Sagot ko sakanya at tumango naman siya. Pinagbigyan ko siya sa gusto niya dahil matagal ko siyang hindi nakasama. 



MARRY MOM. Luna won against to her father Seb.  Hinayaan ko si Seb sa gusto niyang gawin kasama si Luna. Nakita kong masayang masaya si Luna na nakasama niya ang Daddy niya.
Habang hinihintay ko sila na matapos sa kakalaro ay biglang tumahimik ang sala. Tinignan ko kung bakit biglang tumahimik. Nakatulog silang dalawa sa couch. Nasa tabi ni Seb si Luna na nakasandal sa dibdib niya. Matagal ko silang pinagmasdan, lalong lalo na si Seb.
            

He became more handsome and hunk. Nagkapintura ang puti niyang damit at ang mukha ng dalawa ay may pintura rin.

"Ma'am baka matunaw si Sir." Napatalon ako sa gulat ng gulatin ako ni Amy. 

"Hindi ko siya tinititigan." Wika ko at umalis. Paakyat na Sana ako ng may nag door bell. Binuksan ni Amy ang pinto at nakita ko ang mga kaibigan ni Seb.

"Nandito lang pala 'tong si Sebastian." Wika ni Chaim at pinagmasdan sila. Wala pa ring nagbago sa kanila. Buo pa rin sila at magkakasama. 

"Who play this?" Tanong ni Dust at itinuro ang Chess at Go. 

"Sila." Ikli kong tanong. 

"Ganda ng painting ah." Napalingon ako sa sinabi ni Lexus at nakita ko ang mukha ko. Nag take ng photo si Ash. 

"For documentation lang Hazel." Sagot niya. Ingat na ingat sila na hindi magising sila Seb at Luna. 

Dinala ko sila sa dining para makapag-usap na rin. Nakatayo lang si Lexus at Dust habang ang tatlo ay nakaupo. 

"Kumusta ka na?" Tanong ni Dust. 

"Ayos lang naman." Sagot ko habang pinagmamasdan silang lima. 

"Ma..marry mom... S..stay in Philippines." Nakita kong ini-zoom in ni Ash ang picture at pinakita sa kanila. Natawa naman si Chaim. 

"Who won?" Tanong ni Xairon. 

"Of course si Sebastian." Sagot ni Chaim sa tanong ni Xairon. 

"Hindi ah." Sagot ko naman. These man haven't change. 

"Si Luna." Nagulat sila sa isinagot ko. Namana niya ang katalinuhan niya sa Daddy niya. Nung una ay hindi ako pumapayag na maglaro siya ng mind games dahil bata pa siya but she insisted.

"So, papakasalan ka ni Sebastian?" Tanong ni Chaim. Bumuntong hininga lang ako. 

"It's just a game, huwag niyong seryosohin." Sagot ko at muling bumuntong hininga. 

"Pero alam mo na mahal na mahal ka pa rin ng kaibigan namin." Wika naman ni Dust habang inihahagis pataas ang apple saka sinasalo. 

"Simula nung maghiwalay kayo at umalis ka ay hindi na nagkaroon pa ng girlfriend si Sebastian." Nagulat ako sa sinabi ni Chaim. Nakita ko naman siyang nag smirk.

"He waited you for seven years, Hazel. Sana huwag mong balewalain ang paghihintay ng kaibigan namin." Dagdag pa ni Chaim. 

"Huwag niyo akong pangunahan, okay?" Wika ko sakanila at tinignan isa-isa. 

"Sinasabi lang namin ang totoo Hazel." Sagot naman ni Dust. Balak ba nila akong pagtulungan? Kainis 'tong mga ito.

"I'm happy right now na kami lang ni Luna." Sagot ko sa kanila. 

"Masaya ka nga ba talaga?" Bigla akong natahimik sa sinabi ni Dust. 

"Oo naman." Agad ko ring sagot. 

"Saka one month lang naman kami ni Luna dito, babalik rin kami sa Seoul." Dagdag kong wika. Masama ang tingin nila sa'kin. 

"O ba't ganyan kayo makatingin?" Taray kong tanong sa kanila.

"Iiwan mo na naman si Sebastian?" Tanong ni Chaim sa'kin habang diretso ang tingin. 

"Hindi naman ako bumalik para sakanya." Sinabi ko ang totoo sa kanila kahit masaktan pa sila para sa kaibigan nila. 

"Bumalik ako sa Pilipinas dahil 'yon ang hiling ng anak ko." Dagdag ko pa. Kitang-kita ko kung gaano ka-dismayado si Chaim at Dust sa'kin ngayon. 

"Saka alam naman ni Luna na aalis rin kami pagkatapos ng isang buwan." Tumayo si Chaim dahil sa dismayado siya sa mga sinabi ko.

"Aalis ka na naman. Iiwan mo na naman siya? Alam mo ba kung gaano kasakit sakanya na iwan mo siya noon. At ngayon uulitin mo na naman tapos isasama mo pa ang anak niyo?" Galit na wika ni Chaim habang nakapatong ang kamay sa mesa at inilapit ang sarili sa'kin. 

"Desisyon ko ang masusunod, hindi sa inyo." Hindi ko napigilan na mataasan ang boses ko dahil sa ipinakita ni Chaim. Aalis na sana ako ng magsalita si Dust. 

"Mahal na mahal ka ni Sebastian, Hazel." Napahinto ako at muli silang tinignan. 

"Tinupad niya ang sinabi na hihintayin ka niya." Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ngayon lalo na't pinaglalaban nila ang kaibigan nila. 

"Hindi ko siya sinabihan na hintayin niya ako." Sagot ko at pinairal ang pride.

"Hindi ba sabi mo, kapag nagmahal si Sebastian dapat may loyalty siya. Then he did. He waits you for seven years because he's loyal." Pagtatanggol ni Chaim kay Seb. Para akong kandila ngayon na sinisindihan. 

"Stop it. Okay?" Wika ko at umalis. 

"Bakit hindi mo na ba siya mahal?" Nang nasa pinto ako ay napahinto ako sa sinabi niya at parang hinila pabalik. 

"Hindi." Ikli kong sagot at nagpatuloy. 
Sinundan nila ako hanggang sa makarating kami sa sala. 

"Look at them." Utos niya at itinuro sila Seb at Luna. 

"Hindi ka ba naaawa sa anak mo na ilalayo mo siya sa ama niya." Tanong niya. 

"Hindi ka ba naaawa kay Sebastian na ilalayo mo sakanya ang anak niya." Dagdag niya pa. Tinalikuran ko na siya and he almost outburst in anger dahil hindi ako sumasang-ayon sa mga sinasabi niya. 

"Amy, dalhin mo na lang si Luna sa taas kapag nagising siya." Utos ko at umiwas sa kanila.

"Ganyan ka na ba ka katigas Hazel?" Bakit ba hindi ako tintantanan ni Chaim? 

"Hayaan mo na siya, kung hindi tayo ang makapagpababago sa isip niya." Rinig ko pa mula kay Dust. 

"Sebastian will do." Rinig kong wika ni Lexus. Pumasok na ako sa kwarto at nahiga sa kama. Bumuntong hininga ako at napaisip. Ilang araw pa lang kami dito pero ganito na ang nangyayari.

"Look at them."

"Hindi ka ba naaawa sa anak mo na ilalayo mo siya sa ama niya?"

"Hindi ka ba naaawa kay Sebastian na ilalayo mo sakanya ang anak niya."

Muli akong napabuntong hininga ng maalala ko ang mga sinabi ni Chaim.  Ginagawa niya lahat para muling mapasaya ang kaibigan niya. 

Wala paring nagbago sa pito, ganon parin. Pinaglalaban parin nila ang alam nilang tama at makakabuti sa isa't-isa lalong-lalo na kay Seb.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 23

Nagising ako at nagulat dahil nakatulog pala ako. Nasa tabi ko parin si Luna. Dahan-dahan akong tumayo para hindi magising ang anak ko. Binuhat ko siya patungo sa kwarto nila ng Mommy niya. 
Nakita kong bumangon si Hazel nang pumasok ako. Maingat kong ibinaba si Luna at inayos ang pagkahiga niya. Aalis na sana ako ng hawakan ni Luna ang kamay ko. 
"Are you leaving?" Tanong niya nang magising siya. 
"Daddy need to go, gabi na rin kasi." Sagot ko sakanya at naupo sa gilid niya. Tumingin ako kay Hazel at nang magtama ang paningin namin ay agad rin siyang umiwas.
"Dito po muna kayo." Wika ni Luna habang hindi binitawan ang kamay ko. Pumikit siya habang hawak hawak ang kamay ko. Tinanggal naman ni Hazel ang papel sa noo ni Luna. 
"Maya-maya ka na umalis. Kapag mahimbing na ang tulog niya." She said habang nilalagyan ng kumot ang anak namin. Tumitig lang ako sakanya habang ginagawa niya 'yon.
Pareho kaming nasa gilid ni Luna. Binabantayan ang anak namin. 
"Hindi ko alam na magaling pala siya sa mind games at marunong siyang magpinta." Complement ko sa anak namin. I just hear her sigh. 
"Nung una hindi ko rin alam pero kalaunan ay na realize ko na nagmana siya sa'yo." Sagot niya at sumandal sa headboard.
"But her physical appearances, namana niya mula sa'yo." Wika ko at tinignan siya. Hindi siya sumagot at tinignan lang si Luna. 
"Pwede ko bang dalaw-dalawin si Luna at isama para makilala siya nila Mama at Papa." Paghingi ko ng permiso sakanya. Bumuntong hininga lang siya bago ako sinagot. 
"Wala akong magagawa dahil may karapatan ka rin sakanya." Tanging sagot niya. 
Nang mabitawan na ni Luna ang kamay ko dahil mahimbing na ang tulog niya ay hinalikan ko muna siya sa noo bago tumayo. 
"Aalis na ako." Paalam ko sakanya. 
"Go ahead." Hindi na ba niya ako mahal? Talaga bang naka move on na siya sa'kin. Nang nasa pinto ako ng kwarto niya ay tumingin muna ako sakanya. She has changed. 
Bumaba na ako at tinanggal ang papel na nasa noo ko at pinagmasdan ito. Marry Mom. Paano ko magagawa 'yon kung hindi na ako mahal ni Hazel? Paano ko gagawin 'yon kung ako na lang ang may pagtingin sakanya? Paano ko gagawin 'yon kung nandito lang kami pareho para sa anak namin? 
Paano ko ba maibabalik ang dating kami? Ang dating Hazel na may ngiti sa labi tuwing nag-uusap kami. 
"Magpalit ka muna ng t-shirt." Natigilan ako sa pag-iisip nang makita siya sa harap ko na inabot sa'kin ang puting t-shirt at hand towel. Kinuha ko naman agad ito. 
"Ayoko namang lumabas ka na marumi ang damit mo at may pintura ang mukha mo." She said. 
"Salamat." Tumango lang siya. Nanatili siya harapan ko at tinignan ang hawak kong papel. 
"Sana hindi mo 'yan sinabi kay Luna. Pinapaasa mo lang  siya." Wika niya at nag cross arm.
"You can do what ever you want kay Luna dahil anak mo rin siya. Pero please, alam mong mahina ang puso ng anak ko kaya huwag kang mangangako sakanya kung hindi mo rin tutuparin." Mahaba niyang wika. 
"Anak natin." Pagtatama ko sa sinabi  niyang anak ko. 
"Bakit hindi na ba pwedeng magbalikan tayo?" Seryoso kong tanong sakanya at tinitigan. Umiwas siya ng tingin at hindi sumagot. I guess it's a yes na hindi na pwede. 
"You are here for Luna. Kaya isantabi mo 'yang sinasabing magbalikan." I will admit na nasaktan ako sa sinabi niya. 
"Wala ka na bang nararamdaman para sa'kin?" Malungkot kong tanong. Hindi siya sumagot kaya nagbihis na lang ako. Umalis na siya at nagtungo sa kwarto nila ni Luna. 
            

"I still love you baby." Mahina kong wika. Lumabas mula sa kitchen ang yaya ni Luna at napahinto. 
"Aalis na po ba kayo?" Tanong niya. 
"Oo." Sagot ko habang tinatapos na punasan ang mukha. Tumango lang siya. Bakit niya iniiwasan ang mga tingin ko? May nararamdaman pa ba siya sa'kin? 
Naalala ko seven years ago, kapag tinitigan ko siya ay agad niyang inihaharang ang kamay niya sa mukha niya. Napangiti na lang ako dahil sa naisip. Your eyes can't lie to me Hazel. Alam kong mahal niya parin ako, hindi niya lang maamin. 
Lumakas ang loob ko at hindi inisip na sumuko na lang basta. Ngayon pa ba ako susuko na nandito na siya kasama ang anak namin. Gusto kong maibalik sa dati kung ano ang meron kami ni Hazel dahil ayokong masaktan si Luna.
Hindi ako susuko sa pagmamahal ko kay Hazel. Muli akong pumunta sa kwarto nila at tulog na si Hazel. Lumapit ako at pinagmasdan ang mag-ina ko. 
Pinalitan na niya pala ng damit si Luna at wala na ang dumi sa mukha nito. Naupo ako sa gilid ni Hazel at tahimik siyang pinagmasdan.
"Matapos ang pitong taon na paghihintay ko ay bumalik ka na Hazel. Hindi mo alam kung gaano ako kasaya nang makita ang repleksyon mo na si Luna. Masayang-masaya ako nung nakita kita matapos ang pitong taon."
Malaya kong hinaplos ang buhok niya at isiniksik ang kumawala na buhok sa likod ng tenga niya. Wala pa ring pinagbago ang mukha niya, maganda pa rin siya. 
Alam kong nagsinungaling siya para maitago lang ang totoo pero kaya ko 'yon na malaman dahil kapag tinitigan ko siya ay alam kong masasabi niya ang totoo. 
Malaya kong hinaplos ang mukha niya. Mahal na mahal ko parin siya hanggang ngayon. 
"Gagawin ko lahat lahat para makuha kita ulit. Para matanggap mo ako ulit, dahil kahit alam mong mahal mo ako ay pinapairal mo pa rin ang pride mo. Hindi ko hahayaan na umalis ka ulit Hazel." 
Binalingan ko muna ng tingin si Luna at hinaplos ang buhok niya. Ibinalik ko ang  tingin ko kay Hazel.
"I love you baby." 
Hinalikan ko siya sa noo at tumayo na. Lumabas na ako at umalis.




PUMASOK ako sa kwarto matapos mabigyan ng t-shirt at hand towel si Seb. Pumikit ako para makatulog agad. Habang nakapikit ako ay naramdaman kong may pumasok. Kahit hindi pa siya lumalapit ay alam ko na kung sino ang pumasok dahil sa scent nito.
Hanggang sa naramdaman kong lumapit na siya at umupo sa gilid ko. Nanatili akong nagpanggap na tulog. Hanggang ngayon alam na alam ko pa rin ang scent ni Seb. Wala akong narinig na salita mula sakanya.
Naramdaman kong idinapo niya sa ulo ko ang kamay niya at hinaplos ang buhok ko. Hindi ko siya narinig na magsalita at ipinagpatuloy ang ginagawa.
Hanggang sa maramdaman kong hinaplos niya ang mukha ko. After seven years I felt his touch again. Maya-maya ay naramdaman kong humalik siya sa noo ko. Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko. Mahal na mahal niya pa rin ako hanggang ngayon. 
Naramdaman ko ang pag-alis niya. Kaya idinilat ko ang mga mata ko at bumangon. Tumingin ako sa pinto. Hindi ko alam kung bakit biglang bumilis ang tibok ng puso ko, tinignan ko na lang si Luna. 
Bakit ganito? Dinama ko ang bilis ng tibok ng puso ko. Ang lakas. Ano kaya ang nasa isip niya kanina habang pinagmamasdan niya ako? Bakit niya ako hinalikan sa noo? Mahal niya pa rin ba ako matapos lumipas ang pitong taon?
            

Nagtungo ako sa terrace ng kwarto at nakita ang kotse niya palayo sa condominium na tinutuluyan namin.
Bakit pakiramdam ko gusto ko siyang habulin? Lumabas ako ng kwarto at kumuha ng wine at wine glass. Bakit Seb? Bakit ganito pa rin ang nararamdaman ko sa'yo? Bakit hindi kita makalimutan? 
Agad kong inubos ng pag-inom ang una kong lagay sa glass. 
"Ma'am, umiinom po ba kayo?" Inirapan ko na lang si Amy nang magtanong siya. 
"Alam mo Amy, obvious na nga tinatanong mo pa." Taray ko sakanya saka muling uminom. 
"Gaya po ng pagmamahal niyo sa Daddy ni Luna?"  Napahinto ako sa sinabi niya. 
"Ikaw! Tigilan mo nga pagiging chismosa mo!" Wika ko inirapan siya. 
"Alis!" Utos ko at pinaalis. Umalis siya na nanunukso pa ang tingin.
Sebastian!
Kainis na lalaki! Tahimik na sana buhay namin kaso umiksena pa siya! 
Nag ring ang cell phone ko kaya kinuha ko ito at sinagot. 
"So, nagkita na kayo." Bungad na wika ni Trice mula sa kabilang linya. 
"Beatrice huwag mo ng dagdagan ang iniisip ko!" Inis kong sagot sakanya habang hawak ko ang wine glass. 
"Bakit? Ano ba nararamdaman mo ngayon? Balita ko, nand'yan si Sebastian buong araw." Kahit wala si Beatrice dito ay nalalaman niya parin ang nangyayari.
"He confronted me, hindi ko na nagawang magsinungaling dahil nilabasan niya ako ng DNA test!" Inis kong sagot sakanya. 
"Kahit anong gawin mong tago, malalaman niya pa rin naman." Wika niya pa. 
"Hindi ka magaling magsinungaling Hazel." Dagdag niya pa. Bumuntong hininga ako at uminom. 
"Ibig sabihin ba niyan, magbabalikan na kayo?" Tanong niya at tila kinikilig. 
"What?" Gulat kong tanong dahil kahit siya ay tinatanong kung magbabalikan ba kami ni Sebastian.
"Alam mo Trice, nandito siya para sa anak namin. Wala ng iba pa." Paglilinaw ko sa sinabi niya. 
"Pero alam mo na hindi lang si Luna ang pinunta niya." Wika niya pa. Hanggang ngayon hindi pa rin ako tinitigilan ni Beatrice tungkol kay Seb.
"Past is past." Sagot ko sakanya. 
"Past is past but you still love him, don't you?" Sandali akong natahimik sa sinabi niya. 
"Beatrice tigilan mo nga 'yan." Pag-iwas ko sa mga sinasabi niya. 
"Here you are again, avoiding." Wika niya pa. Bumuntong hininga ako saka umupo. 
"Can you please be true to yourself? Stop from being a liar. Stop hiding secrets." Ramdam ko ang inis sa binitawan niyang salita.
"You're not a good liar who tell lies that supposed to be a lie but in inside it's true! You still love him." Mas lalo akong natahimik sa sinabi niya. 
"Stop hiding your true feelings for him." Wala akong magawa kundi ang pakinggan siya mula sa kabilang linya.
"Beatrice please." Pag-aawat ko sakanya. 
"Admit it, admit it that you still love him, hindi mo lang maamin dahil half of your part umiiral ang pride mo!" Ang sakit talaga sa tenga ni Beatrice lalo na kapag gusto niyang mag-insist.
"Bye na. Matutulog na ako." Paalam ko dahil hindi ko na kaya na pakinggan siya. 
"Ha--." Hindi na niya naituloy ng ibaba ko. Bakit ba lahat sila gustong gusto na magbalikan kami ni Seb? Si Mama at Hannah, si Beatrice at ang mga kaibigan niya. 
"Argh! Damn!" I curse at uminom. Pumunta muna ako sa kwarto ni Amy. 
"May kailangan po ba kayo?" Tanong niya. 
"Bantayan mo si Luna sa kwarto." Utos ko sakanya. Lumabas naman siya at sinundan ako sa kwarto namin ni Luna. 
"Saan po kayo pupunta?" Tanong niya habang nakatingin sa'kin na isinusuot ang coat. 
"Magpapahangin lang sa labas. Babalik rin ako agad." Sagot ko sakanya. 
"Pero naka-inom na po kayo. Baka mapano po kayo." Pagpipigil niya sa'kin. 
"I'm not drunk. Kaya ko na ang sarili ko." Sagot ko sakanya at bumaba na ako. 
"Keep your eye on Luna. Tumawag ka sa'kin if may emergency." Wika ko pa at umalis na. Nakita ko naman siyang nagulat sa ipinakita ko. Lumabas ako ng condominium at naglakad-lakad sa labas.
Malamig ang simoy ng hangin na tumatama sa mukha ko at marahan na tinatangay ng hangin ang buhok ko. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad. Pinagmasdan ko ang piligid at kahit may nagbago nanatili parin na maganda itong pagmasdan. 
Ang saya pagmasdan ng paligid. Kalsada na kunti na lang ang sasakyan na dumaraan. Mga street lights. Sayang at kunti na lang ang natirang punong kahoy. May magkasintahan na magkahawak ang kamay habang naglalakad.
"Higpitan niyo po ang paghawak sa boyfriend niyo baka po matangay ng iba." Nagulat ang magkasintahan ng sabihin ko iyon. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad.
"Huwag puro landi atupagin iha, baka mabuntis ka at umiyak ka na lang sa dulo." Wika ko pa ng madaan ang dalawang estudyante na naghaharutan sa tabi. 
"Maniwala ka sa'kin." Dagdag ko pa ng hindi sila nakaimik. Akala siguro nila nababaliw na ako.
"Alam mo iha, ang mga lalaki sabik sila sa kama pero takot maging ama." Napatayo silang dalawa sa sinabi ko. 
"Kaya umuwi ka na! Kababaeng tao pumayag na dito lang dalhin." Nakita kong nahiya ang babae at yumuko. 
"Alam mo huwag kang mag-aksaya ng oras sa lalaking ito. Nilalandi ka lang naman niya." Wika ko pa. 
"Umuwi ka na at maghugas ka na lang ng pinggan keysa nakikipaglandian dito! Uwi!" Utos ko kaya mabilis na umalis ang dalawa.
Damn! Lasing na ba talaga ako? 
Hindi ko napansin na malayo na ako ako sa condominium. Tinignan ko lang ang daan at naupo sa isang bench na nasa ilalim ng punong kahoy habang may street light. Tumingala ako at pinagmasdan ang buwan. 
"Sana ganyan rin kaganda ang nangyayari sa buhay ko ngayon." Wika ko habang nakatingala. Naramdaman kong sumakit ang papa ko. Ganito na ba ako kasanay na gumamit ng kotse para sumakit ng ganito ang paa ko. 
Inabot ko ang paa ko at bahagyang hinilot. 
"Kainis naman oh. Hindi marunong makisama!" Naiinis kong wika at tumayo at nagpatuloy sa paglalakad. Hindi ko ininda ang sakit ng paa ko at nagpatuloy lang.
            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 24

Malapit na ako sa bahay ng tumawag si Amy. Sinabi niya sa'kin na lumabas si Hazel na naka-inom kaya mabilis akong bumalik sa daan patungo sa condominium. 
Nakita ko siya, naglalakad at dinadama ang simoy ng hangin. Saan niya ba balak pumunta? Malayo-layo na rin ang nilakad niya. Pinagmamasdan niya ang paligid. 
Nagulat na lang ako ng huminto siya at kinausap ang magkasintahan. 
"Higpitan niyo po ang paghawak sa boyfriend niyo baka po matangay ng iba." Nagulat ang magkasintahan ng sabihin  niya 'yon. Nagpatuloy lang  siya sa paglalakad sa kabila ng sinabi niya sa nakasalubong niyang magkasintahan.
Lasing na ba talaga siya? Sinundan ko pa rin siya, hindi niya naman ako makikita dahil nasa loob ako ng kotse at may distansya sakanya. 
"Huwag puro landi atupagin iha, baka mabuntis ka at umiyak ka na lang sa dulo." Wika niya pa ng madaan ang dalawang estudyante na naghaharutan sa tabi. 
"Maniwala ka sa'kin." Dagdag niya pa ng hindi nakaimik ang dalawang estudyante. 
"Alam mo iha, ang mga lalaki sabik sila sa kama pero takot maging ama." Napatayo silang dalawa sa sinabi ni Hazel." Ano bang problema niya at nilalahat? Kung makasabi na takot maging ama.
"Kaya umuwi ka na! Kababaeng tao pumayag na dito lang dalhin." Nakita kong nahiya ang babae at yumuko. 
"Alam mo huwag kang mag-aksaya ng oras sa lalaking ito. Nilalandi ka lang naman niya." Wika niya pa at tinignan ang lalaki. 
"Umuwi ka na at maghugas ka na lang ng pinggan keysa nakikipaglandian dito! Uwi!" Utos niya kaya mabilis na umalis ang dalawa.
Napailing na lang ako sa mga sinabi niya. Patuloy ko siyang sinundan hanggang sa huminto siya at naupo sa isang bench. Nakita ko siyang tumingala sa buwan at nakita ang lungkot sa mukha niya. 
"Sana ganyan rin kaganda ang nangyayari sa buhay ko ngayon." Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko ng sabihin niya 'yon. 
Maya-maya ay napalitan ng inis ang mukha niya at hinawakan ang paa. 
"Kainis naman oh. Hindi marunong makisama!" Inis niyang wika. Akala ko nagbago na siya pero hindi pa pala, nakikita ko pa rin ang Hazel na nakilala ko noon. Bakit ibang Hazel ang pinapakita niya sa'kin? 
Tumayo siya at nagpatuloy sa paglalakad hanggang sa matapilok siya at napaupo. 
"Bakit ba ang malas-malas ko simula nung umuwi ako rito?" Sigaw niya na parang bata. Matagal siyang hindi tumayo kaya nilapitan ko na siya. 
Dahan-dahan siyang nag-angat ng tingin at inarapan lang ako. Nang hahawakan ko na siya at iniwas niya sa'kin ang kamay niya. 
"Don't touch me!" Suplada niyang wika. 
"But you fell." Sagot ko sakanya. 
"I have hands." Pagsusuplada niya. 
"Bakit kamay ba ginagamit para makatayo ka?" Pilosopo kong tanong sakanya kaya nakita ko siyang nainis.
"Sinabi ko bang kamay gagamitin ko? Ha?" Inis niyang wika. 
"Hindi." Sagot ko at natawa na lamang sa isip ng makita kung gaano siya nainis sa sinabi ko. 
"Hindi naman pala, eh bakit ka ba nangingialam?" Tanong niya pa at sinusubukan na tumayo. 
"I'm just concerned." Sagot ko at bumuntong hininga. 
"Bakit sino ka ba sa akala mo para maging concerned sa'kin?" Natahimik ako at hindi nakaimik. 
"You're just my ex. Kaya huwag kang lapit ng lapit na akala mo gano'n pa rin at walang pinagbago." Wika niya at ramdam ko ang pag inda niya sa sakit ng paa. 
            

"Kainis naman oh." Mahina niyang wika. 
"I'm just your ex but I am the father of our child." Nakita ko na siya na naman ang natahimik at hindi nakaimik. Hinawakan ko siya sa kamay at tinulungan but she refuse it. 
"I said don't touch me! Kaya ko ang sarili ko!" Pag-ayaw niya sa'kin at masama na tumingin sa'kin. Dahan-dahan siyang tumayo. Napabuntong hininga na lang ako at napameywang. 
"Ikaw na nga 'tong tinulungan ikaw pa ang ganyan." Wika ko habang tinignan lang siya na makaayos ng tayo. 
"Bakit sinabi ko ba na tulungan mo ako?" Tanong niya at nag cross arm. Ang taray niya ngayon.
"Alis!" Taboy niya sa'kin. 
"Ayaw mo? Fine! Ako ang aalis." Inis niyang wika at tumalikod. Mabilis kong nahawakan ang kamay niya at hinatak pabalik at niyakap. Alam kong nagulat siya sa ginawa ko. 
Pitong taon ko na hinintay na mayakap siya ulit at ngayon nagawa ko na. Hindi siya nakaimik at nanatili na yakap ko siya. Hindi siya gumawa ng anumang pagpupumiglas sa ginawa ko. 
Mahigit isang minuto na gano'n ang posisyon namin. Hinawakan ko siya sa upper arm niya at iniharap sa'kin. Hindi na siya nakaiwas ng tingin ng hawakan ko ang baba niya at tinitigan ng husto.
"Your eyes can't lie to me baby." I said sincerely. Hindi siya gumalaw nang ginawa ko iyon sakanya. 
"Please don't avoid my stare again." Pakiusap ko sakanya habang hindi namalayan na tahimik na kumawala ang luha ko. 
"Until now nasasaktan ako tuwing iniiwasan mo ako." Pagsabi ko sakanya ng totoo. 
"Nasasaktan ako tuwing tinataboy mo ako." Wika ko pa. 
"I still love you baby. I will always love you." Pagkatapos kong bitawan ang mga salitang iyon at marahan ko siyang hinalikan sa labi at pumikit.
After seven years, nahalikan ko na ulit siya. Naramdaman ko na ulit ang malambot niyang labi. Nang bumitaw ako sa halik ko sakanya at muli ko siyang tinignan. 
"Mahal na mahal kita baby." Wika ko pa at nanatili siyang tahimik. Hinalikan ko siya sa noo at niyakap. 
"Okay lang sa'kin na wala kang sasabihin dahil alam ko rin naman na mahal mo pa rin ako." Wika ko habang yakap siya at hinaplos ang buhok niya.






HINDI ko alam na darating si Seb. Sa paglalakad ko ay natapilok ako. Sinubukan niya akong tulungan pero tinataboy ko lang siya. Nang hatakin niya ako pabalik at yakapin ay hindi ako nakagalaw dahil parang may kuryente na nag spark nang mayakap niya ako. Hindi ako nakagalaw. 
Mahigit isang minuto niya akong niyakap at hinawakan niya ang upper arm ko at iniharap sakanya. Nakita ko na napakasinsiro ng tingin niya. Hindi ko nagawa na umiwas sa tingin niya dahil hinawakan niya ang baba ko kaya hindi na ako nakaiwas. 
"Your eyes can't lie to me baby." He said sincerely. Hindi ako nakagalaw ng ginawa niya iyon sa'kin. 
"Please don't avoid my stare again." Pakiusap  niya sa'kin at  nagulat ako ng kumawala ang luha sa mga mata niya at dumaloy sa pisnge niya. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko nang makita siyang umiyak. 
Huli ko siyang nakitang umiyak ay nung hiniwalayan ko siya at nung paalis na ako.
"Until now nasasaktan ako tuwing iniiwasan mo ako." Pagsabi niya ng totoo. 
"Nasasaktan ako tuwing tinataboy mo ako." Wika niya pa. Nasaktan ako nang sabihin niya iyon. Nasasaktan akong makita siyang umiyak. 
"I still love you baby. I will always love you." Pagkatapos niyang bitawan ang mga salitang iyon ay  marahan niya akong hinalikan sa labi at pumikit.
            

After seven years naramdaman ko ulit ang halik niya. Hindi ko na nagawang umiwas pa dahil kahit ako ay nagustuhan ko ang ginawa niya. Aaminin kong mahal na mahal ko pa rin siya. 

Ginagawa ko ang lahat ng makakaya ko para itaboy siya dahil baka sakaling mawala ang nararamdaman kong pagmamahal sakanya pero nagkakamali ako. Dahil sa bawat pagtaboy ko sakanya ay gusto ko siyang mayakap at makasama.

Ngunit paano ako aamin? Paano ako aamin ngayong parang nilagyan ng glue ang bibig ko at hindi makapagsalita? Paano ko sasabihin sakanya na mahal na mahal ko pa rin siya? 

Paano ko magagawa 'yon kung sa bawat haplos at titig niya ay hindi ako makagalaw?

"Mahal na mahal kita baby." Wika niya pa habang titig na titig sa mga mata ko at nanatili akong tahimik. 

"Mahal na mahal rin kita Seb." Tinitigan ko lang siya at hinayaan sa susunod niyang gawin. Sa mga mata niya noon ako nahulog dahil kapag tumititig ako sa mga mata niya ay hindi ko na magawang umiwas pa.

Hinalikan niya ako noo at niyakap. 

"Okay lang sa'kin na wala kang sasabihin dahil alam ko rin naman na mahal mo pa rin ako." Wika niya pa habang yakap ako at hinaplos ang buhok ko.

"Mahal na mahal kita Seb." 

Kasalukuyan akong nakaupo sa bench habang si Seb ay nasa harapan ko minamasahe ang paa ko. Mas mataas ako sakanya dahil nakaupo ako sa bench habang siya ay nakaupo lamang na ang sumusuporta ay ang mga binti niya at paa. 

Pinagmasdan ko lang na gawin niya 'yon habang ako iniinda ang sakit. 

"Aray!" Napadaing ako ng malakasan niya. 

"Sorry." Paumanhin niya at tumingin sa'kin at agad rin na ibinalik ang tingin sa paa ko. 

"Pwede bang huwag ka ng lumabas ulit? Lalo na at nakainom ka." Wala pa ring nagbago sakanya. Palagi niya pa rin iniisip ang kaligtasan ko. 

Medyo nawala na ang sakit nang matapos siya. Nang huminto na siya ay agad ko rin na binawi ang paa ko at muling sinuot ang sandals ko. Hindi  muna siya tumayo at tumingin lang sa'kin. 

"Gagawin ko lahat para bumalik tayo sa dati." Sinsiro niyang wika at hinawakan ang kamay ko. 

"Hindi ka pa ba uuwi?" Tanong niya sa'kin ng makatayo siya. 

"Mamaya na. Gusto mo munang magpahangin." Sagot ko sakanya habang hawak-hawak ko ang sarili kong kamay. 

"Sige." Sagot niya at akala ko ay aalis na siya nang umupo siya sa tabi ko. 

"Sasamahan kita. Ayokong mag-isa ka at nakikitang malungkot." Hinayaan ko na lang siya sa gusto niya. Nabalot kami ng katahimikan. Napatingin ako sakanya, ano kayang iniisip niya? Inalis ko rin ang tingin ko sakanya ng tumingin siya sa'kin.

Namiss ko ang ganito, yung magkasama kami. 

"I miss the old times." Wika ko pa at diretso ang tingin sa kawalan. 

"I miss when both us of like this." Hindi ko alam kung paano ko nasabi 'yon. Inisip ko na baka nadala lang ako dahil sa nakainom ako. Alam kong nagulat siya sa sinabi ko. 

"Pwede pa naman natin ibalik sa dati kung ano ang meron sa'tin noon. " Sagot niya. Bumuntong hininga ako at tinignan siya.

"Hindi ko alam Seb." Wika ko pa habang nakatingin sakanya. 

"Alam ko na ako pa rin ang nasa puso mo. Kaya pwede naman na bumalik tayo sa dati." Naaawa ako sakanya dahil gustong gusto niya na magbalikan kami. 

"Natatakot ako." Tanging sagot ko sakanya. 

"Bakit naman?" Tanong niya pa. Kapag sinabi ko 'to masasaktan ko siya.

"Aaminin ko na... na... mahal pa rin kita pero..." Nakita kong napasaya ko siya pero napalitan rin agad 'yon ng lungkot. 

"Pero natatakot ako Seb. Natatakot ako na pumasok pa ulit sa isang relasyon." Pagsasabi ko sakanya ng totoo. Hindi ko alam kung bakit hinawakan niya ang kamay ko. 

"Don't be afraid. I am Seb. Ako parin naman ang lalaking minahal mo noon walang nagbago." Sagot niya pa sa'kin. 

"Ayoko ng masaktan pa." Alam kong nasaktan ko siya sa sinabi ko. 

"Look at me." Sinunod ko naman ang sinabi niya. Tumitig ako sa mga mata niyang nangungusap at puno ng kalungkutan.

"Nakaya ko ang pitong taon na wala ka sa tabi ko dahil ang sabi mo, kaya ko." Hinayaan ko siya na magsalita. 

"Pero baby, mahal na mahal kita. Hindi ko na talaga kakayanin pa kapag nawala ka sa'kin at mapunta sa iba." He said at ramdam ko ang sakit sa sinabi niya. Sinaktan ko na siya noon, iniwan ko na siya noon. Gagawin ko na naman ba ito sakanya?

"Sana hindi na lang kita nakilala Seb." Malungkot kong wika. 

"Bakit naman?" Malungkot rin niyang tanong. 

"Dahil puro sakit lang ang idinulot ko sa'yo. Nasasaktan ka dahil sa'kin." Pagsisisi kong sagot. 

"Nasasaktan ako dahil labis kitang mahal." Ako ang nasasaktan sa sinabi ni Seb. Ayoko na saktan pa siya. 

"Bigyan natin ng oras ang isa't-isa para bumalik tayo sa dati." Wika niya na labis na gustong-gusto niya na bumalik na kami sa dati. 

"Bigyan mo ako ng chance para walain ang takot na nararamdaman mo na naging dahilan na pumipigil sa pagmamahal mo sa'kin." Hinaplos ko lang ang mukha niya dahil sa sinabi niya. 

"Please?" Pakiusap niya at hinawakan ang kamay ko na nasa mukha niya. 

I just press my lips together and smile then nod. Nakita ko na sumaya siya kahit 'yon lang ang ipinakita ko. 

"I will do everything baby. I love you." Wika niya at hinalikan ako sa noo. 

Sana tama ang desisyon kong ito.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 25

Matapos ako na sumang-ayon sa gusto ni Seb ay parang gumaan ang loob ko. We still love each other, we just need time to each other para bumalik kami sa dati. 
Nasa kotse niya ako ngayon, hinahatid pauwi sa condominium. Malalim na rin ang gabi. Malaya kong napagmasdan ang mukha niya habang nagmamaneho siya. He do glance at me and smile. I just smile back. 
Hanggang sa ihatid niya na ako sa mismong condo namin ni Luna. Nasa pinto ako nakaharang. Hinihintay na may sabihin siya. Hinawakan niya ang kamay ko at lumapit. 
"Don't drink again. Okay?" Paalala niya at habang hawak niya ang isang kamay ko ay hinaplos niya ang pisnge ko. Tumango lang ako sa sinabi niya.
"Good night." Wika niya at hinalikan ako sa noo. 
"I love you baby." Dagdag niyang wika at niyakap ako. 
"Good night Seb. Ingat ka sa pag-uwi." Bati ko rin sakanya at ngumiti. Aminado akong masaya ako ngayon. 
"Pasok na." Wika niya at itinuro sa loob habang hindi na mawala saya sa mga mata. 
"Hihintayin muna kita na makaalis." Sagot ko sakanya. We stare each other with longing. 
"Sige na pasok na." Napangiti ako sa ipinapakita niya. Ngunit nanatili lang ako na nakatayo sa harapan niya. 
"Pasok na." Napapangiti ako sa inasik niya. 
"Oo na papasok na." Sagot ko pa at tumalikod ngunit hinatak niya ako pabalik at binigyan ng smack kiss. Pumasok na ako sa loob at isinara ang pinto.
Ang bilis ng tibok ng puso ko. Si Seb pa rin ang tinitibok ng puso ko. Hindi mawala sa isip ko ang nangyari.
"Ang saya niyo po ngayon ah. Kanina lang bad mood na bad mood kayo." Pagsasabi ni Amy sa nakikita niya sa'kin. 
"Ikaw! Tigilan mo nga ako." Wika ko sakanya. 
"Nagbalikan na po ba kayo. Nakita ko po kayo." Wika niya at tumingin sa pinto. 
"Ikaw! Napaka chismosa mo talaga." Sagot ko sakanya sa sinabi niya. 
"Nagbalikan na po kayo?" Tanong ni Amy. Nag-isip muna ako at napangiti.
"Parang ganon na nga." Sagot ko at ngumiti. Pumanhik na ako sa kwarto namin ni Luna. Narinig ko pang kinikilig si Amy sa baba. 
Masaya akong humiga sa kama at hindi mawala ang ngiti sa labi. I never expect na ganito ang mangyayari sa araw na ito. Matapos kong umiyak kaninang umaga ay siya rin namang tuwa ko ngayon.
Hindi mawala ang ngiti ko at niyakap ang anak namin ni Seb. Masaya akong pumikit at hinayaan na makatulog ang sarili.



Nagising ako na may ngiti sa labi. Tulog pa si Luna ng bumangon ako. I do my daily routines at ng matapos akong maligo ay wala na si Luna sa kama. 
Bumaba na ako at nakita si Luna sa baba. 
"Good morning Mommy." Bati niya. 
"Good morning. Anong gusto mong breakfast?" Tanong ko sakanya. 
"Nagluto na po si Daddy." Sagot niya. 
"Ha?" Gulat kong wika. 
"Yes po ma'am nasa kitchen po si Sir. Siya na lang daw po ang magluluto at bantayan ko na lang raw po si Luna." Napatango na lang ako sa sinagot ni Amy. Pumasok ako sa kitchen at nakita siyang nagluluto. Hindi niya napansin ang pagpasok ko. 
Nakita ko nga sa sala ang blazer ng suit niya. White sleeve ang suot niya at naka apron. Habang abala siya sa pagluluto ay niyakap ko siya mula likuran. 
            

"Good morning." Bati ko sakanya. 
"Good morning baby." Sagot niya. Namiss kong gawin ito sakanya. Napahinto siya ng saglit at hinayaan ako sa posisyon ko. 
"Kanina ka pa ba dumating?" Tanong ko sakanya at sinilip ang niluluto niya. He cook my favorite breakfast. 
"Oo kanina pa. Nakatulog ka ba ng maayos?" Wika niya. Hindi ako umalis sa likuran at mas hinigpitan pa ang pagyakap sakanya. 
"Oo." Sagot ko. Hinawakan niya ang kamay ko at humarap sa'kin. Walang nagbago, ang guwapo niya pa rin. 
"Masaya ka ba na nandito ako?" Tanong niya. 
"Oo." Sagot ko at ngumiti. 
"Naisipan kong mag bakasyon tayong dalawa." Wika niya nang kumawala ako sa yakap at hinawakan ang kamay ko. 
"Gusto kitang makasama. Alam mo 'yon. Gusto kitang masolo." Napangiti na lang ako sa sinabi niya. 
"Hindi ka pa rin nagbabago." Tanging reaksyon ko at ginulo ang buhok niya.
"I'm serious baby." Wika niya nang akala niya na nagbibiro ako. 
"Alam ko. Kailan mo gusto?" Tanong ko sakanya. 
"Pumapayag ka?" Tanong niya. 
"Hmm. Oo." Sagot ko sakanya at tumango. I need to cooperate para bumalik kami sa dating kami. Kaya nga ginagawa ko kung ano yung ginagawa ko dati. 
"Bukas." Wika niya. Tinulungan ko siya na dalhin sa dining ang mga niluto niya. 
"What's with the earth and both of you are sweet to each other and stare each other with longing?" Pareho kaming napahinto ng magsalita si Luna. Ngumiti lang ako sakanya. 
"Baby upo ka na." Anyaya ko sakanya at hinila ang upuan para makaupo siya. Umupo naman siya at hindi mawala ang tingin sa'min ng Daddy niya.
"Are you guys together?" She confronted us. Napatingin na lang kami sa isa't-isa at ngumiti. Lumapit si Seb kay Luna at pumantay sa height niya. 
"What if I tell you yes? Magiging masaya ka ba para sa'min ng Mommy mo?" Pagpapaintindi ni Seb at binalingan ako ng tingin. 
"Talaga po? Kayo na ni Mommy?" Hindi niya makapaniwalang tanong. Tumango lang si Seb bilang sagot.
"Yeheyyyy!" Masaya niyang wika. 
"Machimnae nae sowon-i ilueojida." At last my wish come true. Natahimik si Seb ng sabihin 'yon ni Luna. 
"At last my wish come true, 'yon ibig niyang sabihin." Pagta-transalate ko sa sinabi ni Luna. 
"Luna, hindi ka naintindihan ng Daddy mo." Wika ko pa. Napatakip naman siya sa bibig niya. 
"Mianhe Appa." Sorry Daddy. Wika pa ni Luna. 
"Baby, huwag ka munang gumamit ng Korean na language ah. Nasa Pilipinas tayo eh." Pakiusap ni Seb sa anak namin. Niyakap lang siya ni Luna. 
"Duìbùqǐ bàba." I'm sorry Dad. Naiharap ni Seb si Luna ng magsalita siya ng Chinese. Chinese naman dapat dahil may lahing Chinese ang Daddy niya. 
"Marunong ka rin magsalita ng Chinese?" Hindi makapaniwalang tanong ni Seb. Tumango lang si Luna.
"Pinapasok ko siya sa Chinise Lessons dahil alam ko naman na may dugo siyang Chinese at hindi Korean." Paliwanag ko sakanya. 
"I'm hungry na Mom, Dad." Napabilis kami ni Seb ng kilos ng magreklamo ang anak namin.
NATUTUWA ako dahil marunong magsalita Chinise ang anak ko. Dinala ko sila sa bahay ni Mama at Papa para makilala ang apo nila. 
            

Sinabihan ko sila na darating kami kaya pinapunta rin nila si Gab at ang asawa niya kasama ang anak nilang si Zhei. 

Nang makapasok kami ay nasa sala silang lahat. Nandito sila para i-welcome si Hazel at ang anak namin.

"Hello Ma, Pa." Bati ko at nagbeso. Ganon rin ang ginawa ni Hazel. 

"Luna, this is Lolo, Lola, Tito Gab, Tita, wife niya saka si Zhei pinsan mo." Pag-iisa isa kong pakilala sa kanila. Ngumiti naman si Luna sa kanila at kumaway pa.

"Dàjiā hǎo. Wǒ shì Luna Laurea. Wǒ jīnnián qī suì, hěn gāoxìng rènshí nǐmen." Hello everyone. I am Luna Laurea. I am seven years old and I am happy to meet you all. Pagpapakilala ni Luna sa sarili niya at kumaway. 

"Natutuwa rin ako na makilala kita." Sagot ni Zhei at niyakap ang pinsan niya. Nakita kong natuwa sila sa ginawa ni Zhei at Luna. 

Naupo kami sa couch at doon ipinagpatuloy ang pag-uusap. Magkatabi kami ni Hazel habang pinagitnaan namin ang anak namin. Ganon rin sila Gab at ang asawa niya sa kabilang couch at sila Mama at Papa naman sa kabila pa. Ramdam kong nahihiya si Hazel dahil tahimik lang siya. 

"Hazel iha, I'm glad na napalaki mo ng maayos ang anak niyo ni Sebastian." Panimula ni Mama. Sinabihan ko na sila Mama sa nangyari at masaya sila nang malaman na may anak kami ni Hazel.

"Tapos tignan mo Ma, manang-mana kay Hazel ay mukha niya." Komento ni Gab. 

"Luna, may gusto ka bang gawin? O may gusto kang bilihin. Name it." Wika naman ni Papa. 

"Do you want dolls Luna?" Tanong naman ng asawa ni Gab. Natutuwa silang lahat dahil kay Luna. 

"Everyone, isa-isa lang." Wika ko sa kanila at napangiti dahil sa tuwa.

"Thank you po pero wala po akong gustong gawin o ano. Gusto ko lang po na maging masaya ang Mommy at Daddy ko. I want everyone to be happy." Masaya niyang sagot.

"Then I guess you want to play." Wika ni Zhei sa pinsan niya.

"Mom, Dad can I play with him muna?" Paalam niya. Tumango naman ako at umalis silang dalawa at sinundan namin sila ng tingin. 

"I guess magkakasundo sila." Wika ko. I occupy the space between I and Hazel para makatabi ko siya. 

"Iha, Sebastian both of you need to change the surname of your daughter." Wika ni Mama. Nagkwarto lang ako ng paa at inakbayan si Hazel.

"I'm working on it Ma." Sagot ko Mama ko at tinignan si Hazel. 

"Kumusta ka na iha? Matagal din tayong hindi nakapag-usap at hindi nagkita." Tanong ni Mama. Nakita kong ngumiti muna si Hazel bago siya sumagot. 

"Ayos lang po. Masaya po akong makasama ulit ang anak niyo at makita po kayo." Sagot niya at tumingin sa'kin. 

"Kuya balak niyo na bang magpakasal?" Tanong naman ni Gab. Sumang ayon naman si Mama at Papa sa sinabi ni Gab.

"Noon pa man ay gusto ko na kayo talaga ang magkatuluyan." Pahayag ni Mama. 

"Pero look at them Ma, kahit anong tagal na magkalayo sila sa isa't-isa pero sila rin naman ang magkakatuluyan." Sagot naman ni Gab. Lahat sila ay gusto na magkatuluyan kami ni Hazel. 

Kung hindi siya lumayo noon ay tiyak na kasal na kami ngayon pero magagawa ko nang pakasalan siya dahil nandito na siya. At hinding-hindi ko na siya papakawalan pa.

"Daddy can we borrow this?" Tanong ni Luna habang dala-dala ang chessboard. 

"Sige." Sagot ko sakanya. 

"Luna dito na lang tayo maglaro ang bigat na eh." Natapangiti ako nang magreklamo si Zhei at nilapag niya ang chessboard sa mesa. 

"Kuya mukhang may magtutuloy na laro natin ah." Masayang wika ni Gab. Pinagmasdan lang namin sila.

"Luna nasaan king and queen mo?" Tanong ni Zhei. Nakaupo sila pareho sa sahig na may floor mat. Magkaharap sila bilang magkalaban sa laro. 

"Are you looking for my king and queen?" Tanong pa ni Luna at ngumiti. Tumango naman si Zhei. 

"Ayan sila oh. They are my king and queen." Sagot ni Luna at tinuro kami. Tumawa naman si Luna dahil natahimik si Zhei. Napatingin naman ako kay Hazel na hindi mawala ang kasiyahan sa mga mata.

Habang nasa gitna sila ay nagpatuloy lang kami sa pagkukwentuhan. 

"Ma, Pa. Balak po namin na mag bakasyon ni Hazel at hihingi po sana ako ng pabor." Wika ko sa kanila.

"Ano 'yon?" Tanong ni Mama. 

"Pwede po bang dito muna si Luna habang wala kami?" Sagot ko. Tumango naman si Mama. 

"Oo naman para makasama rin namin ang apo namin." Sagot ni Papa.

"Daddy pwedeng dito rin po muna ako para may kasama si Luna?" Tanong ni Zhei sa Daddy niya. 

"Oo naman." Sagot ni Gab sa anak niya. 

"Thank you Dad." Wika ni Zhei. 

"Basta ingatan mo ang pinsan mo ah. Bantayan mo siya lagi. Be a brother to her ha?" Paalala niya sa anak niya. 

"Opo." Sagot ni Zhei. 

Natutuwa ako na magkasundo silang dalawa. Okay na ang lahat at tanging kasal na lang namin ni Hazel ang kulang.






A/N: Hello baby raines.👋😉 Kumusta pagbabasa niyo? Pasensya na at hindi gaanong maganda ang story. Sana ay magustuhan niyo pa rin at sana malaman niyo na kahit hindi maganda ang mga sinusulat kong mga story ay patuloy pa rin akong magsusulat.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 26

We are on our way to Seven Resort. Ibinilin muna namin kina Mama at Papa si Luna para makapagbakasyon kami ni Hazel. 
"Baby." Tawag ko sakanya nang hindi siya nagsasalita. Lumingon siya sa'kin at umayos ng upo para mas makita ako ng mas maayos. 
"Bakit ka tahimik? Anong iniisip mo?" Tanong ko sakanya habang sinulyapan siya saglit at itinuon ang pansin sa pagmamaneho. 
"Hindi lang kasi ako makapaniwala sa mga nangyayari." Sagot niya at ngumiti. 
"Hindi ka makapaniwala na tayo pa rin ang magkakatuluyan?" Tanong ko at inihinto ang kotse dahil nasa labas na kami ng resort. 
"Nagkatuluyan tayo kasi mahal natin ang isa't-isa. At ipinapangako kong mamahalin kita habang buhay." Wika ko at hinawakan ang kamay niya at hinaplos ang pisnge niya. 
"Salamat Seb." Sagot niya habang nakatitig sa mga mata ko.
"Bakit ka nagpapasalamat? Para saan?" Tanong ko pa at hinaplos ang buhok niya. 
"Salamat dahil hindi ka tumigil na mahalin ako kahit na iniwan kita noon." Sagot niya sa tanong ko. Lumapit ako sakanya at hinalikan sa noo. 
"Kahit anong mangyari patuloy pa rin kitang mamahalin." Sagot ko at tinignan siya sa mga mata. I will always love her kahit anong mangyari.
Bumaba na kami at ibinaba ang isang maleta. Nasa iisang maleta lang ang gamit namin. Ibinigay ko ang susi ng kotse sa isang lalaki na staff. 
"Paki park. Salamat." Wika ko. Tumango naman siya. 
"Ano? Tara?" Anyaya ko kay Hazel at hinawakan ang kamay. Tumango naman siya. Hawak ko siya sa kamay ng pumasok kami sa Hotel.
"Good morning sir Sebastian, ma'am Hazel." Bati ng mga staff nang makapasok kami. Kilala pa rin nila si Hazel dahil alam nila ang tungkol kay Hazel na girlfriend ko siya. 
Dumiretso na kami sa magiging kwarto namin at nang makapasok kami ay agad akong humiga ng pabagsak sa kama. Nakita ko naman siyang tumawa sa harapan ko. 
"Ba't ka tumatawa?" Tanong ko sakanya. 
"Wala." Sagot niya at nag flip ng buhok. 
"Are you tired?" Tanong niya sa'kin. 
"Oo. May tinapos kasi ako kagabi na paper works." Sagot ko sakanya. 
"Magpahinga ka muna." Wika niya. Hinatak ko naman siya papunta sa'kin kaya nasa ibabaw ko siya ngayon. 
"Anong ginagawa mo? Akala ko ba pagod ka?" Tanong niya at hindi mawala ang ngiti sa labi. Imbis na sagutin ko siya ay tinitigan ko lang siya.
"Hindi ko gusto ang iniisip mo." Wika niya nang ipagpahinga ko ang kamay ko sa loob ng blouse niya sa likuran. 
"Nakalimutan mo ba na umaga natin madalas 'to  ginagawa." Sagot ko sakanya at nagpalit ng posisyon. Ako na ngayon ang nasa ibabaw niya.
Tinitigan ko siya sa mga mata at hinintay ang permiso niya. Tanging ang mga mata lang namin ang nag-uusap. Tinignan ko ang mapula niyang labi at tumingin muli sa mga mata.
I kiss her lips gently. Hinalikan naman niya ako pabalik at ang kamay niya ay nasa batok ko na. Lumalim ang halikan namin at ipinasok ko sa blouse niya ang kamay ko at inunhook ko bra niya. While I am kissing her I massage her left breast. 
She remove my shirt and caress my body. I unbutton her pants and remove it. She remove her blouse and pull and kiss me. I can see into her the excitement. She wrapped her hands into my nape and I am busy massaging her left breast while my other hand is inside her undies.
            

I rub her cl*t and I saw how much she like it. I rub it until she become wet. My kiss goes down to her breast and suck and lick it.

"Ahhh Ahh." I heard her moan because of what I did. I encircle my tongue onto her breast that made her into more sensation. 

"Ahhh Sebb." She moan and almost scratch my back. I remove her undies and rub her cl*t again. 

"Ahhh Ahhh Sebbb." She moan when I insert my finger onto her entrance. 

"Ahhh Ahhh Sebbb." Her moan goes loud when I reach her g-spot. I thrust faster until her juices out. I kiss her lips back and stare into her eyes. 

"I love you baby." I said. 

"I love you too Seb." She answered. I spread her legs wide and position my manhood onto her entrance. I lean my one hand near to her ear. 

"Sebbbbb." She scream when I insert my manhood onto her entrance. Nakita kong napaluha siya. 

"I'm sorry." I said at pinunasan ang luha niya. I move gently dahil hanggang ngayon she's still tight. I kiss her lips while moving downthere. 

"I love you baby." I said between our kisses. 

"Ahhh Ahhh." She moan. I am happy right now because after seven years we do it again. 

"De-deeper Seb." She said with heavy breathe. I move deeper and harder as she wanted. I move swiftly and almost reach our climax. 

"Ahhh fa-faster Seb." She said and don't know where to look because of the sensation and pleasure we do. I thrust faster. 

"Ahhh Ahhh." She moan. 

"I-I'm cu-cuming Seb." She said with heavy breathe. We both reach our climax. I pull my length at sa labas pinaputok. Bumagsak ako sa tabi niya at tinignan siya. 

Pareho kaming hingal na hingal at pawis na pawis. Pinaunan ko siya sa braso ko at hinalikan ang noo niya. 

"I love you baby." Wika ko at hinaplos ang buhok niya. 

"I love you too Seb." Sagot niya at nag-angat ng tingin. Yakap-yakap niya ako habang umunan siya sa dibdib ko.  Sandali kaming natahimik dahil sa ginawa namin. 

"Alam mo baby, sobrang saya ko ngayon." Pahayag ko habang hindi mahinto ang paghalik sa toktok ng buhok niya.

"Masaya rin ako Seb na makasama kita ulit." Sagot niya at nag-angat ng tingin. Umayos siya ng higa para mas makita ako. Nakatihaya ako at siya ay nakadapa. Hinaplos niya ang mukha ko, pinagmasdan ko lang siya. 

"Akala ko noon makakalimutan kita pero hindi pala. Dahil habang nakikita ko si Luna araw-araw ay naalala kita." Wika niya habang abala sa paghaplos sa mukha at buhok ko.

"Sa tuwing nagpipinta siya naaalala kita. Kapag sinasabi niya na, gusto niyang kumain ng isaw ikaw ang naiisip ko." Wika niya pa. Hinawakan ko naman ang kamay niya at hinalikan. 

"Pero ngayon nandito ka na. Hindi mo naman ako iiwan ulit, hindi ba?" Tanong ko sakanya habang nakatitig sa mga mata niya. 

"Hindi na. Alam mo nagsisisi ako noon na iniwan kita dahil nasaktan kita." Malungkot niyang wika habang nakatitig sa'kin.

"Ayos lang. Huwag ka ng malungkot. Kahit anong mangyari patuloy pa rin kitang mamahalin. Pangako." Wika ko at hinalikan siya sa noo. Muli siyang umunan sa dibdib ko at hinaplos ko lang ang buhok niya. 

Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman kong kasiyahan ngayon. Nandito na siya katabi ko na at hinding-hindi ko na siya papakawalan pa.




MATAPOS ang nangyari kanina ay nasa seashore kami ni Seb. Magkahawak ang kamay namin habang naglalakad. 

Maganda ang panahon at ang saya pagmasdan ng mga alon na humahampas sa baybayin. May mga bata na naglalaro at gumagawa ng castle gamit ang buhangin. May nagtatampisaw sa tubig. 

"Ang saya dito 'no?" Masaya kong wika at humarap sakanya habang naglalakad. 

"Bakit nagustuhan mo ba dito?" Tanong niya at huminto at inikot ang paningin sa buong lugar. 

"Sobra, dalhin natin si Luna dito sa susunod ah." Sagot ko sakanya. 

"Oo naman." Sagot niya at nagpatuloy kami sa paglalakad pero ibang daan na ang tinahak namin. Pabalik na ito sa hotel.

"Saan tayo papunta?" Tanong ko habang nagpatuloy kami sa paglalakad. Nasa hotel na kami at malayo ito sa front desk. Bali nasa lobby kami. Napamangha na lang ako sa nakita ko. 

"Talaga bang kayong pito may-ari nitong resort?" Tanong ko pa nang makita ang mga pictures nila sa pader.

May solo pictures na naka business suit sina Seb, Chaim, Ash and Dust. Habang si Gab ay suot ng coat niya bilang isang doctor. Si Lexus naman naka lawyer suit at si Xairon ay suot ang chef uniform niya.

"Oo kami. Lahat ng Seven ang nagsisimula ay sa'min. Malaki ang ininvest namin para maging successful ang collab businesses namin." Sagot niya. Napatango na lang ako. 

"Balak niyo bang sakupin ang buong bansa ng negosyo niyo?" Biro kong wika. Nakita ko namang napangiti siya sa sinabi ko. 

"Hindi naman. Gusto lang namin magkaroon ng master piece." Sagot niya. Hinawakan ko lang siya sa braso at sumandal. 

Masaya naming pinagmasdan ang pictures nila. May group photo. Proud ako sa kanila dahil sa kabila ng yaman nila ay marunong pa rin silang makisama sa mga tao na hindi nila ka level.

Pumunta kami sa reception ng resort kung saan hiwalay ito sa hotel, dahil dito ay tanaw mo ang dagat. Meron rin naman sa hotel pero mas gusto ko dito dahil may preskong hangin kang malalanghap. Mas namangha ako nang makita ang bar ng resort. Talagang collab nga. 

"Seb andito pala kayo, bakit hindi ka nagsabi?" Gulat na tanong ni Xairon nang pumasok kami sa kitchen. 

"Nandito naman kami bilang bisita." Sagot ni Seb. 

"Pinapakita ko lang kay Hazel ang parts ng resort natin." Wika niya pa. Ngumiti lang ako. 

"May gusto ba kayong kainin? Magpapahanda ako." Wika pa ni Xairon. 

"Don't worry Xai. Ayos lang kami." Wika ni Seb. 

"Oo nga Xairon. Pinapasyal lang naman ako ni Seb para makita ko buong resort." Sagot ko pa. Naisip ako kung nakuha niya ba sa pagluluto ang naging asawa niya. 

"Una na muna kami." Paalam ni Seb. 

"Sige, basta kung may kailangan kayo tumawag lang kayo ah." Wika niya pa. Tumango lang si Seb. Umalis na kami sa kitchen at nag-ikot ikot pa. Sa seashore rin kami bumalik nang matapos namin maikot ang buong resort. Sumilong kami sa isang malaking payong at naupo. Magkaharap kaming dalawa.

"Thank you." Wika ko nang maglagay ng dalawang juice ang isang staff. Tinitigan ko lang si Seb habang umiinom ng juice. 

"Huwag mo akong titigan ng ganyan." Wika niya. 

"Bakit ayaw mo?" Tanong ko at nagpout. 

"Payag ka na please." Pagsusuyo ko sakanya. 

"Masyado pang mainit para maligo ka sa dagat." Kanina ko pa kasi hinihiling na maligo sa dagat.

"Sige na, matagal ko ng gustong maligo ng dagat. Sige na payagan mo na ako." Wala akong pakialam kung para akong bata ngayon na nangsusuyo. Ayaw niya kasi na maligo ako ng dagat dahil ayaw niya na mag two piece ako. Seloso pa rin hanggang ngayon, ayaw niya na pagtinginan ako ng mga lalaki.

"Tara na nga." Pagpayag niya at tumayo. Iniwan niya ako pero hinabol ko siya at niyakap mula sa likuran. 

"Thank you." Masaya kong wika. 

"May magagawa pa ba ako." Wika niya pa. Humarap ako sakanya at pinisil ang magkabila niyang pisnge.

"I love you my architect." Wika ko at niyakap siya. Lahat ng doubts ko ay nawala simula nung nakasama ko siya. Nawala ang takot ko na pumasok muli sa isang relasyon dahil sakanya. 

Pinaramdam niya kung paano niya ako mahalin noon at hanggang ngayon ay ganon pa rin ang pagmamahal niya sa'kin.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 27

Matapos ko siyang payagan na maligo sa dagat ay heto ako binabantayan siya. 
"Baby sinabihan na kita na huwag ganyan ang suotin mo." Reklamo ko ng makita siyang nag two piece. 
"Seb nasa beach tayo kaya normal lang na magsuot ako ng ganito. Why? Ayaw mo ba? Hindi mo ba gusto?" Tanong niya at lumapit sa'kin at hinaplos ang braso ko. 
"You're seducing me." Wika ko at naupo siya sa harapan ko. 
"Hindi kaya." Sagot niya at nag lagay ng sun block sa legs niya. Pinagmasdan ko lang siya at tinitigan ang mga kilos niya. Bigla tuloy akong nag-init. 
"Please?" Paglalambing niyang wika at itinuro ang likuran niya. Kinuha ko ang lotion at tumalikod naman siya.
Kahit hindi ako tumingin sa paligid ay alam kong may mga lalaking nakatingin sakanya.
"Sandali lang tayo dito ah." Wika ko at sinimulan na lagyan ng lotion ang likod niya. 
"Bakit naman?" Tanong niya sa'kin at nilingon ako. Lumingon siya kung saan ako nakatingin. 
"Nagseselos ka na pinagtitinginan nila ako?" Tanong niya pa. Tumango lang ako bilang pagsagot. Hinalikan niya ako bigla at ilang segundo rin itong tumagal. 
"Ayan huwag ka ng magselos ah." Wika niya matapos ako halikan. 
"Halika." Anyaya niya sa'kin at hinawakan ang kamay ko at tumayo. Hinatak niya ako patungo sa tubig at binasa. Pumunta kami sa malalim at hindi mawala ang tingin ko sakanya na sobrang saya. 
Ang makita siyang masaya sa piling ko ay siyang nagpapalalim ng pagmamahal ko sakanya. Ang mga ngiti niyang totoo at ang mga mata niyang kumikinang at puno ng pagmamahal. Hinding-hindi ko na siya papakawalan pa at hinding-hindi na hahayaan na iwan niya ako.
"Seb kanina ka pa tulala d'yan?" Tanong niya at hinawakan ako sa kamay. 
"Ayos ka lang ba?" Tanong niya. Hinapit ko lang siya sa beywang at inilapit sa'kin. Tumitig naman siya sa mga mata ko. 
"Hey bigla ka naging seryoso." Tanong niya at hinaplos ang braso ko habang titig na titig ako sa mga mata niya. 
Mas inilapit ko pa siya sa'kin at nagdikit ang katawan namin. I look into her lips and look back in her eyes. Hinawakan ko siya sa mukha at hinalikan. Ilang segundo ko yung ginawa at bumitaw. 
"Hey okay ka lang ba?" Nag-aalala niyang tanong. 
"I love you." Tanging sagot ko sakanya. Ngumiti naman siya sa sinagot ko at hinaplos niya ang mukha ko.
"Mahal na mahal rin kita Seb." Sagot niya habang titig na titig sa mga mata ko.
Magkahawak ang mga kamay naming  sumisid sa tubig. Gustong gusto niya talaga na lumangoy dahil alam kong nagiging masaya siya tuwing ginawa ito. 




"Ang saya hindi ba?" Tanong niya ng makaahon kami mula sa tubig. 
"Oo ang saya lalo na kapag ikaw ang kasama ko." Sagot ko sakanya at hinapit sa beywang at naglakad pabalik sa bench namin kanina. She take a sip of juice at pinunasan ang mukha niya. 
"Namiss ko talaga na gawin ang mga ito na kasama ka." Wika niya pa at hinawakan ang kamay ko.
"Huwag kang mag-alala gagawin 'to natin palagi. Tapos kasama na natin si Luna." Sagot ko sakanya. Tumayo siya sa harapan ko. 
"What's wrong?" Nag-aalala kong tanong at tumayo. Nilagyan ko siya ng towel sa likuran nang makita siyang nilalamig. 
"Nilalamig ako bigla." Sagot niya at hinawakan ang dulo ng towel na nakabalot sakanya. 
            

"Sige halika na." Sagot ko sakanya at hinawakan siya. Nasa hotel na kami ngayon at nagbibihis na siya. 
"Ayos ka lang ba?" Nag aalala kong tanong ko sakanya. 
"Oo ayos lang ako, siguro nanibago lang ako nang makaahon ako sa tubig." Sagot niya habang sinusuklay na ang buhok niya. Nakaupo siya ngayon sa dulo ng kama habang ako nakaupo sa couch. Tahimik niya lang sinusuklay ang buhok niya. 
"Seb." Tawag niya sa'kin at lumapit at naupo sa tabi ko. 
"Yes baby?" Sagot ko sakanya at tinignan siya. Mahilig siyang maglambing kaya ko siya nagustuhan ng husto. 
"I'm hungry na." Lambing niya at nagpout. 
"Kawawa naman ang baby ko." Lambing kong pabalik sakanya at tumayo. 
"Halika, do'n tayo reception mag lunch." Anyaya ko sakanya at hinawakan siya sa kamay. 
Habang kumakain kami ay hindi mawala ang tingin ko sakanya. Huminga ako ng malalim at inisip na ito na ang tamang panahon. 
"Gusto mo ba ng dessert?" Tanong ko sakanya at ibinaba ang hawak na spoon at fork. 
"Ice cream." Nakangiti niyang sagot. Tumango lang ako at tumayo. 
"Kuha lang ako ah." Paalam ko. Nakangiti naman siyang tumango.  Seven years I waited her and wanted to be here with me for a lifetime. And now I have her back. 
I came back to our table bringing a two glasses of an ice cream. Nauna kong inilapag ang sa'kin at kasunod ang sakanya at naupo. 
"Do you like it?" Tanong ko sakanya. Nakita ko siyang nagulat at hindi makapagsalita. 
"Seb." Tanging sagot niya dahil hindi siya makapaniwala sa nakita niya. Tinignan niya ako at naluha.
Kinuha ko ang sapphire engagement ring sa ibabaw ng ice cream at lumuhod sa harapan niya. Naagaw ko ang atensyon ng lahat at nakita kong nagulat siya sa ginawa kong pagluhod sa harapan niya. 
"I waited you for seven years to be here with me again at ngayon nandito ka na. At ngayon sa harapan nila, nangangako ako na hindi na kita papakawalan pa." Sinsiro kong wika habang patuloy ang pagpatak ng luha niya. 
"Hazel Laurea, will you be my wife?" Tanong ko sakanya habang nakalahad ang sing-sing sa harapan niya. 
"You know how much I love you Seb. Yes, I will be your wife." Mas lalo akong sumaya sa isinagot niya. Isinuot ko ang sing-sing sa kaliwa niyang kamay at tumayo. 
Nagpalakpakan naman ang mga taong nandito at nahiyawan. I hug her tight at hinalikan sa noo. 
"Thank you baby." Masaya kong saad habang nakatingin sa mga mata niya. 
"I love you too Seb, handa ako na makasama ka habang buhay." Sagot niya at muli akong niyakap. 


HINDI ako makapaniwala na magpo-propose siya sa'kin kanina. Nang nakita ko ang sing-sing sa ibabaw ng ice cream ay napaluha ako at hindi makapaniwala dahil ang tanging naiisip ko lamang ay magbabakasyon lang kami at bibigyan ng oras ang isa't-isa. Pero nagulat nalang ako sa ipinakita niya kanina.
Masaya kong pinagmasdan habang umiikot-ikot ako ang sing-sing na nasa kaliwang kamay ko. I really can't believe this pero totoo ito. Sa pag-ikot ikot ko ay napunta ako kay Seb at saktong napalagay ang kamay ko sa batok niya. 
"My wife is so happy like I am right now." Wika niya at nilagay sa likuran ko ang kamay niya. 
"Of course, every woman wanted to have a ring on their hand." I generally said. He just kiss my lips and hug me for a while. Gusto ko na laging ganito kami. 
            

Humiga kami sa kama at hindi mawala ang tingin ko sa sing-sing at kay Seb. Nakapikit siya habang hawak niya ang isang kamay ko at ipinagpahinga sa dibdib niya. 

"Tiyak ako na matutuwa si Luna kapag nalaman niya na magpapakasal na tayo." Masaya kong wika. 

"Ang tanging gusto ng anak natin ay ang pakasalan kita. At ginawa ko 'yon para sa anak natin at para sa'yo  syempre ayokong mawala ka pa sa'kin." Mahaba niyang sagot at tumingin sa'kin.

"Alam mo Seb, akala ko noon magiging single mom na ako habang buhay." Pagkukwento ko sakanya at hinaplos-haplos ang buhok niya. 

"Tapos no'ng pinagbubuntis ko pa si Luna, napaka risky. Palagi akong nagi-spotting, madalas akong mahimatay. Akala ko nga mawawala na ang bata sa tiyan ko." Dugtong kong pagkukwento sakanya. 

"Sorry baby kung wala ako sa tabi mo. Sorry dahil hindi mo'ko nakasama sa pagpapalaki kay Luna." Paumanhin niya at hinalikan ang likod ng kamay ko. 

"Ayos lang. Luna is brave naman pero ang inaalala ko sakanya ay ang pagiging mahina ng puso niya." Nag-aalala kong wika sakanya. 

"Kaya nga ibinibigay ko lahat ng gusto niya para hindi siya malungkot. Kasi noon nung nasa three years old palang siya, kapag hindi ko siya pinagbibigyan sa gusto niya ay umiiyak siya ng palihim at nagugulat na lang ako na nanghihina na siya at hindi makahinga." Pagsasalaysay ko sakanya at hinawakan niya ng mahigpit ang kamay ko ng makita niya akong nalungkot para sa anak namin.

"Huwag kang mag-alala baby. Andito na ako, sabay natin papalakihin si Luna at babantayan." Sagot niya. Tumango naman ako at hindi maipaliwanag ang kasiyahan. 

"Salamat Seb." Tanging sagot ko. 

"Gusto kong ibigay lahat ng gusto niya pero dapat malaman niya rin kung ano ang tama at mali at kung ano ang makakabuti sakanya lalong-lalo na sa kalusugan niya." Wika niya. Tumango lang ako bilang pag-sang-ayon sa gusto niya. Nakikita ko ngayon na magiging mabuti siyang ama sa anak namin. 

"Matalino ang anak natin kaya alam kong maiintindihan niya tayo at susundin." Sagot ko sakanya. Gusto ko ang gusto niyang gawin para sa anak namin. 

"Anong gusto mo maging paglaki ng anak natin?" Tanong ko sakanya. 

"Pagdating sa gusto niyang profession, ay hindi ko siya didiktahan." Sagot niya. Napatango lang ako. 

"Gusto ko kasi kung nasaan ang passion niya ay 'yon ang sundin niya." Wika niya pa. Natutuwa akong marinig siya sa mga perception niya bilang ama ni Luna.

"But in terms of relationship, I will be strict." Napamangha na lang ako. 

"Masyado pa siyang bata para d'yan. Gusto ko na ngayon muna." Reklamo ko dahil masyado siyang advance mag-isip. 

"Magiging strict ako pagdating d'yan. Pero matagal pa 'yon. Kaya magfocus muna tayo sa ngayon." Sagot niya. Tumango lang ako humiga sa dibdib niya.

"Nung wala ako, anong ginawa mo?" Tanong ko sakanya habang hawak-hawak ang kamay. I really love his scent. Ang sarap singhutin palagi. 

"One month rin akong nagkulong sa kwarto ko dahil akala ko hindi ko kaya but my love for you strengthen me." Napaangat ako ng tingin sakanya.

"Tinupad ko ang sinabi ko sayo, hinintay kita at nangako ako sa sarili ko na kapag bumalik ka papakasalan kita." Dagdag niya pang wika. Paano na lang kung nagkaroon ako ng asawa? 

"Hindi mo ba naisip non na baka may iba na ako?" Tanong ko sakanya. 

"Naisip. Pero ang sabi ko sa sarili ko kahit anong mangyari patuloy pa rin kitang mamahalin. Kahit na bumalik ka rito at may bago na." Hindi ko alam kung ano ang mararamdaman ko dahil batid kong mahal na mahal niya ako.

"Salamat at hindi ka napagod na hintayin ako. Salamat dahil mahal na mahal mo ako." Pasasalamat ko at hinaplos ang mukha niya at tinitigan sa mga mata. 

"Mahal kita Seb." Wika ko pa at muling humiga sa dibdib niya at hinaplos ang braso niya. I really love this man. Patuloy ko lang siyang niyakap at nanatili sa posisyon na iyon. 

"Si Sophia, kamusta?" Bigla kong naalala si Sophia kaya naitanong ko sakanya. 

"She's in the mental hospital." Muli akong napaangat ng tingin at naupo dahil sa gulat sa sagot niya. 

"Pero bakit?" Tanong ko at nag-isip kung bakit siya nasa mental hospital. 

"Her career was ruined because of what the media discovered about her past." Bigla akong nalungkot at kinabahan dahil pinagsalitaan ko siya noon tungkol sa past niya.

"Isang buwan lumipas na nawala ang career niya ay hindi na siya kumakain at na depressed." Hindi ako nakasagot dahil nakaramdam ako ng guilt. 

"Tapos nalaman na lang namin sa news ang nangyari sakanya." Hindi ko maipaliwanag ang nararamdaman ko dahil baka isa ako sa mga naging dahilan kung bakit siya na depressed. Baka ako ang nakasira sa career niya. 

"Bakit baby? May problema ba?" Tanong niya sa'kin at hinawakan ang kamay ko. 

"Iniisip ko kasi baka isa ako sa naging dahilan kung bakit nasira ang career niya." Sagot ko sakanya at labis na nagi-guilty sa sarili. 

"Baby huwag kang maguilty. Dahil hindi naman tayo ang naging dahilan." Sagot niya at naupo. 

"Ang balita namin ay may naka-away siyang kapwa modelo na naging sanhi ng lahat." Pagpapaliwanag niya sa tunay na nangyari.

"Dahil sa away na 'yon hinalungkat ng kapwa niya modelo ang nakaraan niya at nilabas sa media." Pagpapaliwanag niya at hinaplos ang mukha ko. 

"Kaya huwag ka ng maguilty sa sarili mo dahil hindi mo kasalanan 'yon." Dagdag niyang wika. Niyakap niya lang ako at hinalikan sa noo. 

Tama si Seb, hindi ko kailangan na maguilty sa sarili dahil wala naman akong kasalanan. 

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 28

Inilabas ko si Hazel at dinala sa seashore at naupo sa isang lovers swing. Nakita ko kasing nalungkot siya kaya dinala ko siya rito.

Gabi na at tanging ang paghampas lang ng alon ang maririnig. Nakasandal siya sa balikat ko at nakahapit ang kamay ko sa beywang niya mula sa likuran niya at hawak ng isang kamay ko ang kanan na kamay niya.

"Baby." Tawag ko sakanya dahil natahimik siya. "Yes Seb?" Mahina niyang sagot at nag-angat ng tingin. "Anong wedding ang gusto mo?" Tanong ko at nagulat siya sa sinabi ko. "Beach wedding ang naisip ko para sa kasal natin." Dugtong kong wika at ngumiti. Nakita kong kuminang ang mata niya at natuwa. "Seryoso ka ba sa sinasabi mo?" Alam kong hindi siya makapaniwala na ako na ang nagsu-suggest dahil alam kung gusto niya rin ang ideya ko.

"Yes baby, I'm serious. Beach wedding ang gusto ko para sa'tin dahil alam kong gustong-gusto mo na nasa beach." Alam kong ikakasaya niya ng husto ang sinabi ko. "Talagang binibigay mo ang gusto ko ah. Baka ma spoil ako." Lambing niyang wika at niyakap ako. "Of course. I will do it for you." Masaya kong wika at niyakap siya pabalik. 

"Seb gusto ko na hapon gawin ang kasal natin. Yung tipong makikita ang sunset. Tapos gusto ko na nakaharap tayo sa beach." Masaya niyang wika at pagbibigay ideya kung ano ang gusto niya sa kasal namin. "Oo ba kung ano ang ikakasaya mo ibibigay ko." Buong puso kung wika at iniharap siya sa'kin. Tumayo siya sa harapan ko na may ngiti labi. 

"Anong theme ang gusto mo baby?" Tanong ko pa sakanya habang hawak niya ang kamay ko at tumingala sakanya. "Gusto ko... Hmm." Wika niya at nag-isip. "Gusto ko na theme ay white and deep blue. Just like this" Sagot niya pa at ipinakita ang sing-sing niyang sapphire. "Ikaw anong gusto mo?" Tanong niya sa'kin habang diretso ang tingin sa mga mata ko. "Kung ano ang gusto mo." Tanging sagot ko at ngumiti. I can see into her na sabik na siyang ikasal sa'kin.

"Wait, I never tell anyone na gustong-gusto ko ng sapphire na jewelry. Saan mo nalaman?" Tanong niya sa'kin at inilapit ang mukha sa'kin. "Sa kapatid mo." Sagot ko sakanya. Napaayos naman siya ng tayo. "Eh hindi pa kayo magkakilala ni Beatrice non nung binigyan mo ako ng necklace." Nalilito niyang tanong. "Of course I do." Sagot ko na ikinagulat niya. 

"You're sister meet me nung nag start ka mag work sa'kin as secretary." Sagot ko sakanya. Tumango naman siya. "I ask her what you likes and dislikes kaya nung sabihin mo noon kung ano ang mga gusto mo ay alam ko na 'yon." Dagdag kong sagot sakanya. "Kaya pala." Tanging sagot niya. Ngumiti naman ako.

"Okay, back to topic." Wika niya. Alam kong excited na siya na makasal kaming dalawa. "Seb." Tawag niya sa'kin at sandaling lumingon sa paligid. "Gusto mo bang dito?" Inunahan ko na siya sa gusto niyang sabihin. Tumango naman siya. "As I've said kung ano ang gusto mo, ibibigay ko." Kasabay ng pagsagot ko sakanya ay ang paghaplos ko sa kamay niya.

"Thank you." Wika niya at niyakap ako. "Basta para sa'yo ibibigay ko." Sagot ko at naupo naman siya sa tabi ko. Pinasandal ko siya sa dibdib ko at ikinulong sa mga braso ko at tumingala siya, hinalikan ko ang noo niya. 

Nanatili na ganon ang posisyon namin habang pinag-uusapan ang magiging kasal namin. Marami siyang sinabi na gusto. Sumang-ayon ako sa lahat ng gusto niya dahil alam ko na para sa mga babae ay ang kasal ang pinakamasayang araw sa buhay nila.

Nang hindi ko na siya marinig magsalita ay tinignan ko siya. Nakatulog siya habang ganon ang posisyon namin. Hinayaan ko muna siyang matulog at tumingin sa dagat. 

"Just like the ocean and sapphire my love for her is deep and clear."

Tumayo ako at binuhat siya. Inilagay ko ang kamay niya sa likod ng batok ko at binuhat pabalik sa hotel. Ang saya pagmasdan ni Hazel dahil kahit tulog siya ay nakikita ko parin ang kasiyahan sa mukha niya.

            

"Congrats sir." Bati ng mga staff ng makalabas sila sa elevator at pumasok kami. Mahigpit ko siyang hinawakan para hindi siya mahulog. Dumiretso na ako sa kwarto namin at dahan-dahan siyang ibinaba sa kama at nilagyan ng kumot. 

Nag ring ang cell phone ko at sinagot ko ang tawag ni Luna. "Hi Dad. Good evening." Masaya niyang wika habang nasa kabilang linya. "Hello baby. Good evening too." Matamis kong sagot sakanya habang pinagmamasdan ko si Hazel na tulog. "How's your day Dad with Mom?" Tanong niya pa. "Sobrang saya." Masaya kong sagot at hindi mawala ang ngiti sa labi.

"I'm happy na nagkabalikan na po kayo ni Mom." Ramdam ko ang kasiyahan sa tinig niya. "You know Dad, kahit hindi ka po binabanggit ni Mom sa'kin noon ay alam ko pong mahal na mahal niya po kayo." Pagkukwento niya sa'kin. Napahawak na lang ako sa kamay ni Hazel habang pinapakinggan ang anak namin. 

"Dad, where's Mom anyway?" Tanong niya. "She's asleep." Sagot ko sakanya. "Okay. Can you kiss her for me? In the cheeks." Wika ni Luna. "Okay baby." Sagot ko at hinalikan ang Mom niya sa pisnge. Hinaplos ko ang buhok ni Hazel bago tumayo. "Matulog ka na baby." Utos ko sakanya at naupo sa couch. "Sige po, good night. I love you Dad and also Mom." Ang sarap pakinggan ni Luna na sabihin na mahal niya ako at ang Mom niya.

"Good night baby mahal ka rin ni namin ng Mommy mo." Sagot ko at ibinaba na. Ito na yata ang pinakamasayang araw sa buhay ko. 

"CONGRATULATIONS Mom and Dad." Bati ni Luna ng makauwi kami mula sa three days vacation namin. Alam na rin nila na engage na kami ni Seb. Ang makita sila na masaya para sa'min ay napakagaan sa loob. "Mommy excited na ako para sa kasal niyo ni Dad." Ang makita siyang masaya ay ang nagpapasaya sa'kin. 

"Lunch is ready. Let's eat." Anyaya ni Tita sa'min. Pumasok naman kami sa dining room. "Luna dito ka, tabi tayo." Anyaya ni Zhei at tinuro ang upuan sa tabi niya. "Sige kuya Zhei." Sagot ni Luna at naupo sa tabi ni Zhei. "Mom may kuya na po ako, si kuya Zhei." Masayang wika ni Luna. "May younger sister na rin po ako Mom." Wika ni Zhei sa Mommy niya. Lahat kami ay natuwa sa pinakita ng dalawa. 

"Ang sweet niyo namang dalawa." Tanging wika ni Tita. "Oh let's eat." Wika ni Tita at kumuha ng rice. Habang nasa kalagitnaan kami ng pagkain ay hindi maiwasan na pag usapan ang magiging kasal namin. "Tita Hazel what's the theme of your wedding po?" Tanong ni Zhei. "Oo nga, pwede ba namin malaman ang plans niyo?" Tanong ni Tita. 

"We decided na beach wedding." I let Seb talk. "Wow! I think I can swim their after the wedding Tita." Natawa kami sa sinagot ni Zhei. "Maganda ang naisip niyo. Hindi kami tutol ng Dad mo sa anumang desisyon niyo ni Hazel." Wika ni Tita. "Salamat po Tita." Wika ko at ngumiti sakanya. Noon pa man ay gustong-gusto niya na ako para sa anak niya.

"Don't call me Tita, from now on call me Mama or Mommy at Daddy o Papa naman sa Tito mo." Utos ni Tita este Mama. "Sige po, Ma." Nakita kong napangiti siya sa narinig. "Anong oras ang naisip niyo?" Tanong naman ni Gab. "I wanted afternoon, yung sunset na." Sagot ko sakanya. Napatango naman siya. "Hazel ako na bahala sa mga invitations." Presenta ng asawa ni Gab. "Talaga? Hindi ka ba busy niyan?" Tanong ko sakanya at natuwa.

"Pwede naman kaming mag leave muna ni Gab. 'di ba Gab?" Tanong niya kay Gab. "Of course, magleleave muna kami." Sagot naman ni Gab. "Salamat sa inyong dalawa." Pasasalamat ko. "Both of you don't need to worry. Kahit nga bukas magpakasal na kayo." Wika ni Papa. I'm so happy to have them. 

Masaya naming pinag-usapan ang magiging kasal namin dahil lahat sila ay nag presenta. "Kuya tiyak ako na magiging masaya ang kasal mo dahil alam kong nandon tayong lahat." Wika ni Gab. Nag serve na ng dessert at binigyan ako ni Seb. "Thank you." Wika ko sakanya. Hinawakan niya lang ako sa kamay at ngumiti. "Saka kuya sa inyong pito ikaw na lang ang hindi nakakasal." Pahayag ng asawa ni Gab.

            

"Sa wakas at makikita ko ng ikasal ang panganay ko." Wika ni Mama. Dahil noon pa man ay gusto na niyang ma-settled si Seb. "Luna ito na chocolates mo." Napatingin kami sa dalawa ng dalhan ni Zhei ng maraming chocolates si Luna. "Thank you kuya." Wika ni Luna at niyakap ang pinsan niya. Binuksan ni Zhei ang isang chocolate bago ibinigay kay Luna.

"Ang sweet mo naman Zhei." Masaya kong compliment kay Zhei. Ang cute nilang pagmasdan. "Syempre mana sa Daddy." Natawa naman ako sa sinabi ni Gab. "Ang hangin kala mo naman binilhan ang asawa niya ng chocolates eh hindi naman." Salungat ni Seb sa sinabi ni Gab. "Eh hindi naman chocolates ang hinihingi niya, cookies at brownies naman." Natawa na lang kaming asawa ng magkapatid.

"Alam mo Hazel akala ko paglabas ni Zhei kulay cookies at brownies siya." Natatawa niyang wika. Natawa na rin ako. "Ako nga eh akala ko kulay isaw si Luna paglabas eh hindi naman pala." Natatawa kong sagot. Kaya favorite ni Luna ang isaw dahil do'n ko siya pinaglihi.

Masaya kaming nagkwentuhan at ininjoy ang lunch. Habang ang dalawa ay walang pinagbago nagpapataasan parin pero alam kong biruan lang 'yon ng magkapatid.

Matapos ang isang araw ay ayos na lahat. Tanging ang araw na lang ng kasal namin ang hinihintay. That's two weeks from now. 

Kasalukuyan kaming nasa office ni Seb. Gusto niya kasi na nandito kami. Si Sarah na ang secretary niya simula nung umalis ako. Natutuwa naman ako dahil siya ang naging secretary ni Seb. 

"Luna, these are your Titos. Tito Gab and Chaim kilala mo na sila. So, this is your Tito Dust, Ash, Xairon and Lexus." Pagpapakilala niya sa mga kaibigan niya. "Hello everyone." Bati ni Luna at kumaway. "Finally we meet you." Wika ni Dust. "So, how are you Luna?" Tanong naman ni Ash. "I'm good." Sagot niya at ngumiti. Hinaplos ko naman ang buhok ni Luna, nasa pagitan siya namin ni Seb. 

"Jake tiyak ako na matutuwa ang mga bata sa village kapag nakilala nila si Luna." Wika ni Chaim. "Oo nga eh." Sagot ni Seb. "Marami po bang kids doon gaya ko?" Masayang tanong ni Luna. "Oo mga anak namin." Sagot ni Dust. "Dad pwede akong pumunta sa village na sinasabi nila?" Masaya niyang tanong sa Daddy niya at humarap pa. 

"Oo naman, saka doon na tayo titira kapag ikinasal na kami ng Mommy mo." Sagot ni Seb at niyakap naman siya ni Luna. "Tito Gab nando'n din po ba si kuya Zhei?" Tanong niya pa. Tumango naman si Gab. Alam kong matutuwa siya kapag nakita niya ang mga anak ng mga Tito niya.

"Baby." Wika ni Seb sa'kin. Napatingin naman si Luna sa'kin. "Daddy sino po bang baby tinutukoy niyo? Ako lang naman po ang baby niyo hindi ba?" Taka niyang reklamo sa Daddy niya. Nakita ko namang natawa ang mga kaibigan ni Seb. "Of course, ikaw lang ang baby ni Daddy." Panunuyo niya kay Luna ng akma siyang magtampo at tinignan ako. 

"Sa susunod klaruhin mo kasi." Natatawang wika ni Gab. "Mommy sasama po ba kayo?" Tanong ni Luna sa'kin. Umiling ako at nakita 'yon ni Seb. "Why baby? What's wrong?" Nag-aalala niyang tanong. "Daddy dalawa kaming baby niyo po?" Takang tanong ni Luna sa Daddy niya. Nakita kong natawa sila. "Of course baby kita, saka si Mommy mo." Pagpapaliwanag ni Seb sa anak namin. 

"Bakit ayaw mong sumama? May problema ba?" Tanong niya at hinawakan ang kamay ko. "I want to rest muna." Sagot ko. Nakita ko namang nalungkot si Luna. "Huwag ka ng malungkot, sa susunod sasama ako." Paliwanag ko sakanya. Tumango naman siya. Hinaplos ko lang ang mukha niya.

"Sige po Mom. Basta pahinga po kayo ah." Wika niya at niyakap ako. Tumango lang ako. "Gusto mo bang ihatid na kita?" Tanong ni Seb at tumayo at lumapit sa'kin. Napaka caring talaga ni Seb, kaya mahal na mahal ko siya. "Dad ihatid niyo na po si Mommy para po makapagpahinga na po siya." Wika ni Luna sa Dad niya. "Dito po muna ako, babantayan naman po ako nila. 'di ba po?" Dagdag niya pang wika.

"Oo naman." Sagot ni Chaim. "O sige iwan ko muna kayo." Wika ni Seb. Humalik muna si Luna sa cheek ko at sa Daddy niya. "Please take care of Luna." Wika niya sa mga kaibigan niya. Tumango naman sila. "Tara na." Wika ni Seb at inalalayan ako. Hinawakan niya ako sa beywang habang palabas kami. "I know hindi ka okay. Tell me what's wrong?" Wika niya at huminto kami. Nag-aalala niyang idinapo ang likod ng kamay niya sa noo at sa leeg ko.

"May lagnat ka. Bakit hindi mo sinabi? Kailan pa?" Nag-aalala niyang tanong att binuhat ako. "Ibaba mo'ko." Utos ko sakanya dahil maraming tao. "Sa susunod magsabi ka kung ano ang mararamdaman mo." Wika niya. Inutusan ko siyang ibaba ako ngunit hindi siya nakinig sa'kin at pumasok sa elevator. Dumiretso kami sa ground floor. Madali niya akong ipinasok sa kotse niya. 

Tinitigan ko lang siya at seryoso siya sa ginagawa niya. "Okay lang ako huwag kang mag-alala." Wika ko at hinawakan siya sa kamay. Hinalikan niya muna ako sa noo. "You're not." Wika niya at bakas sa mukha ang pag-aalala. Isinuot niya ang seatbelt sa'kin at isinara ang pinto. Umikot naman siya at pumasok. 

I'm so lucky to have him.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 29

Inihatid ko na siya sa condo at binantayan muna. 

"Puntahan mo na si Luna, Seb. Ayos lang naman ako." Utos niya nang hindi pa ako umaalis. 

"Pero paano ka? Hindi kita pwedeng iwan." Sagot ko sakanya. 

"Mas unahin mo si Luna." Sagot niya at hinawakan ako sa kamay. Tumango lang ako at hinalikan siya sa noo. 

"Babalik rin kami agad." Wika ko pa at inayos ang kumot niya at lumabas na sa kwarto niya.

"Amy, bantayan mo siya ah. Tumawag ka kung may kailangan siya." Utos ko kay Amy. 

"Opo sir." Sagot niya. Umalis na ako at hindi maiwasan na mag-alala kay Hazel. Bumalik na ako sa office at nakita sila na naglalaro ng chess. Natawa na lang ako dahil si Dust at Luna ang naglalaro. 

"Tara na." Napalingon sila sa'kin ng magsalita ako. 

"Tara na po." Wika niya at tumayo at lumapit sa'kin. 

"Hindi pa tapos." Wika ni Dust habang hawak ang isang piece. 

"Tapos na po Tito, you lose." Sagot ni Luna. Tumawa naman kami. 

"Tara na nga lang." Sagot ni Dust at tumayo. Pumasok si Sarah at humarap sa'kin. 

"Cancel all my appointments today." Inunahan ko na siya sa sasabihin niya. 

"Okay po." Sagot niya at lumabas. Lumabas na kami sa office ko.

"Excited na po ako na makilala sila." Masayang wika ni Luna habang hawak ang kamay ko. Nasa elevator na kami ngayon papunta sa labas ng building. 

"I told you na huwag niyong i-park ang kotse niyo sa harapan mismo ng entrance." Utos ko sa kanila nang makita ang kotse nila na naghilira sa harapan ko. 

"It seems like each of you are rich." Wika ni Luna sa lahat.

"Tara na." Wika ko at pinagbuksan ng pinto si Luna. Pumasok naman siya at agad ko ring isinara ang pinto at pumasok at naupo sa driver seat. Umalis na kami at nagtungo sa Seven village. 

Nang nasa labas na kami ng village ay agad na bumukas ang itim na gate. Nang makapasok kami ay nasa labas ang mga bata naglalaro. 

"Ang daming kids dito dad." Wika niya habang nakatanaw mula sa bintana.

Ininhinto ko ang kotse sa driveway at bumaba at pinagbuksan si Luna. Pumasok naman kami sa bahay. 

"Dad ang laki ng house niyo po, ganito rin kalaki ang house namin sa Seoul." Wika niya at naupo sa sofa. 

"Lunaaaa." Narinig ko ang boses ni Ty papalapit kay Luna. 

"Ty hindi sinabi sa'kin ni Tito na nandito ka. Nasaan si kuya Kelvin?" Masaya niyang wika.

"Andito ako Luna." Sagot ni Kelvin habang kasama ang iba pang mga kaibigan niya. Pumasok naman ang mga kaibigan ko at naupo sa mahabang sofa. 

"I guess may bago ka ng friends, andami nila no?" Masaya  kong wika at lumapit sa mga bata. 

"Anak sila ng mga Tito mo." Dagdag kong wika. Dumating naman si Zhei at tumabi kay Luna. 

"This is Seth, Casper, Blast, Xhea, Kate and Iris." Pakilala ko sakanya sa anak ni Ash, Dust, Lexus and Xairon. 

"Si Kate at Blast magkapatid. Si Casper at Xhea magkapatid rin. And Seth is only child gaya niyo ni Zhei." Pagpapaliwanag ko para hindi siya malito. 

"Hi I'm Luna." Bati niya at kumaway. 

"Ikaw pala ang sinasabi ni Ty, Kelvin at Zhei na galing South Korea." Natutuwa ako na makita silang magkasundo. Tumango lang si Luna. 

"Galing ka sa South Korea?" Tanong ni Xhea. 

            

"Oo doon kami nakatira ng Mom ko but now dito na kami titira together with Dad." Sagot niya sa tanong ni Xhea. 

Kung makapag-usap sila para silang nasa teens. But their ages is only seven and eighth. Boys are eighth and girls are seven. Napaupo na lang ako at masaya silang pinagmasdan. 

"Tara laro tayo sa labas ng habol-habulan at tagu-taguan." Anyaya ni Seth. Ngunit alam kong nalito siya. 

"Daddy what's habol-habulan and tagu-taguan?" Tanong niya at lumingon sa'kin. 

"Hindi mo alam 'yon?" Wika ni Blast. Tumango lang si Luna.

"Ty explain mo." Utos ni Kelvin sa kapatid. Habang dumistansya sila ay nakita kong nalilito si Luna. 

"Tiyak na maraming laro matutunan si Luna dito." Wika ni Lexus habang ang tingin ay nasa mga bata. 

"Paano nasa bahay lang siya lagi." Sagot naman ni Chaim. 

"Hindi siya pwedeng maglaro ng maglaro sa labas lalo na't mahina ang puso niya, baka atakihin siya." Sagot ko sa kanila. Muling lumapit si Luna sakin.

"Dad gusto ko po sumali sa laro nila." Wika niya at itinuro sila. 

"Sige pero huwag kang masyadong magpapakapagod." Sagot ko sakanya. Masaya naman siyang bumalik sa mga kaibigan niya. 

"Laro lang po kami sa labas." Paalam ni Kelvin at lumabas na sila. 

"Ang saya-saya ni Luna kuya oh." Wika ni Gab habang nakadungaw sa labas. 

"Hayaan muna natin sila na maglaro, dapat ma-enjoy nila ang pagiging bata nila." Wika ni Ash. 

"Saka na tayo maghigpit kapag nasa ten years old na sila, lalo na sa anak nating babae." Sagot naman ni Dust. 

"Sa bagay may punto ka diyan." Sagot ko at tumango. Hindi mawala sa isip ko si Hazel. Parang nahahati ang isip ko ngayon, na kay Luna at Hazel.

"Oh ayos ka lang ba? Bigla kang natahimik d'yan." Tanong ni Lexus. 

"Iniisip ko lang si Hazel." Sagot ko at tumingin sa labas para tignan ang mga bata. 

"Masyado mo kasing pinagod nung nasa vacation kayo." Sagot ni Gab na nanunukso pa ang tingin. 

"Hindi naman ba masyadong mataas ang lagnat niya?" Tanong ni Chaim. Umiling lang ako. 

"I'm sure magiging okay rin siya." Sagot niya pa. Tumango lang ako.

Ilang sandali ang lumipas at nakita kong umiiyak na ang mga bata ng makabalik sila at wala si Luna.

"Bakit kayo umiiyak?" Tanong ni Gab. Lahat kami ay napatayo at lumapit sila sa mga anak nila. 

"Where's Luna?" Tanong ko sa kanila. Panay lang ang pag-iyak nila. 

"Zhei, Kelvin and Ty nasaan ang pinsan niyo?" Tanong ko sa tatlo. Ngunit umiyak lang sila. Hindi ko alam kung bakit ako kinakabahan ng husto at hindi maipaliwanag ang nararamdaman.

"Kids follow me. Inhale exhale." Pagpapakalma ni Gab sa mga bata. Sinunod naman siya ng mga bata habang ako hindi mapalagay. 

"Alam niyo ba na nakakapanget ang pag-iyak. Kaya tahan na at sabihin kung nasaan si Luna at bakit hindi niyo kasama." Dagdag niya pang wika. 

"Kasi po Dad... Naglalaro kami sa labas ng habol-habulan..." Pahinto hintong wika ni Zhei. 

"Kinidnap po siya ng dalawang lalaki." Biglang napakuyom ako sa sinabi ni Ty.

"Lumabas kayo ng village?" Tanong ni Chaim sa anak niya. Umiiyak naman na tumango si Ty. 

"Sabi pa nga po ng kidnapper, "sino si Luna?". Tapos iniisa isa niya po kaming tignan nang walang sumagot." Pagsasalaysay ni Kelvin. Nakinig lang ako sa paliwanag nila. 

            

"Tapos sabi niya pa, "ito na lang kunin natin, mukhang imported." 'di ba 'yon ang sabi ng kidnapper?" Wika pa ni Ty. Huminga ako ng malalim at hinilot ang sintido. At hindi makapaniwala na dinukot ang anak ko. 
"Mukhang imported? Eh lahat kayo imported." Wika ni Gab at pinatahan nila ang mga anak nila. 
"Iuwi niyo muna ang mga anak niyo at sabihan niyo ang mga asawa niyo na huwag lalabas hangga't hindi nakikita si Luna. Maliwanag?" Utos ko sa kanila at nag iba ang mood. 
Talagang anak ko pa ang kinuha niyo ha! Lumabas na sila at sumunod ako para pumunta sa white house. 
"Kapag nahuli kitang kidnapper ka, papatayin talaga kita! Pagsisisihan mong kinuha mo ang anak ko!" 
Galit at nag-aalala akong pumasok sa white house at nagtungo sa library. Hinila ko ang isang libro at bumukas ang pinto patungo sa basement. Tinignan ko lahat ng CCTV footage at nakita ko ang sinabi ng mga bata. 
"Arghhh!" Sigaw ko dahil nakita ko kung paano nila kinuha si Luna. Talagang iniisa-isa nila, hanggang sa makuha nila si Luna. Dumating na sila at nakita akong pinagsusuntok ang pader. 
"Tama na kuya. Mahahanap rin natin siya." Pagpapakalma sa'kin ni Gab. 
"I will locate her now." Wika ni Dust at naupo at humarap sa monitor. Naka on na lahat ng monitor at nagsimula na si Ash at Dust. 
"Sebastian hindi ko gusto ang iniisip mo." Wika ni Chaim. 
"I will kill the one  who kidnapped my daughter!" Galit kong sigaw. 
"Palaging may dala na cell phone si Luna." Wika ko at napatingin ang magkapatid. 
"Call her now, para mas madali nating matrace ang location niya." Idinial ko na ang number ni Luna at tinawagan. Pabalik-balik ako ng lakad habang nasa beywang ang isang kamay at hinintay na sagutin ng kidnapper, dahil alam kong hawak nila ang cell phone ni Luna ngayon.
"Wala pang sumagot." Wika ko at bumuntong hininga. 
"Kapag sinagot ng kidnapper ang tawag mo malolocate natin siya ng mas mabilis." Sagot ni Ash. Kanina ko pa tinatawagan at hindi sumasagot. 
"Kapag nalaman ko kung sino talaga ang kidnapper na 'yan papatayin ko talaga siya!" Galit kong wika at sinuntok ang lamesa. 
Patuloy sila sa ginagawang pagtrace hanggang sa lumipas ang dalawang oras. 
"Bakit kasi lumabas pa sila ng village?" Tanong ko at nagsisisi. 
"Sana hindi ko na muna siya sinama rito!" Buong pagsisisi ko. 
" Kuya huwag mong sisihin ang sarili mo." Pagpapakalma ni Gab sa'kin. 
"Paanong hindi ko sisisihin ang sarili ko? Eh dinala ko siya rito! Saka bakit at paanong nangyari na may nakapasok sa lugar na ito na mga kidnapper?" Reklamo ko habang nakatingin sa mga footages. Natigil ako ng magring ang cell phone ko at agad ko itong sinagot.
"Nasaan ang anak ko?" Madiin kong tanong habang nakakuyom ang kamao. Kahit hindi ko pa batid kung tama bang iniisip ko na ang kidnapper ang kausap ko ngayon. 
"Saan mo siya dinala?" Sunod kong tanong. 
"Relax ka lang. Walang mangyayari sakanya." Sagot niya na mas lalong nagpagalit sa'kin. 
"Sino ka? Anong kailangan mo?" Hindi ko maiwasan na taasan ang boses  ko at magalit. Nakita ko naman sa malaking monitor na nasa harapan ko ang paglolocate nila Dust at Ash.
"Anong ginawa mo sa anak ko?" Sigaw ko at hindi alam kung saan titingin lalo na't naririnig kong umiiyak si Luna. 
"Sagutin mo ako!" Umalingawngaw ang boses ko sa bawat sulok ng basement nang ibaba niya ito. 
            

"Ano nakita niyo na ba?" Tanong ko sa kanila. 

"Oo." Para akong nakuhaan ng isang tinik sa puso ng marinig ko ang sagot ni Ash.

"Saan ito?" Tanong ko ng makita ang location ni Luna at ini-zoom in. 

"Sa isang warehouse, malayo 'yan dito." Sagot naman ni Lexus. Lagot talaga sa'kin ang lalaking 'yon. Nag vibrate ang cellphone ko at ng tignan ko ay isang video ang nakita ko. Ikinonect ko ito sa monitor na nasa harapan namin at tinignan.

"Daddy, Mommy." Umiiyak na wika ni Luna habang nakagapos ang kamay at paa. 

"Damn!" Sigaw ko ng hindi makaya ang nakita. Umiiyak siya at panay lang ang sambit sa'min ni Hazel. Tumawag muli ang kidnapper at galit ko itong sinagot. 

"Damn! Huwag na huwag mong sasaktan ang anak ko, kundi magkakamatayan tayo!" Galit kong sigaw. 

"Anong kailangan mo? Pera? Name your price at ibibigay ko kahit ilang milyon pa 'yan." Hindi ko na na control ang sarili ko dahil sa galit.

"Ikaw, kapalit ng anak mo." Sagot niya. Nagulat kami sa isinagot niya. 

"Ano?" Tanong ko nang marinig na ako ang kapalit sa anak ko. 

"Ikaw kapalit ng anak mo, kung ayaw mo. Then, I'll kill your daughter." He threatened me. At akala niya siguro matatakot niya ako. 

"Huwag na huwag kong makita na may kunting galos ang anak ko dahil papatayin talaga kita kapag ginawa mo 'yon." Lahat ng salita ko ay may diin at puno ng galit dahil wala siyang hiya at kinidnap niya ang anak ko.

"Arghhh! Damn!" Sigaw ko nang ibaba niya. 

"Kuya si Hazel nasa bahay mo, hinahanap si Luna." Nataranta ako sa sinabi ni Gab nang matapos niyang sagutin ang tawag ni Hazel.

"Gab and Xairon, puntahan niyo si Hazel at huwag niyong sabihin ang nangyari kay Luna." Utos ko sa dalawa. 

"Paano kung hindi siya maniwala?" Tanong ni Gab. 

"Gabrielle do your part. Ayokong masaktan siya." Sagot ko at hinilot ang sintido ko. Umalis na sila at tinignan ko ang location. 

"I will save my daughter." Wika ko habang nakatingin sa monitor. 

"Ako ang kailangan niya pwes ibibigay ko ang gusto niya." Wika ko pa. Tumayo naman si Lexus. 

"Paano kung mapahamak ka?" Tanong ni Lexus. 

"Gagawin ko lahat para mailigtas ang anak ko." Tanging sagot ko sakanya. 

"Huwag niyong i-alis ang atensyon niyo sa monitor at baka mawala ang location ng anak ko." Utos ko sa magkapatid. Tumango naman sila.

"Napapaisip ako kung sino ang may pakana nito." Tanong ni Chaim. 

"Hindi ko alam." Tanging sagot ko. Pumunta ako sa isang kwarto ng basement at kumuha ng baril. 

"I will kill that man." Wika ko ng makalabas.  Inilapag ko ito sa mesa at tinignan ang video. 

"No!" Napalingon ako nang marinig ang boses ni Hazel at umiyak nang makita ang video na nasa monitor. 

"Hindi." Iyak niyang wika nang makalapit sa'kin. Hinawakan ko siya at nanghihina siya nang makita ang anak namin.

"Seb, anong nangyari? Bakit nand'yan si Luna at bakit nakatali ang kamay at paa niya. Seb." Tanong niya sa'kin habang umiiyak. 

"I'm sorry kuya. Nag insist siya." Paumanhin ni Gab. 

"Kinidnap siya. I'm sorry. But don't worry alam na namin kung nasaan siya." Pagpapaliwanag ko sakanya at niyakap. 

"Seb ang anak natin." Iyak niyang wika habang yakap ko siya. 

"Tahan na, I will save her." Pagpapatahan ko sakanya at hinaplos ang buhok niya at hinalikan ang toktok ng ulo niya. Iniharap ko siya sa'kin at pinunasan ang luha niya. 

"Kahit anong mangyari lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita." Wika ko habang nakatitig sa mga mata niya. 

"Sasama kami Sebastian." Wika ni Chaim at inilapag ang mga baril at pitong bulletproof vest sa mesa. 

"Anong nangyayari?" Naguguluhan na tanong ni Hazel habang nakatingin sa mesa. 

"Seb what's going on? Bakit may mga baril? Seb sagutin mo ako!" Natatarantang wika ni Hazel. Hinawakan ko siya sa kamay at iniharap sa'kin. 

"I will save our daughter." Tanging sagot ko at niyakap na lang siya ng mahigpit. 

"Ako lang pupunta. Dito lang kayo." Utos ko sa kanila ng magsikuha ng baril at inilagay sa tagiliran nila. 

"Sasama ako kuya. I want to save my niece." Sagot ni Gab. 

"Mas sasama ako dahil ayokong mapano si Luna at ayokong mag-alala si Beatrice para sa pamangkin niya." Sagot naman ni Chaim. Hinawakan ko lang si Hazel sa kamay at hinalikan sa noo. 

"I will save our daughter. Dito ka lang." Sagot ko sakanya habang isinusuot na nila ang bulletproof vest. 

"Sasama ako." Wika niya. 

"Hindi pwede." Sabay nilang sagot at diretso ang tingin kay Hazel.

"Baby, hindi pwede baka mapahamak ka." Pagpapaintindi ko sakanya but she insisted. 

"Sasama ako kahit ayaw niyo." Ang tigas talaga ng ulo niya. 

"Delikado Hazel. Doon ka na lang muna sa bahay." Wika ni Chaim. 

"Ayoko! Gusto kong makita ang anak ko." Sagot niya. Walang nagawa ang lahat kundi ang pumayag. Naglapag ng earpieces at tracking bracelets si Dust. 

"Wear this earpiece para konektado tayo sa isa't-isa. Wear this bracelets para matrack ko kong nasaan ang isa't-isa." Utos ni Dust. Agad naman namin itong isinuot at sinunod ang utos niya. Isinuot ko kay Hazel ang bracelet. 

"Huwag na huwag mo itong huhubarin." Utos ko sakanya at tumango lang siya. 

"Ise-set muna namin ito sa van." Wika ni Ash habang dala ang mga tracking devices. 

"Sa isang van tayo." Utos ni Chaim, sumunod naman sila at naiwan muna kami. Kinuha ko ang vest at ipinasuot 'yon kay Hazel. 

"Mahal na mahal kita baby." Wika ko at hinalikan siya sa noo. 

"Huwag kang mag-alala at ililigtas ko ang anak natin." Wika ko sakanya at tinitigan siya mga mata.

Kapag nakita ko na ang hinayupak na kidnapper na 'yon ay hindi ko siya mapapatawad. Pagsisisihan niyang kinidnap niya ang anak ko.






A/N: Hi baby raines. Are my baby raines confused? Kung sino ang asawa ni Gab? Kung sino kay Seth, Casper, Xhea, and Iris ang anak nila Xairon, Dust at Lexus? And mostly, kung sino ang kidnapper. 

Sana nagustuhan niyo. xoxo baby raines.😘

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Chapter 30

Kasama ko si Dust, Ash, Gab dito sa van habang nasa isang van naman sina Chaim, Lexus at Xairon. 
"Baby dito ka lang sa van ah. Huwag kang aalis dito." Utos ko sakanya habang nasa biyahe kami. Gabi na at malayo rito ang warehouse na pinagdalhan kay Luna. 
"Pero..." Wika niya pa at alam kong hindi mawala ang pag-aalala sa mukha niya.
"Sumunod ka na lang Hazel. Huwag ng matigas ang ulo." Utos ni Dust habang may ginagawa. 
"Ash ihanda mo ang drawn para makita natin agad kung saang sulok nila tinago si Luna dahil malaki ang warehouse na ito." Utos ni Dust sa kapatid niya. Kinuha naman ni Ash at inihanda. 
"Ikaw magco-control niyan." Dagdag niya pa. Nag ring ang cellphone ko at tumawag ang kidnapper.
"Humanda ka sa'kin, hayop ka! Pagsisisihan mo talaga na dinukot mo ang anak ko!" Galit kong sigaw habang naririnig si Luna na umiiyak at tila may panyo sa bibig niya. 
"Kung mahanap mo ang anak mo." Sagot niya at ibinaba. 
"Humanda talaga sa'kin lalaking 'yon!" Wika ko at tinignan ang monitor.
"Andito na tayo!" Wika ni Dust at inihinto ni Gab ang van. Nasa parking area kami huminto para hindi mahalata. Bago kami bumaba ay hinawakan ko muna si Hazel. 
"Huwag kang lalabas dito." Utos ko sakanya at bumaba. 
"Mahal kita baby." Wika ko at hinalikan siya sa noo. 
"Please save our daughter. Mag-ingat ka. Mag-ingat kayo." Wika niya pa at binitawan na ang kamay ko. Ibinigay ko ang drawn kay Xairon. Dahan-dahan kaming lumapit sa warehouse.
"Mauuna muna kami ni Sebastian." Wika ni Xairon. Walang nagbabantay sa labas at nakalock ito. Isinaksak ko ang chord sa maliit na machine na nakadikit sa pader at tinignan ang tablet ko. 
"Five minutes pa bago ma-unlock." Wika ko sa linya.
"Dust yung CCTV." Utos ni Xairon.
"Tapos na." Sagot niya. 
"Ash, paliparin mo na." Wika ko ng mabuksan at maipasok ang drawn sa loob. 
"Sige." Sagot niya. Nagtago muna kami at hinayaan na makalipad muna ang drawn.
"Pasok na kayo." Utos ni Ash.
"Hanapin mo na si Luna." Utos ko at pumasok kami.
"Maghiwalay tayo." Utos ko sa kanila at humiwalay.
Habang nakahiwalay kami ay ang ingay ni Gab, napahawak ako sa earpiece ko at napahinto.
"Gabrielle, tumahimik ka nga!" Wika ko habang nakatutok ang baril sa kawalan kung sakaling may kalaban na humarang sa daraanan ko. Tumahimik naman siya.
"Sa likod mo Sebastian." Wika ni Dust sa linya. Agad akong humarap at binaril ang lalaki  bago niya pa ako maunahan. Umalingawngaw naman ang putok ng baril sa loob ng warehouse.
"Marami sila. Watch out. Papunta sila sa inyo ngayon." Wika ni Ash. 
"Ash hindi mo pa ba nahanap?" Tanong ko at sinuntok ang lalaki na nasa harapan ko at binaril.
"Kailangan kong lumabas sa van dahil nawawalan ng signal." Sagot niya. Nasaan ba kasi itinago ng kidnapper si Luna.
"Sobrang laki ng warehouse para mahanap natin siya agad." Wika ni Ash sa linya. Crap!
"Sebastian umalis ka d'yan." Utos ni Dust. 
"Bakit?" Nagtago ako at nakita ang tatlong tao na paparating. 
            

Binaril niya ako at buti nakailag ako. Binaril ko sila bilang tugon sa pagbaril nila sa'kin. Malas nila at natulyan sila.

Dumiretso na ako at napapailag sa mga bala. Napuno ng putukan ang warehouse at hindi ko mahanap si Luna dahil maraming mga kahon dito na nakapile hanggang sa taas. Parang nasa isang maze kami ngayon na ang mga pader ay mga  kahon.

Naka-ilang ikot na kami pero hindi namin makita si Luna. Hanggang sa nagkita kaming lima at nakita ang isang lalaki. Itinutok nila ang baril sakanya at pinalibutan.

"Nasaan ang anak ko?" Tanong ko at hinawakan siya sa kwelyo. Nakita ko naman na hawak niya ang cellphone ni Luna. Sinuntok ko siya sa mukha hanggang sa mapahiga siya sa sahig. 

"Sabihin mo!" Sigaw ko habang pinagsusuntok siya. 

"Ang lakas ng loob niyo na dukutin ang anak ko!" Sigaw ko at hindi tinigilan hanggang sa dumura na siya ng dugo.

"Wala dito si Luna Seb." Wika ni Chaim ng mahalughog ang buong lugar.

"Nasaan ang anak ko?" Halos masira ko na ang mukha niya kakasuntok ko. 

"Hanapin mo." Sagot niya at nag spit ng dugo. Dahil sa galit ko ay binaril ko siya. 

"Bakit mo binaril?" Tanong ni Gab. 

"Sa tingin ko walang alam ang mga taong iyan." Wika ni Chaim. 

"Sebastian si Hazel nand'yan." Natarantang wika ni Dust.

"Ano?" Sabay naming tanong at napalingon sa paligid.

"Ang tigas talaga ng ulo ni Hazel. Parehong-pareho sila ng kapatid niyang si Beatrice." Reklamo ni Chaim dahil sa inis. 

Tinawagan ko ang cellphone ni Hazel at walang sumagot. Walang suot na earpiece si Hazel at tanging ang bracelet lang ang suot niya.

"Saan siya nagpunta?" Tanong ko at panay ang lingon.

"Malayo siya sa inyo. Ibang daan ang sinunod niya." Sagot ni Dust.

"Nahanap ko na si Luna." Salita ni Ash.

"Bakit nakikita ko si Hazel don?" Wika pa ni Ash.

"Ano? Nasaan ba si Luna?" Taranta kong tanong at lumingon lingon. 

"Papunta na kami d'yan." Wika ni Dust. Narinig naman namin ang putukan sa labas. Bwesit! May mga buhay pa pala sa kanila.








HINDI ako napakali habang tinitignan ang mga tracker na gumagalaw sa monitor. Ayokong tumunganga rito at maghintay lalo na't hindi pa nila nakikita si Luna.

Lumabas ako at sa likod dumaan. Sa likod ako dumaan dahil naririnig kong nagpuputukan sa loob. Nakakita ako ng hagdan papunta sa taas at umakyat ako. Tahimik do'n at may kalakihan ang lugar sa taas. Isa itong malaking ventilation ng warehouse. 

Narinig kong may umiiyak at boses ni Luna iyon kahit hindi ko marinig ng klaro ay alam kong siya 'yon. Habang papalapit ako ay papalapit ng papalapit ang boses na naririnig ko.

Ang bilis ng kabog ng dibdib ko dahil tumakas ako para mahanap ang anak ko. Ayokong maghintay lang, hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa anak ko.

Napatago ako nang makita ang anak ko at may isang nagbabantay. Nakagapos siya at may panyo ang bibig na nakatali. Naaawa ako na pagmasdan siyang ganon. Dahan-dahan akong lumapit ng nakatalikod ang isang nagbabantay. 

I position the gun na kinuha ko sa tagiliran ni Dust kanina ng hindi niya alam and I pull the trigger. Nakita kong nagulat si Luna at napaangat ng tingin. Nang makita kong nasa sahig na ang nagbabantay sakanya ay nagmadali akong lumapit ako sa anak ko.

            

"Baby andito na si Mommy." Naiiyak kong wika habang tinatanggal ang panyo na nakatali sa bibig niya. 

"Mommy." Iyak niyang wika at niyakap ako nang matanggal ko na ang mga tali. Iyak siya ng iyak sa harapan ko. 

"Shhh. Tahan na. Mommy is here na. Okay." Pagpapatahan ko sakanya. Isinuot ko ang jacket sakanya at tumayo. 

"Halika, aalis na tayo dito." Wika ko at kinarga siya. 

"HINDIIIII!" Kasunod ng sigaw na 'yon ay ang magkasunod na putok ng baril ang narinig ko. Biglang bumilis ang tibok ng puso ko at napahinto ng makita si Seb. 

"Hindi! Seb." Wika ko ng makita siyang nasa sahig na at duguan. Bakit niya sinalo ang bala na sana para sa'kin? Umagos ang luha ko at ibinaba si Luna. Agad akong lumapit sakanya at hinawakan ang kamay niya.

"Seb." Iyak kong wika habang hinahaplos ang mukha niya. 

"Daddy." Iyak na wika ni Luna. Inihiga ko ang ulo niya sa hita ko at niyakap. 

"Bakit mo ginawa 'yon?" Tanong ko habang hindi alam ang gagawin. 

"Bakit mo ibinigay sa'kin ang vest?" Tanong ko pa at nagsisisi kung bakit hindi ko siya sinunod. 

"Baby." Nahihirapan niyang tawag sa'kin at hinawakan ang kamay ko at kamay ni Luna. Labis ang pag-iyak ko dahil sa nangyari kay Seb. 

"Daddy... kung... hindi po... dahil sa'kin hindi po kayo magkakaganyan." Iyak na wika ni Luna. Niyakap ko siya at panay ang iyak. 

"Baby... mahal.. na mahal ka ni Daddy." Napaangat ako ng tingin dahil hindi ko kaya na makita siyang ganito. Hinawakan niya ako sa mukha at nagsalita kahit ayaw ko na makita siyang ganito ay tinignan ko parin siya. 

"Lagi... mong tatandaan.. na ma..mahal..na mahal...kita." Bumuhos ang luha ko ng pumikit siya at nabitawan ang kamay ko. 

"SEBBBBB!" Sigaw ko at umiyak ng husto nang tuluyan na siyang pumikit at hindi gumagalaw.

"Hindi ba magpapakasal pa tayo?" 

"Seb, nangako ka sa'kin na hindi mo'ko iiwan." Iyak kong wika habang yakap siya. May tama siya ng baril sa tagiliran niya. Duguan siya ngayon at halos malunod na ako kakaiyak.

Sinalo niya ang bala na dapat sana tumama kay sa'kin. 

"No!" Iyak kong wika at hindi siya binitiwan. Napuno ng pag-iyak namin ni Luna ang buong lugar. 

"Kuya!" Rinig kong sigaw ni Gab at lumapit. Hindi siya makapaniwala sa nakita niya at tinignan ang ilalim ng suit ni Seb. 

"Paano nangyari 'to? Chaim tama naman ang vest na ibinigay mo, hindi ba?" Tanong niya ng makita na walang suot na vest ang kapatid niya.

"P-pinasuot niya sa'kin." Sagot ko at labis ang pagsisisi sa sarili. Nakita ko naman ang pagkadismaya niya. 

"I-I'm sorry." Kasunod kong wika. Narinig kong dumating na ang mga pulis at ambulansya. 

"Dadddy wake up." Iyak na wika ni Luna. Alam kung kasalanan ko ito dahil kung hindi sana ako nagpumilit na sumama ay sana ay walang nangyaring masama sakanya.

Nasa hospital na kami ngayon, kakatapos lang i-check si Luna. Habang tanaw ko mula rito ang operating room. Kung saan ino-operahan si Seb. Hindi ko alam kung ano pang mukha ang ihaharap ko dahil napahamak ang kaibigan nila. 

Pero kung nasasaktan sila sa nangyari sa kaibigan nila paano naman ako na fiancé niya. Kung nasasaktan sila, nasasaktan rin ako at doble pa ang sakit na nararamdaman ko. 

"Mom stop crying." Wika ni Luna. Lumapit ako sa kanila at naupo. 

"Mommy kung hindi po dahil sa'kin edi sana po wala si Daddy d'yan sa loob." Iyak na wika ni Luna. Hindi nila ako kinibuan pati na rin si Gab. Sana walang mangyaring masama sakanya dahil hindi ko mapapatawad ang sarili ko. 

            

"Huwag mong sisihin ang sarili mo, okay?" Wika ko sa anak namin ni Seb. 

"Dahil kasalanan ni Mommy kung bakit si Daddy nand'yan." Iyak kong wika at niyakap siya. 

"Huwag mo akong iwan Seb." 

Hindi ko kakayanin kapag nawala ka. I cry dahil sa pagsisisi. He gave his vest on me para hindi ako masaktan. He warned me pero hindi ako nakinig sakanya. 

"I waited you for seven years to be here with me again at ngayon nandito ka na. At ngayon sa harapan nila, nangangako ako na hindi na kita papakawalan pa."

"Huwag kang mag-alala gagawin 'to natin palagi. Tapos kasama na natin si Luna."

"Tinupad ko ang sinabi ko sayo, hinintay kita at nangako ako sa sarili ko na kapag bumalik ka papakasalan kita." 

"Kahit anong mangyari patuloy pa rin kitang mamahalin." 

Hindi! Naiyak ako ng husto nang maalala ang mga sinabi niya. Nakita kong nagkakagulo na sa loob ng operating room at labas pasok na ang mga doctor. 

"Seb, lumaban ka. Please. Lumaban ka, huwag mo akong iwan." 

Habang nakikita ko silang nagkagulo ay nanatili akong nakaupo habang katabi ang anak namin ni Seb at umiiyak. 

"Nangako ka sa'kin na hindi mo ako iiwan. Tuparin mo please. Para sa'kin at para kay Luna." 

Lumapit sa'kin si Gab at naupo sa tabi ko. 

"Tahan na Hazel." Wika niya at nag-angat ako ng tingin. 

"Kasalanan ko kung bakit siya nand'yan." Tanging sambit ko. 

"Don't blame yourself." Pagpapatahan niya sa'kin. Kinuha naman ni Chaim si Luna at kinarga. 

"Kung hindi sana ako nagpumilit na sumama edi sana wala siya d'yan." Wika ko pa. Habang nakikita ko si Luna na karga ni Chaim at nakapatong sa balikat niya ang ulo nito ay naalala ko si Seb.

"Sa tingin mo ba, matutuwa si kuya na makita kang ganyan." Pagpapatahan niya sa'kin at hinagod ang likod ko. Dahan-dahan kong pinatahan ang sarili kahit wala si Seb. 

"Ash, Dust, Lexus at Xairon umuwi muna kayo." Utos ni Gab sa kanila. Tumayo naman sila at hindi mawala ang tingin sa operating room. 

"Sige at aasikasuhin ko ang mga kaso nila." Sagot ni Lexus. Tumango lang si Gab. 

"Salamat." Sagot ko sa kanila. 

"Balitaan niyo na lang kami." Sagot ni Ash. 

"Dust." Tawag ni Gab kay Dust at tumayo. 

"Bukas, pwede bang pahigpitan ang securities sa village para hindi na ito maulit." Wika ni Gab. Tumango naman si Dust at tinapik siya sa balikat. 

"Kami na ang bahala d'yan." Sagot ni Dust. Bakas sa mga mukha nila ang lungkot subalit hindi inaasahan ng lahat na magiging ganito ang mangyayari.

"Pakipuntahan na rin sana sina Zhei. Paki check." Utos niya pa. Umalis na sila at naiwan kaming apat rito. Ako, si Gab, Chaim at Luna. 

"Tito, magiging okay naman po si Daddy, hindi po ba?" Tanong niya sa Tito Chaim niya. Tumango naman si Chaim at pilit na ngumiti. 

"Oo naman." Alam namin na kalahating porsyento lang ang posibilidad dahil kasalukuyan siyang lumalaban ngayon para sa buhay niya.

"Sebastian lumaban ka. Please."

Lumabas ang doctor at tinanggal ang surgical mask niya at hinarap kami. 

"Doc Gabrielle kailangan pong masalinan ng dugo si sir Sebastian." Wika niya kay Gab. 

"Type AB po ang kailangan. Wala na pong stock sa hospital natin." Wika niya pa. Ayokong mawala si Seb. Gagawin ko lahat para mailigtas ang buhay niya.

"Type A ako." Sagot ni Gab habang hindi alam ang gagawin. 

"Si Papa parehas sila ng blood type ." Wika niya pa. 

"Pero Doc ngayon na po kailangan." Wika ng surgeon. 

"Type AB ako." Napatingin sila sa'kin. 

"I will donate my blood for him." Wika ko pa at pinigilan ang pag-iyak. 

"Pero, alam mo ba kung ano ang mangyayari sa'yo kapag kinuhaan ka ng dugo ngayon?. Pwede kang manghina, mahilo, magka physical weakness, at ibang pang disadvantages kapag ginawa mo 'yon." Paliwanag ni Gab. 

"I don't care as long as I can save Sebastian." Sagot ko at tinignan si Luna.

"I'm the one who'll blame for this. Because of me nand'yan siya. I will do it para sakanya at sa anak namin." Wika ko pa at tinignan si Luna at tumingin sa loob ng operating room. 

"Handa na ako. Kayo na muna ang bahala kay Luna." Bilin ko sa kanilang dalawa. 

"Sumunod po kayo sa'kin. " Sumunod ako sa doctor habang binalingan ng tingin si Luna. 

"I love you Mom." Naiyak ako ng marinig iyon. Gagawin ko lahat para mailigtas si Seb at para na rin kay Luna. Inihiga ako sa hospital bed habang naka hospital dress at ipinasok sa operating room. 

Itinusok na ang sterile needle sa upper arm ko. Masakit, 'yan ang naramdaman ko ng maitusok ang karayom sa kamay ko. 

"Can I hold his hand?" Pakiusap ko sa kanila. Pinagbigyan nila ako. Pero mas masakit ang makita si Seb na nasa tabi ko at walang malay at ino-operahan. Nakatingin lang ako sakanya habang dumadaloy ang dugo ko sa dextrose papunta sakanya. 

"Kahit anong mangyari lagi mong tatandaan na mahal na mahal kita." 

"Lumaban ka Seb." Tanging wika ko at napaluha. Umabot ng sampong minuto at naramdaman ko ang sinabi ni Gab kanina.

"Mahal kita Seb." Wika ko pa at biglang nanlabo ang mga mata ko at nabitawan ang kamay niya at narinig kong nagkakagulo na.

"Ma'am Hazel."

"Conduct CPR."

"One, two, three..."

Kahit sa huling sandaling 'yon ay narinig ko ang boses ni Luna na umiiyak. 

"Don't leave me, Mom, Dad." Pagkatapos kong marinig 'yon ay bumagsak na ang mga mata ko at hinila ng dilim.

            

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

Epilogue

A/N: Hindi ko alam kung paano mo nahanap ang story na ito pero salamat at umabot ka ng epilogue sa pagbabasa nito kahit hindi naman maganda. Hello baby raines. Salamat sa pagbabasa nito. Sana basahin niyo ang sunod na story na isusulat ko, Affection Series #3 :  When Love Lies. 


"Hana, dul, set, net, daseot, yeoseot, ilgop, yeodeol, ahop, yeol."
"Kayo naman Tito."
"Ano nga ulit?"
"Mga Tito naman eh."
I heard Luna's voice that's make my eyes open and look around. I groaned because the pain I felt.
"Daddy." Masayang tawag ni Luna sa'kin at lumapit at niyakap ako. 
"I miss you Dad." Wika niya pa. 
"Buti naman at gising ka na." Nakapamulsang wika ni Chaim at lumapit sa'kin. 
"Xairon tawagin mo si Gab at sabihin na gising na si Sebastian." Utos niya kay Xairon. Tumango naman si Xairon at nagmadaling lumabas. 
"Bakit kayo lang?" Tanong ko habang nakatingin sakanya. 
"Si Dust at Ash may inaasikaso sa village, si Lexus inaasikaso ang kaso ng mga kasabwat sa pag kidnapped kay Luna." Sagot niya. Napahawak na lang ako sa tagiliran ko. Sinalo ko ang bala na para sana kay Hazel, kaya kong isugal ang buhay ko para sa anak ko at lalong-lalo na para kay Hazel.
"Dad okay na po ba kayo?" Nag-aalalang tanong ni Luna habang hawak niya ako sa kamay. 
"Oo, okay na si Daddy.  Ikaw baby ayos ka lang ba? Hindi ka ba nila sinaktan? May ginawa ba sila sa'yo?" Nag-aalalang tanong ko at hinaplos ang mukha niya. Umiling lang siya at sumagot. 
"Okay lang po ako, Dad. Salamat po at dumating kayo." Muli niya akong niyakap. Dumating na si Gab at hinayaan muna kami.
"Kumusta ka kuya? Masakit pa rin ba ang sugat mo?" Tanong niya. Hindi ko siya sinagot dahil hinahanap ko si Hazel. Kanina ko pa napapansin na wala siya. 
"Baby where's your Mom?" Tanong ko. 
"Chaim labas muna kayo." Utos niya kay Chaim at Xairon. 
"Halika Luna, doon muna tayo sa labas." Anyaya ni Xairon at hinawakan sa kamay. Sinundan ko lang ng tingin sila hanggang sa makalabas at muling tumingin kay Gab.
"Bakit mo sila pinalabas?" Nagtatakang tanong ko sakanya. Bumuntong hininga naman si Gab. Naguguluhan ako sa mga ipinapakita niya. At nagtataka ako kung bakit kanina ko pa hindi nakikita si Hazel. 
"Where's Hazel?" Tanong ko sakanya. Tinitigan niya lang ako. May kakaiba sa mga titig niya at hindi ko gusto ang ipinapahiwatig niya. 
"Gabrielle where is Hazel?" Pag-uulit ko sa tanong ko ng hindi siya sumagot. Kahit mahina pa ako ay pinilit kong umupo at isinandal ang likod.
"Nasa kabilang kwarto siya, naka confined." Nagulat ako sa sinagot niya at naguguluhan kung bakit naka-confined si Hazel. 
"Bakit siya naka-confined?" Tanong ko at gusto ng makita si Hazel. 
"Your fiancé is too hardheaded. She didn't even follow you na huwag lumabas sa van." Sagot niya. I'm not satisfied in his answer dahil wala namang nangyari sakanya nung sinalo ko ang bala para protektahan sila ng anak ko.
"That's not the point." Tanging sagot ko. 
"Can you tell me, why Hazel is being confined here?" I can't control myself to raise a voice on him. Lalo na't hindi ko alam kung bakit siya naka-confined. 
"Then that's the point kuya. Dahil sa katigasan ng ulo niya kaya ka nand'yan." He sounds like he's blaming Hazel kung bakit ako nandito ngayon. 
"Gabrielle! Stop blaming her! That's not the answer I wanted!" I raised my voice on him dahil hindi ko alam ang nararamdaman kong pag-aalala para kay Hazel.
            

"Would you stop raising your voice? And listen to me instead." He raised his voice too dahil sa sinabi ko. Sandali kaming natahimik at bumuntong hininga siya. 
"Gabrielle please tell me kung bakit at paanong nangyari na naka-confined siya?" Pakiusap ko sakanya habang kumalma na. 
"Sasabihin ko sa'yo pero makinig ka lang." Tumango ako bilang pag-sang-ayon sa sinabi niya.
"We were here in the hospital waiting kung kailan matatapos ang surgical operation sa'yo." I let him speak at nakinig na lang. 
"While waiting, Hazel regret and blame herself on what happened to you. She almost have nervous breakdown kaya pinakalma ko siya." Iniintindi ko ang bawat sinasabi niya sa'kin. 
"Lumabas ang surgeon at ipinaalam sa'min na kailangan mong salinan agad ng dugo dahil maraming nawala na dugo sa'yo. Type AB ka at si Papa ang ka match mo." Huminto siya at hindi mawala ang tingin sa'kin. Malungkot ang nakikita ko sa mga mata niya.
"Tatawagan ko na sana si Papa kaso hindi na pwede dahil kailangan mo agad masalinan. Hindi ko na alam ang gagawin ko pero nagulat ako ng magpresenta si Hazel." Hindi ko alam pero bigla akong kinabahan at inisip ang nangyari sakanya.
"Kung hindi ka na salinan ng dugo ay wala ka na ngayon pero salamat kay Hazel dahil hanggang ngayon buhay ka pa." Bumagsak ang luha ko at naiisip ang nangyari sakanya pero sana mali ako.
"Hazel hold your hand while transfusion is on and operation is going on. Matapos ang sampung minuto ay nagulat na lang kami nang magkagulo na ang mga doctor sa loob." My tears fall when I heard him. 
"Nabitawan ni Hazel ang kamay mo dahil nawalan siya ng malay at nahirapan nang huminga dahil sa nagka nervous breakdown siya." Nagpatuloy na umagos ang luha ko at hindi makapaniwala sa nangyari.
"Chest pain and difficulty of breathing, 'yan ang una niyang naramdaman dahil sa nervous breakdown. Sumabay ang dizziness at physical weakness dahil sa transfusion." Nagpatuloy sa pag agos ang luha ko at inaalala si Hazel. 
"Bakit hindi mo siya pinigilan?" Tanong ko at kung kanina ay ramdam ko ang pagsakit ng sugat ko, ngayon ay nawala na ngunit napalitan ng pagsakit sa puso ko. 
"I tell her kung ano ang disadvantages kapag ginawa niya ang transfusion pero kilala mo si Hazel. Once she insisted, hindi mo na siya mapipigilan pa." Sagot niya. Gusto kong sumigaw dahil sa inis sa sarili. Dahil sa'kin naka-confined siya.
"She regret and blame herself sa nangyari sa'yo kaya ginawa niya 'yon. Because of Hazel's blood your alive and surpassed the death." Wika niya. Napayuko na lang ako dahil sa nangyari sakanya at umiyak. Hazel has a weak immune system pero ginawa niya pa rin ako na iligtas kahit alam niya na siya naman ang pwedeng mapahamak. 
"Okay na ba siya?" Tanong ko at nag-angat ng tingin. 
"Under monitoring dahil hanggang ngayon ay hindi pa siya nagigising." Gusto kong magwala dahil sa sinapit ni Hazel. Pero hindi ko magawa dahil inaalala ko rin ang anak namin. 
"I want to see her. Pupuntahan ko siya." Wika ko at bumaba sa kama at tumayo. 
"Kuya ang sugat mo." Pagpipigil niya at hinawakan ako. 
"Gabrielle I want to see her." Pakiusap ko sakanya at nagmakaawa. 
"Alalahanin mo rin sana ang sarili mo. Pwedeng mag bleeding ang sugat mo." Nag-aalala niyang sagot sa'kin. Ngunit hindi ako mapalagay lalo na't hindi ko nakikita si Hazel.
"Si Sabrina ang doctor niya. Kaya huwag ka ng mag-alala." Wika niya pa at pinigilan ako. Nakita kong nagkakagulo sa labas at pumasok si Chaim. Umiiyak na lumapit si Luna sa'kin. 
            

"Anong nangyayari sa labas?" Tanong ko at hindi mapalagay dahil nakikita kong nagkakagulo sa labas. 

"Dad huwag niyo po akong iwan ni Mom." Iyak niyang wika. Mas lalo akong na intriga sa sinabi ni Luna. Iniupo ko na lang siya tabi ko at niyakap. 

"Anong nangyayari?" Tanong ko. Nagtinginan naman sila at ni isa walang balak na sumagot. Bumuntong hininga lang si Chaim. 

"Nire-revive si Hazel." Bumagsak ang luha ko sa narinig at tumayo. 

"Saan ka pupunta?" Tanong niya. Masakit ang sugat ko pero mas masakit na hindi ko siya makita at hindi malaman ang kalagayan niya.

"Baby huwag mo akong iwan."

"Pupuntahan ko siya." Iyak kong sagot dahil hindi ko na kaya. 

"Pwede bang kumalma ka. Sila na ang bahala don." Sagot ni Chaim at muli akong pinaupo. Lumabas si Gab at matagal na hindi nakabalik. 

"Makikita mo rin siya. Huwag kang gumalaw ng husto dahil ang sugat mo." Wika naman ni Xairon. Hinawakan naman ni Luna ang kamay ko na siyang nagbibigay sa'kin ng lakas ngayon. Hindi ko kakayanin kapag may nangyaring masama kay Hazel dahil sa'kin.

Naka upo ako sa wheelchair ngayon habang tinutulak ni Xairon patungo sa kwarto ni Hazel. Nakabantay si Amy sakanya. Nadudurog ang puso ko na makita siyang ganyan. Inilapit nila ako sa kama ni Hazel hanggang sa mahawakan ko ang kamay ni Hazel. 

Ilang oras ang hinintay ko na makita siya at ngayon hawak ko na siya sa kamay gaya ng paghawak niya sa kamay ko nung ino-operahan ako.

"Daddy magiging okay naman po si Mommy, hindi po ba?" Tanong niya at hinawakan ang kamay ko. 

"Oo baby magiging okay si Mommy. Kaya huwag ka ng mag-alala okay?" Sagot ko sa anak ko. Naawa ako para sa anak ko na makita ang Mommy niya na ganito. 

"Can you leave us for a while?" Pakiusap ko sa mga kaibigan ko. Lumabas naman sila at naiwan kami ni Luna. I hold Hazel's hand tight and kiss it.

"Baby I'm sorry. I'm sorry dahil sa'kin nand'yan ka." Iyak kong wika habang inaabot ang mukha niya at hinaplos. 

"Mahal na mahal kita baby." Wika ko at yumuko habang hindi binibitawan ang kamay niya. 

"Huwag mo kaming iwan ni Luna. We need you--I need you." Wika ko pa habang umiiyak. Hindi ko alam na gagawin niya 'yon. Hindi ko kakayanin kapag may nangyaring masama sakanya. Hindi ko mapapatawad ang sarili ko.

I let myself cry. Ilang sandali akong gano'n ang posisyon. Kahit masakit ang sugat dulot ng tama ng baril ay hindi ko ininda dahil mas masakit sa'kin ang makita siyang ganito.

After an hour I feel a hand stroking my hair gently. I lift my head and she caress my face. 

"Stop crying." She said and smile while her hand is in my face. She wipe my tears and smile. 

"Please don't  cry." Hindi ko alam kung nanaginip lang ako o hindi. 

"She's awake Dad." Napabaling ako kay Luna na hanggang tenga ang ngiti. Muli kong ibinalik ang tingin ko kay Hazel.

"S-seb." Tawag niya sa'kin. Ang saya ko ngayon dahil gising na siya. 

"I-I'm not dreaming right?" Natutuwa kong tanong at tumayo. Batid kong naghihina parin siya pero bakas sa mukha niya ang saya. 

"Hindi." Sagot niya. Agad ko siyang niyakap at hinalikan sa noo. 

"I promise na susundin na kita at hindi na magiging matigas ang ulo." She said at hinawakan ang kamay ko. 

            

"Forget about it, okay. The most important now is we're okay." Wika ko at hinaplos ang mukha niya at hinalikan sa noo.

Magkahalong kaba at tuwa ang nararamdaman ko ngayon habang hinihintay si Hazel. 
"Mawawala rin ang kaba mo kapag nakita mo siyang naglakad papalapit sa'yo." Payo ni Gab ng mapansin na kabado ako. Tinapik niya ako at ngumiti. Hanggang sa nakita ko siyang maglakad sa pulang carpet patungo sa'kin.
The sunset is bright that light her while walking. Finally, I have her legally. Napaluha ako sa tuwa at agad rin na pinunasan ang luha. Huminto siya para ihatid siya ng Papa niya at Mama niya na ngayon ay parents in law ko na. Masayang masaya ako ngayon. 
"Congrats sa inyong dalawa." Bati ni Papa nang tuluyan niya ng ipinaubaya sa'kin si Hazel. We walk towards the priest. And face the silent waves and the beautiful sunset.
WHILE walking toward the priest my heart beat so fast. Sobrang saya ko ngayon dahil ito ang araw na pinapangarap ko--ang ikasal sa taong pinakamamahal ko. Tuluyan na akong ipinaubaya ni Papa kay Seb, humawak ako sa braso niya at naglakad patungo sa harapan ng priest.
Matapos ang pitong taon ay heto ako ngayon ikakasal sa taong mahal ko. We both surpassed the challenges that we face lately and now here we are.
Nakita ko siyang napaluha kanina at agad niya rin itong pinunasan. Ako na yata ang pinakamasayang babae sa buong mundo. Dahil ang ikasal sa pinakamamahal ko ay ang tanging pangarap ko.
The waves is our music and the sunset is our light. To be with him for a lifetime is the best gift for me.
Nang nasa harapan na kami ng priest ay hindi mawala ang naghahalong kaba at tuwa sa puso ko. 
"Do you Sebastian take Hazel as your wife? And Do you Hazel take Sebastian as your husband? Do You Both Promise Your hearts to each other? Will you walk hand and hand wherever life's journey takes you? Will you keep living, learning, loving and growing together for the rest of your lives?" The priest started.
"I do." We both say. 
"May I have the rings please?" The priest say. Lumingon kami sa likuran at nakita si Luna na papalakad sa'min habang dala niya ang sing-sing namin ni Seb. Ibinigay niya ito sa'min.
"Congrats Mom and Dad." Bati niya at ngumiti.
We face each other and he hold my left hand. He slowly wear the ring while saying our vows at nagsimula na akong napaluha habang nakatingin sakanya.
"I, Sebastian take thee, Hazel to be my wedded wife, to have and to hold, from this day forward, for better and for worse, for richer and for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part, according to God's holy ordinance; and thereto I pledge myself to you." Kasabay ng paghinto niya ay ang tuluyan niya nang naisuot ang sing-sing sa left ring finger ko.
Matapos niya iyon na sabihin ay ako naman. Hinawakan ko ang kaliwa niyang kamay at dahan-dahan na isinusuot ang sing-sing sa daliri niya habang sinasabi ang vows namin. 
"I, Hazel take thee, Sebastian to be my wedded husband, to have and to hold, from this day forward, for better and for worse, for richer and for poorer, in sickness and in health, to love and to cherish, till death do us part, according to God's holy ordinance; and thereto I pledge myself to you." Nakita ko siyang umiyak hanggang sa matapos kung sabihin iyon.
The tears that fell was a tears of joy. 
"By the power of your love and commitment, and the power vested in me, I now pronounce you a husband and wife! You may now kiss the bride." The priest say. Hinapit niya ako sa beywang at inilapit sakanya habang titig na titig ako sa mga mata niya.
His hand is in my waist while his other hand cups my left cheek. Napahawak na lang ako sa braso niya. 
"I love you Seb." Nakatitig ako sa mga mata niya ng sabihin ko iyon. 
"I love you too baby." He answered and kiss me gently. I heard them applause in happiness. 
Nang matapos niya ako halikan sa labi niya hinawakan niya ang magkabilang pisnge ko habang titig na titig sa isa't-isa. 
"I will be forever yours. I love you baby."
Matapos sabihin iyon ay hinalikan niya ako sa noo.
"I love you too Seb."
Beyond us there is a secret why we fall each other even time passes by, the secret why our relationship gets stronger is because we love each other. Love can be a cause of downfall but also a reason to rise up.
THE END
Date written: November 2019 - August 2020